beyler uzun ve ciddi bi şey anlatcam

ertesi sabah uyandığımda nasıl sürprizlerle karşılaşacağımı düşünüyordum. o gün umduğumdan iyi geçti diyebilirim. eğitimde fazla zorlamadılar. ama hala bazı komutanlarımın o anlam veremediğim tepkileri yüzlerine yansımıştı. nedenini sorabilmeyi o kadar çok istiyordum ki. ama sonuçta asker ocağıydı orası ve bize bazı şeyleri sorgulamamak öğretilmişti. akşam dışarı çıkıp biraz kafa dağıtmak istiyordum. çıktığımda tam karşımda yunus abiyi gördüm. çıldırmış olmalıydı. sonunda buraya kadar geldi. hemen yanına ilişip abi ne işin var burada dedim. herşeye rağmen kırmak istemiyordum. arabasına bindik ve basmane tarafında bir apartmana girdik. içeri girdiğimde esas sürpriz beni bekliyordu. tüm abiler içerdeydi. kaçmak istesem de kurtulamadım. aralarına aldılar beni ve biri ağzıma, biri zütüme derken sabaha kadar gibtiler. bunun üzerine askeri okulu da bırakıp hayallerimle vedalaşmak zorunda kaldım. bu da böyle bir anımdır.

Peki, ben neden ayrıldım, hep ben bunu sordum geçen 3 sene boyunca kendime? Ama sonradan öğrenmeyi başardım bunu. Kimden mi? Eskilerden, yani bir abiden, cemaatçiden öğrendi bunu. Eğer bizimle devam etseydin orada olacaktın dedi harp okulunu ima ederek. Evet, ben belki devam etseydim ajan olsaydım, ülkemi satacak bir kişi olsaydım yapabilirdim fakat bunlar bizlere öğretilen şeyler değildi. Aslında sadece benim gibi cemaati bırakanlar değildi ayrılmaya zorlananlar veya atılanlar. Atatürk’ün gösterdiği yoldan ilerleyen ve Türkiye’nin geleceğini oluşturacak gençleri istemiyor cemaatçiler ve onların görüşlerine sahip siyasetçiler. işte bu yüzden Kemalist arkadaşlarımız da ayrılmaya zorlanıyorlar. Kendi görüşlerine karşıt olabilecek insanları uzaklaştırıyorlar tıpkı gazetecilerimize yapılanlar gibi. Evet, bizlerin yerine kimler mi giriyor? Komutan sorduğunda sen buraya neden geldin diye, buraya gelmeseydim inşaatta amele olacaktım, nasılsa askerlik yapacağım burada komutan olayım diyenler geliyor. Komutanı tüfeğini temizle gel dediğinde, çeşmenin altına tüfeğini sokanlar geliyor. Evet, üniversite sınavlarında barajı geçip ülkenin geleceğini oluşturmaya geliyor bu insanlar… Fakat biz ayrılan öğrenciler şu an Türkiye’nin en iyi üniversitelerinde okuyoruz. Kimimiz mühendis, kimimiz öğretmen, doktor, avukat olacak yakın zaman da, merak etmesinler yine geliyoruz geleceği oluşturmaya bizden kaçış yok. Uyanın beyler harp okulları ele geçirildi…

Devletimiz gelmiş bizden tazminat istiyor okuldaki giderlere karşı. Tamam, öderiz elbet ama peki bize yapılanları kim ödeyecek, o işkenceyi çektiren cemaatin maşalarına yok mu bir şey, galiba yok çünkü yasalarla korunur onlar, suçları ispatlanamaz. Aklıma her geldiğinde dua ederim bu dünyada cezasını çeksin diye, bilirim ki bu dünyada olmasa da diğer tarafta alırım hakkımı… Fakat en çok ne koyuyor biliyor musunuz ne zaman gökyüzüne baksam hayallerimi hatırlarım, çocukluk hayallerimi… Peki, benim çalınan hayallerimin hesabını kim verecek?

