aaylasecura

yalnızlığı sevmiyormuşum gibi yapıyorum ama ne zaman yalnızlığım dağılmaya başlasa bir yolunu bulup yalnızlığıma geri dönüyorum.

sözlük camiasından birine, bana en sadık olan ve benim en sadık kalabildiğim duyguyla dolu içim: entel magandaya.. kimse artık bir şey için daha fazla bir şey söyleyemez demiş ya edip cansever. daha fazla bir şey dememek için nefret ediyorum. öfke değil bu zira öfke kontrol edilemeyebilir. öfkeyi unutabilirim ama nefreti asla...

bazen manik depresif ruh halleri yaşıyorum. "kız olsaydım kesin huur olurdum!" düşüncesinden vazgeçemiyorum.

geçmişe dair sapkın bir özlemim var, geleceğin bilinemezliğinden olsa gerek. geçmiş ise yaşandı ve bitti ama onlar benim bildiklerim ve en önemlisi benim. özellikle "o"na karşı hissettiklerim.

ne diyon lan zağar?

tamam sağol.

birilerine geçmişte yaşadıklarımı anlatmak istiyorum. içimdeki öfkeyi, acıyı ve nefreti kusmak istiyorum ama beni gerçekten dinleyecek hiçkimseyi tanımıyorum.
beni kullanan insanların farkındayım ama beni kullanmalarına hiçbir şey demiyorum. içimden ana avrat sövüyorum hepsine.

sevgilimi 1.5 yıldır tanıyorum, 2 biradan fazlasını içmedi ve rutin yaşamından bir kere taviz vermedi.
istanbul'dan ayrılışımın 2. gününde sabah 5'e kadar içip bi de küfelik olmuş.

narsistim ben, patolojik olmaya başladığını düşünüyorum. eskiden sadece bencildim, şimdi gerçekten narsistim.

kalbimden ismi geçiyor, ona duyurmaya cesaret edemiyorum bir türlü. yine geçmişten kurtulamam ve onu üzerim diye korkuyorum. ona üzemeyeceğim kadar çok değer veriyorum

yaklaşık 2 yıldır din kavrdıbına inanmıyorum. öncede pek umrumda değildi ya neyse. şayet varsa yukarda biryerde tahmin edilemeyecek bir güç, böcek anatomisinden çok daha fazlasına zaman ayırması gerekiyordu. herneyse bu sorun değil. laf giydirmeye çalışanıda evire çevire giber, giydirmeye çalıştıklarıyla üzerine dantelli don yaparım. o dönemlerde beraber olduğum sevgilime bu konuyu açtığımda "ben inancı olmayan bir adamla beraber olamam" dedi ve beni terkedeceğini söyledi. gülümsedim " inançların arasında gibimi emmek var mıydı" diye sordum."benim inancım aşk, ve bu senin bana verebileceğin bir şey değil" dedim. o saniyede ruhuna boşaldım kısacası. evet sertti ve beklemiyordu böyle bir tepkiyi. ayağa kalktım, tekrar gülümsedim ve gittim. muhtemelen hala o cafede oturuyor.

nerde gülümseyen bir kadın görürseniz bilin ki o kadın aaylasecura'nin eseridir. ama şu anda sadece "o"nu düşünüyorum. "o"nu mutlu etmek istiyorum. onun ayaklarını yerden kesmek, gözlerini kapatmış anın zevkini çıkartırken görmeyi hayal ediyorum.