beyler uzun ve ciddi bi şey anlatcam

ilk dönem bittikten sonra tatil için memleketlerimize dağıldık. Eve geldiğimde annem bana büyümüşsün dediğinde şaşırmamıştım çünkü gerçekten büyümüştüm. Aslında bedenimde bir farklılık yoktu ama ruhumdaki farklılık başkaydı. Artık doğruyu bulmuştum, kimseye hizmet etmeyecektim Türk ordusundan başka. Tatilde evden çıkmaya korkar oluştum çünkü her dışarı çıktığımda farklı bir abiyi görüyordum. Veli ile görüşmeye devam ediyorduk. O da bir Anadolu lisesini kazanmış ona gidiyordu. Fakat cemaate hala devam ediyordu. Artık benim için insanlar ikiye ayrılmıştı. Cemaatçi olanlar ve olmayanlar.

Öğrenci seçme uçuşunda 4 kere uçmuş ve kontrol uçuşum kalmıştı. Uçuşlarını bitiren diğer arkadaşlar çoktan evlerine gitmişlerdi bile. Ben ise burada gece gündüz eğitim yapıyordum. Artık Harbiyeliler beni nerde görse çağırıp eğitim yaptırıyorlardı. Geceleri özellikle çadırdan çağırtıp uyutmamaya çalışıyorlardı. Kontrol uçuşumun olduğu gün uçuş komutanım kol komutanımızdı. Uçuştan önce biraz bağırıp çağırarak moralimi bozmuştu ama olsun dayanmalıydım sonuçta. Havada kalktığımızda kumadalar bana geçti ve kullanmaya başladım. Komutanıma gerekli direktifleri verirken bana birden bağırmaya ve bana söyleme sadece yap dedi. Ama bize söylememiz emredilmişti. Neyse böyle devam edeyim derken birden kızmaya başladı. Gereksiz yere bağırıyordu, o bağırdıkça ben stres yapıyordum fakat neden böyle bir şey yapıyordu ki sonuçta uçağı ilk defa kullanmaya başlıyorum. Bana bağırarak stres altındaki uçuşumu ölçmeye çalışıyor desem değil çünkü daha uçmayı doğru düzgün bilmiyorum stres ile nasıl başa çıkayım. Neyse uçuşumu tamamladıktan sonra aşağı indik ve havada bana yapılan hakaretler ve bağırmalara kulak asmadım çünkü bir ara uçaktan kendimi atmayı düşünecek kadar çok bunalmıştım. Aslında bu notlar bizim için önemli değildi ama yine de geçer not almak güzel bir şeydi. 50 alan başarıyla tamamlıyordu.

http://inciswf.com/vemo1333585920.swf

beyler sakin iç karışıklığa gerek yok , ccc @313 ccc

panpa yarın yeni işime başlicam normalde ama ilk günüm uykusuz geçsin yeterki sen devam et

Herkesle birlikte eşyalarımı toplayıp hazırlandım fakat komutanım beni çağırtıp girişte verdiğimiz eşyalarımdan biri olan künye zincirimin kayıp olduğunu ve bulunmazsa gidemeyeceğimi söyledi. Ben ilk başta inanmadım ve şaka olduğunu sandım fakat komutanım çok ciddiydi. Aradan 10 dk sonra başka bir komutanım beni yanına çağırdı ve beni birinci sınıfların kampına zütüreceklerini tatile gitmeyeceğimi söyledi. Ben nedenini sorduğumda eğitimimi birinci sınıflarla birlikte bir ay sonraki kampa kadar sürdüreceğimi söyledi. Eşyalarımı toplamamı ve diğer arkadaşlarımla birlikte hazır olmamı söyledi. Ben hala şaka yaptıklarını düşünüyordum fakat içtimaya çıktığımızda komutanım bana arkadaşlarımla vedalaşmam gerektiğini söyledi ve mavi bir minibüsü göstererek seni bekliyor dedi. Ben arkadaşlarımla vedalaştıktan sonra komutanımla birlikte araca bindik ve ilerlemeye başladık,

@244 panpa ben de o grubun içindeyim fakat benim hikayelerim, yaşadıklarım orda bulunmaz.

Hayatımda hiç duygusal bir andan ağlamadım. Fakat Yalova otobüsüne binmeden önce abimle konuşmak istedim, konuşamadım ilk başta çünkü ağlıyordum, hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Annem babam görmesin diye uzaklaştık onlardan. Anlattım abime korkuyorum abi dedim, bana yapılanlardan görüyorum ki gidince daha kötü şeyler olacak ama ben onlara inat dayanacağım abi, son noktaya gelene kadar orada kalacağım. Ben bunları yazarken sanki o anları tekrar yaşar gibi oluyorum, ... sene önceye gidiyorum, yine ağlıyorum. Neyse devam edelim; abimle konuşuyoruz dayan diyor, yaparsın diyor fakat baktın olacak gibi değil ucunda ölüm yok ya benim düğün için biriktirdiğim para var onu veririm diyor. Ben yine ağlıyorum, beni bu kadar çok seven var mıdır dünyada... Annemle babamın yanına geçiyoruz anneme sarılıyorum sanki bir daha göremeyecek gibi sıkı sıkı çekiyorum annemin kokusunu içime, zor ayrılıyorum babama geçiyorum babama baktığımda ağlıyorum nedensizce bilmiyorum korkuyorum sadece babama o kelimeyi söylemekten. ”Baba ben ayrılmak istiyorum demekten.” Otobüse biniyorum en arka koltuktayım yine ağlıyorum hayatımda bu kadar çok ağladığımı bilmem. Ailemden ayrılmak değil beni ağlatan, o kamptan nasıl çıkacağım ağlatıyor beni. O kampta neler yaşayacağım düşündürüyor.

