4 yıldır aşığım

eski okulun bizden bi küçük nesil için düzenlediği mezuniyetteydik dün gece. her sene eski dönemden kafa olan, 20-30 kişi çağırılır. 2miz de bu kafilenin içindeydik. giydiği elbiseyle kırmızı bi prenses gibiydi. o kadar güzeldi ki ona bakmak nefes alma alışkanlığımın bile önüne geçmişti. kendime sürekli gaz veriyo, ardından hemen toparlıyordum. durumu bilen sayılı arkadaşlarım yanıma gelip beni telkin etmeye, bir yandan da gidip artık konuşmam gerektiği kabullenmem için çalışıyorlardı. mekan baya güzeldi ve deniz kenarıydı. yilk baştaki hareketli müziklerden sonra bir mola anlamında 2-3 slow müzik ard arda çalar. işte o an gelmişti. ilk başta sezen aksu'dan 'ben sende tutuklu kaldım' http://www.dailymotion.co...tuklu_music?search_algo=1 çalmaya başladı.

koşar adımlarla yanına gittim. masada kendisinden 4 yaş küçük kardeşi, tanımadığım alt dönemlerden bi kız ve büşra vardı. elimi uzattım, yüzüme baktı. o anda alalhıma yalvardım davetimi kabul etmesi için. o narin elleriyle elime tutundu. piste doğru ilerliyorduk. o andaki sevincimi anlatıcak betimlemeler çok soluk kalır. şarkı boyunca dans ettik. ardından semiha yankı'dan 'seninle bir dakika' http://www.dailymotion.co...akika_music?search_algo=1 çalmaya başladı. dansa devam ettik. ayağıma bastığında özür diliyodu. özür dilerken yüzünde masum bi gülücük olur ya bazen, işte o gülümsemeyi görmek için ayağımı bi vinçin altına bile sokabilirdim. önemli değil diyerek geçiştirdim. dans esnasında eski kız arkadaşlarımdan hazal ı sordu. bi tek hazal muhabbetinden haberi vardı. 'hazal noldu?' dedi...

ben de 'aslında hiç bi zaman olmamıştı ki' diye cevapladım. dansa devam ettik. danstan yaklaşık bi yarım saat sonra yalnız kaldığında yanına gidip cebimdeki 20 lirayla ona ve kendime bira aldım. ne dönüş paramın kalmamış olması koymuştu bana, ne de kafamın inceden zum olmasıyla kendimi kontrol edemeyeceğim duygusunun aklımda yarattığı çelişki... tam açılmanın doğru zaman olduğunu düşünmüşken; alt dönemden bikaç kız, ardından büşra'nın kardeşi masaya geldiler. muhabbetimiz havadan sudan muhabbete dönüşmüştü. işte o andan sonra kendimle kavga etmeye başladım. sahile gidip yıldız tilbemi açıp biramı yudumladım. gecenin sonunda bizim arkadaşlar zor da olsa beni tekrar mekanın esas bölümüne dönmeye ikna ettiler. büşranın yanında aldım soluğu. üşümüştü, ceketimi vermeyi teklif ettim omzuna sardım. istemedi. delikanlı kızdır büşra sevmezdi böyle şeyleri biliyodum ama yine de denemek istedim. o almayınca yanındaki başka bi kıza vermek sonunda kaldım. gecenin sonunda ceketimi kaybettiğimi düşündüm halbuki arkadaş benim ceketi almış ben unutmayayım diye. o yüzden de ona bi hoşçakal deme fırsatım olmadan mekandan ayrılmıştı.

eve muhabbeti bilen 4 arkadaşımla beraber döndüm. cebimdeki son bozukluklarla ve arkadaşların koalisyonuyla aldığım biraları sabahın ilk ışıklarına kadar soluksuz içtim. ağladım...
biliyorum. artık görüşme imkanımız kalmadı gibi. unutmaya çalışmak zor bir hadiseymiş. bunu ilk saatlerinde anladım. fakat elimden başka bişey gelmez. belki bi gün mahallede karşılaştığımızda, yada kendime söz verdiğim gibi çok uzun seneler sonra onu gördüğümde ona söyleyebilirim ona ne kadar delice aşık olduğumu. fakat şimdi biliyorum. biliyorum ki tüm şanslarım tükendi. biliyorum ki son hakkımı da tükettim böylece.
ama onu çok seviyorum be !.

@72 yarın gerçekten de yok panpa

@77 takıntı değil delilik panpa bu
@78 ya usta konuşmama ramak kaldı geçenlerde ama yok söyleyemiyorum bi söyleyebilsem..
@79 eyvallah panpam

@81 dicem panpa mesajlaşmaya başladık biraz gerçi hep bn açıyorm muhabbet ama olsun uğraşıcam deliler gibi seviyorum

@83 panpa mesajlaşmaya başladık hiçbişey yazamıyorum panik oluyorum ama olsun bu da bişeydir
(bkz: kızla muhabbette tıkanma sorunsalı)

ulan hala unutamadım seni büşra
şimdi 2miz de farklı okullardayız ama aynı şehirde...
ölene kadar seveceğim seni heralde