4 yıl

@216 daha 2. yıldayım keşke bu zamanda evlendik bitti diyebilseydim.

bartık dizlerim tutmuyordu ama abim son bi hareketlendi. Davula dönüp "kerimoğlu" diye seslendi. davulcu kafa salladı. başladı çalmaya artık derman kalmamıştı bende, ama kıramazdım abimi. Başladı çalmaya geçtik karşı karşıya...

parça aşağıda yine bulabildiğim en iyisi.

http://www.youtube.com/wa...0x1ls&feature=related

Abim adeta kartal gibi süzülüyordu. Neslihan'a döndükçe içime yeniden enerji doluyordu. Gece bunla bitti. Toplanırken ortalık dedemin bi anda sarardıgını gördüm. yanına koştum "iyi misin" dedim. Dedem yok bişey oğlum dedi ama acı çektiği belliydi yaklaşık 10 saniye geçti geçmedi göğsü inip çıkmaya başladı. Ambulans diye bağardığımda, abim hemen telefona yapıstı, komşu şakirt bi amca vardı bi tek o alkol almamıstı ambulansı bekleyip zaman kaybetmeyelim dedi. attım arabanın anahtarını hemen ona, dedemi kucakladım zaten 50 kilo bişey bir yandan ağlamaya başlamıştım elim ayağam titriyordu. hemen arabaya koyup hastane de aldık soluğu, acile girdik. hemen sedyeye aldılar. Biz dışarda kaldık içeri aldılar. Tansiyonu haddiden fazla düşmüş geceyi orda geçirdik arkadan tüm aile geldi. Hepimiz sabaha kadar ordaydık. Sabah olmuş doktor açıklamalarını yapmış "amcacım artık 20 yaşında değilsin, dikkat et biraz" demişti. Dedeme sarıldım. "Iyı misin dede" dedim. " ulan nolur bize be" dedi. " isthap haddini biraz aşmışız o kadar" dedi gülerek.

Hayatta en çok değer verdiğim insan dedemdir. Annem babam bile bilir bunu. Yaşadığım korkuyu düşünün, o geceyi artık iyi bir gece olarak hatırlamayacaktım. Çünkü dedem çok korkutmuştu ne kadar güzel olsa da yaşananlar dedemin sağlığı yanında hiç birşey ibare etmiyordu benim için. sabah geldim dedemin yanında tuttuğum gözyaşlarımı neslihan'ın omzuna boşalttım. elim ayağam titrer olmuştu. Neyse ki dedem kısa sürede toplandı bu sürecte neslihan ailesine durumu aktarmıştı. onlarda hemen gelmişti sağolsunlar. Yüzükleri gördüler, odaya çağardılar ne bu dediler, dedik böyle böyle oldu dedeme hayır diyemedik o gece rahatsızlandı zaten falan diye... Dedem uzanıyordu üzerinde battaniye o zamana kadar nezle oldugunu bile görmemiştim. Şimdi yatak döşek yatıyordu. Bizi göremeyince vaziyeti anlamış salona geldiğimizde, "çocukların suçu yok haberleri yoktu, sizi ezmek istemedik bi nişan gibi değildi o yüzden" dedi. Ailesi rahatlamıştı ama istanbula update edilen konular olduğunu bakışlarından anlayabiliyordum. Dedem akşama doğru kendine gelmiş, battaniyesinden çıkmış, beni köşede kıstırdı. "Kap bi rakı gel bakalım" dedi. "Dede yapma daha yeni kalktın" dedim. "Sana mı sorcam len" dedi. Abimde baktım arkamızda bitti, "çok içmeyelim dede" dedi. "al bak adam nası üslubuyla söylüyor." dedi. güldü. Koştum kaptım geldim. Misafir vardı tatlısız olmazdı. Atladım arabaya neslihanla birlikte tatlıda aldık geldik. Neslihan'ın babası balkonda gördü. "Ulan gene mi tatlı" dedi. "Evet baba yine tatlı diye bağardım" aşağıdan. istemdışı olmuştu, ama o 2 heceli kelime döküldü ağzımdan çok hoşuna gitti. gülümseyişinden belliydi. Yukarı geldik, yemekler hazırdı. misafir masası var ananemlerde 12 kişilik o açıldı ama yetmedi 18 yaş altı mutfak masasına transfer edildi.

biraz mola veriyim geliyorum.

