4 yıl

@762 sağol panpa.

rezerve

bi hafta içinde sigorta tahmini zayi bedelini 1.200.000 tl olarak belirledi. ödeme alındı fabrika 1 ay içinde toplanıcaktı. elimizde olan işlerin hepsini 1 ay öteledik. erman hep yanımızdaydi. her koşulda bırakmıyordu bizi. Babam biraz olsun rahatlamış 6 aylık plan yapılmış 6 ay içinde kaybettiklerimizin çoğunu geri almış olacaktık. babam şöyle bi giriş yaptı;

- bir daha hırslarınıza yenik düşmeyin.
- tamam baba
- takip edin
- tamam baba
- bu durumdan bu sefer kurtuluyoruz ama bi dahakine kurtulamayız.
- tamam baba
- tamdıbınızı gibicem ama ha. bi kere daha böyle bişe duymak istemiyorum.

Adam haklıydı beyler hırs bizi bu hale getirmişti.

gece gelip devam edicem çalışmam lazım şimdi.

reze

vay amk ibret aldım lan bide hazır mutfak işi filan diyince iç mimar olduğum için kendimi buldum panpa allah kolaylık versin.

@769 eyvallah panpa

saat 10 gibi burdayım.

fabrika toplanmaya başlamış benim sınavlara gitmem gerekiyordu. izmir'den didim'e bi otobüs bileti aldım. yola çıktım. o yol hiç o kadar uzun gelmemişti bana olan biteni düşünme şansı vermişti tam 9 kez aradım neslihan'ı yolda yanıt yok. sinirden kafayı yemek üzereydim. ne yapıp ne edip ulaşmam lazımdı. otobüsten indim. hala ulaşamamıştım kafayı yemek üzereydim. sınavın verdiği alert beynimde küçük bi noktada kalmıştı. istanbul'a gitmem lazım ama para yok. yarağa yemiş vaziyetteydim beyler. sınav haftası neslihanla bi kere bile konuşmadık msjlarıma cevap yazmadı. en sonunda 1 hafta sonunda aradı,

- hayatım?
- aaa bi hayatın olduğu aklına gelmiş demek
- telefonumu aldı babam, haber veremedim.
- hiç mi telefon yok elinin altında, hem oha niye böyle birşey yaptı.
- senle görüşmemi istemiyorlar bu ara.
- nasıl ya?
- baya hayatım. görüşmüceksin dediler.
- sende buna uyuyosun öyle mi?
- yapabilcek çok bişeyim yok bebeğim.
- ahhh gelebilsem keşke.
- siz naptınız?
- toplanıyoruz.
- tamam hayatım arayacağım ben seni yine.
- tamam hayatım
- sınavların nasıl?
- iyi epey.
- seni seviyorum derken sesindeki titreklik belliydi. konuşmalarımız haftada 1e düşmüştü böyle. çok içim acıyordu anlatamam beyler. sınavlar bitti kendimi işe verdim. babam istanbulda bi ofis açmamız gerektiğine karar verdi. bu işlerin daha çabuk toplanmasına yardımcı olacaktı.

istanbul'a ofis açılacağından neslihan'a bahsetemedim tabi ki hemen ailesine söylersem taku çıkabilirdi. sessiz sedasız ilerliyorduk fabrika tekrar eski haline gelmişti. artık tüm satış işleri abimle benim üzerimdeydi. hocalarımla konuşup sadece sınavlara geleceğimi vaziyetin ciddiyetini anlattım. sağolsunlar kırmadılar. aralık 2010 istanbul'a yerleşme tarihim olarak belirlendi. 9 şubat yıl dönünümüzdü. yıl dönümümüzde orda olabilecektim. fabrika tahminimizden çabuk toparlandı işçiler, 2 hafta içinde işe döndükleri için tazminatlarını kabul etmediler. o parada fabrikaya yatırıldı. halil usta emekli oldu, erman şef oldu. diyolog aynen şu şekilde

- hayırlı olsun erman
- sağol seko
- çok sevindim
- eyvallah bi de işleri bitirince daha mutlu olacağım.
- biter merak etme

1 ay içinde eski halimize dönmüştük arabalar alınmış, ev sayısı tekrar 3'e yükselmiş, gelir marjı tekrar olması gereken seviyeye gelmişti. gidişhattan memnunduk sonuçta

