Bir süre günlerimiz sınıfına böyle gitgellerle geçti. Akşam mesajlaşmalarımız hiç olmadığı kadar sıklaştı , günaydınlar daha bi anlam kazandı. Sınıfındaki lavukların çoğuyla tanıştım , bi tehlike arz etmiyolar. Aksine iyide çocuklar , kanka olunur bunlarla. Özellikle Oğulcan , Buğra ve Can denen tiplerle.

Oğulcan şımartılmış bi çocuk. işi gücü gırgır şamata. Bi kapıya çarpma muhabbetleri vardı hatta zamanında. Kapı açıldığı esnada elini başına koyup kapıya vuruyodu. Kapıyı açan kişi buna çarpmış gibi kendini yere atıyodu falan. Geyik şeylerdi vesselam , idil'le izleyip çok güldüğümüz oldu. Buğra biraz daha ağır abi , ama gösteriş olarak olduğu belli. Sınıfts ilk sigara içen çocuk. içinde yumuşak bi yeri var onu yakalarsan senden iyisi yok. Can hiç ısınamadığım fakat ilkokuldan beri tanıdığım bi tip. Bu 2. senesi , benimle birlikte bu okula gelip kalmış bu 2. senesi. Sevemedim bu çocuğu beyler , çok derdimiz olucak bununla ilerde.

Kız arkadaşlarıylada hafiften tanışıyo gibiyim. Buse var idil'in hemen önünde oturan. Sessiz sakin bi tip , daha Mabel Matiz'in tanınmadığı zamanlarda birlikte fotoğrafları falan var. Bu şekil kim dediğimi hatırlıyorum fotoğraflarını gösterdiği zaman. "ilerde çok güzel işler yapıcak , ben şarkılarını beğeniyorum" derdi hep bize. Kız harbi ileri görüşlüymüş amk. Bulunca bi iddaa kuponu falan yapmak lazım biliyo yani. Cemre diye bi arkadaşı var idil'in , bu kızda arkasında oturuyo. Beyler , bi insan hergün soğan kokabilir mi ya. Bu kız kokuyodu. Vallahide kokuyodu billahide kokuyodu. "Soğan aromalı parfümü var aşkım heralde" diye çok geyiğini yaptığımız oldu hatta. Buse'nin yanında , idil'in ön çaprazında oturan bi kız vardı ki hele geçmişimi kurcaladığım ilk olaylardan birisi oldu bu dönemde. Gamze'ydi o , Gamze. ilkokulda sonradan okula gelen , zamanında peşinden sağlam koştuğum ama ailevi sorunlarından dolayı kimseye yüz vermeyen masmavi gözlere sahip olan kız. Ulan idil'le de tanışıp samimi olmuş , beni sınıfta görüp ifşa etmese bari idil'in önünde. Sağlam yannanı yediğim an olur harbiden. Kızı tarif etmek için kelimelere gerek yok beyler , Güliz Ayla'nın tıpatıp aynısı desem size yeterli olur sanırım. Ben hayatımda birbirine bu denli benzeyen birisini daha tanımadım. Gözleri , yüz tipi , gözlerin ufaklığı herşeyi aynı. Bilmeyenler Google'dan yazıp baksın işte. Şunuda eklemem lazım; kız sağlam ateist. Zamanında çok okumuş bu işleri , kendince doğru yolu bulmuş. O zamanlar Allah'a falan inanıyorum tabii , çok karşıt görüş sunuyorum ama aradan yıllar geçti anladım ki kız haklıymış. Benim ateistliğimin temelini yıllar önce atan kızın ta kendisidir ayrıca.

