aydinlanmaci despot

dertten anlayan dertlesilesi bir panpamdir ayrica adamdir

öpck slk .s

Bütün kadehlerimi hep sana adıyorum
Hep senin için bu bir bir boşalan şişeler
Umutsuzluğum, sarhoşluğum senin eserin
Senin yüzünden bu delicesine içmeler

Dayanmak zor yalnızlığına akşamların
Unutmak mümkün değil seni bir şarkı gibi
Ağır ağır ilerleyen bu zaman içinde
Her an bir sarhoşluktur sensizliğin verdiği

Odur bu boy boy şişeler, bu renk renk kadehler
Yoksa bu çirkin yalnızlık, bu keder o değil
Bütün içkilerden sert yokluğundur, anladım
Yokluğundur yakan kanımı, ispirto değil

üzgünüm eskisi gibi değil lunapark
bi yanıp bi sönerken hiç gitmemiş gibi
ışıklar ama
baksana bana gölgeme döndüm halim perişan.
bi yanıp bi söner hiç
gitmemiş gibi ışıklar ama

sen nehirleri yataklarında ayırırdın da örterdin
üstümü
hani yuvarlanıverirdi taşlar hani canları isterse.
en güzel
günleriydi onlar ama geri geliceklermiş gibi değil.
bu sefer mutsuzum ama
keyfim yerinde
gel beraber diye değil.
karanlık, artık hurda bir eşyadır ve
en güzel yerinde durur evin.

sen nehirleri yataklarında ayırırdın da örterdin
üstümü
hani yuvarlanıverirdi taşlar hani canları isterse
lunapark üzgünüm
diye değil.
bu sefer mutsuzum ama keyfim yerinde
gel beraber diye
değill.
karanlık, artık hurda bir eşyadır ve en güzel yerinde durur evin.

link atamadım niyeyse Büyük Ev Ablukada - En Güzel Yerinde Evin içimden geldi.

ben de yalnızlığı sevdim, mutsuzluğa vuruldum. nereye gidersen git kendinsin, içinde varsa güneş gülüp geçersin dedi, güldüm geçtim...

oysa seni sevmem toplumu meşru kılar
ve gitmen beni dile indirger sevgilim

senin o durduğun yer sana göre değil

duyup dinlediklerin sana seni der değil

ben birisini öldürecektim
ama kimi öldüreceğimi unuttum

sence de
bir mutluluk hastalığı mıdır şiir ?

Oydu bir bakışta tanıdım onu
Kuşlar bakımından uçarı

unutma unutulanlar unutanları asla unutmazlar

unut kötülüklerin en kötüsüdür çünkü varım

Sınırsız özgürlük ruh için bir suikasttır diyordu çoran. olmasın oldurama nasılsa onun da vakti gelecek

beni körkütük inanışlarım kahretti
gözü kapalı teslim oluşlarım aşka
bu yüzden içime bütün oyunlar bitti
ben böyle olacak adam değilim yoksa
inanmak gerekli yaşamak için oysa
inanmak... sırılsıklam, alabildiğine
bizi hayata bağlayan tek ümit buysa
yine yıkılmak, aldanmak, kahrolmak yine
ve sefil bir sona yaklaşmak günden güne
daha ezilmiş ve parçalanmış olarak
inançsız bir yaşamanın varmak üstüne.
bir kuyuya bakar gibi eğil de bir bak
içimde bütün besteler, şiirler bitti
sana körkütük inanmak beni kahretti.

söyleşirdik
evelce biz bu tenhalarda
ziyade gülüşürdük
pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
ne masallar söylenirdi mercan koz nargileler
zamanlar değişti
ayrılık girdi araya
hicrana düştük bugün
ah nerde gençliğimiz
sahilde savruluşlar o başıboş dalgaların
yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller
elde var hüzün

o çevrenin fakat çıkar mı akıldan
çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması
sırılsıklam aşık ince saz
kadehlerin mehtaba kaldırılması
adeta düğün
hayat zamanda iz bırakmaz
bir boşluğa düşersin bir boşluktan
birikip yeniden sıçramak için
elde var hüzün

yanında kendimi boş hissediyorum demek istemiştim :/

Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.

Zaman mı? Değil zaman
Akan zaman değil mesafelerdir.
Güneşin çekici yukarda
Suyun bıçağı aşağıda
Krom alçakgönüllü, bakır utangaç
Ağaç: bir damla iki kıvılcım arasında
Rüzgâr bilmiyor nerden eseceğini.
Sınırlar kegib,
Yerleşme yerlerinde balkıma
Biz kırıldık daha da kırılırız
Ama katil de bilmiyor öldürdüğünü
Hırsız da bilmiyor çaldığını
Biz yeni bir hayatın acemileriyiz
Bütün bildiklerimiz yeniden biçimleniyor
Şiirimiz, aşkımız yeniden,
Son kötü günleri yaşıyoruz belki
ilk güzel günleri de yaşarız belki
Kekre bir şey var bu havada
Geçmişle gelecek arasında
Acıyla sevinç arasında
Öfkeyle bağış arasında
Biz kırıldık daha da kırılırız
Doğudan batıya bütün dünyada
Ama kardeşin kardeşe vurduğu hançer
iki ciğer arasında bağlantı kurar
Büyür, bir gün, zenginleşir orada
Çünkü Ali’yi dirilten iksir de saklı
Hasan’a sunulmuş ağuda,
Granitin de olur bir okyanus diriliği,
Nehirler daha uysal akar,
Bir çiçek nasıl açıyorsa kendiliğinden
Bir kuş nasıl uçuyorsa
Öyle sever, çalışır insan,
Kıraçlar çarptıkça dağlara
Gül göçürür şafağından
Doğanın altın şafağından
insanın altın şafağından
Tarihin altın şafağından
Biz kırıldık daha da kırılırız
Kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza.