beyler hani çarşıda pazarda avmlerdee

Seri yaz giberim

Yaz pnp

Mülk, Allah'ındır. Konu kilit çöp.

yine bi gün dersaneden çıktım eve gitmek üzere bir dolmuşa bindim (liseli değilim - kpss kursu) içimdeki ümitsizlikle dün geceden kalan 2-3 saatlik uykuyla gözlerim yorgun zihnim bulanık bir şekilde arka koltuklardan birisine oturdum, acaba ne düşünüyordum hatırlamıyorum camdan bakarken.

ta ki bir anlık yolda karşıdan karşıya geçmek için bekleyen o kızı gördüm.

sebebi neydi ki böyle güzel bir kız var olabilirdi dünyada? herhalde ünlü birisidir, ya da çok aşırı zengin holding sahiplerinin oğulları falan ayartıyordur kızı diye düşündüm geçen 30 sn boyunca.

sonra içimden anlam veremediğim bir dürtüyle yerimden kalktım. ( Yerinden kaldırdımda diyebiliriz.)

Rez amk

dolmuşta ayakta düşünmeye başladım hayatın hep pişmanlıklarla geçti, sen hep hayatı yaşayanları izleyen oldun neden artık tüm bunlara bir son vermiyorsun, oysa her şey senin elinde diye geçiriyordum içimden.

diğer bir yandan da ne saçmalıyon olm otur oturduğun yere gib kafalı maceraya gerek yok diyen iç sesimi duydum.

hayatım boyunca hep bu ikinci iç sesim kazanıyordu.. şuursuz bir dinginlikle bağırdım durun!

herkes döndü bana baktı, şoför soruyor nerede ineceksin? ben kekeleyerek hemen hemen burda musait yerde dedim.

ama bu yaptığıma bile inanamıyordum ne saçmalıyorsun diyordum içimden kendime. millet tuhaf tuhaf bakarken otobüsten indim. aslında pişman oldum ama artık çok geçti. neyse başka bir otobüse biner giderim en kötü 2 lira zararım var dedim.

bu kadar kendime şaşırmamın sebebi hayatım boyunca hep içine kapanık loser yani kaybedenler kulübü üyesi biri olmamdan dolayı idi. Kısacası Gökten am yağsa bana yannan düşerdi...

geldiğim istikamete doğru o anlık gördüğüm kıza doğru ayaklarım sürüye sürüye beni zütürüyordu..

ben; kendi tuhafkarlığıyla yaşayan, kendini lise yıllarından beri oldukça farklı bulan biriydim.
tipim çokta düzgün değildi ama yakışıklı sayılabilirdim göreceli olarak. ancak içe kapanıklığımdan dolayı hiç bir işe yaramıyordu.

eh lise yıllarından sonra git gide saç dökülmesi belası ile karşı karşıya kalmıştım o zaman anladım bir insanın en önemli varlığı gözden sonra saç imiş.

duraktan indikten sonra amaçsızca ama içimde de hafif bir heyecan ve umutla kızı gördüğüm kavşağa doğru yürüdüm.

aman allahım neden bu kadar güzeldi lan neden ki? diye kendi kendime konuşarak adımladım, hala içim bir tuhaf oluyor kızın yüzü aklıma geldikçe olum çok güzeldi, öyle çok güzel değildi ama çok güzeldi amk anladınız siz beni.

haa öyle abazan bir karakter asla olmadım, sevgililerim oldu elbette ama kısa süreli oldu. kaç tane olmuştur şimdiye kadar 2-3 maximum hatta içlerinden bir tanesi ile uzun sürdü sayılabilir 6 ay kadar.

umarsızca kızı gördüğüm kaldırıma geldim tam onun durduğu yerde durup gökyüzüne baktım derin bir nefes aldım... nereye gittin be insan nereye? sen de insan ben de insan değil miydik amk?

neden olmasın neden başka hayatlarda karşılaşmayalım neden bizim aramızdaki bu kalın çizgiler? belkide o çizgileri çeken benim özgüven ekgibliğimdi..

sonra kızın baktığı şekilde yolun karşı tarafına baktım ve muhtemelen bu tarafa yürümüştür dedim. geçtim karşıya, saçmalaya saçmalaya elimde defter kitap saç baş dağılmış ağzım kurumuş yüreğimin zütürdüğü yere doğru yürüdüm.

hedef gözetmeden...

yol boyu yürüdükten sonra deniz gözlerimde parlamaya başlamıştı.

amk 2 lira yol param gitti bari biraz deniz kenarında sigara içiiim efkar dağıtır eve kadar topuklarım diye düşündüm.

Ohoooo ama ne şuku ne rez var ayıp oluyor beyler

Neyse ben yinede yazayım başladık bi kere ayıp olmasın.

gözüme çarpan ilk tekel büfeye girdim. ağbi oradan bi kısa çestır versene dedim. adam bi sn.

o sıra bir ses geldi evet evet poşete koyarsanız iyi olur.. içim heyecandan gözlerim yuvalarından fırlarcasına o kız sesinin geldiği tarafa doğru baktım. oooohhh Ananı gibim dedim içimdent!! yooook artık?

amk bu bir işaret olmalıydı böyle tesadüf olamazdı, benim gibi ezik biri radikal bir kararla otobüsten inecek kızın peşine düşecek o kadar kalabalıkta kızı tekel büfede bulacaktı. bu benim için nirvanaydı.