Tüm bu olaylar esnasında Sinem'le konuşmamız çok daha iyi bi hal almaya başladı. Arada idil olduğu için "kanka" duvarını çekmiş bulundum önüme ama bu bi engel değil (yani konuşmamıza). Konuşmamızdan idil'de haberdar , kıskanma durumuda yok. E tabii , Ceylan gibi bi badireyi atlattık Sinem'le konuşmak koyarmı hiç. Sinem'in durumuda karmaşık , Mehmet'le telefondan konuşmaya başlamışlar. Aralarında bi sevgi var gibi , ama bi türlü ulaşamıyolar birbirlerine. Çocukta ilk sene olduğundan bi cool olma çabaları , bi ortam yapma dürtüsü var. Ama bizim okulda yemez , hele ki Sinem gibi birisiyle konuşuyosan sessiz sakin takılıp cool bi havaya giremezsin. Çünkü Sinem adamın zütünü kaldırır , öyle bi üstünlüğü var. Benim bile kanka olmasına rağmen kalktı beyler. Kızın bi fotoğrafını 500 küsür kişi beğenirken her fotğrafına her gönderisine beni etiketliyo , öyle bi hava öyle bi ihtişam bendeki. idil Facebook'u fazla kullanan birisi zaten değil. O hesap yalnızca var orda , ne bi işlevi var ne de bi paylaşımı. Seviyorum bu kızın bu yönünü be , boş yere kıskançlık krizlerine sokmuyo beni.

Kıskançlık demişken , önümüze çıkan yeni engeller , yeni sinirler var yılbaşı öncesinde. Gelin o konuya değinelim şimdide.

Yine b okul çıkışı , idil beni beklerken ufak tefek sarı bi çocuğun yanına gelip konuştuğunu ve idil'e bi kağıt verdiğini gördüm. Yok ya , olamaz heralde böyle bişi. idil çok kişiyle yüz göz değil ki neden olsun böyle bişi. Adımlarımı hızlandırdım , ben gidene kadar ufaklık gitmişti idil'in yanından. idil'de elindeki kağıdı okuyodu. Çok uzun bişi olmasa gerek ki çabuk bitirmişti okumayı. Yanına gittim , önce hiç bişi olmamış gibi konuşmaya başladım.

"Aşkım naber"

"Eh işte , son ders çok sıkıcıydı ya bir an önce eve gitmek istedim. Gidelim mi ?"

"Gidelim gidelim. O elindeki ne ? Ne yazıyo ?"

"Boşver yaa salak saçma bişi takmaya değmez"

"Yok yok bakayım ben ona bi , gördüm zaten uzaktan kimdi o konuşucaz."

Kağıdı aldım elime okudum. Buruş buruş edilmiş bi defter yaprağıydı zaten. Üzerinde "idil Seni Çok Seviyorum" yazıyodu yamuk yumuk bi yazıyla. Sinirlerim tepeme fırlamıştı , kıskançlık katsayım kat ve kat artıyodu. Kimdi ulan bi huur çocuğu benim sevgilime böyle şeyler yazıp veriyodu. Dellenmiştim beyler, gözlerim büyümüş bi şekilde idil'e dönüp"Kim bu , neyin nesi açıkla bakalım" dedim. Çokta önemsemeyen bi tavırla "Amaan boşver xxxx ya çok önemli bişey değil salağın biri. Yolda anlatırım hadi çıkalım" dedi. Yola çıktık , anlatmasını bekliyorum ama idil oralı değil. Elimde parça parça yırtmış olduğum kağıtları gösterip "Evet , bi açıklama bekliyorum" dedim. Anlatmaya başladı. "Ya bu bizim eski okuldan bi çocuk. Kanada'dan taşınmışlardı buraya , aslen Türk tabii. Adı Leventcan , ilk geldiğinden beri benimle konuşmaya çalışır ama ben hiç birinde yüz vermedim. Mezuniyette annesiyle birlikte gelip fotoğraf çektirmek istedi , bizde mecburen çektirdik. Üstüne bide dans müziği çalınca dans ettik. Boyu benden çok ufak zaten gördün , hiç yakışılcak bişide değildi. Öyle geçti gitti. Şimdi oda gelmiş bu liseye , benide görünce yine peşime düştü. Takmıyorum zaten sende boşver lütfen."

