Hocanin eve vardigimda kapi biz daha varmadan acilmisti. "Hemen girin iceri" hoca kigib sesle konusuyordu. "Kabilelerden herkes bi tanidiginizin kiligina burunmus size zaman kaybettiriyor dikkat edin" bunu duyunca sasirmadim ama aklima yatmayan neden zank diye vurup oldurmuyorlardi? Amaclari benle oyun mu oynamakti? Hoca devam etti: " Bu gece bizde kalin. Hasibe size ust kattan oda ayarladi, rahatsiz edilmezsiniz." Saat zaten gec olmustu hoca da boyle soyleyince hemen cikip yatti babam. Hocaya durumlari anlatinca imali imali "babana bile guvenme sinek! Bunlar seni oldurmeyecekler kole edinecekler. Zaten olen oldu, kisas davasi bitti" aglamamak icin zor tuttum kendimi. Ne demek olen oldu? Daha dogmamis cocuktan ne istedi bunlar? Hem de benim yuzumden. Ciktim odama vurup kafayi yattim. Uzun zamandir boyle uyku cekmedigim icin sabah uyaninca her yerim kendine gelmisti. Bir an sanki hicbir sey olmamis gibiydi ama hocanin sesiyle normal hayata dondum "sinek, hadi gel daha cok isimiz var!"...

Tarif ettigi yer evimize 10 dakika uzaklikta sehir disina yakin bir araziydi tabi ben igib hizinda vardim. Hayir anlamadigim neden arazi? Ne tak yemege gitti oraya? Vardigimda etrafi suzdum. Tepe gibi biyerin ardindan sesler gelmeye basladi. Oraya kosunca onu gordum...

Naz, yaklagib 6 ay kadar iliskimiz olan kiz. Uninin kantininde tanisip ortak dersimizde tavladigim kiz. Orta halli bir ailenin gozu hafif disarda kizi ama ben onu hep sevmistim. Arada sert tripler atardi ama zamaninda hepsi cekilmeye degerdi. Son haftalarda aramizda hep bi kopukluk vardi. En son mesajlasmalarinda baska bir erkegi gorunce sorgusuz sualsiz basmistim tekmeyi. Aslini bile dinlememistim cunku gozum donmustu. Bir daha gormeyi istemiyordum onu. Zaten bikmistik da birbirimizden. Ama onu o halde gorunce nutkum tutuldu.

Naz yerde kanlar icinde yari baygin haldeydi. Basta olmus olabilecegini dusundum ama hayir nefes alabiliyordu. Uzaktan ambulansin sesi gelmeye basladi. Ambulansin bu kadar gec gelmesinin nedenini hemen anladim. Ama nazi ve karnindaki bebegi onlara birakmayacaktim...

Bi kurban aldik ve bos bir arazi bulduk. Hala planini anlatmamisti. Ortam hazir olunca oglunu oldurdugum cinin kabilesini cagirdi. Hoca asil amaclarini bildigi icin "Guclerini kabul edip onlara kurban adayacagiz" dedi. Onlara Allah'in dediginin aksine bizden ustun olduklarini soylemek icin kesecektik kurbani. Her sey hazir oldu ve cagirildiktan onlarin adina kurban kesildi. "Gucumuzu kabul etseniz bile aciz ademoglu cezasinin bedelini odeyecek" dedi. Sanirim yanlis yola sapsak da onlari sakinlestirmis ve vazgecirmistik. O gece ve ondan sonraki birkac gece cok rahat gecti. Hayatim normale donmustu artik. Kabul edemesem de ruya gorsugume inandirmaya calisiyordum kendimi. Once anneme gittim. Oldukca rahatti ve eve geri dondu. Babam da kendine gelmisti. Mutlu bir aile olmaya calisiyorduk. Buzlarimiz cozulmustu. Ozani hala gorememistim.

Nazi gormek icin hastaneye ugradim. Komadan cikmisti ve ziyarerci alinabiliyordu. Yanina sanki hicbir sey olmamis gibi gittim..