Dinliyoz devam

Galatasaray da ne kazandi be abi on nomero yani emre colak mutis oynuyo ya seneye formasini alicam bu seneki formalar pek hosuma gitmiyo

geldim gibleyen varsa yazcam amk yoksa yarına bırakcam

sabah abimle kahvaltı edip fabrikaya geçiyor tüm zamanımızı orda değerlendiriyorduk. kazanca oynuyorduk resmen. işler gerçekten tıkır tıkır girmişti yoluna bir süre ihaleli işe girmeme kararı aldık. bu haber en çok babamı sevindirmişti. güvende olduğumuzun kanıtıydı ona göre. teslimatlar zamanında oluyor. kar marjı yükseliyordu. reklamın iyisi kötüsü gerçekten yokmuş onu anladım fabrika yandıktan sonra işlerimiz katlandı resmen. geçmiş ait evrakların kopyaları, evde olduğu için, çok ta sıkıntı olmamıştı. herşey gayet normale dönüyordu. bi gün telefonum çaldı. arayan kayınpederdi.

- oğlum nasılsın?
- pardon tanıyamadım.
- ne demek tanıyamadım?
- beni oğulluktan reddetmiş bi ses geliyo ama emin değilim.
- babanla konuştum düzeltmişsiniz.
- evet topladık ama bu konu hakkında konuşmak istemiyorum.
- neyin atarı bu çocuk?
- bilmem, neslihan'la 6 gundur konuşamıyorum neden olabilir acaba?
- oğlum biz korktuk başına bir şey gelmesinden.
- ya ne olur geçelim bunları başımıza ilk defa böyle birşey gelmiyor.
- tamam şöyle ikna edeyim seni o zaman yarın yanına gönderiyorum neslihanı.
- tamam kaçta?
- 2de.
tamam hoşçakalın.

artık anlamıştım ailesi resmen para için tutuyordu beni.

hemen aradım neslihan'ı.

- yarın geliyormuşsun hayatım.
- evet bebeğim çok mutluyum.
- gel bebeğimde kavuşayım sana
- sanki ilk defa gelir gibi heycanlıyım hayatım.
- bende aynı hayattım, aynı evi kiralıyorum gene.
- mecbur değilsin evde de kalırız bebeğim.
- yok olmaz zor
- sen nasıl istersen hayatım.

babamla konuşup onayı aldım, gidip evi ayarladım. Hazırdı herşey. ertesi gün hatunum gelecekti. heycanlıydım. annem yemek yaparken dedim neslihan gelecek diye kadıncağız bi şaşırdı.

- nasıl yani?
- baya aradı kayınpede yarın gönderiyom dedi.
- ilginç
- bence de yarın konuşcam hepsini zaten
- bence kıza yüklenme oğlum o kadar ailesinin söylediklerini yapmaya mecbur sonuçta.

annem haklıydı onların dediğini yapmak zorundaydı. çok fazla yapabileceği birşey yoktu. akşam yemekte abime dedim artık yine kendi evimizde oturucaz diye,

- hayırdır lan?
- neslihan geliyor yarın.
- oha.
- valla
- olum bu adam bu kızın elinden telefonunu bile almadı mı senle görüşmesin diye?
- evet
- ee şimdi noldu?
- bilmiyom valla o aradı
- e hadi bakalım.

o gece uyku uyayamamıştım. bi ara daldığımda rüyamda fabrikanın yine yandığını gördüm. irkilerek uyandım.

hemen giyinip, hazırlandım. çıktım motoru çıkardım. fabrikaya gittim. güvenlik hemen çıktı. karanlıkta yüzüme feneri tuttu beni görünce özür diledi. "kimse var mı" dedim.

- yok efendim 3 arkadaş devriye de
- tamam arka kapı ne durumda.
- 2 kişi var orda.
- tamam geldiğimi söyleme.
- peki efendim.

arka kapıya dolandım, bitanesi dışarı da sigara içip etrafı gözlüyordu.

- kolay gelsin.
- hoş geldiniz serkan bey.
- 2 kişi olmanız gerekmiyor mu?
- ımmm şeyy
- ne?
- klübe de

kafayı klübeye çevirdiğimde şapka öne eğik olduğunu muhtemel uyuduğunu gördüm hemde en risksel bölge e geçende burdan girilmişti fabrikaya. yanına gittim. kapıyı tekmeleyerek açtım. ananı avradını diye uyandı beni gördü özürler binlerce.

önümde ağlayıp sızlayan işini yapmayan biri vardı. öncekki yazdıklarımdan da anladığınız üzere çalışan adamın hakkını hiç bir şekilde yemem, ama çalışmayan adamın kazanacağı hiç birşey yoktur gözümde, eğer işini aksatıcaksan hiç çalışma der babam.

