4 yıl

geldim başlıyorum

abimi çekip kounşmayı planladım. ama kafa bi rahat kalmıyor ki amk. resmen düğün modu bizimkiler hep bir şeyler var akan engel tanımıyorlar bildiğin evlendirecekler lan beni. abimi çektim sonunda;

- aga noluyo böyle kimse bi tak demiyor bana?
- kendin kaşındın seko
- aga ne kaşınması ya.
- o zaman vur yumrugunu dıbına koyim noldu lan 2015'e de.
- doğru dedin. kalktım ayağa

"neslihan!" koştu geldi elinde mavi bi kumaş var.

- bu nasıl?
- o ne?
- perde rengi.
- ne için?
- evimiz için.
- e zaten bordo perdellerimiz yok mu bebeğim?
- evlenince onları mı kullancaz?
- 2015'te düşünürüz aşkım. yüzü düştü anladı ne demek istediğimi ağlamaya başladı.

abim çıktı hemen odadan kumaşı attı elinden, bana baktı... sadece baktı boş boş. ağzından şu kelimeler döküldü;

- sen beni sevmiyorsun artık.
- o nerden çıktı bebeğim?
- çocuklarımız olacaktı. deren koşucaktı, derin bana sarılacaktı. sesi titriyordu. göz yaşları yanaklarından süzüldü. elimle çenesini tutarak kaldırdım.
- ben seni nasıl sevmem aşkım?
- düğünümüz izmir'de olacaktı. beni dinlemiyordu delirmiş gibiydi. birşeyler mırıldanıyordu. o hışımla çıktım odadan bağarmaya başladım;

"beğendiniz mi yaptığınızı? delirtttiniz kızı hepiniz. biriniz ikiniz değil hepiniz. tak vardı bırakmadınız bizi kendi halimizde yaşayalım tak vardı evlenin diyecek. tak vardı sevgilimi benden nefret ettirmenize."

ben bağrırken dedem kalktı. omzumdan tuttu.

"sana kimse zorla evlen demiyor. dün niye bağarmadın böyle? nerdeydi aklın? herşey güzelken iyi deme? zoru gördün mü koy suyu? aferrim sana aferrim. bırakın sizde elindekileri bunun ağzına uyup iş yapmayın." abime baktım omuz deviriyor napayım der gibi. montu aldım çıktım telefonu kapattım. deli danalar gibi basıyorum dikize baktım abimde gelmiyor. şimdi hem ailemin hem sevgilimin nefretini kazanmıştım.

artık gidecek bi evim sığınıcak limanım sevdiğim yoktu. herşeyin başladığı yere otogara sürdüm arabayı, o güzel kızın bana ilk baktığı ana döndüm. melek gibi salınırken, bal gözlerine ilk baktığım yer. ilk kez kalbimin tüm zamanlardan farklı attığı yer. mevsim yazdan dönmüştü kışa geliyordu. şimdi ise yaza yaklaşıyorduk. doğum günü yaklaşıyordu neslihan'ın bilemezdim bunun beraber kutlayacağımız son doğum günü olacağını.

bu arada hikaye 28 mart gecesi sona erecek. bilginize

hafif esen rüzgar artık gözyaşlarımı tutmama engel olamıyordu oturdum köşeye ağlamaya başladım. ayakta durcak gücüm kalmamıştı. akşama kadar dolandım eski evimize baktım mutlu olduğumuz günlere yeller vardı şimdi yerinde. şu kavşakta sarılmıştım ona, bi sonrakinde el frenini çekip korkutmuştum. şu marketti ona çikolata aldığım, şu yoldu yürürken kucakladığım bu sahildi elele gezdiğimiz, şimdi rüzgarın kumu kaldırması gibi hafif. arabaya bindim. tüm anılarımı canlandırıp mutlu olmaya çalışıyordum. hava kararmaya başlamıştı. eve gitmeyecektim. kararlıydım lunaparkın oraya çektim arabayı koltugu yatırdım uykuya daldım. sabah daha gün ağarmamıştı cama vuran bi el açtım camı polis,

- buyrun memur bey.
- ihbar var.
- nedir?
- bizimle merkeze kadar gelir misiniz?
- geleyimde noldu?
- aracın plakası ihbar edildi.
- araç benim.
- buyrun beyfendi merkeze.
- tamam geliyorum.
- arabayı arkadaş alır.
- hop yok öyle bişey kalsın.
- peki.

merkeze gittik komiser odasına çağardı ulan suçumu bile bilmiyorum. komiser dedi ki;

- nerdeydin sen?
- lunaparkın ordaydım.
- ailen çok endişelenmiş.
- niye endişelenmişler ki?
- dünden beri yokmuşsun.
- doğrudur.
- şimdi yanına bi arkadaş vericem doğru eve.
- yok gerek yok ben giderim.
- var var. gitmeyeceğini ikimizde biliyoruz. hay amk polis nerden çıktı ya?