Beyler bu da ikinci part ama okuyan yok galiba kusura bakmayin biraz da islerim yogundu gec vakte biraktim

"Selam, her sey bitti, artik rahatiz". "Bebegimiz?" Kelimeler bogazima dugumlendi. "Iyi iyi o da iyi hala karninda" diyebildim. Tebessum yuzune cok yakisiyordu. Bu sacma olaylar bizi yeniden birbirimize baglamisti. O gunu anlatti. "Beni oraya cagiran sendin, gittim ama kimseyi bulamadim. Arkami dondugumde Ozani ve tanimadigim birini gordum. Ustume gelince kacamdim. Ozan 2 kez sapladi bicagi karnima. Kendimden cok bebegim icin korktum... " "gecti hepsi, artik onumuze bakacagiz,sen ben ve bebegimiz.. " uzun zamandir evde olmadigim icin odamda vakit gecirecektim. Bu olaya dair ne varsa yok ettim pcde. Hafizamdakileri de silecektim gerekirse. Beytullah hoca ariyordu. Vaziyeti bildirince cok mutlu oldu, ben bile suan okuldan atilsam giblemezdim. O gece her zamanki gibi klagib bi film acip izlemeye koyuldum. Uyuyakalinca klagib bir ruya gordugumun farkindaydim. Bu sefer kontrol bende degildi. Hocanin olmadigini soyledigi mahsendeydim. Yine ayniydi kanlar mumlar yilarlar et parcalari ve bazi kagit parcalari. Birinin en ortasinda resmim vardi. Digerlerinde ise digerlerinin. Isin en ilginci ise aykut ve ertugrulun fotograflarinin gozleri oyuktu. Bu kotu bir ruya degildi, aksine ilahi bir isaretti. Babama anlatip hocaya gittik ama caktirmadan tabii. Belki de hoca bizi bu hale getirmisti? Kapiyi acinca bizi gorunce sasirdi. Babam elindeki sopayla kafasina indirince "Dur napiyosun" dedim. Daha belli degildi ki. Hic giblemeden mahzenin yerini istedi benden. Girdik aynen ruyamda gorsugum gibiydi. Peki neden yalan soylemisti? Neden olenlerin gozleri oyuktu? Cinleri bize kiskirtan beytullah hoca miydi? Amaci neydi ki? Kafayi yiyecektim ki once hocayi bagladik. Babam baska bir hicayi arayip benim almami istedi. Ne kadar onu yalniz birakmak istemesem de yol yakin oldugu icin aceleyle aldim geldim. Evet, bizi cinlere karsi kiskirtmis ve diger kabilelerin de musallat olmalarina olanak saglamisti. Tipki sefer hoca gibi. Belki de sefer hocada basarisiz olan cin daha ilimli biriyle bizi..

Dupeduz sucsuz naza oynamislardi. Onu oldurup intikam alacaklardi. Peki ya oglum? Aklima bu gelince cildirir gibi oldum. O cinlerin hepsini oldurmek istedim resmen kan davasina donmustu mevzu. Aykutu Ertugrulu ve Ozani aradim. Ucune de ulasilamiyordu. Baslarinin dertte oldugunu sezebiliyordum. Sanki 6. Hissim bu yasananlardan sonra cok fazla gelismisti. Bi gunde cok sey yasadigim icin aniden bayildim. Ayildigimda yatakta koluma serum bagli sekilde yatiyordum. Hemsire gelip sekerimin cok dustugunu ve takviye verildigini soyledi. Aceleyle kalktigimda kizin yuzundeki tebessum seytani bir siritmaya donustu. Lanet olsun kapi kapaliydi onun elinde olansa koca bir NEŞTER...

Babam daha once de dedigim gibi dinibutun bi adamdi o yuzden bu tarz hocalarla muhabbeti iyiydi ve durumumun da vahimligi nedeniyle "Yarin ilk is Sefer Hocaya gidecegiz" dedi (Beyler bu adamin tam adini vermedim ama googleye arastirirsaniz bulursunuz bu ilk ifsam olsun ama fazla kurcalamayin amk) O gece babamla sabaha kadar nasil musallat olabilecegini konustuk. "Kule bastin mi? Ates sondurdun mu? Hayvan oldurdun mu? Gece arsaya falan isedin mi?" Gibi klagib sorular sordu. Ulan isin komigi ben daha 1 hafta oncesine kadar bunlara hurafe aq diyen adamdim. Hepsini dusundum beyler hepsini. En sonunda aklima bir sey geldi ama Yok! O olamazdi canim mumkun degildi. Babama anlatip anlatmama konusunda kararsiz kaldim ancak guvenebilecegim ve yardimi dokunan tek insan oydu

Daldigimi farkeden babam "Hayirdir aklina bir sey mi geldi? Soyle de hocaya izah edelim yarin." Dedi. Malligima "Yok baba bulamadim henuz" dedim. Oysa biliyordum...

