4 yıl

biri apaçık bizi tehdit ediyordu lan. abimi aradım geldi, babamı aradım çağardım. hemen bi ohal yapmak lazımdı. Babam gördü "çekilmek için bi sebep daha" dedi. Abim "en büyük kar marjı olan iş olacak bu çekilemeyiz." bende hem fikirdim abimle. çekilmeme kararı aldık. o gün gayet sakin geçti. akşam eve geçtik muhabbet falan derken bi telefon geldi, saat 22.00 suları. fabrikanıza hoşçakal deyin deyip kapadı. özel numaraydı. hemen arabaya atladım fabrikaya doğru yola çıktık. kısıkköyün daha girişinden, alevlerin büyüklüğü göze çarpıyordu. bildiğin yanıyordu fabrika. önüne kadar gittik itfaye gelmiş, yangını söndürmeye çalışıyor, ama ne mümkün içerisi zaten mal kaynıyor, bilen bilir suntanın nasıl yandığını. gözümüzün önünde 4 saatte anca söndürebildiler. içerdendi belliydi. olay yeri inceleme ekibi gelmişti, onların raporuna göre sigortadan para alabilirdik, ama işçilere tazminatları ödenecekti. Sabah olur olmaz ilk iş neslihan'ı istanbul'a göndermek oldu. izmir'deki 4 evimiz 2 yazlığımız 6 kamyon, şirkete bağlı 10 araba ve bizim ev ahalisinin 4 arabası satışa çıkarıldı. başka türlü işçilere ödeyemezdik tazminatlarını. bir hafta içinde elimizde sadece oturduğumuz ev kalmıştı babam bi haftada çökmüştü resmen.

polis raporu "kasti olarak molotof ile ateşleme" raporu verdi. 24 sayfaydı rapor, neslihan'la her gün konuşuyordum gelmek istiyordu, ama babam izin vermiyor demişti. Oha nasıl lan. böyle birşey olamazdı. ama neslihan yalan söylüyor olamazdı. Bir gün kayınpederi aradım.

- nasılsın baba?
- iyi sen? ulan bu ses tonuyla hiç konuşmamıştı benle.
- iyi ne kadar olabilirse işte.
- duydum fabrikayı geçmiş olsun.
- sağol baba. şey dicektim ben ya nesliha... lafı ağzıma tepti.
- gelmeyecek artık.
- nasıl?
- baya izin vermiyorum.
- peki.
- sende gelmeyeceksin işler düzelene kadar.

şoktaydım ulan resmen kızlarının bana olan aşkını param için kullanıyorlardı. neslihanla her gün konuşuyorduk. ağlıyordu sürekli.

- aşkım
- efendim aşkım.
- göndermiyorlar beni.
- biliyorum bebeğim konuştum babanla lafı ağzıma tepti.
- napcaz?
- şu işleri bi toplayalım bakalım hayatım.
evdekilere de danışamazdım dert kafayı aşmıştı çünkü işçilere tazminatlar ödendi ama elde avuçta hiç birşey kalmamıştı. (not: tekneyi yazmayı unutmuşum o da gitti tabi.)

@762 sağol panpa.

bi hafta içinde sigorta tahmini zayi bedelini 1.200.000 tl olarak belirledi. ödeme alındı fabrika 1 ay içinde toplanıcaktı. elimizde olan işlerin hepsini 1 ay öteledik. erman hep yanımızdaydi. her koşulda bırakmıyordu bizi. Babam biraz olsun rahatlamış 6 aylık plan yapılmış 6 ay içinde kaybettiklerimizin çoğunu geri almış olacaktık. babam şöyle bi giriş yaptı;

- bir daha hırslarınıza yenik düşmeyin.
- tamam baba
- takip edin
- tamam baba
- bu durumdan bu sefer kurtuluyoruz ama bi dahakine kurtulamayız.
- tamam baba
- tamdıbınızı gibicem ama ha. bi kere daha böyle bişe duymak istemiyorum.

Adam haklıydı beyler hırs bizi bu hale getirmişti.

gece gelip devam edicem çalışmam lazım şimdi.

