9 yaşından beri unutamadığım intikam yeminim

ahhh ulan ah yine aklıma geldi şimdi.

yıl 1997 haziran ayı. okullar tatile girmiş biz küçük binler de okul bahçesinde mahalle maçı yapıyoruz. 10da devre 20de biter hesabı. rakip mahalle kürtler adıyla bilinirdi ve amın evlatları fiziksel olarak 15 yaşında gibilerdi.

nerdeyse her maç 4-5 farka gitsek kavga çıkarırlar, ağzımızı yüzümüzü giberlerdi. paso bi ağlaya sızlaya eve dönerdim amk.

yine böyle hafif meltem esen bi haziran gününde, maçta 17-16 öndeyiz hiç unutmam. normalde kanat adamı olarak görev yapan ben, soldan ani çıkış yapıp sağ ayağımın içiyle muhteşem bi gole imza atıp farkı 2ye çıkarmıştım. adamlar artık maçı bırakmış kavgaya yer arıyolar bizde bin gibi top çeviriyoruz falan.

o sırada bizim kalede aytek adında bi anasını gibtiğim bini vardı. maç boyu harikalar yarattı durdu. her topu çeliyodu adeta şoktaydık adam wakabayashi kesilmişti.

skor böyleyken bir de penaltı kurtarınca adam resmen gözümde herküldü. ananı gibiyim aytek helal olsundu.

ama tam o sırada hayatımın yönünü değiştiren o sesi duyduk.

akşam ezanı okunuyordu...

aytek denen züt yarığı: ' yaea olm babam kızıya ben eve gidiyom vokevoke ' diye sessiz sedasız fitillendi binin evladı. o ara kale boş kaldı ve gol yedik. fark 1'e inmişti.

ulan annesiz bin madem akşam ezanında gitcektin neden kaleye geçtin, hadi geçtin niye harikalar yarattın da gidişin bizi bu kadar yaraladı.

o sırada bizim takım kaptanı var uğur, taki olm sen kaleye geç defans yapcaz ilerde adam var zaten falan dedi ben de o heycanla kaleye geçtim. oysa ki kelebek etkisi varmış dıbınıı zütünü gibiyim ne bilelim ki biz abi.

dakikalar sonra bi kornerde topa hakim olmak için adım attığım anda, kürt seko vardı dinini gibtiğim oğlu, zaten ben o zamanlar gib kadar bi adamım, uçan tekmeyi suratıma gömçürdü. ananı gibiyim burnum resmen beynime girdi. peder geldi sonra apar topar hastaneye zütürdü falan.

o günden sonra da kırık burun kemiğim yüzünden çok zorluklar çektim. lisede mankenlik ajansına kabul edilmedim. parasız kaldım, itildim. en kötüsüyse tanrısal yüz hatlarım kayboldu. hayattan soğudum. 9.5 yaşında sigaraya, 9.7 yaşında alkole başladım. 14 yaşıma geldiğimde artık bir kokain bağımlısıydm.

aytek isimli o kelebek etkisi huur çocuğunu o günden sonra yıllarca aradım. ne internette, ne tanıdıklarla ona ulaşamadım. günahsız bir melekken kendimi kaybettim onun yüzünden. izine bir türlü rastlayamadım.

o yüzden soruyorum, aytek burdamısın?

özet: revenge is a dish best served cold.