6 gün oldu bugün

ergen triplerine baglıcam ve birşeyler yazmak istedim. silinirse silinsin trollenirse trollensin umrumda degil. daha öncesinde de konusmadıgımız o kadar zaman oldu. ama kendi yediğim haltın üzerine bir de ben konusmuyorum. en zor zamanında herseyi bosverip gitmedim gidemedim yanına. niye öyle birşey yaptım bilmiyorum bilmek de istemiyorum üzerine bir de canını sıktım ve tüm sıkılmıslıgımı ona yansıttım.

evlenme planları kurduğumuz bu zamanlarda niye bu kadar zorlasır ya da zorlastırırım herseyi bilmiyorum. bundan önce de tartısmalarımız kızgınlıklarımız oldu ama nedense bu cok daha fazla koydu. onun canının her anlamda yanıyor olma ihtimalini düşündükce bile içim acıyor midem bulanıyor basım dönüyor. kaç gündür zaten kendimde degilim neredeyse bir haftadır zaten konusmuyoruz. 6 yılı askın birlikteliğimizde çok tartısmalarımız oldu ayrılık noktasına geldiğimiz oldu ama hic birisinde onun bu kadar üzüldüğünü hissetmedim. çok üzgünüm ama yüzüm yok kendimi affettirmeye yanına gidip ondan özür dilemeye. resimlerine baktım bugün tekrar. o gülüşüne kıyamadığımın canını sıkmamak bizi bu hale getirmemek için keske aklımdaki neyse yapmasaymısım etmeseymişim diyorum.

bunu niye buraya yazdım bilmiyorum ama kimseyle konusmadım ve 6 gündür baska bir konuda bile kimseyle konusamıyorum zaten hatalıyım konusasım da yok. bir ergenden daha beter haldeyim zaten. çök üzgünüm, cok özledim ama ilk kez ona sarılmamın ondan özür dileyip ona sevdigimi söylememin bazı seyleri degiştirmeyecegini düşünüyorum. çok aptalım çok.