up up up

süleyman akif'i dinler gibi yapıyordu. bana sorarsanız bizim konuştuğumuz dili tam anlamıyordu bile. sanki karşımızda yabancı uyruklu biri var gibiydi ama akif bu durumdan habersizdi. yine de onunla konuşuyordu.
-bu kadir, kafasındaki her neyse yaptı bence. adam büyü mü yaptı ne yaptıysa artık amk.
-YAA KADiRRR YAA KADiRR! dedi ve kahkaha attı süleyman.
-ne var amk ilk defa mı duyuyorsun adamın ismini, dedi akif. ulan imkanım olsa akif'in ağzına bastıracaktım elimle ama korkudan öylece duruyordum.
-Kadir helenis leyel! gibi birşeyler döküldü süleyman'ın ağzından. (sonradan tam kelimeyi öğrendiğimde "bizi kadir getirdi" demiş)
-ne diyorsun süleyman, diyebildim zoraki.
süleyman sonunda tekrar zorda olsa türkçe konuştu.
-elbet göreceksiniz.

---UĞRAŞAN DOSTUN TAVSiYESi(GERÇEKTiR)---
onlar dumansız ateşten yaratılmışlardır. duman onların yanında kaybolur. bu yüzden evde tütsü yakmamaya özen göster. göz perden açıksa göreceklerin hoşuna gitmez
---

akif süleyman'a (veya artık o kimse) bir kaç soru sordu ama o hiç oralı olmadı. sürekli içiyor ve tıkınıyordu. ben içmeyi bırakmıştım. tuvalete gitsem oraya bakmaya olmazdı akif'i tek bırakamazdım artı tıpa da yemezdi. kalsam durum bomtaktu. hafif bir yudum bira daha çekip. sigaramı yaktım. o anda farkettim. duman süleyman'a yaklaştıkça kayboluyordu.

rezerved

devam pls

nefes alışım hızlandı. sesimi çıkaramadım. akif'e kaş göz yapacaktım ama o loş karanlıkta göremezdi. görse de anlatamazdım derdimi. adam aramızda bizimle beraberdi. en başta dediğimi tekrar söylüyorum dindar değilim ama müslümanım. arada cuma falan. sureleri de bilirim az çok. o an aklıma besmele bile gelmedi. ne yapacağımı sapıttım. tek bir soru kafamın içinde saniyede binlerce kez dönüyordu:
-karşımdaki süleyman mıydı?

-lan adama en ufak bir zararımız yok ki. tuttuk arkadaş edindik. dedi akif.
-valla haklısın, diye cevapladım. süleyman diğer kutu biraya geçmişti bile.
-yavaş git süleyman dedim. gülümsedi.
-sen işine bak bin!
-nasıl biliyorsan öyle iç birader, dedim ama o bin lafı biraz ağır kaçmıştı. sarhoşluktan herhalde dedim ama süleyman bildiğin süngerdi. akif tekrar lafa girdi.
-acaba yaptığı gerçek miydi?
-yok o oğlum hikaye hepsi. yedik biz de işte. deyip kutuyu dikerken süleyman'ın kutu efesi tutan tırnaklarını gördüm. dikine yarık yarıktı.

panpa gümbür gümbür devam et bu gece hikayeyi bitir nolursun

-lan oğlum boş ver uğraşma, dedi akif. kalbi temizdi çocuğun. süleyman da kafasıyla onayladı ama ben onu biliyordum. kadir'in peşini bırakmazdı.
-ben bi tuvalete gideyim, dedi süleyman. bir iki dakika içinde geri geldi. ışıklar kapalı loş ortamda içkiye devam ediyorduk. o anda akif bir soru daha sordu.
-niye kadir böyle bir şey yaptı ki amk?,dedi. içkisinden azıcık aldı.
süleyman birayı soluksuz içti.
-neden olacak, bi güzel sizi gibtirmek için!
-sizi değil birader bizi diyecektin dedim süleyman'a.hemen karşılık verdi.
-sen nasıl diyorsan?

rezerved

gece ilerlerken içkinin de etkisiyle idrar torbaları dolmuştu. bi tuvalete gittim ama o konuşmaya rağmen aklımda en ufak bir korku yoktu. içeri girdim sohbet kaldığı yerden devam ediyordu. süleyman hırsını alamamıştı.
-bu böyle bitmez abi. ben onu teşkilata bi öptüreyim de aklı başına gelsin amk.
süleyman'ın üniversite teşkilatıyla arası iyiydi. kişisel sorunlarını hiç masaya taşımazdı ama belli ki bu olay canını çok sıkmıştı. aslında onu rahatsız edenle bizi rahatsız eden durum aynıydı. kadir'in tüm olanlara rağmen rahatlığı...