Bu yazı ile herkesin bildiği ama kimsenin ispat edemediği askeriyeye sızma operasyonunu kendimi anlatarak gösterdim. Ben 13 yaşındayken mantıklı düşünememişim. Fakat iyi ki askeri liseye gitmişim ve iyi ki doğru yolu bulmuşum ve kurtulmuşum bu insanlardan. Evet, şu an çok güçlüler orduda, yargıda, eğitimde, hastanelerde, devletin her kademesinde ve aklımıza gelemeyecek her yerlerdeler! Evet, çok iyi sistemleri var. Evet, siyasi otorite de destek veriyor fakat bunların hiçbiri yolun sonu olduğunu göstermez. Bilinçlenelim ve kendimize gelelim!

adamlar 5-6 kişilik terminatör grubu oluşturmaya çalışıyordur belki :P

kardeşim yatacaktım 1 saat once. ama bu yazıyı gördüm . ilgimi çekti... okumaya başladım... bırakamadım. acını paylaştım.. boğazım düğüm düğüm oldu. sinirlendim... üzüldüm... zaten çaresiz hissediyordum bu ülke,bu devlet,bu millet hakkında, daha da çaresizliğe düştüm... haykırmak istedim neye yarar kendi içimde harp çıkarmak... kanım dondu... bu denli askeriyeye bile sızdıklarından haberim yoktu.

Ey türk istikbalinin evladı... sönmüş gidiyor.

bu başlık bile yok olacak belki kim bilir...

Peki yaşananlar, alınan hayaller ? kirletilen arzular. Sırtından vurulan vatan ? unutulan gurur ?

kim bilir ne kadar sövüyorlardır bugune kadar canlarını veren binlerce mehmetler, bu vatan hainlerinin kuru zütü için, 2 avuç toprak için canlarını verdiklerine...

aah ah yüreğim yanıyor..

ulan varya gurur duydum gurur sizin için ölüme bile giderim ulan
Ey büyük Atatürk! Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe

durmadan yürüyeceğime ant içerim.

Varlığım, Türk varlığına armağan olsun.

"Ne mutlu Türküm diyene!"

siyasete orduya ve fetoya ilgili olanlar gelsin, cemaatin binliklerini anlatcam kısacası , uydurma bir hikaye değil hepsi yaşadığım şeylerdir

Dini günlerde toplanıp hep beraber ibadet eder vaazları dinler ve kitaplar, kuranlar okurduk. Bazı sıkıldığımız günler evde abiler tarafından sadece bize özel günler tertip edilir ve güzel yemekler yenir, yarışmalar yapılır, ödüller verilirdi. Böyle zamanlarda daha bir ayrı şevkle giderdim oraya. Artık çok sevmeye başlamıştım bu ortamı çünkü ailemden bile fazla zaman geçirir olmuştum abilerle. Sınav günü geldi ve ben babamla birlikte izmir’e gittim. Babam benim asker olmamı çok istiyordu ve sınav günü de beni yalnız bırakmadı. Sınav yerine gittiğimde karşımda Mehmet abileri görünce biraz şaşırdım ama sevindim de. Çünkü onu görmek bana iyi gelmişti. Sınava girdiğimde sorular kolay gelmeye başlamıştı ve ben hepsini yapıyordum aslında bazı soruları daha önceden çözdüğüme eminim de. Evet ya ben bu soruların benzerlerini, birkaçının aynısını abilerdeki denemelerde çözmüştüm şimdi hatırladım.
Sınav çok rahat geçmişti ve ben çok mutluydum.

@288 husammettin gibensan arkadaş ayağı züt ayağı olum bilmiyomuyuz cemaat bini seni bana yutturamazsın

. Aslında 7. Sınıfa kadar normal bir yaşam sürüyordum. 7. Sınıfa gelmiştim ve liselere giriş sınavı yaklaşmaya başlamıştı. Derslerim güzeldi fakat bu sınava önceden hazırlanmaya başlamak gerekiyordu, çoğu arkadaşım dershanelere gitmeye başlamışlardı bile. Ben de bu dershanelerin yaptığı ücretsiz sınavlara girip kendimi geliştirmeye ve indirim kazanmaya çalışıyordum. Bu şekilde yaklaşık 5-6 dershanenin sınavına girdim. Fakat içlerinden birinin sınavına girmek istemiyordum. Çünkü bu dershaneye gidenlerin veya herhangi bir bağı bulunanların askeri liselere alınmadığını duymuştum. Ben pilot olmayı kafaya koymuştum, askeri liseye girip savaş pilotu olmak istiyordum. Bu yüzden bu dershanenin sınavına girmek istemiyordum fakat annemin dershaneye gitmeyeceksin ya sınava gir sadece demesi üzerine sınava kaydımı yaptırdım. Sınav günü geldi ve çok büyük katılım vardı. Sınav zor geçmişti pek istediğim gibi değildi açıkçası fakat çok kötü de değildi hani. Sınava girenlerden kimseyi tanımadığım için biter bitmez eve dönmüştüm. Yine aynı şekilde devam ediyordu hayat; okul, ödev, sınavlar, televizyon derken zaman geçiyordu. ikinci dönemin başlarıydı; okuldan eve gelmiştim biraz dinlenip derse geçmiştim bir ara telefon çaldı; bizim evde telefonları ben açardım genelde, arayan malum dershaneden olduğunu söyledi ve sınav sonuçlarının açıklandığını ve benim de bir hediye kazandığımı söyledi ve ertesi gün dershaneye uğrayıp hediyeyi kendisinden almamı istedi.

beyler cıvıtmak gibi olmasında aklıma geldi abiler swf * http://inciswf.com/1308746402.swf

Panpa senin beyin gibertme işlemi %95 te hata vermiş allahtan. Yoksa yarra yemiştin.

