Beyler doğduğumdan beri hep beraber büyüdüğüm dedemle babaanem gözlerimin önünde ölüyorlar. Dedem daha öncesinden 1 ay yoğun bakımda kaldi doktorlar ambulansla buraya gelene kadar ölüsünü bekliyoduk dediler bir mucize oldu ve dedem hayata tutundu daha sonra yanlışlıkla üst üste 2 kere tansiyon hapı içti ve 2 gün yoğun bakımda kaldı. Babaanem ise ağrısından bağırmaktan evin içinde durulmuyor(aynı evde kalıyoruz). belinde boynunda fıtık var. Evde durup onları gördükçe göğsüm daralıyor nefes alamıyorum sanki. Evet biliyorum ölüm Allahın emri ama olmuyor be yapamıyorum tutamıyorum kendimi. Her gün dama çıkıp sessizce yatakta ağlıyorum(damda eski bir yatağımız var yazın üstüne çarşaf serip abimle beraber yatıyoruz). Beyler bugüne kadar hiç anancılık falan yapmadım yapmamda. Bu yüzden anancı veletlerlütfen birşey yazmasın rica ediyorum. bu arada fotodaki dedem
1 aylık yoğun bakımda yattığı süreçte çekildi
edit: hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim pampalarım