4 sene önce bugün, tam 4 saat sonrası.

intihar etmek, zor kere zor zamandır. çalışılmaz, planlanır ben en ince detayına kadar düşündüm "bitanem".

aynı tarihte hayata göz yummak için, 1yılın fazlalık olan 6 saatinide hesaba kattım. o yüzden, geçen sene değil de bugün.

yaşantıma bakıyorumda, ardımdan insanlar bir çok neden arıyacak. zenginim, fiziğim bir çoğunun hayali. eğitim hayatım kadar yaşta sözlük yazarları dahi var.

bu olgular bu hayli ironik değerler , ölüşümü kutsallaştırmaktan çok beni bir tabut içinde ruhsuz yatan bedenden farksız yapıyor.

sensiz yaşamak, bir kutu pul biberin ağzını yakıcağını bilerek yutmak kadar acı veriyor ciğerlerime. çekmek dahi istemiyorum o yüzdelik diliminde tonla azot olan havayı.

gidişim bilinmeli. insanlar nedenini okuyarak öğrenmeli. o yüzden bu satırları; sana gelmeden önce senin hiç bilmediğin bir platforma yazıyorum küçük ece.

beni bekle; belki o parçalanmış halimi beğenmiyeceksin ama; ya ruhlarımız zaten eş değil mi.