4 yıl

yemekte mi yemicem amk yemek yedim

tamam yazıyom amk dur *

söke'ye döndük aksam yemeği falan derken yorgunduk zaten yataklara attık kendimizi 2 gun sonra toplantı var istanbul'a ben gidip dönmeye karar verdim. uçakla gider gelirim dedim. neslihan'ın telefon hala kapalı. ben arıyorlar rica ediyolar dönün falan diye ama inada gelmişim bi kere gibler miyim? yatağamıza yattık;

- hep burda kalalım
- öyle olcak zaten bebeğim.
- inşallah bi aksilik çıkmaz
- çıkmayacak
- nasıl bu kadar eminsin ki bebeğim?
- bana güven beni dinle yeter.
- seni çok seviyorum bebeğim.
- bende seni meleğim.

aslında kafamda benimde çok sorular vardı kafamda çözmek gereken

gece devam 2de burdayım amk

2 entry giirinde sayfa dönsün amk yeni sayfaya atayım yeni partı

4 sayfa kaybetmişiz aksamki hdd spot yanması sonucu

bi toplayım kafada su 4 sayfayı özet geçeyim bu gece tek partta

yedekler alındı bundan sonra yazarken partları biri yedeklerse sürekli evden girmiyorum çünkü

geldim girecem toplu part

4 sayfa özet:

• Uçak biletimi aldım
• didime gittik
• kumda romantizim yaşadık
• içtik menu de balık vardı
• neslihan'ın ailesi izmir'e gelecekti söke'ye davet ettim hodri meydan hesabı
• herkes tavrıma öcü gibi baktı. napıyosun lan moduna girdiler.
• kavgasız gün geçirdik.
• öpüştük koklaştık
• dayımın kıza rakı içirdik.
• bütün gece bücür oyaladı bizi.
• ertesi gün ben direk istanbul'a geçecektim.

we are still runing dudes.

neslihan'ın ailesi (artık kaçı gelecek bilmiyorum) cuma geleceklerdi. günlerden çarşamba. sabah 10:30 ucagı ile gidip 21:45 uçağa ile dönecektim. arabayı havaalanı otoparkına bıraktım. akşam dönecem nasılsa nolcak amk. neyse gittim istanbul'a girdim toplantıya 2.5 saat sürdü. tahminimden kısa yani (evet arada bende hata yapıyorum) arkadasları aradım bastık gittik bostancıya nargile gündüz vakti güzelim bostancı sahili paten kayanlar falan epey iyidi. dönüş saati yaklaştı uçak atatürk'ten biz istanbul'un diğer ucundayız. dedim kadıköy'e bırakın beni ben ordan geçerim karşıya. bıraktılar beni geçtim karşıya ordan taksi havaalanı. zaten uçak hareketlendikten 55 dakika sonra izmir'de amk. nolcak aldım arabayı bastım söke'ye abim aradı.

- seko!
- yeap
- gelirken kokoreç alsana.
- oo yeasss bende açım 30 dakikaya ordayım.
- yavaş hayvan
- yavaş zaten.
- ya tamam amk nası biliyosan öle yap.

yarım saatte edeydim kokoreçleri de almıştım üstelik. bilen bilir söke'de köprübaşı kokorecin üstüne yok amk. abim açtı kapıyı;

- unuttun deme lan koko... oha amk yarım saatte nasıl geldin sen?
- al kokoreçlerini.

vurdu bi tane enseme neslihan geldi arkasından;

- aşkkııımmmm hoşgeldiiinnn
- hoşbulduk bebeğim.
- nasıl geçti?
- normal.
- hava nasıldı?
- süper.
- gelseydim keşke.
- ama buranın havası daha güzel bi tanem seninle

panpa az işim var

geldim atacağım part

sıradan bi günden sonra, patlamalı güne gelmiştik. telefon çaldı. arayan neslihan'ın babası;