@769 eyvallah panpa

saat 10 gibi burdayım.

fabrika toplanmaya başlamış benim sınavlara gitmem gerekiyordu. izmir'den didim'e bi otobüs bileti aldım. yola çıktım. o yol hiç o kadar uzun gelmemişti bana olan biteni düşünme şansı vermişti tam 9 kez aradım neslihan'ı yolda yanıt yok. sinirden kafayı yemek üzereydim. ne yapıp ne edip ulaşmam lazımdı. otobüsten indim. hala ulaşamamıştım kafayı yemek üzereydim. sınavın verdiği alert beynimde küçük bi noktada kalmıştı. istanbul'a gitmem lazım ama para yok. yarağa yemiş vaziyetteydim beyler. sınav haftası neslihanla bi kere bile konuşmadık msjlarıma cevap yazmadı. en sonunda 1 hafta sonunda aradı,

- hayatım?
- aaa bi hayatın olduğu aklına gelmiş demek
- telefonumu aldı babam, haber veremedim.
- hiç mi telefon yok elinin altında, hem oha niye böyle birşey yaptı.
- senle görüşmemi istemiyorlar bu ara.
- nasıl ya?
- baya hayatım. görüşmüceksin dediler.
- sende buna uyuyosun öyle mi?
- yapabilcek çok bişeyim yok bebeğim.
- ahhh gelebilsem keşke.
- siz naptınız?
- toplanıyoruz.
- tamam hayatım arayacağım ben seni yine.
- tamam hayatım
- sınavların nasıl?
- iyi epey.
- seni seviyorum derken sesindeki titreklik belliydi. konuşmalarımız haftada 1e düşmüştü böyle. çok içim acıyordu anlatamam beyler. sınavlar bitti kendimi işe verdim. babam istanbulda bi ofis açmamız gerektiğine karar verdi. bu işlerin daha çabuk toplanmasına yardımcı olacaktı.

istanbul'a ofis açılacağından neslihan'a bahsetemedim tabi ki hemen ailesine söylersem taku çıkabilirdi. sessiz sedasız ilerliyorduk fabrika tekrar eski haline gelmişti. artık tüm satış işleri abimle benim üzerimdeydi. hocalarımla konuşup sadece sınavlara geleceğimi vaziyetin ciddiyetini anlattım. sağolsunlar kırmadılar. aralık 2010 istanbul'a yerleşme tarihim olarak belirlendi. 9 şubat yıl dönünümüzdü. yıl dönümümüzde orda olabilecektim. fabrika tahminimizden çabuk toparlandı işçiler, 2 hafta içinde işe döndükleri için tazminatlarını kabul etmediler. o parada fabrikaya yatırıldı. halil usta emekli oldu, erman şef oldu. diyolog aynen şu şekilde

- hayırlı olsun erman
- sağol seko
- çok sevindim
- eyvallah bi de işleri bitirince daha mutlu olacağım.
- biter merak etme

1 ay içinde eski halimize dönmüştük arabalar alınmış, ev sayısı tekrar 3'e yükselmiş, gelir marjı tekrar olması gereken seviyeye gelmişti. gidişhattan memnunduk sonuçta

geldim gibleyen varsa yazcam amk yoksa yarına bırakcam

sabah abimle kahvaltı edip fabrikaya geçiyor tüm zamanımızı orda değerlendiriyorduk. kazanca oynuyorduk resmen. işler gerçekten tıkır tıkır girmişti yoluna bir süre ihaleli işe girmeme kararı aldık. bu haber en çok babamı sevindirmişti. güvende olduğumuzun kanıtıydı ona göre. teslimatlar zamanında oluyor. kar marjı yükseliyordu. reklamın iyisi kötüsü gerçekten yokmuş onu anladım fabrika yandıktan sonra işlerimiz katlandı resmen. geçmiş ait evrakların kopyaları, evde olduğu için, çok ta sıkıntı olmamıştı. herşey gayet normale dönüyordu. bi gün telefonum çaldı. arayan kayınpederdi.

- oğlum nasılsın?
- pardon tanıyamadım.
- ne demek tanıyamadım?
- beni oğulluktan reddetmiş bi ses geliyo ama emin değilim.
- babanla konuştum düzeltmişsiniz.
- evet topladık ama bu konu hakkında konuşmak istemiyorum.
- neyin atarı bu çocuk?
- bilmem, neslihan'la 6 gundur konuşamıyorum neden olabilir acaba?
- oğlum biz korktuk başına bir şey gelmesinden.
- ya ne olur geçelim bunları başımıza ilk defa böyle birşey gelmiyor.
- tamam şöyle ikna edeyim seni o zaman yarın yanına gönderiyorum neslihanı.
- tamam kaçta?
- 2de.
tamam hoşçakalın.

artık anlamıştım ailesi resmen para için tutuyordu beni.

hemen aradım neslihan'ı.

