4 yıl

Ertesi gün fabrikaya gittik. Abimin ofise 1 masa daha atıldı benim için. Abimin tüm sorumluluklarını ben devralıcaktım abim zaten 3 ayda işleyecekti beynime hepsine. Kontratlar ihaleler ödemeler falan ilk gün iş olmaz dedi masayı düzenledik bilgisayar bağlandı yeni dahili hat telefon çekildi. pazartesi ilk yönetim kurulu toplantıma bile katılacaktım. Abim önüme bi dosya yığıntısı koydu. bunlar geçmiş işler çözersin zaten bakarak dedi. görmen için söylüyorum dedi. Abimin askere gitmesini pusu da bekleyen biri daha vardı. amcamın oğlu "Serhan". Fabrika da çok az payları olmasına rağmen görseniz fabrikayı işletiyolar sanırsınız. Sadece %12si amcamın %8i serhanın %25i benim %25i abimin %30u babamın üzerineydi şirketin otomatikman yönetim kurulu toplantılarına bile gelmiyorlardı. Amcam bir gün dedi ki; eğer serhan o koltuğa oturmazsa hisselerini satacağız dedi. Babam peki satın dedi. hemen bi alıcı ayarlandı babam tarafından amcamlara bizim alacağımız belli edilmeyecekti. Komisyon ödendi aracıya ve o %8i de aldık. Artık amcam hiç bişey söyleyemiyordu. final zamanı geldiğinde yüzük bahanesiyle tek tek hocaların hepsinden ödev aldım. sıkıntısız 3. sınıfta bitti. Neslihan'da bitirip gelip iş başı yaptı. Abimin askerliğine 2 ay kadar kalmıştı.

geldim beyler

@322 vay amk süper lan memnun oldum mehmet.

valla hacım dediğim gibi hepsi reel, inanmamak isteyeni zorla inandırmıyoruz zaten. sadece geçen hafta yaşadığım halt yüzünden hepsini buraya dökmek istedim. kimse sallamıyodu okunuyo mu kaygısı da taşımıyorum.

Abimin askere gideveği gün gelip çatmıştı. Diyarbakıra gidicekti. ordan mardine gececekti. Uçaga binicekti, saçlar kesildi sakallarr tam kadro ordaydık herkes aglıyordu. ben ise hiç ses çıkarmıyordum. Bilmiyorum bilir misniz o duyguyu ama çok ağrıma gidiyordu. Benim idolojimde yoktu böyle şeyler hala yok. Neyse, adam kapıdan geçti, el sallandı basbaya gidiyodu. abimden hiç bu kadar ayrı kalmamıştım. artık daha fazla tutamadım gözyaşlarımı, boşaldı gitt. olduğum yere çöktüm. elim ayağam titriyordu. Az sonra dedem çöktü yanıma sarıldı sımsıkı bana evlat dedi sil gözyaşlarını, nolur bu evin erkeği sensin şu anda sen böyle yaparsan kim toplucak bu karıları? umrumda değildi 5 ay lan koskoca 5 ay nası ayrı kalacaktım abimden? vay amk hiç bu kadar uzak kalmamıştık.

yazlığa geçtik balkonda mangalı yaktık babamda geldi aksam üstü. yemek süper giderken, fabrikadan telefon geldi.

- serkan bey, serkan bey.
- dur sakin noldu?
- depo tarafında yangın çıktı.
- Geliyorum hemen dedim.

fabrikaya vardığımda, depo tarafında çıkan yangın güvenlikler tarafından çok hasar almadan söndürülmüştü. sabaha kadar fabrikadaydık. sabah ise babam güvenlik şirketini arayıp 30 kişi takviye istedi tanıdık komser 4 ekibi fabrika çevresine koydurdu. fabrika güvendeydi, ihale bitene kadar da öyle olacaktı.

sarıldım sıkıca ayaklarımız buruş buruş olmuştu suda. şimdi ne alaka diceniz o yuzden nasıl giyindğimi anlatıyorum hemen, Turuncu t-shirt vardı üzerimde, short vazgeçilmezim boston celtics ev forması, zaten basket shortundan da başka short giymem. ayağımda da parmak arası terlik. Neslihanda ise, short vardı diz üstüne kadar, üzerinde kolsuz bluzu, saclarını yandan toplayıp aşagıya bırakmıstı. terliklerde benimkinin aynısıydı. arabaya binerken terlikleri çıkarıcağım için ayaklarımı yukarı çektim kurusun diye (terlikle araba kullanamam, bagajda hep bi çift converse olur.) ayaklarım kuruyunca hesabı ödeyip arabaya geçtik. ayakkabılarımı giyerken neslihan popoma bi şaplak attı, "sen kilo aldın ele gelir oldun heee" diye dalga geçti. tuttum kucakladım "denize atarım bak seni" dedim. "kime şişko diyosun sen" diye savurdum indirdim dudaklarım dudaklarına birleşti sarıldım, sarmaladım. uzun bir süreçten sonra bu kadar sorunsuz bitmişti gecemiz.

- Seni çok seviyorum
- Seni çok seviyorum
- ne kadar mesela?
- seni, senin beni sevdiğin kadar çok seviyorum.

Neslihan'a baktım kafası öne eğik bende ki etkiyi onda da yaratmış belli, annemler, neslihanınkiler herkes pür dikkat dedemi dinledi, dedem ayağa kalktı, gelin benle dedi. Salondan çıkarken, kimse gelmesin dedi. Öyle de oldu terasa çıktık, bu yazacağım şeyleri daha önce hiç bir yerde anlatmadım, dedem bahsetmemi istememiştii çünkü.

"bakın çocuklar işin yatak odası kısmı beni hiç mi hiç ilgilendirmiyor, bir günden bir güne de sormadım, o sizin özeliniz, ama şu yaptığınız herkese yansıyor, hani sen neslihan için herşeyi yapardın, hala daha 4 teker hevesindesin, hani sen serkan'a sesini bile yükseltmezdin, elalemin ortasında bağarmak ne?" Neslihan " ama dede elalem değildi annemler vardı işte" deyince dedemin kaşları çatıldı. "siz evlenince herkes sizin için elalem olacak kızım, onlar bile açıklarınızı kollayacaklar siz bir bütün olacaksınız bir elmanın 2 yarısı gibi çekirdeğinizi dışarı göstermeyeceksiniz sorunlarınız sizinle kalacak" dedi. anlamıştım ne demek istediğini neslihanda anlamıştı, yaptığımız çok büyük aptallıktı. durduk yere birbirimizi kırıyorduk. buna bi son vermek lazımdı. sarıldım dedeme, "iyi ki varsın dede" dedim. "ben iniyorum şimdi konuşup çözün şu problemlerinizi" dedi.

ajandaya baktım ertesi gun cuma tüm toplantıları salladığım gün bir de ahmet'le fesetme mevzusu var tabi. akşamdan dosyaları hazırlamak için ofiste kaldım. Saat 9a kadar neslihanda benle kaldı. aşağı da çalışanlardan biri dikkatimi çekti, bakıyorum her gun en az 4 saat fazla mesai yapıyor. aşağı yanına indim. benim yaşlarımdaydı. ismi ermandı. halil ustanın en gözde elemanlarından biriydi. babama göre halil ustanın tahtını yıkacak adamdı.

- hayırdır erman, bu saatte?
- para lazım serkan bey
- bu ne hırstır böyle her gece?
- keşke hırstan olsa
- noldu?
- kızım 2 yaşında kalbi delik, 4 milyar masraf bedeli çıkardılar. onun için bu kadar çalışmam elimden geleni yapıyorum
- e neden daha önce gelip söylemedin?
- bizim adetimiz değil beyim haketmediğimiz paraları istemek.

Gözlerim dolmuştu ulan bu nasıl insanlıktı. birşeyler yapmalıydım. saat geç olduğu için babamı arayamazdım, çocuk parasızlıktan ameliyat olamıyordu. ertesi günü beklemek lazımdı. erman'ın çalıştığı tarafın ustası derman diye bi herifti hiç sevmezdim. elemanların mesailerini ekgib yazar yaranmaya çalışırdı. babam iş ve emek konusunda hak yemez, tek tek kamera kayıtlarını inceletip kim ne kadar çalıstıysa o kadar para ödenirdi. bu işçilerin şevkini arttırırdı. 350 kişi çalışıyordu fabrikada 14'ü ustabaşı onlarında şefi halil ustaydı. "erman'a bırakmasını" söyledim. 100 tl çıkardım "al bununla çocuguna bu akşam dışardan yemek yedir" dedim. almadı, "alamam" dedi. "haketmediğim parayı alamam" eğer nobel dürüstlük ödülü olsaydı, bu adam kazanırdı. Olaya tanık olan güvenlik elemanı olan biteni derman'a anlatmış. o geceyi bitirip eve geçtiğimde gözüme gram uyku girmedi. neslihan sorduğunda erman'ın durumunu anlattım.