akif az içerdi ama süleyman ile ben bildiğin süngerdik. içtikçe cesaret geldi bize. konuyu açmaya karar verdik. ilk söze süleyman başladı.
-lan bu kadir'i ne yapacağız?
-adamın dıbına koydun daha ne yapacaksın?
-lan adam bizi iyi korkuttu lan. hayal mi gördürttü muallak acaba?
akif lafa girdi.
-valla ne yaptıysa kral yaptı. tırsmadım diyen yalan söyler.
kutu efesler dibine kadar gidiyordu. akif 1 tane içene kadar biz 3'ü devirmiştik.

eve döndüğümüzde öğlen vaktiydi. cips kola falan alıp karamsar ortamı dağıtmak istedik. yayıldık eve. televizyonu açtık hemen. evde başka bir ses olması her zaman iyidir. konuyu çok açmadık ama herkesin kafasında sorular vardı. kimse içindekini dışarı vurmadı. 1 hafta boyunca bir olay yaşamadık ama işin doğrusu aynalara bakamıyordum. kendi görüntümü bile görmeye cesaretim yoktu. 1 hafta sonra bir pazar günüydü. süleyman kafa dağıtalım diye eve bira getirdi. biraz demlenmenin kimseye zararı olmazdı.

---BiR DOSTUN SÖYLEŞiSiNDEN---
-Eve girdiğinde eve allah'ın seldıbını ver. onlar zaten içeridedir. sen duymazsın ama onlar senini seldıbını alır.
-Ya duyarsam?
-O zaman onlar gayri müslimlerdir ve seninle dalga geçmektedirler. Ya da sen evliyasındır.
---

rezervasyon

biraz mola...
sonradan okuyup beğenen dostlar ilk entryi şukularsa sevinirim. çapımızı bilelim.

sabah olduğunda herkes rahatlamıştı. gecenin şerri bir başka oluyordu. üstümüzü başımızı giyinip yola döküldük. kimse kadir'le sohbet etmiyordu. gerçi onun da kimseyle laflamak gibi bir niyeti yoktu.
-ne oldu lan? korktunuz mu dün gece? bir kahkaha patlattı. süleyman dişlerini sıkıyordu. kadir ince uzun boyluydu biraz ama süleyman da topluydu. vursa yererdi. ben de ses etmedim ama kadir bir iki laf daha etti. bu olaylardan zevk alıyordu.
-lan küsmeyin amk, kimseye anlatmam! demesiyle aşağılar bir kahkaha patlattı. tipini gibtiğimin çocuğu iyice kaşınıyordu. süleyman durdu yola varmadan önce. kadir'e döndü:
-kadir varya... diye başladı cümleye ama kadir gülerek ekledi.
-ne var bacanağımmmm?
-senin bacanağının dıbına korum demesiyle yumruğunu salladı. kadir yalpaladı ama devrilmedi. suratında ne kanama ne şişme vardı. (belki sonra şişmişti onu bilmiyorum) onu orada bıraktık. ilk otobüsü beklemeye başladık. 20 dakika içinde gelen ilk otobüse binip evin yolunu tuttuk.
biz eve varmadan eve birileri çoktan gelmişti.

perde pencerenin denizliğinin bir karış kadar üstündeydi. aralıktaki o küçük boşlukta burun ve gözden oluşan siyah bir surat gördüm. suratın ne olduğunu aydınlıkta baksa kimse söyleyemez ama surat simsiyah ve kadın suratıydı. gözleri bembeyazdı. yılan gibi keskin ve dikine gözbebekleri vardı. kalbim göğsümü parçalayıp dışarı çıkacak gibiydi. nefes almam zaten durma noktasına vardı. o anda korkudan ölmem gerekiyordu ama olmuyordu. keşke ölebilseydim. kadın ellerini suratının yanına kaldırdı. kırış kırış elleri, simsiyahtı. tırnakları ise iki veya üç parçaya bölünmüştü. (dikine).
kadın habisçe sırıtıyordu.
o anda ezan okunmaya başladı.
kadın kayboldu.

gece 3 gibi dönüyorum yatakta. bu sefer süleyman da akif de uykuya dayanamadı. kadir binini anlatmaya gerek bile duymuyorum. herif horul horul. pencereye dikine yatıyorum ayaklarım tam pencerenin altına dekgeliyor. ayın ışığı yere hafifçe dağılmış ayna kırıltılarını parlatıyor. "bakma mustafa diyorum sakın bakma" gözüm kayacak gibi oluyor ama bakmıyorum. allah'ım bir gözümü kapatabilsem ama nerde. gözü kapayınca ortaya çıkan karanlık daha beter. dışarıdan çıtırtıya benzer sesler geliyor. ama o sesler geceden beri vardı. şimdi mi korkutuyordu. 1 saat kadar daha döndüm yatakta. gecenin karanlığı iyice bastırdığında kafamı yastığın altına bastırdım. o anda çıtırdıların daha da arttığını duydum. yastığı çekip usulca cama doğru baktığımda onu gördüm.