- yarın geliyormuşsun hayatım.
- evet bebeğim çok mutluyum.
- gel bebeğimde kavuşayım sana
- sanki ilk defa gelir gibi heycanlıyım hayatım.
- bende aynı hayattım, aynı evi kiralıyorum gene.
- mecbur değilsin evde de kalırız bebeğim.
- yok olmaz zor
- sen nasıl istersen hayatım.

babamla konuşup onayı aldım, gidip evi ayarladım. Hazırdı herşey. ertesi gün hatunum gelecekti. heycanlıydım. annem yemek yaparken dedim neslihan gelecek diye kadıncağız bi şaşırdı.

- nasıl yani?
- baya aradı kayınpede yarın gönderiyom dedi.
- ilginç
- bence de yarın konuşcam hepsini zaten
- bence kıza yüklenme oğlum o kadar ailesinin söylediklerini yapmaya mecbur sonuçta.

annem haklıydı onların dediğini yapmak zorundaydı. çok fazla yapabileceği birşey yoktu. akşam yemekte abime dedim artık yine kendi evimizde oturucaz diye,

- hayırdır lan?
- neslihan geliyor yarın.
- oha.
- valla
- olum bu adam bu kızın elinden telefonunu bile almadı mı senle görüşmesin diye?
- evet
- ee şimdi noldu?
- bilmiyom valla o aradı
- e hadi bakalım.

o gece uyku uyayamamıştım. bi ara daldığımda rüyamda fabrikanın yine yandığını gördüm. irkilerek uyandım.

hemen giyinip, hazırlandım. çıktım motoru çıkardım. fabrikaya gittim. güvenlik hemen çıktı. karanlıkta yüzüme feneri tuttu beni görünce özür diledi. "kimse var mı" dedim.

- yok efendim 3 arkadaş devriye de
- tamam arka kapı ne durumda.
- 2 kişi var orda.
- tamam geldiğimi söyleme.
- peki efendim.

arka kapıya dolandım, bitanesi dışarı da sigara içip etrafı gözlüyordu.

- kolay gelsin.
- hoş geldiniz serkan bey.
- 2 kişi olmanız gerekmiyor mu?
- ımmm şeyy
- ne?
- klübe de

kafayı klübeye çevirdiğimde şapka öne eğik olduğunu muhtemel uyuduğunu gördüm hemde en risksel bölge e geçende burdan girilmişti fabrikaya. yanına gittim. kapıyı tekmeleyerek açtım. ananı avradını diye uyandı beni gördü özürler binlerce.

önümde ağlayıp sızlayan işini yapmayan biri vardı. öncekki yazdıklarımdan da anladığınız üzere çalışan adamın hakkını hiç bir şekilde yemem, ama çalışmayan adamın kazanacağı hiç birşey yoktur gözümde, eğer işini aksatıcaksan hiç çalışma der babam.

- evet bir açıklama bekliyorum.
- serkan bey uyuya kalmışım.
- senin shiftin kaç kaç?
- 24.00 - 08.00
- gunduz napıyorsun?
- eve gidip yatıyorum.
- o zaman burda mesai arkadaşların gündüz yoğunluğu yaşarken sen uyuyor oluyorsun, yanlış mıyım?
- doğru.
- peki bana uyuduğunu haklı çıkarıcak tek bir sebep söyle.
- gece dayanamıyorum.
- peki bunu şefine bildirdin mi?
- hayır.
- mesai arkadaşların biliyor mu?
- sadece benle aynı shiftte çalışanlar.
- neden söylemiyorsun peki?
- işimi kaybetmekten korktum.
- fabrikayı kurtaramasaydık işinden olmayacak mıyın?
- olacaktım.
- o zaman neymiş 350 kişinin ekmeği gece burda senin avcuna bakıyor. burayı sen savunuyorsun ona göre hareket et bir daha duyarsam çok kötü olur.
- asla olmayacak.

eve döndüm abim sigara içiyordu mutfakta.

