Bu entry uykusuzlugun meyvesidir. Biraz uzun ama kör olabilirsiniz..

Derin yine benim dediklerimi dalgaya vurup, manyakça bir hareket yaptı. Bana iyice yaklaşıp kafasını kaldırdı ve dilini çıkardı. Kendime engel olamayıp gülümsedim. Bu çocukça hareketi karşısında bile çok şirin gözüküyordu. 

Sonrasında öyle bir şeyi nasıl yaptım bilmiyorum. Ama eğilip omuzlarından tutarak burnuna ufak bir öpücük bırakmıştım. Normal hissettiğimi söylemeyi çok isterdim. Gerçekten. Ama zavallı organlarım -en çok da kalbim- içeride görünmez bir el tarafından sıkılıyor gibiydi. Kalbimi üzerine kusmamaya çalışırken Derin donakalmış bir halde bana bakıyordu.  Gözleri kocaman açıldı. Emin olduğum bir şey varsa o da az sonra iyi hissetmeyeceğimdi. 

Ne yaptın sen?dedi adeta fısıldayarak. 

Im... Hiç? 

Deniz ben ciddiyim! 

Bir şey yapmadım. 

Koluma bütün gücüyle geçirdi. Ah! deyip kolumu tuttum. Bir tane de diğer koluma geçirdi. Derin yavaş! Elleri incecikti ve tenimde bıçak etkisi yapıyordu. 

Geri zekalı böyle bir şeyi nasıl yaparsın? Ne cüretle! Koluma sağlam bir yumruk atınca daha önce az yumruk atmadığından emin oldum çünkü böyle bir yumruk, antrenman isterdi.

Sanki daha önce hiç seni öpen olmadı, dedim kollarını tutmaya çalışarak. Öpen olmadığını adım gibi biliyordum. Ama bu itirafı ondan duymak beni mutluluğun zirvelerine roketle fırlatacaktı. 

Yoo oldu,dedi. Tabir yerindeyse apışıp kaldım. Ne? Cidden olmuş muydu? içimde hissettiğim o derin mutluluğa hüzün büyük bir savaş açtı. Mutluluk ağır yaralarla mağlup edildi. 

Kim?dedim hayret dolu bir sesle. 

Babam!deyip koluma bir tane daha geçirdi. Hah! Babası! 

Başka biri olmadı mı yani? Sevinçten neredeyse ağlayacaktım! Duygularımı saniyeler içinde fırtına misali oradan oraya sürüklüyordu. Üzüntüden öldürürken aniden dünya üzerindeki en mutlu insan yapabiliyordu. Bir insan böyle bir güce sahip olmamalıydı.

104 te kaldim

Devam panpa

ya dostum lütfen daha seri ve çok yaz

Rez ulan rez rez

Rezzzzzz

Rezervasyonu

Reserved

Rezidans

Rezervuar

Rezerved

Rezerve ula

Devam oç

Yaz panpa sardı

Hadi lan oradan! Manyak manyak konuşma. Derin oğlum bu, boru mu? 

Bora'nın kafasına bir tane geçirip susturdum. 

Anlattığıma pişman etme lan! 

Seni öldürürdü lan! Nasıl ucuz kurtuldun bu kadar? 

Şans yetenek meselesi,dedim sırıtarak. Derin'in beni öldürmediği günün ertesindeydik. Bora'ya anlattığımdan beri beynimin içine etmişti. Dün heyecandan uyuyamamıştım da. Derin öyle bir şeyden sonra beni öldürmemişti. Kulağa komik olmayan bir şaka gibi geliyordu.

Senden hoşlanmaya başlamış kesin,deyip güldü Bora. Dediği gerçek olsa ne güzel olurdu. Allah'ım! Aptal aşıklara taş çıkartıyordum! 

''Ben Derin'in yanına gidiyorum,deyip ayaklandım.iyi şanslar!''diye seslendi Bora arkamdan. 

Devam et panpa

Kantine gidip bakındım ama Derin yoktu. Bir de bahçeye bakmaya karar verip dışarıya çıktım ve onu duvar kenarında, arkadaşlarıyla birlikte gördüm. Sessizce yanlarına gitmeye başladım. Derin bana arkası dönük duruyordu. Gidip korkutsam ne yapardı acaba?

Sonra ne oldu?dedi kızın biri hararetle. 

Bir şey olmadı. Eve gittim. 

''Oha Derin! Mert'i sonunda kabul etmene inanamıyorum! Şaka gibi!

Yüz ifademi sabit tutmaya çalışırken kızlardan biri beni görüpDeniz?dedi. Derin hızla bana döndüğünde gözleri irileşmişti. 

Deniz?''

Kardeşim burdayız otobüs yolculuğundayım seni bekliyorum 👍🏻

Hasgibtir bundan sonrası taka sarıyor beyler hissettim

Hadi, dedim kendi kendime. Umursamaz ol. Derin kim ki?

Mert mi?dedim umursamaz çıkarmaya çalıştığım sesimle. Canım çok yanıyordu. Onu Mert'e karşı defalarca korumuş olmam, sonrasında beni yok sayıp da onunla olması canımı çok yakıyordu. Aşağılanmışlık duygusu da yanında cabasıydı. Hani birini sevemezdi? Kendimi ilk kez enayi gibi hissediyordum.

Şey... Arkasına dönüp kızlara kısa bir bakış attı. Konuşalım mı?

Yo, boşver. Biraz şaşırdım. Yani, Mert bu. Yanına senin kimseyi sevmediğin gerçeğini de koyarsak... Garip yani. Mutluluklar size. 

Allah'ım! Canım o kadar çok acıyordu ki. Bu haldeyken nasıl rol yapabiliyordum? Her zaman iyi olduğumu düşünmüştüm rol yapmakta ama çok fazla değil miydi bu?

Mutluluklar mı? inanamazmış gibi güldü, ardından ciddiyetimi fark etti. Gerçekten bunu söyledin mi? Başını iki yana salladı. Tamam. Teşekkürler.  

Ne demek,deyip sırıttım. Yeteneğimin ne denli büyük olduğuna bir kez daha şahit oldum. Bu kadarı çok fazlaydı. Derin bana neredeyse hayal kırıklığıyla bakarak binaya doğru yürümeye başladı. Ne yani, karşı çıkmamı falan mı bekliyordu? Derdin neydi? içimdeki öfke dolup taştı. Ondan zerre hoşlanmazken nasıl olmuştu da kabul edebilmişti? insanlar birbirini sevmez kuralına ne olmuştu peki? Oyun muydu? Yalan mıydı?