güzel bi akşamdan sonra ailesi neslihan'ın kalma konusu açıldı. Onlar okul relaxtı aga. devam sıkıntıları yoktu. Zaten kimse iplemiyordu artık onun okulu bitirmesini evlenince de bitirirsin nolcak diyolardı. Artık bende iyice adapte etmiştim kendimi evlenmeye okulu bitirip askere gider gelir diyordum. "kalsın" dedi babası "ne kadar istiyorsa" dedi. "Sağol baba" dedim. yine reflex olarak. herkes bi anda bana baktı, ama kimse yadırgamadı. Neslihan'da o masadan sonra benim aileme de benimle aynı hitap kelimelerini kullanmaya başladı. Günler güzel geçiyordu, kavgasız gürültüsüz devam ediyordu hayatımız, artık aynı odada kalıyorduk neslihanla, kimse karısmıyordu. Vize zamanı gelmişti. Bahar vizeleri hey yavrum hey sıçtık doğru düzgün derse bile gitmiyordum. Notları topladık hocalar yüzüğü gördü kaybının sebebi belli oldu falan derken, taklayla atlattık vizeleri de sıkıntısız. Soluğu istanbulda aldım vizenin bittiği gün.

ılk bulduğum uçakla istanbula attım kendimi, havaalanından çağrı karşıladı. Eve vardığımızda, yemek normal düzeyde sade hazırlanmış, sıradan bi aile yemeğiydi. Extrem bi muhabbet olmadan, akşam yemeği tamamlanmıştı. Salona geçtiğimizde ise saçma sapan bi dizi vardı tvde o izlenmekteydi. bu sessizlik beni tırstırmıştı. sonunda birşey patlamasa iyiydi. sakin bir oturuştan sonra, çağrı "öldük mü lan?, hadi çıkalım" dedi. çıktık bastık bostancı'ya birşeyler içtik falan saat öldürdük. yine güzel gidiyor, herşeyin bozulmasından korkuyordum. Akşam eve döndük herkes uyuyordu yatak organizasyonu bizim neslihanla yatmamız için ayarlanmıştı. yattım sarıldım uzun zamandır. böyle başbaşa sessiz bi yerde kalmamıstık elimi beline doladım. bir öpücük aldım. Elini sardım artık ellerimiz kavradıkca gördüğümüz parlayan yüzüklerimiz vardı. çok iyidi lan. anlatamam o mutluluğu size sabah oldu. Kahvaltı hazırlanmış ondan sonra uyandırılmıştık.

02.30da bi kaç part daha girip kaçıcam

beyler kusura bakmayın hatun geldi. Yazamadım o yuzden yarın arayı kapatıcam merak etmeyin.

kahvaltımızı ettikten sonra bostancıya indik. oturduk konustuk, geleceği planladık. Korkularını dile getirdi. "ya bırakırsan beni" diye başladı cümlesine ve şöyle devam etti;

"ya sensiz kalırsam, sıkılırsan benden yada yaşadıklarımızdan. Ben sensiz yaşayamam. hıçkırıklarımda boğulur giderim. tek yaşama amacımsın, tek dalımsın. Seni çok seviyorum hayatım" dedi. sıkıca kavradım elini "bak hayatım" diyerek başladım cümleme

"bugün elini tutuyorum, yarında tutacağım, önümüzdeki yaşadığım bütün yıllar boyunca da. Ancak beni ya bırakırsan diye bi daha bi cümleye başlayıp benim kalpten ölümüme sebep olma. Önümüzdeki güzel zamanlara, çocuklarımızın güzel yaşdıbına adıyorum ömrümü nefes aldığım her dakika. Bana ne olursun ya ile başlayan cümleler kurma. seni yaşamımdaki herşeyden çok seviyorum" dedim. Bunu söylerken gözlerinin içine bakarak konuşuyordum. Gözleri dolmuştu ama tutuyordu. Ağlamamaya çalışıyordu. Daha sonrasında tutamadı zaten, dalgaların kayaları döver gibi gelip gittiği o gün sevgilimin göz yaşları yanaklarını dövüyordu. ona göre mutluluktandı bu, bana göre ise endişeden. Kafadaki soru işaretlerini hiçe sayarak bastım bağrıma kokusunu tüm ciğerimi kaplayacak kadar çektim içime.