- nereye gittin lan yarak?
- fabrikaya.
- ne gib aradın
- gelseydin hıncını çıkartırdın muhtemel
- noldu dıbına koyim anlat?
- uyuyodu arka kapıdaki güvenliklerden biri.
- oha dıbına koyim bi akıllanmadı yavşaklar ya.
- hallettim ben bi daha korkudan altlarına sıcarlar gelcem diye.
- iyi yapmışsın.
- hem şey düşündüm ya.
- ne düşündün gene?
- biz çalışma saatlerini 3 vardiya ya çevirsek? kimse de saldıramaz içerisi o kadar kalabalık olunca hem 24 saat iş döner.
- iyi fikir lan babamla konuşalım sabaha.

sabahı zor ettim heyecanlıydım neslihan gelicekti daha ne olsun. saat 05.30da annem uyandı mutfakta bizi gördü irkildi.

- hayırdır çocuklar?
- hiç iş konuşuyoz. dedi abim.
- oha bu saatte.
- hee ne var ki? dedim ben.
- oğlum yatsanıza deli misiniz? neyse saat 5 buçuk olmuş kahvaltı hazırlayım ben size babanı da kaldırırız.

o kahvaltıyı hazırlarken ben evreka modundaydım. uyandırdık babamı kahvaltı da dedik böyle böyle yapalım.

- maliyetini hesaplayın bakalım.
- tamam ben ayarlarım onu.

kahvaltıdan sonra fabrikaya geçtik. ben hemen muhasebeyi toplantıya çağırdım. dedim dökün ne varsa elinizde, ermanı çağardım bi soruştur aşağıyı isterler mi istemezler mi? bi öğren. o da tamam dedi maliyet haliyle birazcık artıyo 3 servis olacak elektrik falan ama işler daha hızlı teslim edilecek. baktık ki güzel fikir yapalım dedik. saat 1i geçmişti benim çıkmam lazımdı koş koş babamın ofisine

- baba dosya burda kaçıyom ben.
- tamamdır.
- onaylarsan pazartesi den itibaren çeviriyoruz 3 vardiye ye.
- bakayım haber vereyim.
- var mı isteğin.
- gelirken yemeklik yaptırsana pide falan?
- 1.5 mu yiyon?
- öyle değil lan. çalışanlara.
- hee tamam giderken söylerim gönderirler.
- tamamdır.

havaalanına yeni arabamla gidiyordum. 2010 model a3 s line. neslihan'ı beklemek çok zordu tiktaklar beynimde vuruyordu. boardta uçağan indiği görüldü.

neslihan çıktı kapıdan kocaman valizyle belli kalıcı gelmişti yine. sarıldım sımsıkı o kadar özlemiştim ki bu özlem daha da perçinlemiş gibi duruyordu ilişkimizi valizi aldım elinden yeni arabamdan haberi yoktu, taksiyle mi gitcez? dedi.

- olabilir
- otobüs mü yoksa?
- olabilir
- baban mı alcak?
- olabilir
- motor?
- olabilir
- ufff söyle işte

cebimden anahtarı çıkardım gösterdim. gözleri açıldı oha ne çabuk dedi. eee bizde böyle bebek dedim. arabanın başına geldik plakadan anladı hemen zaten.

- oha kaça aldın bunu
- napcan kaça aldıgımı aldım işte.
- hayatım sarsmasın.
- beni paradan daha çok sarsıcak şeyler yaşadım. diye laf soktum. bozuldu tabi. hadi gidelim evimize dedim.

@784 okuma amk ben orda paramı anlatmıyorum gibik, her bi kuruşu da hakederek kazanıyorum. konun ana temasına bak para tarafı koyuyosa

evimize geldik, sıcacık yatağımıza yattık, sardım sarmaladım sıra geldi soru işaretlerini gidermeye.