@301 senin dıbına korum huurnun evladı sabahtan beri caps leri yapıyorum msn den dağıtıyorum amın oğlu cemaatçi olduğum için mi yapğıyorum sabahın köründe bu işi seni huurnun çocuğuuuu o kaşığı gelir zütüne sokarım cemaatçi değilsem.

senin beyin damarlarını gibim kozmopolit.

artık benim için tatil başlamıştı ve rahatlamıştım. Abilere arada gitmeye devam ediyordum ve artık bana askeriyeye girdiğimde neler yapmam gerektiğinden bahsetmeye başlamışlardı. Artık dini bilgileri tamamen öğrenmem ve askeriyede bunların bana çok lazım olacağını orada böyle şeylerin yasak olduğunu söylüyorlardı. Bana göz ile namaz kılmaya kadar birçok şeyi öğrettiler ve artık bana büyük bir adammışım gibi davranıyorlardı.

Mülakat günü geldiğinde babamla birlikte Kuleli ’ye gittik ve sıramızı beklemeye başladık. ilk önce spor testi yapıldı ve ben hepsini başarıyla geçmiştim. Ön hazırlıklar işe yaramıştı. Ardından mülakata girdim ve karşımda çeşitli rütbelerden subaylar vardı ve hepsi çeşitli sorular sordu fakat beni rahatlatıyordu konuşmaları, sordukları soruları bildim ve yorumumu istedikleri soruları cevapladım ve ayrıldım odadan. Bir süre sonra mülakatlardan da geçtiğimi öğrendim ve ertesi gün olacak Hava Harp Okulu’ndaki muayenelere katılabilecektim. Ertesi gün hayatımda olmayı istediğim en güzel yerdeydim, Hava Harp Okulu’ndaydım. Burada kapsamlı muayeneler sonrasında artık askeri öğrenci olur raporunu da aldıktan sonra çok mutluydum. Hayatımda en çok istediğim şeyi başarmıştım fakat her şey kesinleşmiş değildi.

caps leri aldım 7 yetti devam et panpa sen millet bilinçlensin ak

Babamla birlikte istanbul’a gittik ve hemen mülakatların yapılacağı Kuleli Askeri Lisesi’nin yanında bir pansiyon bulduk. Ertesi gün yapılacak mülakatlara kadar burada kalacaktık. Yunus abi beni aradı ve Üsküdar’da olduğunu buluşmak istediğini söyledi ve ben de babamla birlikte Üsküdar’a gittim. Orada mülakatlarla ilgili konuştuktan sonra başarılar dilediler ve ayrıldık. Bu adamlar bana gerçekten önem veriyorlardı, benim peşimden istanbul’a kadar gelmişlerdi. Akşam vakti pansiyondan bakarken Veli’yi ve babasını çıkarken gördüm. Koşarak yetiştim ve bir süre mülakatlardan konuştuktan sonra yarın sağlık muayenesine gideceğini söyledi

@190 abilerle ilişkini öğrenmiş olabilirler, huur çocuğu olduğunu düşünmüş olabilirler ki ben de düşündüm şu anda anlatsana dıbına koduğumun bebesi

Artık rahatlamıştım çünkü sınav geçmişti ve galiba başarabilecektim. Fakat bir sınav daha vardı fakat ben bu sınavı kazandığı düşündüğüm için liselere giriş sınavına pek çalışmak içimden gelmiyordu. Abilere gidip gelmem devam etti fakat dersler azalmıştı ve Mehmet abi artık senin dini yönünü geliştirmemiz gerekli diyordu ve bana kurandan belli sureleri ezberlememi ve risale-i nurları tekrardan okumamı söyledi. Ben bunları okumaya çalışıyordum fakat risale-i nurlardan hiçbir şey anlamıyordum. Daha 13 yaşındaydım bu kadar eski kelime bilmiyordum çünkü. Ama iki kez bütün kitapları okudum. Zaman hızla akıp geçti liselere giriş sınavına girdim ve iyi geçmişti. Hala abilere gidip gelmeye devam ediyordum fakat çok sık değildi