işe gidiyorum mesaj bekliyorum. eve geliyorum mesaj bekliyorum. taktan hayatım bu şekilde sürüyo o sıralar. işe de gireli bi kaç ay olmuş daha ne üretime ne de servis bölgesine alıyolar beni. paspas yap, tepsi topla, masaları sil, tuvaletleri temizle sıralı halde giden emirler altında yardırıyorum. iş yerinde telefon kullanmak yasak. molalarda hemen telefonu alıyorum elime mesaj yok. paydos olunca ilk telefona koşup bakıyorum mesaj yok. bi insanın paspas yaparken mesaj beklemesi, kızı düşünerek masa silmesi ne demek bilir misiniz beyler? hayatımın bu taktan döneminin sonlarına doğru artık umudumu yitiriyorum. lan tayfa haklıymış aq diyorum içimden. ama yediremiyorum da. 10 günü geçti konuşmayalı. artık tamamıyla ümitsizliğin kollarına bırakırken kendimi bi gün molaya çıktığımda facebook'tan mesaj geldiğini gördüm naber diye. 20-25 dakika önce falan yazılmıştı yanılmıyosam. mola süresi 30 dk. bi oh çektim. dedim iyiyim hatta şu an daha iyi oldum sen nasılsın falan. gezmiş dolaşmış. fotoğraflar falan koyarım birazdan, anca geçebildim bilgisayarın başına dedi. ben fotoğrafları beklemeye başladım. fotoğraflar geldi. ulan bi insan her fotoğrafta güzel çıkmayı nasıl başarıyo diye soruyorum kendime. her yeni fotoğrafta bi tık daha artıyo ilgim alakam. her fotoğraf gibi onları da telefonuma atmak istiyorum ama hafıza yetersiz. en beğendiğimi seçip onu atıyorum. yeni wallpaper hazır.

beyler geldim. anlatmaya devam edicem birazdan. yarım bırakma gibi bi düşüncem yok. dinlediğiniz sürece anlatmaya devam. daha başlamadı bile hikaye. ısınma turlarındayız. dediğim gibi biraz uzun soluklu.

pampalarım ilkokul 1. sınıfta ilk kez bi kızdan hoşlanmıştım. öncesinde ne bir aile dostunun kızı, ne bir komşu çocuğuna karşı ilgi duymamışım. aşk meşk işleri hakkında bildiğim tek şey 'iki kişi birbirini sevip evlenirse çocukları olur'dan ibaret. --isimleri ifşa olmamak için değiştirerek veriyorum, hatta bazı yerlerde soyisimleri kullanıcam.-- neyse kızın soyismi lapayeva, romanya göçmeni. sınıfta tek kısa saçlı kız. ilk günlerde herkes hüngür hüngür ağlayıp burnundan salya sümük saçarak 'ben annemi istiyom yeağğğğ' derken, hanımkızımızda çıt yok. bu nedenle üstündeki dikkatim yavaş yavaş ilgiye dönüşmeye başladı. çocukken çok karamsar bir çocuktum pampalar. kimseyle konuşamaz, insan içine çıkamaz ve hatta bakkaldan sakız bile alamazdım. bu huyumu bir şekilde kırıp ilk kez kızın ismini sorduğumda kalbim yerinden çıkmak üzereydi hiç unutmam. hatta donuma bir iki damla kaçırdığımı dahi hatırlıyorum.

eyvallah pampacım. zaten başlasam zamanla yayılır aq. belki efsane bile olur.

hatta sorulu cevaplı da gidebiliriz çok pampa toplanırsa

yok mu lan dinleyecek kimse?

neyse başlıyorum pampalar paragraf paragraf yazıcam. çok bekletmem sizi. buralarda olun, yan sekmede dursun aq.

@43 sadece senin yazdıkların için.. bunu @1 e editle de takip etmekte zorluk yaşamayalım.

http://inci.sozlukspot.co.../@birsifirolsunbizimolsun

yarın devam edicem pampalarım. yarım bırakmak yok. yeterince yarım kaldık.

yok pampalarım biraz hüzünlü bayaa renkli bi hikaye. ağzım da iyi kötü laf yapar. anlatırım yani. 20. entryde başlıyorum anlatmaya.

korkunçlu kız hikayesi. aslında hayat dersi bile çıkarırsınız sonunda. bayaa uzun pampa.

Tutar bu

harbi mi lan :( bak çok hüzünlüyüm bu aralar aq. bi kaç pampa daha toplansın başlıyorum.

beyler uzun soluklu bi hikayem var. gerçekten dinlicek pampalarım varsa dinlemeye değer olduğunu söyleyebilirim. var mı 'anlat pampa dinliyoruz' diyecek bi kaç babayiğit?

bi insanın ilk ilişkisinde böyle bi travma yaşamasının ne demek olduğunu bilemezsiniz beyler. ben bunu atlatana kadar neler yaşadım lan. noluyoz aq falan oldu yani. neyse bu kısmın pek önemi yok geçiyorum. bu olaylardan sonra ben intikam alma girişiminde bulundum ve bu fotoğrafı malzeme olarak kullandım. tayfanın diline düşürdüm kızı. herkes bi dalga geçmeler bi aşağılamalar falan. homofobik ergen erkek grubundan da başka bişey beklenemez zaten. ulan diyemiyosun da bana asıl koyan kızla öpüşmesi değil beni kızla aldatmış olması. biz deniz'i el birliğiyle öyle bi dışladık ki kız sınıf değiştirmek zorunda kaldı. o sınıftan gidince ben de bi rahatlama oldu kızı da unuttum zamanla. okulda gördükçe kafamı çevirdim. o da kaçtı zaten sürekli. bu ilişki böylelikle son buldu.

eğer bakışlarınızı ona çevirirseniz gözünüze çarpan ilk şey neredeyse beline kadar gelen, koyu siyah bukle bukle saçları olur. ben saçının her buklesinden şelaleler aktığını görürdüm. telden yapılma üzerinde ufak bi çiçek olan bi tacı vardı. başında sanki gökkuşağı varmış gibi dururdu. genelde makyajı pek sevmez ve sık kullanmazdı. sadece siyaha yakın tonlarda ince bi göz kalemi çekerdi gözlerine. hal böyle olunca sert ama şefkatli bakışları daha da keskinleşirdi. ufacık ve düzgün bi burnu vardı. ağzı ne hayatı boyunca asla bağıra bağıra şarkı söyleyemeyeceğini düşüneceğiniz kadar küçük, ne de gülerken otuz iki dişi birden gözükecek kadar büyüktü. yüzüne tam karşıdan baktığınızda soluk pembe dudaklarının hemen sağ altında milimetrik bi ben görürdünüz. ve o ben tanrının onu yarattıktan sonra yüzüne koyduğu bir noktaydı bana göre ve yılın ilk güneşli günü kadar güzel dururdu beyaz teninde.

anlat panpa okuyoruz

bi sigara molası beyler

dinliyoz panpa devam et

pampalarım bu gecelik gidiyorum maalesef bi işim çıktı aq saatinde. yarın gelicem tekrar devam etmeye. buralarda olun.