asosyalken nasıl değiştim anlatıyorum

tekvando hocası okula yeni geldiğini ve bu seneyle beraber önümüzdeki olursa bir kaç yıl bizim okulda görev yapacağını söyledi sonrasında eğitimin ücretsiz olduğunu ve de katılmak isteyenlerin ismini yazdırabileceğini söyledi benim ilgimi çekmiyordu amk ne yapıcaktım tekvandoyu hocaya katılmak istemediğimi söyledim bana fiziğimin tekvando için çok uygun olduğunu söylesede reddettim amk hatta epey ısrarcı oldu sen diğerlerine göre çok daha avantajlısın dünya şampiyonasına katılanlar madalya kaananların hepsi senin vücüd ölçülerinde diye övdü övdü bitiremedi amk ben rahatsız oldum bu durumdan çünkü başkalarının yanında övülmem beni çok utandırır mahcup olurum tamam hocam sağolun dedim 3-4 kişi adını yazdırdı tabi şevket sadece reklam için katılıyordu amk yoksa gideceği en fazla bir hafta bir haftanın sonunda rekldıbını tamamlamış olacağından tekvandodan ayrılacaktıcihan, sen katılırsın bende katılırım dedi ama yok gerek yok dedim ne yapacaktım tekvandoyu amk

mart ayının sonlarına gelmiş bulunmaktaydıık ara ara yağmur yağsada mevsim kendini yavaş yavaş bahara hazırlıyordu tabi her akşam ki gibi yine yasemini düşünüyordum ona bağlanıpta açılamadığım süre. gittikçe çoğalıyordu. bi yazı okumuştum ' kişi sevdiğine duygularını ne kadar geç söylerse o kadar çok severmiş' yani sevdiğinizi ne kadar geç söylerseniz o kadar aşık olursunuz bende bu durumu yaşıyordum açılamamak kahrediyordu doğrusu.
bir yanım; ne kadar duygularımı içten bir şekilde kıza anlatmamın gerektiğini reddetsede içimdeki bu dertten kurtulacağını söylese de bir yanımda; ne açılacaksın amk ne de olsa reddedileceksin hiç yoktan hayaliyle yaşa gönlüm açılmak isiyordu ama adını koyamadığım yanımda yok diyordu ben ne yapacaktım amk çünkü gerçekten içimi dökmeye kendimi rahatlatmaya ihtiyacım vardı

ertesi gün bulutlu bir havaydı sevdiğim türden bir hava gri gri hoşuma giderdi ne çok soğuktu nede sıcaktı tabiri caizse on numara havaydı amk ama havada bulut vardı yağabilirdi de yağmayabilirdide çünkü kış değildi zira artık bi kaç günün sonunda nisana girecektik ama hava ona rağmen bulutluydu büyük ihtimal yağmaz diye düşündüm yemeğimi yiyip evden çıkacakken annem bilirsiniz ( koca siyah şemsiyeler olur ya 2 kişi sığacak kapasitede ) o tipsiz şemsiyeyi verdi aslında tek kişilik küçük bi şemsiye verseydi hiç reddetmez direkt alırdım ama çok büyüktü amk almak istemedim ama annem epey bi ısrar etti al oğlum bak yağmur yağar hastalanırsın havaya bak öğlene kalmaz gökyüzünü bulut sarar gelişi ıslanırsın.

o almam için ısrar etti bende almamak için ( çünkü geldiğimde havada tek bir bulut olmayıp aynı zamanda güneşli bi hava olursa o havada şemsiyeyle gezmem taşak malzemesi olabilirdi kendimce ) ama sonunda anne inadı galip çıktı tabi bunda baskıya gelemememinde katkısı vardı ama sonuç olarak şemsiyeyi zütürdüm etrafa bakttım bir kaç kişi hariç tüm okul şemsiye falan getirmemişti hatta törende güneş açmaya başlamıştı amk ama bulutlar halen gökyüzündeydi aman boşver amk diyerek derse döndüm o gün hele ki öğlenden sonra ufaktan gökyüzünü kara bulutların kapladığını gördüm okulun çoğu rahattı ne de olsa evlerine servisle gidiyorlardı amk ıslanma korkusu yoktu tabi ama bir bölümü de vardı ki eve nasıl gidicez telaşı içindeydiler ben biraz daha rahattım zira koca şemsiyem vardı o an anneme içimden sevgi dolusu bi teşekkür ettim sağolsun sayesinde ıslanmayacaktık amk tabi zil çalmış okuldağılmıştı elimdeki koca şemsiyeyi gören huur çocukları tıpkı hababam sınıfındaki şabanın tereyağından yemek için yaptıkları yalakalık gibi bana yapıyordu okul çıkışına kadar yanımda 2 çocukla çıktım,

sabah sözde o güneşli havada şemsiye zütürdüğüm için taşşak geçenler şimdi de vay amk adam gelecği görmüş diyorlardı içimden bir kez daha anneme teşekkür ettim neredeyse hiç kimse de şemsiye yoktu amk dediğim gibi servisle gidenler için sıkıntı yoktu ama benim gibi otobüsle yada otostopla giden garibanlar için sıkıntıydı yanımdaki iki kişiden biri gel şurda otostop çekelim dedi yağmurlu hava millet acır alır dedi tamam dedim tabi normalde bu huur çocukları hayatta aralarına almazlardı ama ıslanmak yerine beni kullanıyorlardı