Tanrı işaret verip benim için planlarımın olduğunu söylüyordu galiba.

Beyler okuyan yoksa yatacağım ???

Neyse 1 kişide 1 kişidir. devam...

-al kardeş çestırını, kardeş, şşşş parayı verdin mi, kardeş, sigara, hooow alooowww, kardeş...

-haaağğ, şey ta ta tamam ağbi kaç lira verdim?

-vermedin

-al ağbi

-şşş kardeş para üstünü unuttun

cebimdeki son 10 lira ile aldığım sigaram ile büfeden dışarı çıktım kızın elinde beyaz bir poşet sahil tarafına doğru döndü, tıkır tıkır adımlarıyla, mükemmel oranlı vücut hatlarıyla ve mükemmel saçlarının mükemmel rüzgarda savurarak yürüdü, uzaklaştı, nokta oldu gözümde...

-kardeş para üstünü alsana yaahu bağırıyorum içerden bi saattir.

-tamam ağbi kusura bakma duymadım ya kafam incin biraz da

0.50 TL mi aldıktan sonra kızın arkasından takibe başladım..

Kız sahilde yolun kenarında beklemeye başladı elinde telefon bir şeylerle uğraşıyordu.

ben uzaktan seyre daldım ama rahatsız ederim şüphelenir diye ta ebesinin nikahından takip ediyorum. amacım neydi neden bu maceraya atıldım gerçekten hala anlam veremiyorum.

ama sanırım insanların hayatlarında bazen dönüm noktaları olur ve ben de onlardan birinin içerisindeydim ve o an kendini o kadar belli ediyordu ki..

çünkü karekterimle hiç uyuşmayan bir ruh haline bürünmüş halde robotik kararlar veriyordum.

ya da uykusuzdum bilemiyorum.

biraz daha yaklaşmaya karar verdim kaybedecek bir şeyim yoktu. gölge bir yerde bulamadım beynim gibilmesin diye uzatmamaya karar verdim ne olacaksa olsun diye.

yaklaştım ve yaklaştım..

Bir 10 metre kadar yanında durdum ben de beklemeye başladım..

çıkarttım bi cuara daha yaktım baktım duman gidiyor kıza az daha uzaklaştım..

ama kız umarsızca duyarsızca telefonda bişeyler yazıyor...

bir ara kafasını kaldırdı sağına soluna baktı bana baktı ve her hangi bir nesneye bakarmışçasına 0.01 mili saniye gözleri bana değdi.

Olum seri yaz dediniz seride yazıyoruz amk şukumuzu versenize binler takır tukur klavye sesine peder beni gibecek amk

kırılacak ezilecek gururum olmadığı ya da ezik hissetmekten kalmadığı için umursamadım..

beklemeye ufak ufak yaklaşmaya devam ettim..

kızın telefonu çaldı açtı hararetli bir konuşmaya daldı ne konuşuyor anlamıyordum ama sesinin tonundan bir restleşme yaşıyor gibi hissettim.

güneş tepede uykusuzluk ve açlık kafama vuruyordu. sersem bir halde kendi kendime söylendiğimi hatırlıyorum;

-olum senin derdin ne amk gibtir git evde deneme falan çöz ya da şimdi klimayı açıp yatsam üç beş saat uyurum akşama doğru kalkar deneme çözerim sonra dizi ilzerim internetten gece de bir osbir patlatır yatarım. diye tüm günün planını yapıyordum kafamdan.

tam o sırada beyaz bir wolkswagen yavaşladı önümde kızın önüne varıp durduğunda passat olduğunu gördüm, plakası bu şehre ait değildi..

camdan kıza bir şeyler diyor ama kız göz ucuyla bakıp hiç bir cevap vermiyordu arabadakine.

durumu anlamak için iyice yaklaştım adam arkasını dönüp bir anlığına bana baktı sonra tekrar kıza dönüp;

-binsene uğraştırma beni, hadi herkes bekliyor dedi.

kız hiç bir cevap vermedi.

adam ısrarcı olmaya devam etti ama gayet kibar hitap ediyordu kıza.

kız sonunda cevap verdi, o kadar şiirsel konuşuyordu ki sesi hala kulaklarımda..

-sana hayır diyorum ben kimseyle görüşmek istemiyorum tamam mı.

tek sözü bu oldu sonra adam biraz yerinde volta attıktan sonra kızın kolundan tutup sert bir şekilde çekmeye başladı, kız karşı koyuyordu ama maalesef gücü yetmiyordu.

neler oluyor lan amk nereye düşüyorum ben buradaki rolüm ne büfeden çekirdek alsaydım bari ne güzel izliyorum baş rölü çok güzel bir kız kötü roldeki adam da zengin bir binin uşağı muhtemelen.