...

...

:(

...

(':

(':

...

...

unuttuğumun ilk günü, bir tebessüm filizlendi
unutabilmenin en büyük zaferlerden olduğunu gördüm
köklerinden ellerinle tutup ağacı sökmek
ve bakıp titrek kollarına çok yorulduğunu bilmek
yudum suyla hasretleşmek
istemsizce titremek
hayat ölüm arası nefesleşmek
Kendini kandırmaktan arındırmak
self defans
olmamalıya yok şans
bilindik bu türbülans
unuttuğumun sonrası
hatır gönül sofrası
ve bir ziyafet bayram yeri kalbimin tam ortası
kelepçesine aşık elim artık anladı
bir yerde zaptedilmiş olduklarının farkına vardı
hâlden hâle bir revane
boş mahalde ben divane
dört duvarın çemberinde bir insandır meyane
unuttuğumun ertesinde noktalar virgüle döndü
sahte gümüşler sana kaldı, altınların bitti
'sis ortadan kaldığında başlar dalış temaşası'
sis ortadan kalkmadan her ileri adım muallakta
sinen içine yangınlarından kül topla
ya da çık dışarı
aptallar gibi beyaz tavşanı ara
yahut al silahlarını dünyalarını tara
ya da geç aynanın karşısına saçlarını tara
ya da kaybettiğin saçlarını aynalarında ara
düşünmek için vaktin var
aklara varmak için karalardan cay
unutma, unutamadan olmuyor
"demesi kolay" diyeni tabii bunu iyi bilirim
her şey unutulmuyor
balkonuma konan kuşlarla veda vaktidir
bu veda, vedaların ne sonuncusu, ne de ilkidir
hayat kargaya peynir
insansa tilkidir
hayat çoklu yaşanır
ruhlarsa teklidir
yavaşlarsan itekletir, fazla hızlı gidersen setekletir
hayaller randevularda bekletir
insanlar defterine adını ekletir
hayat bazı adları defterinden silmeni gerektirir
bazen gün
bazı ay
ve bazı bazı o yaşanmış uzun yılları tek saniyede silmeyi gerektirir
unutabilmektir işin özü, unutabilen olabilmektir
samuray kılıcı misali tek hamlede kesmektir
kendini ihtiyacın kadar sevmektir
ve insan her şey için muhtedir
ve minik bir damla nutfedir
anbean aklımdadır
aklımı benden kaçır
bendeyken canım acır
unutamayan ağır taşır
artık dediklerine kanmam
payıma düşenleri istifledim
güvenmeye meyilli miyim
sanmam
uzun yoldan geldim
uzun yola devam.

beni sevmeye gel bir daha
o yürekten çalar seneler
ne demek kaçtım kavgadan!
sen uzakken çalar ecelim
ve yangının dağılır evime
bana baktığın gün...
güzel bir şey söylemek isterdim
tabii gönül artığı olan hislerdir
güzel sözler kimi sevdi?
söyle moruk kim kimi sevdi?
kim derdime sızdı ve beni gezdi?
kim engine kızdı ve seni ezdi?
kim yerlere düştü ve canı bezdi?
kim aşığın oldu seni çizdi?
her gün
dünyaya kızar rüyalar
gerçeğe alışan rüyalar
sustukça azalan rüyalar
her gün
kursağıma sızan rüyalar
kavgayı bağıran rüyalar
sözlerimi bozan rüyalar
arabesk bir şarkı eğilip kulağıma adını fısıldar ama yine kısılmam
zaten sana yazdıran her halimle bana yazılman
her gün
hesabı keserim yarından
sökülür mü gözün bağrımdan
bana baktığın gün
kimsesizler mezarlığında yazdı gönlüm
bir kuştan haber geldi...
ilk önce haberi gömdüm.
ciğerim öldüm serabına çöldüm
ve tüm aşklarımı toparlayıp kuraklığıma döndüm…
hiç bakmadım ki etrafım hoş
etrafım loş ama etrafım boşmuş
hiç kaçmadım ki efkarım dost
efkarım toz ama efkarım suçmuş
hiç korkmadım ki etraf kaos
aşkın lodos
zulmün dili 'yozmuş' diye!
hiç susmayınca efkarım bol
etrafım boş
hayalin dostmuş.
derdim bu değil
derdim sen
derdim yel
derdim bi ümit tüm aşkımı acıyla özgürlüğüme kenetleyen
kimden gelirse gelsin yılmadım hiç ben küfürden
sakladım hep zamanı gerçeğe sen gir diye penceremden.