- evet bir açıklama bekliyorum.
- serkan bey uyuya kalmışım.
- senin shiftin kaç kaç?
- 24.00 - 08.00
- gunduz napıyorsun?
- eve gidip yatıyorum.
- o zaman burda mesai arkadaşların gündüz yoğunluğu yaşarken sen uyuyor oluyorsun, yanlış mıyım?
- doğru.
- peki bana uyuduğunu haklı çıkarıcak tek bir sebep söyle.
- gece dayanamıyorum.
- peki bunu şefine bildirdin mi?
- hayır.
- mesai arkadaşların biliyor mu?
- sadece benle aynı shiftte çalışanlar.
- neden söylemiyorsun peki?
- işimi kaybetmekten korktum.
- fabrikayı kurtaramasaydık işinden olmayacak mıyın?
- olacaktım.
- o zaman neymiş 350 kişinin ekmeği gece burda senin avcuna bakıyor. burayı sen savunuyorsun ona göre hareket et bir daha duyarsam çok kötü olur.
- asla olmayacak.

eve döndüm abim sigara içiyordu mutfakta.

- nereye gittin lan yarak?
- fabrikaya.
- ne gib aradın
- gelseydin hıncını çıkartırdın muhtemel
- noldu dıbına koyim anlat?
- uyuyodu arka kapıdaki güvenliklerden biri.
- oha dıbına koyim bi akıllanmadı yavşaklar ya.
- hallettim ben bi daha korkudan altlarına sıcarlar gelcem diye.
- iyi yapmışsın.
- hem şey düşündüm ya.
- ne düşündün gene?
- biz çalışma saatlerini 3 vardiya ya çevirsek? kimse de saldıramaz içerisi o kadar kalabalık olunca hem 24 saat iş döner.
- iyi fikir lan babamla konuşalım sabaha.

sabahı zor ettim heyecanlıydım neslihan gelicekti daha ne olsun. saat 05.30da annem uyandı mutfakta bizi gördü irkildi.

- hayırdır çocuklar?
- hiç iş konuşuyoz. dedi abim.
- oha bu saatte.
- hee ne var ki? dedim ben.
- oğlum yatsanıza deli misiniz? neyse saat 5 buçuk olmuş kahvaltı hazırlayım ben size babanı da kaldırırız.

o kahvaltıyı hazırlarken ben evreka modundaydım. uyandırdık babamı kahvaltı da dedik böyle böyle yapalım.

- maliyetini hesaplayın bakalım.
- tamam ben ayarlarım onu.

kahvaltıdan sonra fabrikaya geçtik. ben hemen muhasebeyi toplantıya çağırdım. dedim dökün ne varsa elinizde, ermanı çağardım bi soruştur aşağıyı isterler mi istemezler mi? bi öğren. o da tamam dedi maliyet haliyle birazcık artıyo 3 servis olacak elektrik falan ama işler daha hızlı teslim edilecek. baktık ki güzel fikir yapalım dedik. saat 1i geçmişti benim çıkmam lazımdı koş koş babamın ofisine

- baba dosya burda kaçıyom ben.
- tamamdır.
- onaylarsan pazartesi den itibaren çeviriyoruz 3 vardiye ye.
- bakayım haber vereyim.
- var mı isteğin.
- gelirken yemeklik yaptırsana pide falan?
- 1.5 mu yiyon?
- öyle değil lan. çalışanlara.
- hee tamam giderken söylerim gönderirler.
- tamamdır.

havaalanına yeni arabamla gidiyordum. 2010 model a3 s line. neslihan'ı beklemek çok zordu tiktaklar beynimde vuruyordu. boardta uçağan indiği görüldü.

neslihan çıktı kapıdan kocaman valizyle belli kalıcı gelmişti yine. sarıldım sımsıkı o kadar özlemiştim ki bu özlem daha da perçinlemiş gibi duruyordu ilişkimizi valizi aldım elinden yeni arabamdan haberi yoktu, taksiyle mi gitcez? dedi.

- olabilir
- otobüs mü yoksa?
- olabilir
- baban mı alcak?
- olabilir
- motor?
- olabilir
- ufff söyle işte

cebimden anahtarı çıkardım gösterdim. gözleri açıldı oha ne çabuk dedi. eee bizde böyle bebek dedim. arabanın başına geldik plakadan anladı hemen zaten.

- oha kaça aldın bunu
- napcan kaça aldıgımı aldım işte.
- hayatım sarsmasın.
- beni paradan daha çok sarsıcak şeyler yaşadım. diye laf soktum. bozuldu tabi. hadi gidelim evimize dedim.

dinliyoruz panpa