bi süre sessiz oturduktan sonra "fenere kadar yürüyelim mi?" dedi. "tamam" dedim. sahilden çıktık yürüyerek 45 dakika civarında fenere vardık her fırsatta fotoğraf çekiliyorduk. odamı biraz daha dolduracak malzeme topluyordum kendime. Fenere vardığımızda yorulmuştu. bi cafeye oturduk kahvelerimizi içmeye başladık. bu arada sezon yaklaşıyordu. gitmem gereken bi işim vardı. Kışı çalışmayarak atlatmıştık ama yazın mecbur çalışıcaktım. Gelip bodrum'da benimle çalışmasını benimle kalmasını istedim. Amcabey'e sorulacaktı. akşam için kararlaştırdık. biraz daha oturup kalkıp moda tarafından kadıköy'e kadar yürümeye devam ettik. kadıköyden dolmuşa binip eve döndük. Zaten akşamı etmiştik. yemek askeri gazinoda diye bi not vardı dolap üzerinde. hazırlanıp hemen yola cıktık beklememişlerdi bizi rahatsız etmek istememişlerdi. hemen bastık kışlaya vardık. Haber verdik. Gelip bizi kapıdan aldılar. herkes epey süslüydü. birşey mi kutlanıyordu acaba falan derken bizim kayınpederle, kayınvalidenin evlilik yıldönümü çıktı. ilginçti epey o kadar evli kaldıktan sonra insanların birbirine öle bakmaları süper birşeydi. Bizimkiler evlilik yıldönümlerinde başbaşa oldukları için belki bilmiyorum ben ama epey kalabalık kutlandı yıl dönümü bizim bodrum işini konuşmak bir sonraki güne kalmıştı. Bi atraksiyonda çıkmadı zaten sorunsuz döndük eve. Neslihan'ın sınavları başlayacağı için ben dönücektim ertesi akşam.

sabah kalkıldı. kahvaltı son kahvaltı oolduğu için hepberaberdik. tam zamanıydı konuşmak için bodrum mevzuunu hemen açtım konuyu dedim böyle böyle olsun istiyoruz. Amcabey "tamam da senin çalıştığın otele neslihanı alacaklar mı bakalım?" dedi. "ben ayarlarım efendim" dedim. "e tamam o zaman" dedi. "ayrı kalıp beynimizi yiceğinize takılın" dedi. sınavlardan sonraki hafta için görüşme ayarladık. yani sadece 10 gun ayrı kalıcaktık yine demekti bu. ben o aksam döndüm 10 gun yanlız kalacak olmanın üzüntüsü ama 10 gun sonra kavuşacak olmannın verdiği heyecan vardı.

bugünlük bu kadar. Hüseyin yüzünden yazamıyorum. Tüm dikkatimi dağıtıyor.

@233 kimse okusun diye yazmadım 4 yıl önce başlayıp çok yeni biten bişey. Özeti zaten bu
edit: daha anca 2 yıl bitmek üzere

@235 traffic sahil kenarında 2010da acıldı suadiye otelin ordan yukarı cıkınca hemen sağdaydı eskiden ama aynı sahiplerimi farklı mı bilmiyorum.

@237 hüseyin kafamı gibmeye devam ettiği için yarın devam edeceğim.

@239 golf vardı izmir - söke( o zamanlar neşetiye de bitiyordu otoban) otobanın viyaduk tırmanısında yaptım kazayı.
@240 audi var şimdi bana farketmez, her türlü *
@241 kitap yazmak aklıma geldi ama sıkıntılı iş, isim bile değiştirmeden yazıyorum.

bi kahvaltı edip yazıcam beyler.

Abim karşıladı havaalanında, arabam ondaydı çünkü. Niye otopark parası vereyim havaalanına. Eve gittik o gece evde kaldım. Ertesi gün kendi evime geçtim. Eve vardığımda serpili aradım. Basılacak yüzlerce fotoğraf vardı. Serpil ile şu konuşma geçti;

- Nerdesin oğlum sen kayıp?
- Makineye bakınca anlarsın.
- ohaaa naptınız oğlum bildiğin nişanlanmışızsınız işte.
- gibi oldu işte
- tamamdır 2 gune hazır ederim fotğğrafları, baktım kayboldun bende en yağlı müşterimi kaybettim sandım.
- ooo maddi sadece aramız yani.
- yok be şaka yapıyorum.
- e onu anladım zaten.
- akşam gelin hüseyini de al, ercan'da(erkek arkadası) evde.
- tamamdır. o zaman.