Ve PAATT! izledigim filmden gelen silah sesiyle irkildim. Filmi durdurup dusunmeye basladim. Normalde boyle bir ruya gorsem altima sicardim ama artik klagib gelmeye baslamisti. Bi sigara yakip balkonda hava aldim. O sirada ezan sesini duymamla kosup saate bakmam bir oldu. Saat daha 2.30 civariydi peki ben bu sesi nasil duyuyordum? Normal hocamizin sesi de degildi kulak asinaligim vardi sabah ezani okuyan hocamiza. Sozleri deseniz hepten yabanciydi. Hoca sanki dalga gecermiscesine okuyordu. Korkuyla besmele ceker cekmez ses siddetini arttirdi. Kulaklarim cinliyor, agriyordu. Yeteer diye bagirdigimda tekrar irkildim. Basimda annem bana tip tip bakiyordu. Sabah olmus kahvalti hazirlanmisti. Annem delirdigime kanaat getirmeye baslamisti. Elimi yuzumu yikayip dogruca babamin ofisine gittim. Bu is medikal yollardan gibsen halledilmezdi. Yolda cok garip bir sey kesfettim. Yururken normalden fazla insanla goz goze geliyordum ve hepsi sinirli yuzlerle bana bakiyordu. Lan bu da mi ruya dedim. Kendime 2 tokat atinca millet daha fazla bakmaya basladi. Kosar adimlarda ofise girip ruyami anlattim. Ebubekir hocadan bahsettim babam bana, isten erken cikip oraya gidecektik. Her sey normal bir cin vakasina uygundu ama tek bir sey anormaldi... Onu da zamani gelince ogreneceksiniz!!!

Gözlerim yeniden açıldı. Bu sefer oda daha farklıydı. Yanımda ise sadece Beytullah hoca vardı, bu kendisiydi. Rüya olup olmadığını kavramayamaz hale geldim. Bir yılanı ezmekten ne hale düşmüştüm. Hoca cinler tarafından kaçırıldığımı tesadüfen de olsa anlamıştı ve hemen odasına sokup beni fiziksel alemde tutmaya çalışıyordu. Arafta derler ya hani, oradaydım işte. "Korkma sinek! Allah bizim yanımızda" melekler de mi yardıma gelmişti? Resmen kaos ortamındaydım "Sineeek! uyumaaa-a... " ... "Aciz toprak, hocan seni kurtaramayacak, artık ruhun bize ait" gözlerim fal taşı gibi açıldı. Ne yani her şey bitmiş miydi? Hangisi rüyaydı? Gerçekten beni içlerine mi çekmişlerdi? Vucüdüm sürekli hafifleşiyor ve sonra tekrar ağırlığını kazanıyordu. Uyumamalıydım, hoca beni olağan gücüyle cinlerden korumaya çalışıyordu. Tabi bu sırada ne olacağından emin olmadığı için bağlıydım. Cinler ise odanın karşı tarafına bağlamışlardı beni, böylece birine rüya olarak inandım, diğerine gerçek. Nerden bilebilirdim ki ikisi de rüya?..

