beyler kız arkadaşımla hikayem

odasına girdim panpalar. bunlar beraber atari oynuyo. daha doğrusu ecrin oynuyor enes gavatı dergi gibi bir şey okuyor bir yandan da sohbet ediyorlar. nasıl sinirlendim anlatamam amk.

benim yüzüne bakmaya kıyamadığım kızın evinde onunla gülüşmeli sohbet etsin.

ne zamandan beri arkadaşlar bir fikrim yoktu ama ercan'a sorarak öğrenebilirdim. ecrin gibi yaşıtlarından bağımsız huyları olan bir

kız nasıl olur da enes biniyle arkadaşlık kurardı? ayrıca onları okulda bir kez bile görmemiştim. neydi bu samimiyet?

ben düşüncelere dalarken pijamalarının içindeki ecrin bana gülümsedi "hoşgeldin." diyerek. sinirim geçer gibi oldu panpalar. sevdiceği olanlar bilir;

eğer birine aşıksanız onunla geçirdiğiniz her saniye sizin için değerlidir. gülümsediğinde de sanki dünyalar benimdi kardeşlerim.

ecrin pause'ye bastı, oyununu durdurdu. circus oynuyordu sanırım.
zorlanarak ayağa kalktı ayağında da patikler vardı saç baş dağılmış zaten. son derece rahat ve doğaldı. yaşadığı zengin hayatın aksine çok içimizden biriydi.

bir kere evlerine ayakkabıyla girilmiyordu amk bu bile iyi bir şeydi. eve ayakkabıyla girmek nedir? neyse saçma fikirlerimi kendime saklayayım;

eliyle beni gösterdi enes'e bakarak : "enes bu ali, ali bu da enes" dedi. enes gavatı sanki hiç kötü bir şey yaşamamışız gibi elini uzattı ve benim pek hoşlanmadığım şekilde sırıttı:
"memnun oldum ali"

devam et ulaaaaaaaaaa

elim gibimde bin bekliyorum.

Hadi la geceden beri bekliyom bi bitiremedin

Hızlı yaz bin bide kız sana aşık değil oğlum unut o kızı

hala bekliyom

hadi bin bi ctrl+v yapacan alt üstü

karabük mehmet vergili fen lisesi mi lan yoksa ibine eğer öyleyse pm at tanırım kesin

rezerved

Devam et , bu arada panpa atari ne iş 92 liyim diyosun ne zamanın hikayesi bu

ben bozuldum tabi amk. hani bazı insan tipleri vardır böyle bir lafı çivi gibi döndüre döndüre sokarlar enes onlardandı işte. duygularını çok iyi gizleyebiliyordu.
bense öyle değildim, tam tersiydim panpalar. sinirlendim mi gözlerim kızarır, ellerim titrer. bu herifse tam bir profesyonel gibiydi.

sanki bu ilk tanışmamışız gibi, beni gayet seviyormuş ve aramızda hiçbir problem yokmuş gibi davranıyordu muallak.

ecrin'e döndüm: "annenler evde mi ecrin bir merhaba diyim?"
ecrin tuhaf oldu. gözleri doldu amk. kötü bir şey mi dedim diyorum kendi kendime. yatağına çöktü. enes ise kaşlarını çatmış bana bakıyordu. dıbınakoyim sorduğuma pişman olmuştum. ecrin "annem öldü benim, o gördüğün teyzemdi" dedi. çok fena züte gelmiştim.

kızın resmen damarına basar gibi olmuştu bu. neyse ki çok uzatmadı ayağa kalktı ani bir ruh değişikliğiyle. çekik gözleriyle gülümseyerek "haydi aşağı inelim ayten teyze pasta yapıcaktı" dedi neşeli bir şekilde.

enteresan biriydi. inişli çıkışlı bir ruh hali vardı beyler. melankolik biri değildi kesinlikle. ya da şu benim annem yok triplerinde duygu sömürüsü yapan biri değildi. her haliyle farkını ortaya koyuyordu. tabi içinde ne tür fırtınalar kopuyordu, ya da fırtına kopuyor muydu orasını bilemiyorum.

üçümüz aşağı indik. kocaman mutfağa geçtik. ayten teyze pasta börek falan yapmıştı bir güzel mideye indirdik. ayten teyze de mutfaktaki televizyonda binbir gece izliyordu. hatırlarsınız zaten o zaman baya ses getiren bir diziydi.

sonra enes bininin telefonu çaldı. bu "hıhı tamam" falan dedi kapattı telefonu, ecrini yanağından öptü "görüşürüz ali" dedi bana doğru ayten teyzeye de veda edip gitti. sinir oldum dıbınakoyim. ben kızın evin adresini zar zor bulayım, telefon numarasını ne çilelerle alayım, öpmeyi bırak bakmaya kıyamayayım, adam sıradan bir şey gibi yanağına öpücük konduruyor kızın.

ama sevgili olmadıkları kesindi beyler. ecrin'i kısa süre tanıyordum ama kaşar olmadığı her halinden belliydi. okul eteği dizlerinde, yüzünde tek bir makyaj malzemesi bulunmayan, günlük hayatında son derece sade giyinen bir kızdı. makyaj yapsa huur olur demiyorum elbette söylediklerimden kastım bu değil ama değildi işte. dikkat çekme çabası olan biri de değildi. doğal ötesiydi.

ve bu onu daha çekici yapıyordu.

@156 kardeşim ecrin'in ailesi biraz değişik bir aileydi lan. evlerinde o yılda teyp bulunurdu kasetten müzik dinlerdi. diyorum sana değişik biri. yine atari de oynardı.

aslında ilerleyen zamanlarda değinmeyi düşünüyordum ama madem öyle açıklık getireyim. panpa ecrin'in abisi vardı ama yürüme engelli.
abisi okula falan gitmiyormuş zaten evde özel hocalarla eğitim alıyormuş. evde kendisine çok zaman kaldığı için de sürekli atari oynuyormuş. ecrin'de de ondan kalma bi alışkanlıktı atari oynamak.

her neyse 2002 idi sanırım ecrin'e sormak lazım tarihi yanlış hatırlayabilirim çünkü ecrin'in annesinin memleketi izmir. izmir'den hataya abisiyle annesi dönerken otobüs trafik kazası yapmış öldüler panpa.
şu son kısım sorunun dışında ama olsun.

yani 2000li yıllardaydık zaten ama evlerinde hep 90'ların izleri vardı.