anlatıyorum kısa net

bakın beyler okumaya başlamadan önce "sabrım yok" diyorsanız hiç okumaya başlamayın bile. size güzel şeylerden bahsetmeyeceğim. size hayatımın nasıl gibildiğini ve geleceğe dair ümitlerimin yok oluşundan bahsedeceğim. şu an hala çıkmazda olan durumumu anlatacağım. liseli kardeşlerime bi abi tavsiyesi ibret alın binler.

beyler ben 91i bi binim. 5 yaşımda annem babam ayrıldı annemle yaşıyorum hala. ilkokulda çok başarılıydım şehir çapında ödüllerim vs. var. orta okuldada bu böyle devam etti. oks ve askeri lise sınavlarına girdim. işte cenabetliğim burda başladı. askeri lise sınavları oks'den önce yapılıp, oks'den sonra açıklanan bi sınav. ben askeri lise sınavına bursada girdim. çok umutluydum ve sınavımda iyi geçmişti. ardından oks'ye girdim pek sallamasamda yaptım yine bişeyler. sonuçta asker olmayı kafaya koymuştum o yaşta ve emindim kazanacağımdan. aradan oks'den 1 ay sonra sonuçlar açıklandı fena olmayan bi puan yaptım şehirdeki çoğu anadolu lisesine puanım yetiyordu. ama tercih yapmadım askeri lise sonuçlarını bekledim. askeri lise sınav sonuçları açıklandığında yıkıldım. matematikten o heycanla kaydırma yapmışım. zaten sınav esnasında işaretlemeyi yetiştirememiştim gözetmen abla 5 dakika beklemişti benim için sınav bittikten sonra. o ara kaydırmışım. yıkıldım haliyle tüm hayallerim çöpe gitti. sonra kadere boyun eğip bi anadolu lisesine gitmeye karar verdim. okula gittim annemle kayıt yaptırmak için ve müdür bana çok geç kaldığımızı kontenjanın dolduğunu bize yardım edebileceğini ama bunun biraz tuzlu olduğunu söyledi. bariz bi şekilde para istedi yani bizden. kabul etmedik. daha dandik bi anadolu lisesine gittim ordada aynı durum. kontenjan falan demedi bu sefer müdür direk kayıt ücreti 300 tl dedi. kalktık gittik. eve yakın diye dandik bi düz liseye kayıt oldum bende. okul hayatınızda görebileceğiniz tüm gereksiz adamların özel olarak tek tek seçilip toplandığı bi sirk gibiydi. sigara içmeyeni ezmeler, kopya vermezsen çıkışta 10 kişiden dayak yemeler. daha birsürü olay. neyse yine 1-2 bin arkadaşım oldu öz kardeşlerim gibi sevdiğim. papazada gittik karı kızda kovaladık her taku yedik birlikte içtik sıçtık. lisenin ilk dönemi bitti bi şekil düzene oturmaya başladı bişeyler. sonra bizim huur çocuğu bi beden öğretmenimiz vardı. burda stadyumda kurtuluş savaşı canlandırmasını yapıcaktık 23 nisan olayına. tam 3 ay okula gitmedik. bize söylenen "girmediğiniz dersler isterseniz yaz okulunda telafi edilicek, ve hiç birisinin sınava girmeden sınıfı geçiceksiniz" idi. gibe gibe kabul ettik bizde sonuçta müdürün izni herşeyi var. köle gibi kullanıldık o 3 ay. hocaların ayak işlerini yapan mı ararsın. sabah 8den öğlen 12ye kadar güneş altında hocanın gelmesini mi beklersin. ağzımıza sıçıldı o dönem. yaptık gösteriyi bayada sağlamdık vidyosunu hala saklarım bende hatırası var en azından. aradan bi süre geçti işte okula gidiyoruz geliyoruz ama ders işlemiyoruz hiç ikinci dönemin ilk yarısında yoktuk zaten amk. neyse karne günü geldi falan. herkes rahat tabi geçtik sınıfı diye bekliyoruz. ama beklenen olmadı ve o sene 98 kişi sınıfta kaldı. bu huur çocuğu beden öğretmeni o sene emekli oldu. verdiği sözlerin hiç birisini tutmadı gibtirdi gitti ayvalığa yerleşti. aldığı günahın haddi hesabı yoktur tabi ahirette yatıcak yeri yoktur o yavşağın. lise 1i gibe gibe tekrar okuduk. o sene ağır bi bunalıma girip bileğimi kestim 6 dikiş attılar hala izi duruyor. hiç bişey gibimde değildi zaten hayatım kararmıştı zirveden en dibe düşmüştüm. devamsızlıktan tekrar sınıfta kaldım haliyle okulla ilişkim kesildi. açık liseye geçtim bende. ama açık meslek öyle normal düz açık değil. örgün gibi gidiyoruz yine saçma sapan bilişim teknolojileri bölümü. cumartesi pazar var sadece ders ve tam gün sabah 8 öğlen 4. oda pek sarmadı sevemedim bölümü bilişim teknolojileri adı altında bize lehim yapmayı apartman zil tesisatı çizmeyi vs. öğretiyolardı. düze geçmeye karar verdim ve geçtim. 193 krediyle mezun olunuyor düzden ve benim şu an 156 kredim var. az kaldı sayılır 2 sınav. bu sene üniversiteye hazırlanıyorum mezun olmasamda mezun grubundayım ve mezunlar arasında hatrı sayılır bi sıralamam var yine. çalışıyorum çünkü annemin tek istediği benim güzel bi üniversitede okumam. birde kız arkadaşım var 2 yıldır birlikteyiz kazandı gitti o istanbula ben kaldım yine burda amk. bu senede kazanamazsam ayrılıcam kızdan mecburen kızın hayatını çalıyomuşum gibi hissediyorum. bu beni yıkıcak yine eskiye dönücem tahminen depresyonlar ilaçlar falan filan. birde şu var ki ben eğer bu sene mezun olamazsam liseden zaten kazanıp kazanmamamında bi önemi kalmıyor. bu sene o kadar emek yanıcak. tahminen askere gidicem geldiğimde de karın tokluğuna asgari ücretle salak biyerde işe giricem. yalnız başıma yaşıcam. ve yalnız başıma ölücem. 21 yaşında liseyi bile bitirememiş bi boş hayatım. okuduğunuz için teşekkür ederim. umarım siz mutlu olabilirsiniz.