"Oleceksin!!" Diye bagirdi. Bu sefer kacisim yok gibiydi. Kizin yuzun eelime ne gectiyse vurdum ama durmadi. Sag koluma ciddi bir cizik atti kanlar hizla yere atiyordu kendilerini. Korktugumda yapmam gereken seyi yaptim. Felak ve Nas surelerini okuyup euzu besmele cektim. "Beyfendi, b-bbeyfendi uyanin, uyanin iyi misiniz?" "A-aah evet sanirim cok fena morfin verdiniz bana." "Hayir efendim ancak cok ciddi bir durum var, kolunuz... " koluma baktigimda derin kesigi gordum. Bir anlik hareketlenme sonucu kazara olan bir olaydi gorunurde ama aslinda ruyada yine bir suikaste ugramistim. Bilincim ve bilincaltim allak bullakti. dikis atildiktan sonra iyice silindi tampon falan derken halledildi. Nazi sordugumda ameliyatta oldugunu soyledi. Bebegin durumunu sordugumda ise malumati olmadigini durgun bir sesle iletti. Hastaneden cikip babami ve ozanlar tekrar aradim. Ozanlar acmamakta israrciydi. Bir yere de ayrilamayacagimdan elim kolum bagliydi.

O sırada aklıma Ozanlar geldi (Ozan, Aykut, Ertuğrul 3 kişi ıssız bir yerde piknik yapıp kafaların çektik işte. Dönünce de yılanı ezmiştim ama suçum yoktu) Acaba onlar ne haldeydi? Ya onlar da aynı şeyleri yaşıyorlarsa? Hoca "Bu olaya şahitlik edenleri söyle evlat" dedi. Saydım bunları falan sonra merak içinde sorum "Hocam bu arkadaşlara benim yüzümden bir şey gelmez değil mi? Yoksa dayanamam." Hoca "Yılanı ezen sensin, onlar sadece tanıklar. Bu gibi durumlarda sadece birkaç gün rahatsız ederler ancak alacakları kişi onlar değil" diyince hem rahatladım hem de daha fazla tırstım. "Peki hocam şimdi ne yapacağız nasıl def edeceğiz" diye atıldı babam. Hoca "Hooo dur bakalım daha ne istediklerinden bile emin değiliz önce onlarla konuşalım, sonra mahkemede kararı verecek olan onlar" dedi. Hasgibtir çekiyorum içimden yandım diye. Uzun zamandır beklediğim şeyi yaptı hoca, muskaları yazdı. Babama, bana, anneme, eve ve Ozanlara yazdığı muskaları "Hepsini birer tane yakınına ver" dedi Eve olanı soracaktım kı "Onu da kapının girişine as ama mutlaka çıkarma oradan" dedi. Klagib öğütleri bilgileri verdikten sonra toparlanıp kalktık. Babam sen önden git diyince kapının eşiğine kadar gidip durdum. Sanırım para konusunu konuşacaktı ki hoca lafı ağzına tıkıp geri gönderdi. Araba bindiğimde çok daha huzurlu hissediyordum kendimi.

Uyandım, beytullah hoca olağan gücüyle sasıyordu beni. "Burdalar evlat, sakın uyuma. Seni kaçıracaklar, al bul muskayı tak elimden ne geliyorsa yapacağım ama seni onlara teslim etmeyeceğim" Rüyada olduğumu düşünerek fevri çıkıştım. Hemen alt katı sorduğumda başıyla onayladı ama oraya uzun zamandır girmediğini söyledi. Mahzene girmemizle şok olduk. Her yerde yanan mumlar, kan, hayvan cesetleri ve yılanlar vardı "Bunlar cinlerin işi, bu evde kalmamalıyız" Hocada çok şaşırmış bir hal vardı. Sırf beni kolay ele geçirebilmek için koskoca evi büyülemişlerdi. Koşar adımlarla evden çıkmadan hemen önce bi bıçak sesi duydum, vıçvyk... "Kaç sine-..k kaçç" Arkama döndüğümde hocanın her yeri kan olmuştu. Bunu yapan eve ilk geldiğimizde bize kapıyı açan hocanın öz kızından başkası değildi. Olduğum yere kusmamla bıçaklamayı kesti. "Öleceksin sinek, hem de bu gece!" Elim ayağıma dolanmış bir vaziyette dışarı attım kendimi. Resmen her şeyi kolaya getirmek için beni tamamen savunmasız bırakmaya çalışıyorlardı. Sigara yakmak için elimi cebime attığımda 2 muska vardı. Biri hocanın verdiği Diğeri de büyük ihtimalle cinler tarafından konulan 2 adet muska. ikisini de attım ve başka var mı diye aradım. Kolumdaki kegib ve morluklar canımı yaksa da koşarak otele vardım. Orayı da büyüleyemezlerdi, galiba...