- hayatım?
- söyle bebeğim
- sorular sorsam ilk günden biraz sinirimiz bozulsa ama bi konuyu halletmiş olsak.
- olur hayatım. derken anlamıştım tedirginliğini sesinden.
- ailen beni param için mi istiyor?
- hayır neden öyle dedin?
- babanla konuşmamız sinirimi bozdu o yüzden.
- o korkuyormuş öyle dedi.
- hayatım korkudan olsa ilk yangında alır zütürürdü, görüşmemizi de engellemezdi.
- hayatım ailemle evlenmeyeceksin benle evleneceksin o yüzden sadece bana güven boşver ailemi.
- ama evlenene kadar onların himayesindesin bi kere daha hadi geliyorsun derse bu kadar tepkisiz kalmam.
- tamam hayatım nolur sakin ol. seni çok seviyorum.
- bende seni hayatım.

kafamı temizlemişti neslihan. sarıldım sımsıkıca, bi anda

- eyvah!
- noldu? babam fabrikaya bekliyor.
- tamam gielim hadi.
hemen fabrikaya geçtik, babam vardiye sistemine ok vermişti. muhasebeyle görüşülüp işler ona göre düzenlendi. evlilere sabah ve öğlen yazılıyordu bekar olanlara ise akşam bizzat ilk shifti kendim hazırladım.

shift hazırdı, herkesin işi belliydi. sistemde kopma olmazsa fabrika bi tek pazar boş kalıcaktı. onda da güvenlikler bir daha uyumaya yemiyordu zaten. istanbul'da ev arıyordum bu arada netten. 1 ay kadar bi süre kalmıştı istanbul'a geçmeme. ben ev ararken neslihan gördü.

- hayırdır bebeğim?
- istanbul'a yerleşicez.
- nasıl anlamadım?
- babam ofis açalım istanbul'a dedi.
- ee süper.
- evet artık sıkıntısız hepberaber olacaz.
- çok sevindim hayatım.
abim artık en sondaki boş ofiste tek takılıyordu. telefon etti

- gel la buraya gibik.
- geliyom abi.

koştum hemen ofisine

- la dosyaları yaptırdın mı?
- dosyalar?
- ha kafanı gibiyim. hani herşeyi toplayıp yedeklicektik.
- hagibtir unuttum ben onu.
- koş amk koş haftasonunu kafa rahat geçirelim.
- tamamdır aga.

dosyaları hemen toplattırdım yedeklettirdim hazırdık hafta sonuna dinamik olarak hazırdık.

haftasonu plan belli hava güzel olursa motorlarla, babam dedi, "bende kiralarım motor hepberaber oluruz." borusan bilirsiniz bmw cruise motorları kiraya veriyo iyi bi fiyata. hava güzel olucak haberini aldık babamda ayarladı motoru. 3 motor ayvalığa gitmeye karar verdik. cuma günü öğleden sonra çıkıcaktık. pazar gecesi dönecektik. babamda eski motorculardan zaten. abim haritayı çıkardı. highlightla gideceğimiz yolu gösteriyor. annemde heycanlı neslihan bu sefer çok heycanlı motor için. planlar yapıldıktan sonra yola koyulmak için hazırdık perşembe akşamı herkes erkenden yattı. cuma sabahı kalktık fabrikaya gittik. öğlen çıkıcağımız için abim benim ofiste masaya dayanmıştı telefona uzandı erman'ı çağardı. Erman geldi.

- erman, haftasonu yokuz biliyorsun.
- biliyorum serhat bey.
- ne zaman saat kaç olursa olsun birşey olursa ara.
- tabi ki serhat bey.
- ofisimin anahtarı olurda dosya falan lazım olur al.
- yok serhat bey gerek yok.
- erman al şunu.
- tamam serhat bey.
- sana emanet dükkan.
- benim gibi biliyorsunuz.
- canını sıkan olursa ceza yetkisine kadar herşey sende.
- umarım gerek olmaz.
- al şu parayı haftasonu eşinle bi yemeğe çık.
- gerek yok serhat bey.
- al dıbına koyim. oğlum niye herşeyi 2 kere söylettiriyon ya.
- tamam serhat bey.

eve geçtik motorları çıkardık, babam direk borusana geçti motoru almaya, kontrollerini yaparken babamda geldi zaten en ufak benim motor kalmıştı aralarında. öncü abim olacaktı, ortada babam en arka her zamanki gibi benim. sıkı sıkı giyindik yol soğuk olacaktı çünkü. ama şansımıza 3 gunde güneşli gösteriyordu, yola çıktık. babamın arkasında annem, abimde eda, bende neslihan'ımla beraber çok güzel olacağı belli olan yolumuza çıktık.