Akşam sözleşildiği gibi onlarda buluştuk.

akşam oturduk masa donatılmıştı. yemek yedik falan. Bu arada ulan birşey farkettim, herşey benim yemek saatleri başıma geliyor, çok mu yiyorum lan acaba? Neyse, yemek yerken telefon çaldı arayan neslihandı. sesi ağlayarak geliyordu. Ne olduğunu sordum. Sınavı kötü geçmişti ama asıl konu bu değildi, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

- Noldu bebeğim?
- ya babam aradı, artık serkan'ın var aramazsın bizi tabi diye laf soktu gülerek, annem bundan gazlandı bi aldı telefonu demediğini bırakmadı.
- Bebeğim dur sakin ol biz böyle yapacağını biliyorduk zaten.
- ne biliyim ya çok zoruma gitti.
- geliyorum yarın.
- yok gelme sınavlarım bitince ben gelcem nasılsa. kapatıyım ben şimdi hayatım.
- tamam bebegim seni çok seviyorum.
- bende seni çok seviyorum hayatım herşeyden çok hemde.

akacak kan damarda durur mu hiç? Sarıldım telefonu aradım kayınpederi.

- baba nasılsınız?
- iyi evlat sen?
- iyi değil baba
- hayırdır?
- Siz konuştuktan sonra neslihan'la, sizin yaptığınız şakayı almış, muhabbeti taaa seni oyalıyora getirmiş.
- Hay allah'ım öldürecek bu kadın beni.
- Neslihan ağlıyor. Ben yarın geleyim diyorum.
- Tamam oğlum bileti alınca haber ver ben birini gönderir karşılatırım seni beraber neslihan'ın yanına geçeriz. konuşur hallederiz.
- tamam baba çok iyi olur çok teşekkür ederim.
- Rica ederim iyi geceler.
- iyi geceler

Rahatlamıştım, kayınpeder arkamdaydı zaten o masaya yumrugunu vurduğu zaman kimse ses çıkarmazdı.

ertesi sabah, uçak biletini ayarlamak için abimle konuştum. Abim "daha yeni geldin oğlum" dedi. Vaziyeti anlattım 1 günde dönceğimi söyledim. "tamam, annemlerin haberi olmasın ama taka girersin" dedi. Ayarlandı bilette havaalanına bıraktı beni, para verdi "var" dedim olsun "birşeye lazım olur" dedi. kayınpederi arayıp haber verdim. istanbula vardığımda postası vardı beni bekleyen. beni gördü çantamı almaya kalktı, vermedim. "Hoşgeldiniz serkan bey" dedi. "ya bırak beyi falan amcabey yok ortada" dedim. Gülüştük, arabaya bindik, nereye gittiğimizi sordum. çünkü kışlaya doğru gitmiyorduk. amcabeyi yoldan alacağımızı söylediler, kocaeli yoluna döndük, neslihan kocaelinde okuyordu. gebze de yol kenarında çağrıyla bizi bekliyorlardı. çağrı arabayı otoparka bırakmış, belli ki bi plan vardı yapılan. onlar binince öğrendim kayınvalidenin haberi olmayacaktı geldiğimden neslihanla konuşup gidicektik. Neslihan sadece sınav zamanı okula gittiği için arkadaşında kalıyordu. Evi biliyordum daha önceden. kapıyı çaldım, üstü çıplak bi erkek çıktı. "Kimsin sen" dedim. "Sen kimsin lan?" dedi. Diğerleri arabada bekliyorlardı neslihan'ı alıp çıkıcaktık. oyuzden görmüyorlardı olan biteni.

- oğlum bak insan gibi soruyorum kimsin sen?
- kızlardan birinin sevgilisiyim sen kimsin?
- neslihan'ın sevgilisiyim.
- Pardon kardeşim, ben bi anda sen öyle sorunca gerildim
- Bak kardeşim benim gerginliğim gitmedi, niye çıplak geziyon olum sen evde?
- gel içeri gel sakin ol az.
- eyvallah ama üstünü giy.

Kapıyı çok çalmıştım. Kızlar uyanmadıgı için eleman direk öyle açmış normalde odadan çıkmazmış öyle.

Neslihan'ın kaldığı odaya yöneldim. Gittim bi öpücük kondurdum. Yastık ıslaktı belli ki tüm gece ağlamış, yorgun düşüp uyumuştu. Beni gördü aşkım diye bağardı sımsıkı sarıldı. Babanlar aşağıda hadi dedim. şaşırdı, hemen hazırlandı. gözleri şişmişti göstermemeye çalışıyordu bana. Ama sonunda dayanamadı. "çirkin olmuşum deme böyle" dedi. "Sen gönlümün güzelisin, az gözün şişmiş nolur, ötekine de ben vururum eşitlenir" dedim. Kahkahalarla güldü. Arabaya indik babası ve abisi de gördü, ağlamış olduğunu.

Kocaeli orduevine gittik. Birşeyler yemek için. Yemek esnasında ki konuşma şöyle başladı. Amcabey "A" Çağrı "Ç" ben "S" neslihan da "N" harfi.