Bunca zaman kandirmisti. Buyu bozuldu ve hocanin sozleri beni havalara ucuracak cinstendi "Ganimet karsiligi insan kole satan hoca kiligindan sahte bir munafika denk gelmissiniz siz. Boyle olaylari hemen kapip cinle birakmasi yonde anlasacagi yerde hazine yeri karsiligi insanlarin ruhlarini satarlar. Ama bu gun Allahin izniyle bu buyuyu bozduk. Buyu yapan da yaptiran da suphensiz ki o cehennem atesinde ebediyyen yanacaktir. Bundan sonra sizi rahatsiz edemezler ama ben size muska yazacagim. Hocanin evine gecip detayli sekilde konustuk anlastik. Beytullahin da seferin de ruhlari sonsuza kadar cehennemde yanacakti. Ailem cok buyuk bir baskidan kurtulmustu ve evet! Bunu basaran kisi de bendim, basindan beri Allaha siginan ve kacis yolu kalmayinca ilahi isigi goren BEN...

Beyler saat 2.30 oldu okuyan varsa suna oy atsin sayiya gore devam edeyim?

Beyler son part kaldi ama yine almadi bu gibtigimin uygulamasi neyse el mahkum bastan yazicam okuyan son 3-5 kisiyi gormek beni cok mutlu etti, var olun

Ambulasa tasitip hastaneye kadar takip ettim. Sigaralar birbiri ardina gidiyordu ve hava kararmisti. Bayilmamin nedenini de anlamistim; aclik. Trafigi gorunce hemen el frenini cekip bakkalde ne bulduysam kaptim parayi fazlasiyla verip ustunu almadim. Yolda atistirirken onume cikan motorcu yuzunden kaldirima cikmak zorunda kaldim. Arac bababim diye normalde 90 ustune cikmayan adamdim ben. Kasislerde kuzu gibi gecerdim. Son kasise cikisimda teker ve direksiyon isyan ediyordu. Hastaneye vardik. Acil kan gerekiyordu ayni grup oldugumuz icin hemen vermek istedim ama olumsuz cikti. Mumkunu olmazdi normalde ama cikti iste yine bi takluk donuyordu ortada. Biraz gecikmeyle ebebeynleri de geldi kan verildi...

Tugce kapiyi acti ama bekledigimden daha da ciplakti. Dekolte giyinmisti ve her sey yolundaymis havasi veren gulusuyle beni karsiladi. "Iceri gel sinek, Aykut pastaneden pogaca almaya gitti" dedi. Oturdum cay ictim yasananlar hakkinda biraz sohber ettik ama hala diken ustunde oldugumu biliyordum. "Icerisi sicak degil mi sinek! Ustunu cikar istersen" dedi. Hak verdim Nisan ayina gore ortalik fazla sicakti. Daha 2-3 saat oncesine kadar hocayi gozlerimin onunde parcalayan kizin gozlerini ve sozlerini unutamiyordum. Ancak dedigim gibi, soka girmeye veya zaman kaybetmeye hic tahammulum yoktu. Bu hafta her sey olacak ve bitecekti. Tugce oturdugum koltuga gelip "yasadiklarin cok zor, biz de etkilendik ama hayat devam ediyor sinek! Dedi. Ertugrula mi dedi anlamadim. Acele oldugumu belirterek "Aykut nerde bi arasana" dedim. "Gelmesine daha var merak etme" dedi. Lan icime cok pis kurt dustu ama belli etmiyordum. Bizim ufaklik da tugcenin ufak yakinlasmalarina tepki vermiyor degildi. Ayaga kalkip bi bardak su alacagimi soyledim. Suyu icerken arkamdan bi elin bizim cavusa gittigini gordum. Sicrayinca bardak elimden kaydi. Arkama donmemse her seyi ozetliyordu. Onlar coktan olmustu be salak...