Kampa varıyoruz. Eşyaları çadırlara yerleştiriyoruz. Sonra eşya dağıtımı için sıraya geçiyoruz. Kampa geldiğim daha ilk gün eşyalarımı yerleştirmeden komutan çağırıyor yine. Eğitim yapıyoruz yine gece herkes çadırını düzenlerken. ilk günden de nöbet varmış bana bir de onu söyledi. ilk günü bu şekilde atlattıktan sonra o gün 3 saat uyuyabildim şükürler olsun.

@245 bütün caps ler kaydedildi. tarafımca düzenlenmektedir.

pm den ulaşın bana.

@246 panpa sana ben kıyak geçicem mrk etme bnm siteler ünlü siteler. rekldıbını yapıcam ben.

adam gibi adamsın fazla söze gerek yok umarım allah bundan sonraki hayatını layık olduğun yerlerde geçirsin umarım hayyellerin bi nebzede olsa gerçek olsun.

caps lerin düzenlenmesi tamamlanmıştır. güzel bir sitede yayınlıam caps leri. bütün rumuzlar silinmiş sadece yazılar kalmıştır.

Hafta sonu izne çıktığımda ilk işim buluşma yerine gitmek oldu. Evet, ordaydı ve içinde sivil giysilerim eşyaları elinde bekliyordu fakat beni göremiyordu çünkü uzaktaydım. Üstümüzü her zaman değiştirdiğimiz kuru temizlemecinin önünden geçtim ve sessizce oradan uzaklaştım. Bu adamlar için gerçekten önemliydim fakat benim için artık bitmişti, kimsenin maşası olmayacaktım. Atatürk’ün çizdiği yolda çağdaş, dinamik bir Türk genci olarak kullanılmayacaktım. Çünkü Maltepe’de bunlar öğretilmişti bize geçen sürede. Artık onlarla ne konuşuyor ne de onları düşünüyordum. Sadece okula ve derslere vermiştim kendimi.

giberim okuyoz amk nefesimizi tuttuk, yazmadan okuyoz sen durma panpa.amk beni kimse arabayla gezdirip maça zütürmedi.

@97 beyler swf deki adama çok benzeyen birini tanıyordum o zamanlarda ismi de serkandı.

beyler bende hikayeyi okudum ama rahat olun. türkiyemiz ne badireler atlatmistir.ne skntili gunler gecirmistir, tarihtende bunu okuduk gördük ve ögrendik. size birsey sorucam sadece bir soru.??
türk topraklarinin her kösesi bu kadar sehit kaniyla yikanmisken, onlarin haklari türkiyenin bölünmesine izin verirmi.
ilahi adalete inanin beyler.

geçtiğin yollardan bende geçtim panpa bilirim bu işleri

@242 blog denedim de uğraşmak gerekio panpa ya,okunmak için taşşağını yalıcan milletin, face zaten olmaz, bu olayı sınırlı sayıda kişi bilir 7 kişi gibi, temmuz gibi bi planımız var kitabı basmak gibi bakalım daha tamamlayamadım.

Maltepe Askeri Lisesi’nde hayatımın en güzel yıllarını yaşadım. Yazın gittiğimiz Menteş’teki askeri kamplarda askeri eğitimler alıyor, atışlar yapıyorduk, kısacası gerçek askerliği tadıyorduk. Gerektiğinde sürünüyor, gerektiğinde koşuyor, yüzüyor, kuleden atlıyor, kısacası kendimizi geliştiriyorduk. Bu dört yıl içince hayatım boyunca unutamayacağım dostlukları yaşadım ve halen devre arkadaşlarımın çoğuyla görüşürüm. Neyse fazla uzatmayayım askeri lise bitti fakat ben bu üç buçuk sene içerisinde cemaatten kimseyle görüşmedim ve konuşmadım. Ben son sene yapılan sağlık muayenelerinden geçtiğim için havacı olmaya hak kazandım ve artık hayalimdeki yer olan Hava Harp Okulu’na gidebilecektim. Kısa bir tatilden sonra artık öğrenci seçme uçuşu için Yalova’ya gitme vakti gelmişti. Birkaç arkadaşla beraber hava meydan komutanlığına girdik ve bir saat kadar bekledikten sonra otobüslere bindirilip kamp alanına zütürüldük. Her şey güzel ilerliyordu. Eşyalarımızı teslim etmek üzere sırada bekliyorduk.

@95 nickini sevdim panpa eyv.