Makul bi açıklamaydı , ama yinede sinirimi aldığı söylenemez. Ne demek bi kağıda "Seni çok seviyorum" yazıp vermek. Benim sevgilim lan o , benim hayatımdaki kadın. Sen ne hakla yazarsın bunu. Burda bitmezdi bu , devamı gelirdi. Ve ben o zaman rahat durmazdım işte...

Bi hışımla sınıfa çıkıp kimsenin yüzüne bakmadan yerime oturdum. Barış mutluydu , şerefsiz belli ki ilayda'yla işleri ilerletmişti. Sevinsin , mutlu olsun kardeşim. Hak ediyo bunların hepsini , ilişkisi tıkanırsa ben düzelticem hatta ne yapıp edip. Düzelticem , dahil olucam ki benim yaşadığım gibimsonik olayları onlarda yaşamasın , benden mutlu olsunlar.

O gün geçmek bilmedi , sınıftan dışarıya adımımı dahi atmadım. Dersleride giblemedim pek , ilayda'yı kendi sırama geçirip en arka sıraya oturdum , açtım kulaklıktan müziğimi triplere giriyorum. Ama zor anımda bile Barış'a kıyağımı yaparım , onuda belirteyim. Son 2 ders idil'lerin beden eğitimi dersi vardı. E öncedende dediğim gibi bizim sınıf okuldaki en panaromik açıya sahip sınıf, tüm bahçeyi izleyebiliyosun. Kuruldum pencerenin kenarına kendi dersimi iplemeden dışarıyı izliyorum , idil'lerin dersini. Sıraya girildi , hazır ola duruldu , yoklama alındı falan serbest bırakıldı (beden eğitimi dersi bundan ibaret değilmidir zaten abi). Bu esnada idil kızarmış gözleriyle sürekli bizim pencereyi seyrediyo. Sevgilim benim ya , biliyo abi onu ordan gözünü kırpadan izleyeceğimi. Ama bana karşı sinirli tabii , gözlerinin kızarıklığı geçmemiş. Ezgi ve Sinem'le en köşedeki banka oturup laflamaya konuşmaya başladılar. Ulan Ezgi , sana hiç güvenmiyorum. Sinem orda aramızı düzeltmeye çalışırken sen geçmişten bahsedip barışma durumumuzun dıbına koyarsan bende senin dıbına koyarım bilmiş ol.

idil'in başı yine önde , kızlar başını kaldırıp bizim pencereye bakmaya devam ediyo arada el sallıyolar falan. Düzeltmem lazım benim bu durumu beyler , böyle geçecek gibi değil bu olay. Tenefüs oldu , kızlar aşağı idil'in yanına gelmemi istediler. Gitmedim , gidemedim. Tenefüste bahçe tehlikeli alan abi , Ceylan'la bi daha karşılaşırız herşey dahada tak olur falan , olmaz. Son ders başladı , bizde de Milli Güvenlik dersi var. Çok garip bide hocamız var , yoklamayı ayağa kaldırıp hazır olda durdurarak alıyo. Eski komutan , manyak biraz. Pencereden idil'leri izlemeye devam ediyorum tabii. Dersin sonunda idil'lerin sınıf yeniden hazır ola geçip "Sağol" dicekler sınıf dağılcak. Onları izlerken kendimi kaptırıp hoca ders anlatırken bende "Sağol" diye bağırdım sınıfta. Hoca bi ton konuştu bana , mizahi şeylerdi tabii. "Senin milli duyguların kabardı heralde , gel sen anlat bakalım dersi" dedi. Haydaa , bu moralle sınıfa geyik konusu olduk iyi mi. Sınıftaki en matrak çocuk benim bide , hep güldüren konuşan falan. Ama moralim yok şu an , ben sizi güldüremem. Tam tahtaya çıktım ki zil çaldı , hoca "Böyle kolay kaçamazsın xxxx bey , haftaya konuyu sen anlatıyosun" dedi. E anlatırız madem , napalım.