Odamı topladım. Tüm çöpleri attım bir gün boyunca. Evin içinde bir kamyon çöp vardı yaklaşık olarak.

Banyo yaptım. Yaralarıma pansuman yaptırdım. Sonra gidip kendime düzgün bir şeyler aldım giyinmek için.

Ciğerlerim bitmişti zaten ama öylesine de olsa spor yapayım dedim. Sabah kalktım. On adımda bir iki dakika dinlenerek koşuyordum.

En son nefes alamadım ve yere yığıldım.

Oradan birisi geçiyordu. Yanıma geldi.

"iyi misin, neyin var?" Dedi.

"Benim iyi olmakla sorunum var." Dedim ve ondan kaçmaya başladım.

Kovalıyordu.

10 adım sonra yine düştüm. Yine yakalandım.

Beyler daha önce hiç yarım bırakmadığım gibi bunu da bırakmayacağım ama başta belirttiğim gibi hemen bitirmek gibi bir amacım yok.

Ayrıca 10 saat çalışıyorum 10 saat da uyku. Kalan 4 saatte de derse giriyorum. Anlayacağınız pek vaktim yok. Vaktim oldukça yazacağım.

Perdeden yaptığım elbiselerimi giydim ve dışarı çıktım. Çok fazla dikkat çekiyordum.

Koşmaya başladım.

Polis peşime takıldı. Ben kaçmaya devam ediyordum.

En sonunda yakalandım.

Polis kimlik sordu.
"O ne?" Dedim.

Sonrasında üç beş laf dalaşı ve polise kafayı geçirmemle sırtımda polis sopasını hissetmem arasında pek zaman geçmedi.

Pek hatırlamıyorum iki gün nezarette kaldım galiba.

En yakın emlakçıdan denize en yakın evi kiraladım. Camları gazeteledim. Sadece akşamüstü sahile inip biraz içiyor ve tekrar eve çıkıyordum.

Bir gün elime biramı aldım ve güneşin batışını izleyerek yudumluyordum.

Yanıma birisi oturdu. Aldırmadım. Yüzümü bile çevirmedim.

"Merhaba."

Elini uzattı.

Birayı uzattım. Şişeyi tuttu ve öyle tokalaştık.

"Adın ne?"

"Ebenin amı!"

Tekrar eve çıktım koşa koşa. Camlar tamamdı. Sadece cam kırıkları ekgibti. Elimdeki şişeyi duvara fırlattım ve kendimi yatağa attım.

Ertesi gün hiç çıkmadım dışarı. Ondan sonraki gün ise çıkmak zorunda kaldım. Eşyalarım bitmişti.

Gözlerine baktım. Sanki kızmış gibi bakıyordu.
Ne oldu? Dedim.

Sana ne oldu? Dedi.

Sanane olduysa? Dedim.

Kaldırdı beni. Bir banka oturdum. Nefes almakta zorlanıyordum. Bankın sonuna kay dedim.

Kaydı.

Yattım banka. Başım dönüyordu. Sonra ortalık karardı.

Gözlerimi açtığımda bir türlü kurtulamadığım hastanedeydim.

Yanımdan ayrılmamıştı. işte o an biraz yüzünü inceleme fırsatım oldu.

Saçlarına baktım. Yeni kesilmiş kıvırcık saçlar..

Omzuna kadardı. Saçlarımızın boyu aynıydı ama onun saçlarının dışında kurbağadan çok farkı vardı.

Mesela gözleri..

Gözleri çok anlamlı bakıyordu.

"Bir Ahmed Arif şiirinin dizesindeki rastgele yerleştirilmiş bir kelime gibi gözlerin. Hem o kadar anlamsız hem de asıl anlam ile o kadar bütünlük içinde." Dedim.

"Konuşma" dedi.

"Susma" dedim.

Gerçek "Gia" isen benim fikir babamsın. Hikayelerimi hep bir özgürlük ile yazdım. Hep daha iyisine gittim hep sen olmak istedim Başarılar üstad.

Banane dıbına koyim.

Oha giaa. Adaam!

Gene mi sen aq yeter tamam doblolara gülüyoruz işte

Rez hoşgeldin başkan

Bu adami seviyorum

Rez alayım dedim ama düşünmemeliydim. Önemir var mıydı yoktu. O zaman rez

Yazsana oleeem

Reis geri dönmüş #Rezervasyon

s.a knk

Sen yaparsan tutar gia yaz kalemine kuvvet sok o kalemi bize

Hoşgeldin devrem 1 sene ne öyle yaz bir hafta işte

Çok iyi yazıyorsun !

özlettin pnp kendini artık bu tarz hikayeleri okumaktan bıkmışım daldım içeri belki güzeldir diye sonra ben gia yazısını görünce bi tebessüm ettim pnp şimdiden eline sağlık

Gia yazıyorsa, aç bi karlıtepe, yak sigaranı. Gerçek haz budur