@2405 bu seviye de yazacam panpa

@2408 didim'de panpa
@2409 aynı dertten müzadirip benle
@2410 5e doğru atarım bi part daha

@2412 bekle amk nolcak

bi part yazcam yat zıbar

@2417 efendim?
@2418 ne sıkıştırıp duruyon amk?

@2420 anlamakta sorun çekebilirsin. bu arada face'te dedemin resmi de varmış lan

ya gircem dedim ama yarın 4 gibi devam ederiz.

uyuyamadım geldim bi part atayım

yeni sayfaya atmış olayım

yanıma verdiler bi üniformalı adam söke'de oturuyormuş zaten mesaisi bitmiş benim yanıma verdiler adam anlattıkça anlatıyor. yok 2 çocuğu varmış, biri hastaymış falan neyse ulan baktım susacağı yok;

- abi hız sever misin?
- severim tabi.
- şimdi sende yanımdasın durdursalarda yırtarız basayım mı?
- bas lan.

ulan bir yüklendim varya görmeniz lazımdı söke ova yolunu 15 dakika da geçtim. söke girişinde sordum;

- ne tarafa bırakayım seni?
- yok seni eve zütürecem komiserden kesin talimat var.
- ya bırak söyle nerde oturuyon?

huur çocugu ananemlerin orda oturuyomuş zaten. bizimkiler balkonda beni bekliyolar. belli karakoldan aramışlar. abim aşağda duvarda oturuyor. durdum tam parkedicem bindi arabaya. hadi bas dedi. telefonu da kapattı.

- nereye gidiyoruz?
- çözüm bulmaya.

kuşadası yoluna çıktık. durduk granta'da mezarlıkların orda.

- oğlum rahatsız mısın sen?
- ne yaptım gene hadi bakalım?
- kız dün geceden beri ağlıyor nerdesin dıbına koyim?
- abi.
- sus gibtirme abini dinle. lan oğlum madem istemiyorsun niye milleti heycanlandırıyorsun?
- abi. heycanlandırmadım ki kimseyi ben zütümü boşuna mı yırttım bunca yıl 2015 diye niye hepsi birden üstüme geliyor?
- oğlum yaptıklarınız sence normal mi? 4 yıldır beraber yaşıyorsunuz.(bana söyleyene bak hala sevgilisiyle aynı evde kalıyor evlenmediler.)
- onu bunu bırak ne yapacaz?
- kaçmadan düşüncektin onu. artık arkanda duramıyorum bile. ses çıkaramadım adam haklı amk ne dese. sessiz kalmıştım. bi bağardı;
- konuşsana gibicem şimdi tahtanı.
- abi ne diyeyim?
- neyse yürü yolda düşünürüz.

bastık gittik eve ulan dedem bakıyor balkonda sigara içiyor. aha dedim seko köküne kadar yediğinin resmidir işte bu

eve çıktık herkesin gözü üstümde neslihan piyasa da yok, dedemin sesi yankılandı;

- geldin mi?
- evet.
- geç odaya geliyorum.

hah solo gibecek anlaşıldı. odaya gittim neslihan'da orda karşısına oturdum. dedem geldi.

"bi kere konuşacağım sözümü kesmeyin. sizin birbirinizi ne kadar sevdiğinizi biliyorum. evlenmek için karara bağladığınız tarihi de. dünkü olanları saymıyorum sinir anıydı. ama napacağınıza karar verin ya da benim kurallarıma uyun." soft geçti. ama altında kaldırdım bekliyorum mesajı vardı.

saat 4 gibi devam

geldim beyler

dedem odadan çıktı neslihan'ın başı eğik,

- nolcak hayatım?
- kaçmasaydın bişeyler olcaktı.
- kaçmadım.
- neydi peki yaptığın?
- noldu 2015e peki?
- bıktım anlamıyor musun böyle takılmaktan artık düzene girelim istiyorum.
- sorunlarımızı çözmeden nasıl olacak peki o?

sustu gözleri doldu, yine aile gazına düşmenin yenilgisini gördüm gözlerinde sarıldım sımsıkı. bastım bağrıma 2015 fikrine devam ediyorduk.