- 22:30da inicez biz.
- tamam.
- kim alcak bizi?
- ben hemen nasıl gelceğinizi tarif edeyim, havaalanından havaşa binin o terminale kadar gidiyor zaten. terminalden sökeye otobüs bileti alın. söke garajdan alırım.
- nasıl ya?
- bayaa anlattığım gibi işte. ev ahalisinin gözü açılmış bana bakıyordu.
- tamam biz taksiye biner geliriz.
- çok yazar. bilerek sinir etmek için yapıyordum. abim kaptı telefonu elimden

"ben alırım sizi." abim taka saracağını kestirmişti. bana döndü;

- oğlum napıyon?
- iyi sen? dedim gülerek.
- ne bu sinir sakin ol az.
- gelince gör sen.
- neyi görcem dıbına koyim?
- o adam kavga etmeye geliyo buraya bi algılayamıyosun.
- e görcez bakalım.

neslihan'ın yüzünde korku ifadeleri belirmeye başlamıştı.

o gün eziyet geçti resmen neslihan ın korkusu yüzünden. kız haklı adam atarlı geliyor. annemler tedirgin, olay çıkacak zaten çıkmaması için hiç bi sebep yok artık yaktım gemileri modundayım. aşkım için herşeyi yapardım peki ya o benim için?

aksam saatleri yaklaştıkça terdiginleşme daha da arttı kimse doğru düzgün konuşmuyordu bile. saat 21:30da abim

- hadi çıkalım.
- nereye?
- ebenin dıbına.
- gelmicem ben
- gibtir lan nereye gelmicen. yürü hadi
- hay amk ya.
- yürüüüü

havaalanına doğru yola çıktık

gece görüşürüz beyler bayanlar

gece 2 civarı atacam beyler

geldim beyler

hava alanına vardığımızda bir felaket bekliyordum resmen, ama gelen sadece annesi ve babasıydı. ben gitmedim zaten araba da bekledim. abim gitti aldı geldi. bindiler arabaya dikize bile bakmıyorum. bastım gidiyorum. çıt yok arabada. otobana girdik bastıkça basıyorum. arkadan amcabey'in sesi geldi;

- en iyi çözümün kaza olduğunu mu düşünüyorsun? tan lafı sokacaktım abim atladı
- merak etmeyin yarım saat sonra evdeyiz. gözünü bağlasam gider seko.
- ölmeyelim de. diye bi sızlanma geldi. delirdim tabi, hafif bi ipnelikle zütü hafif bi sola attırdım. abim dirseğime vurdu. topladım. yeterince korkmuşlardı zaten. eve geldik ben önden ıslık çala çala çıktım. anneme seslendim geldi seninkiler diye.

- nesliiiiii
- efendim hayatımmmm
- dışarı çıkalım mı?
- olur bebeğim. ne zaman?
- şimdi diyorum.
- e misafirimiz var dedi. gülerek dalga geçer gibi.
- bize mi gelmişler gidelim hadi dememle gözlerim dedemin bakışlarına takıldı. sonra çıkarız aşkım diyerek düzelttim. savaşa girdiysek kaçmayacaktık.

salona geçtiler bizimkiler yemek hazırlamışlar tabi. hemen masaya geçildi, babası dedi ki;

- şu egenin yemekleri, havası suyu herşey şahane ama bi tek insanların inatlarını sevemiyorum. laf sokuyor aklı sıra
dedem ellerini masada birleştirdi.
- inat olduğumuzu düşünüyorsunuz belki haklısınız belki değilsiniz. ama bunu bu masada söylemenizi büyük saygısızlık olarak algılıyorum. inat kavrdıbının fazlası aptallıktır.
- peki sizin torununuzun yaptığı nedir?
hafif güldü dedem.
- onun sebebi sizsiniz.
- ne demek bu?
- kızınızın ve torunumun yaptıgını bende onaylamıyorum ama sizin yaptığınız baskı onların yaptıklarından bin kat daha fazla, kızınızı zorla alıkoymuyoruz kendi isteği doğrultusunda burda kalıyor.

neslihan'a döndü ve dedi ki;
- kızım gitmek istiyor musun?
- hayır dede.
- konu kapanmıştır.

eee ulan savaş? benim o kadar triplerim? dedem gibti attı 10 saniye de noluyo lan?