aaylasecura

insanları bazen acayip kıskanıyorum ama içten içe onlardan iyi olduğumu düşünüyorum.

insanların eşyalarına, kıyafetlerine ya da güzel olan herhangi bir yerlerine çok nadir iltifat ederim. sevdiğim yakınlarıma ederim ama çok samimi değilsem içten içe beğensem bile söylemem.

ne dinlediğimi soranlara bazen yalan söylüyorum. bunun iki sebebi var: dinlediğim şarkıları ya da müzisyenleri kimse öğrenmesin istiyorum ya da nadiren utanıyorum.

dedikoducu, pis, ortalık karıştırmaçlı, kötü bir insanım; insanların sözlüğe yazdıklarını "oh no she di-ıaant" efektleriyle birlikte bahsi geçen insanlara gönderiyorum.

bunu yaparken entri altındaki /msg butonunu kullanıyorum.

bir gün nicki entry'yi yazandan entry'yi göndermeye çalıştığım insan'a çevirmeyi unutup mesaj atacağım diye korkmaktan genç yaşta saçlarım ağardı.

başak burcu olduğum için annemi babamı acayip suçluyorum. bildiğin zamanlama hatası.ne vardı yani başak burcuna yetiştirecek? tamam anlarım soğuk kış geceleri çocuk yapmak mantıklı ama niye bi hafta önce değil?bu kadar mantık hastası, kıl, gıcık, duygusal bir oğlunuz oldu. eferim size

seviştikten sonra mütemadiyen ağlıyorum. daha kötüsü sebebini çok çok iyi biliyorum.

sürekli gördüğüm birinin seri katil olduğunu düşünüyorum lan. aslında adam naif bir adam çok belli. ancak bu düşünce aklımdan gitmiyor. kendisini gördüğüm an seri katil olduğunu düşünüyorum.

acaba sorun bende mi ne ?

salağım ben sözlük. bugün editörle görüştüm, taksimden beşiktaşa dönüyorum. kafam çok incin, yorgunum vs vs. 559c'ye bindim beşiktaş'a gidiyorum. bir elimde leptop, diğer elimde pano, yeni aldım. yeni aldığımı niye söylüyorsam, salağım işte sözlük. neyse ben leptop'ı koydum koltuğa üstümü çıkarıyorum sıcak diye. leptop düştü, yanımdaki o masum, saf güzel kız tuttu hemen leptop'ı. kafama sıçayım sözlük. sora kız sordu bir şeyler, benim kafamda hikayeler, yazılar, dergi mergi bir sürü şey var. cevap verdim sora kafamı çevirdim. önümdeki camdan görüyorum kızı. o bana bakıyor, utana sıkıla. ben de bakıyorum utanıyorum kafamı çeviriyorum, kafama sıçayım. tee taksimden beşiktaş'a kadar böyle hayran hayran ona baktım, o da bana baktı. insan bi adını sorar, tanışır. çok tatlıydı sözlük. normalde utangaç bir tip de değilimdir. azıma sıçayım kendimin. neyse beşiktaşa geldik, ben aşağı indim. elimde bir sürü eşya. kız camdan bakıyor bana, neden tanışmadık diyor. çok salağım ben sözlük. o tatlı kızla nasıl tanışmam. içim hala içimi yiyor.

kafam güzelken diojen kadar filozof, hasan sabbah kadar ikna edici, 15 dakikada grup içi meşhurum. bazen bir pgibiatrist'e gidip alkol etkisi yaratan bi tedavi var mı diye sorasım gelyor. var mı?

bu, noktalama işaretleri, nasıl kullanılıyo h!ç bilmiyorum?

ordan burdan gördüğüm kadar.

bu yaşıma geldim hala siyah beyaz film izlerken film karakterlerine siyah beyaz bir dünyada yaşadıkları, denizin mavisini, etrafın yeşilliğini göremedikleri için üzülüyorum. yaptığım saçmalığı fark ettikten sonra filme renkli gözüyle bakmaya çalışıyorum ama o insanların renkli bir dünyada yaşadıklarını kabullenemiyorum.

gerizekalıyım.

evet, doğru. ve bunun farkında olduğum halde gerizekalı olmamın önüne geçemediğim için yazılmakta bu entry. saçma sapan davranmıyorum. bildiğin saçma bir insanım. benim için iyi olanı, güzel olanı istemiyorum. iyi ve güzel olduğu, benim kadar gerizekalı bir insan tarafından bile fark edebilecek kadar gerçek olan şeyleri itiyor, gitmelerini istiyorum. neden mi yapıyorum bunu? bilsem gerizekalı olmam herhalde değil mi?

çok yalan söylüyorum yakında adımı bile yalan söyleyeceğim.
beni hala yalan söylemeye inatla iten şeyse, attığım yalanları hiç unutmayıp,yer yer onlara ilave atışlar yapmam ve benim de artık onlara inanmam.

değil çevremdekilere, kendime bile saygım kalmadı.

çok yalnızım

senden de sıkıldım.

teşekkür edemeyenlerdenim malesef. ama sanılanın aksine teşekkür edilebilecek bir olay, durum yada her neyse bir ortamda teşekkür ederim cümlesini herkes gibi söyleyemiyorum. telaffuzda hatalar yapıyorum. hatta teşekkür ederim yada teşekkürler kelimesi yada cümlesi kafamda hazır ve içimden tekrarlıyorum ama ses olarak dışa vurduğumda malesef her seferinde sesim çatallanıp, telafuz hatası yapıyorum. lanet olsun çok üzülüyorum bu durumuma.

en büyük fantezim, kendimi taksim meydanında çırıl çıplak bulmak. insanlara, hangi yıldayız? demek.

(bkz: twelve monkeys)

aynada fotoğrafımı çekmişliğim var.

eski sevgilime geri dönmek istiyorum ama cesaretim yok. o kadar ego manyağıyım ki;hem terkettim,hem de dönmek istediğimde terslerse diye çok korkuyorum. sonuç olarak hiçbir şey yapmıyorum.