- Hayatım hayat bu yapabilecek birşeyin yok.
- gerekirse kendi cebimden verip ameliyat ettiricem o çocuğu
- sence erman bunu kabul edecek mi?
- var bi planım babamla konuşayım bi bebegim.
- tamam o halde kahve yapayım mı?
- ooo şahane olur.

kahvemizi içtik sıradan bi mutluluk gecesi geçirdik. tv falan filan derken aile babası modundaydım.

bu hikayenin bi sloganı ya da afişi olsaydı altında şu yazardı kesin;

kahveni de al gel panpa

ermanın çocuk ne oldu panpa ona gel hele..

giblenmediğimi hissettim lan :(

düzenli hayatımız abimin askerden gelmesine kadar sürdü. her gün bir diğerinden çok farklı değildi. abimin askerden gelmesine 2 gun vardı. kuş modundaydım. bizimkilerde çok farklı değildi. Abim basbaya geliyordu lan işte. sayılı gün çabuk geçmemişti ama bi şekilde atlatılmıştı. Annemleri daha o günden ne pişiricez telaşı almıştı. günlerden cuma idi. Pazartesi gelecekti. Akşam 9 sularında telefonum çaldı.

- seko şimdi hiç çaktırma ordakilere havaalanından al beni.
- ne, nasıl?
- dediğimi yap dıbına koyim geldim ben.
- tamam hemen.

evdekilere bi arkadaşımın geldiğini gidip almam gerektiğini söyledim. Neslihan'da geldi tabi ki benle.

- kim geliyormuş?
- tanımazsın sen gidince görürsün.
- kız mı erkek mi?
- erkek.
- hımm tamam o zaman

Havalanına girdik. Karşımdaydı lan işte basbaya sarıldım sımsıkı. neslihan'da gözleri doldu görünce. "hadi oyalanmayalım çok" dedi. Birşeyden kaçar gibiydi. Neden erken geldiğini sordum. komutanları ktm'ye girmeden pazartesiyi beklemeden izin kağıdı yazıp yollamış onaylatılmadığı için 2 gun asker kaçağı konumunda oluyormuş. Çok anlamadım anlar gibi yaptım.

amk 9dan beri bekliyom seni

kokoreç dedin giberttin miğdemi.. resmen karnım acıktı, çıkıp yesem mi lan..

yanıma oturdu ve dedi ki;

- biz her seferinde aynı sorunu mu yaşayacağız?
- ne gibi bitanem?
- yani abin her saçmaladığında böyle sende arkasından gidicek misin?
- evet. abimin de sene de 1 defa saçmaladığını düşünürsek, sene de 1 defa bu yüzden kavga mı edicez yani?
- bu saçma sapan şeyler için kavgayı göze alıyosun yani?
- bu saçma sapan dediğin şey abim hayatım. kavra artık şunu.
- sen zaten hep hayatında eklenti rolü veriyosun bana hiç bi zaman odak noktan olamayacam sanırım.
- ya ne alakası var adamı sarhoş sokakta mı bırakcaktım gidicek milletin huzurunu da kaçırıcak.
- tamam demedim bişey.
- ya bişeyler diyosun sonra demedim birşey diyip kapatıyosun ben açıklama yapınca.
- ya tamam uff gece gece uzatma işte.
- tamam hayatım bana bu konuyla gelme ama, lütfen bak abim konusunda ne kadar hassasım biliyorsun.
- bizde tokat çakcaz desene sana.
- ne alaka?
- tokat çakanın arkasından gidiyon baksana
- bak laf sokma işte huzurlu bi gece geçirelim.
- tamam hadi iyi geceler deyip döndü uyudu.

ooo seko reyiz bugün baya anlatmışsın.

ooo seko reyiz bugün baya anlatmışsın.

ooo seko reyiz bugün baya anlatmışsın.

ooo seko reyiz bugün baya anlatmışsın.