neyse biz otostop çekiyorduk okulun ( evlerine otobüs veya yürüyerek giden ) çoğu da ya güvenlik kulubesinin yanına dizilmişlerdi çünkü okulun amblemiydi falan yağmurdan epey bi koruyordu ama yağmur o kadar hızlı yağıyordu ki duracağa benzemiyordu amk çok geçmeden yağmura yenilenler teker teker ıslanacaklarını bilselerde yürümeye yada duraklara doğru yürümeye başladılar bizi de kimse almıyordu amk ne kadar otostop çeksek kimse almadı
biraz daha durduktan sonra gözlerimi sağ tarafa doğru çevirdiğimde...

akşam yazarım

Gece yazarım

Epey yazdım 37. Sayfaya geçince atarım
ya da gece atarım daha güzel olur

neyse beyler artık burada bitiriyorum

Kusura bakmayın yada bakın amk picleri ulan bu kadar kolaymı ana avrat düz gitmek ya hayır evdeyim yazıyorum cepten girip bakayım dedim son duruma gece yazacağıma dair haber vermek için ulan bakıyorum yazsana huur çocuğu yazsana anasini gibtigimin çocuğu kusura bakın ama zoruma gidiyor tutturmuşsunuz hızlı yaz diye ulan canım sıkılıyorda benmi yazmak istemiyorum tamam işim gereği akşama kadar pc başında olabilirim ama bu benim boş durduğum anldıbına gelmiyor ona format at ona cd yap. şuna film yükle kartuş doldur masa 4 aç masayı sil falan ulanben sürekli boş olsam tamam yazayim ama tam yazmaya başlıyorum müşteri geliyor yazdıklarıma konsantre olamıyorum amk o yüzden gidip evde yazıyorum

neyse amk gibtiroluyorum

17.30...

http://m.youtube.com/watch?v=gOMhN-hfMtY

şimdi o ana tekrar dönelim ne demiştik. millet ıslanmamak için bekçi kulubesinin ya da okul logosu mu ne taksa artık altında yağmurun dinmesini bekliyorlardı halbuki havaya şöyle bi bakıldığında o kadar hızlı ve hunharca yağıyordu ki beklemenin manasız olduğu belliydi çünkü bekleseler akşama kadar beklemek zorunda kalacaklardı. milletde bunun farkında olduğundan ıslanacağını bilseler de çaresiz yenilgiyi kabul edip ya doğrudan evine ya da duraklara doğru yürümeye başladılar ben ve diğerleri (2) toplamda da 3 mal belki millet acır da alır diye otostop çekiyorduk ama hiç kimse almıyordu amk ben yeter hadi bizde yavaştan yürüyelim desemde az bekle az bekle alırlar şimdi diyorlardı umutsuz bir şekilde arabalara otostop çekiyorduk. millette artık kendini yola vurmuştu ıslanacığını bile bile işte tam da o sırada gözlerimi sağa çevirdim. gördüğüm hepinizin tahmin ettiği gibi yasemindi yağmurda henüz yürüyeli 2 dakika bile olmamasına karşın o sırma saçları şimdiden ıslanmaya başlamıştı. tabi konu o olduğunda benim nasıl bi tepki gösterdiğimi biliyorsunuz, elinde şemsiye olmadığından ıslanacağını bildiği halde yağmura yenilmiş (önceden takip ettiğimi bildiğimden) yaklaşık 15 dakikalık yolu vardı. ki o sağanakta kız hasta bile olabilirdi dedim ya, hunharca yağıyordu o an beynim durdu adeta, bir anda acaba yanına gidip hiç yoktan şemsiyeyi mi versem diye düşündüm ama bir yandan da ayaklarım gitmiyordu bunları çok hızlı düşünüyordum gerçekten ne yapacağımı bilemiyordum biraz daha düşündüm ama kızda fazla ıslanmamak için hızlı adımlarla ilerliyordu gittikçe uzaklaşıyordu işte o an kendimi salıverdim ve önce yavaş, sonra da koşar adımlarla yaklaşık 30 metre uzaklıktaki platonik aşkıma doğru ilerliyordum.
arkadan kurnaz huur çocukları dur nereye gidiyosun diye bağırsalar da onları takmadım ve yavaş yavaş sevdiceğime doğru gidiyordum aylardır hayalini kurduğum tanışma fırsatını yakalamış gibi gözüküyordum artık aramızda bir kaç metreden bile az mesafe vardı ve derken yanına geldim...

hemen sağ çarprazındaydım önce beni farketmedi yüzünde çaresiz bir ifade vardı. sebebini biliyorsunuz. hiçbir şey demeden şemsiyemi başına tuttum önce gözlerini havaya dikti şemsiyeyi görünce yüzündeki gülümsemesini görmeliydiniz çok tatlıydı ilk tepkisi;