A - Kızım nasılsın?
N - iyiyim baba.
A - Ama ben seni hiç iyi görmedim yaptığım şakaya mı alındın yoksa?
Ç - yok canım ona alınır mı hiç ya?
N - annem çok kırdı baba beni.
Ç - Annemin her zamanki hali kızım niye takıyorsun bu kadar?
N - ya ne bileyim ağrıma gitti işte.
A - bak kızım ben her daim sizin yanınızdayım ben erken dediğim zaman kimse sesini çıkarabilir mi çıkaramaz. O halde bana iletseydin durumu ben pekala annene izah ederdim. Kendini üzdükçe hepimizi üzüyorsun. Bak seni bu kadar seven biri varken yapma nolur bunu.

Ellerim ellerinde başı omzumda sümüğünü çeken küçük bi kız vardı o an yanımda.

Babası çağrı biz bişeyler içelim gel dedi. Bizi yanlız bıraktılar.

S - aşkım
N - hıı?
S - hırpalama kendini nolur bu kadar?
N - artık bunlardan kurtulmak istiyorum hayatım bi an önce yuvamıza kavuşalım istiyorum
S - oda olacak bebeğim sabret biraz.
N - seni çok seviyorum. Sakın bırakma beni.
S - Bende seni çok seviyorum nasıl bırakabilirim ki seni. Seni bıraktığım gün tarih atarlar mezar taşıma.

Neslihan'ın keyfi yerine gelmişti. Kalmam için çok ısrar etti babası ama ben zaten gece 00.30 ucagına dönüşü almıştım. abime haber verdim. Abim "S" ben "B"

B - aga geliyom 01.30da ordayım
S - lan gerizekalı ne diyip evden çıkcam ben 01.30'da
B - e girme o zaman
S - he dıbına koyim oldu
B - sen bilirsin aga ne diyim işim anca bitti.
S - atarını giberim senin tamam buluruz bi yolunu

izmire vardım. Abim gelmişti, ama babamla. Babam "beyimize bak hoşgeldin". "hoşbulduk baba".

- Haber verseydin iyidi ama.
- ya baba acil oldu
- haberim var abin anlattı
- nası çıktınız evden annem demedi mi bişe?
- fabrika da ters giden bişeyler var dedik. Güvenlik aramış rolu falan yaptık ulan bu yaştan sonra yalan söyletiyosun bana.
- kusura bakma baba özür dilerim.
- neyse hallettiniz mi?
- evet
- e gözün aydın o zaman
- sağol baba

Abim arabamın fabrika garajında oldugunu söyledi. fabrikaya gittik.

ben direk yola çıktım eve hiç uğramadan. onlarda eve döndüler. 03.45ti eve girdiğimde. bi hediye paketi vardı masada. çocuklar NBA 2K9 oynuyorlardı. "bu ne lan" dedim. "Ne biliyim amk sana gelmiş" dediler. Açtım fotoğraflarla bi not;

"Canım arkadaşım,

Bu fotoğrafları hediye paketi yaptım, çünkü para alamayacağım. Fotoğraflarınıza baktıkça ne kadar şanslı olduğunuzu gördüm bu seferkiler benden olsun. Huyunu biliyorum, yarın gelip para vermeye kalkarsan bi kopyalarını daha hazırladım, bir daha yollayacağım ve bu böyle sürüp gidicek.

Serpil"

Gözlerim dolmuştu kendi işinden vazgeçmiş benim mutluluğum için uğraşıyordu. Ertesi gün yanına gittim. Madem para almayacaksın, bu akşam ercan'ı da al yemeğe gidelim hepberaber dedim. "aa süper olur" dedi. Sözleştik, akşam 7 için dükkandan ayrıldım.

Serpil 1.70 boylarında, sarı saçlı yeşil gözlü düzgün vücutlu bi hatundu. Neslihan olmasa bi dakika afetmezdim. Gerçi hiç kafamdan da geçmedi. Ercan vardı, hödüğün teki kıza çiçek bile almıyordu. o da kendi mutluluğunu benim ilişkimin takibinde buluyordu. üzülüyordum kızcağıza. 20li yaşlarda babası vefat ettikten sonra dükkanı devralmış. Üniversiteyi bırakmıştı. zaten 24 yaşındaydı. Ercan'ın mallığı kıza hep huzursuzluk yaratıyordu. 2 kez aldatmıştı bi de ercan bunu. insan mal gibi aşık olunca böyle şeylere katlanır mıydı lan harbiden? Saçmalık diye düşünüyordum.