ben bir kere aşık oldum

başlasana dıbına koduğum

gelen mesaj: tanıyamadım ?

şaşırmıştım en başta. ulan facebook sonuçta adımız yazıyo soyadımız yazıyo fotoğrafımız da orda bilgiler de var daha ne.. neyse ben ne yazsm ne yazsam diye düşünürken heyecanımı da yenmek istiyodum.

ben: adım anıl işte dedim. aynı okuldanız sanırsam dedim

gönderdim. biraz zaman geçtikten sonra cevap geldi.

yeşim: kusura bakma tanımıyorum. ekleyemicem. iyi akşamlar.

eeeehh. kaldık mı züt gibi ? baktım istek reddedilmiş. dur dedim bişeyler yazmak lazım.

ben: yani bi sakıncası yoksa amacım bi engel yoksa tanışabiliriz istersen falan dedim *

yeşim: gerek yok istemiyorum dedi ve sanki siyahi bir milletten uzuncana bişey arkadan arkadan girmiş gibi hissetim. bütün hayallerim hevesim yerle bir..

başlıyorum öyleyse..

lan up yapıcağna devam et amk

devam hadi

(bkz: ben bir kere aşı oldum)

http://cevaplar.mynet.com...tasaraya-donmeli-mi/10099 hadi beyler ankete

ya tutarsa

rezerve

@29 panpa anlıyorum seni ama hayatım boyunca içime ata ata ata ata artık şu son zamanlarda dışıma çıktı. bunalıyorum. birilerine anlatasım var. 2 ay olucak nerdeyse evden dışarı adım atmadım lan. bi kaç kez işlerimi halledip hemen eve döndüm. fazlasıyla sıkıyo beni ve anlatıcak dinlicek burdan başka sizlerden başka kimse yok

ulan su standart acilarinizi icinizde yasayin. kocaman adam olmussun bak 18sin a.k biraz daha mantikli dusun aslan.

kimse yok akşama devam edicem

devam et lan ben okuyom ayni durumdayik senlen sizofren oldum bu kari yüzünden anlat

geldiniz mi başlayayım mı

anlat bin dinliyoz işte. playstationı kapadım sırf okuyayım diye

reserved

reserved

yarım yarım anlatıyosun bin ettin olayı amk

şu an kimse yok. akşama gece devam ederim..

neyse panpalar kız yaaşmadı. bende tabi bi üzüntü var ister istemez. bizim sınıf okulun tam orta sınıftı. ön bahçenin her yerini görüyordu. bir de 2 kat. mis. yeşim'in arkadaşı sena bizim sınıftan onur ile çıkıyor. sınıfın cam boyunun orda 3-4 karışlık bir beton bölmesi var oraya oturup ayaklarını uzatıp rahatça dışarısını seyredebilirsin. (hatta caps gönderiyorum. onu izlerken bi fotoğrafım var.) bizim arkadaş orda onlara bakardı bende sonradan öğrendim çıktıklarını tabi o zamanlar da bilmiyordum. baktım benim yeşim orda ben artık her teneffüs onu orda izlemeye başlamıştım.

http://imgim.com/camekan.jpg

cam kenarında ayaklarını uzatmış kişi ben, sırada ayaklarını uzatmış kişi onur. camekan ( cam mekan) adını vermiştim oraya onu hep orda izliyordum her teneffüs.

o da beni görüyordu tabi haliyle. ben bi kaç sefer dışarda olan bir şeylerden muhabbet çıkarmaya çalıştım. face'ten yazdım ve öyle ufak tefek çok nadir olan konuşmalarımız başladı, mesaj olarak tabi face'ten. biraz daha sıklaşmaya başladı konuşmalar.

ben bi kaç selam vermeye çalıştım verdim ama o görmedi. bi kaç kez de yüzüne baktım böyle karşılıklı gelirken bakmadı. bende ona mahsus selam verdim selam almadım gibilerinden giderler falan yapıp böyle selam alayım diye uğraştım. daha sonra o selam verdi ben selamanı almamaşım gibi muhabbetler falan çıktı falan muhabbet ilerliyordu yani..

bir gün okul çıkışı. ben yine dışardaki çıkış kapısının ordayım. kapıdan çıktım sağa döndüm ve da dann! o orda çantasını takmış sırtına orda birini bekliyor. o an hala gözümün önünde hiç unutmam. o an aklımdan geçenler:
lan selam versem mi acaba ? yok lan boşver. yok yok ver... yok.. falan filan derken bi iki adım attım yüzüne doğru bakıyorum o sırada hafif kaçırarak.. "iyi akşamlar" deyip hafif kafamı öne eğdim ve o narin, gün ışığı gibi huzur veren sesiyle "iyi akşamlar" deyip gülümsedi. benim kalbin tabi ritimleri bozuldu. ritim kaçırıyo.. bende tabi bi sevinç bi heyecan bi coşku falan işte..