20 yaşındayım hiç bişeyden umudum kalmadı.kalbimi matador tarafından 12 farklı yerinden şişlenmiş bi boğa gibi hissediyorum aslında yavaş yavaş hissizlik başladı bende.sonumu merak eder hale geldim.çıkamayacağım derin bi çukurdayım sanki.artık son raddeye geldi pgibolojik bunalımım.kendimi boşlukta hissetmekten başka bişey hissedemiyorum artık benim gözümde bile kendimin hiç değeri kalmadı.yok olduğumu hissediyorum sanki diğer insanlardan farklı bi dil mi konuştuğumu düşünmeye başladım.bunları haketmediğimi düşünüyorum.artık hiç bişey de eskisi gibi olmaz bundan sonra.hayat öğütücü bi silindir gibi gerçekten.ve bir çok kez ezildim o silindir tarafındam.kendimi adapte etmek isterken benliğimi kaybettim sanki bilincimi kaybettim.her gece kukumav kuşu gibi düşünür oldum.zerre mutlu değilim olabileceğimi de sanmıyorum yakın zaman içinde.kendime güvenim kesinlikle kalmadı.her gün yavaş yavaş boğuluyorum.savunma mekanizmam beni gerçekten çok yordu şimdiye kadar.şu saatten sonra cesur da olmak istemiyorum.bu yazıyı da düzgün bi yere bağlayamayacağım herthalde umrumda da değil..

https://www.youtube.com/watch?v=2WDfN_GH7Xc