Odaya girip laptopu açtım. Arkadaşlardan birkaç gün daha idare etmelerini rica ettim. O sırada tanımadığım bir isimden mesaj geldi. "Sinek, ben Tuğçe. Yeni açtım bunu ekle sana anlatacaklarım var" Bana aykutun ölmediğini ve kazadan hafif olarak atlattıklarını anlattı. Tabii ki de inanmadım ama istiyordum. Evine çağırdı beni, yanında aykutun da olduğu bir videoyla kanıt attı. inandım, inanmaz olaydım. Tereddütle de olsa eve gitme kararından sonra olasılıkları ve yapmam gerekenleri düşündüm. Daha arabayı nerde bıraktığımı bile bilmediğim için bi taksiye atladım. "Hoşgeldin kardeşim nereye?" "Düz devam et abi ben tarif edecem". Şöföre dahi güvenmiyordum. Paranoyaklığın zirvesindeydim ve ne ilginçtir ki hala rüyada mıyım diye sorular soruyordum kendime. Amacım Tuğçe ve aykutu bulup onlarla devam etmekti. Başlarını riske atacaktım ama kurtulmamız gerekiyordu. Tek tesellim annemin tedavi altında olmasıydı. Babamı aradım ve yine açmadı. Taksici eve geldiğimizde paranın üstünü verirken "Sakın kimseye güvenme" dedi. Bu acaba bana yardımı dokunan biri olabilir miydi? Tüm hızıyla evin önünden ayrıldı ve cadde başında kornaya 3 kez basıp gitti. Eve girmesem daha iyi olacaktı ama salaklığım ve merakım hep bir adım önceydi. Kapıyı çaldım (Erotik kısımlar burada devreye girecek ama peçete falan hazırlamayın :D)

Anlamadığım konu kız arkadaş mevzusuydu, yani neden böyle bir şey söyledi ki? Bunun cevabını hala bilmiyorum ama en akla yatkını 2 ay önce ayrıldığım ve ondan sonra hiç görüşmediğim Naz (k.b sallamak zorundayım) dı. Tamam kızı terketmiştim hayvanlığımın farkındaydım da olayla ne ilgisi vardı.

Uzun zamandır deliksiz uyku çekemediğimden çok halsizdim. 2 gündür uniye de uğramamıştım hayatım iyice darmadağın olmuştu. Zoraki yaptığım kahvaltıyla yola koyulduk. Bu sefer sadece 3 saat kadar kısa bir yolculuk yaptık ama burası daha da tenhaydı. Kapıya tıklatıp kendimi ve babamı tanıttım. Kapalı bir kız hemen içeri aldı bizi ve hocanın bulunduğu yere zütürdü. Etraf kötü kokuyordu ve gelişmemişliği dibine kadar yansıtıyordu. Televizyon radyo hiçbiri yoktu gördüğüm kadarıyla. içeri girdiğimizde hoca Kur-an okuyordu. Bizi görünce sonlandırıp selamımızı aldı ama bana çok anormal bakıyordu. "Yaradana inanıyor musun?" diyip beni zorda bıraktı. Evet veya hayır desem olmazdı kafam karışıktı bu yüzden susmayı tercih ettim. "Neyse zaten buna yakın zamanda karar vereceksin" dedi. Başta anlamasam da şuan gerçekten hak veriyorum. Çaylar geldi ve ben de o sırada başımdan geçenleri, ezdiğimiz yılanı ve kız arkadaşımın mevzusunu anlattım. "Sen bir cini öldürmüşsün evlat, başın çok büyük dertte. Seni almadan bırakmazlar hatta tüm tanıdıklarına bulaşırlar" dedi. "Hocam cinlerin bize nasıl zararı olabilir ki?" dedim. "Bunlar kısasa kısas yaparlar evlat" dedi. Sanırım beni de alacaklardı, inanamıyordum...

Beyler trende girmisiz aslina amacim o degildi ama yine de sukulayan herkesten Allah razi olsun eliniz dert gormesin.

Beyler kimse kalmadigina gore ben yatiyorum yarin 9.30-10 gibi partlara devam ederim gun icerisinde de biter diye dusunuyorum. Sadece en bastaki entryi sukulamaniz yeterlidir digerleri icin rez alin yeter. Hadi iyi geceler Allaha emanet olun