beyler yepyeni bir ask hikayesi daha

evet beyler, universal pictures gururla sunar
yitik bir ask hikayesi
yazilan hersey %100 yasanmistir. kufur eden, nasihat veren, muallak diyen herkes sagolsundur. basliyorum:

sene 96 gencler.. ilkokul 5. siniftayim o zamanlar kendisini ilk gorusumdu. dogumgunum icin teyzemlerdeydik. o da ordaydi. bana uzaktan kumandali bir araba ona da uzerinde yildizlari olan mavi bir elbise alinmisti..

cocuklar icin boyle olaylar gib gerceklestirilir ki herkes bunu bilir. evde yasit iki kucuk cocuk varsa, birinin dogumgunuyse, o gun sanki ikisinin dogum gunu gibi davranilir ve ortam ona gore hazirlanilir.
yas tabi 8 o zamanlar birakin ergenligi falan, insanliga, pozitif ve negatif duygularin yeni yeni ogrenilmeye calisildigi bir yas. o gunu, o sahneleri asla unutamam. gulusu, kosusu, ziplayisi ve o guzel saclari. sanki o anlar beynimde bir video goruntusu gibi kayitli ve istem disi bir sekilde her gun oynuyor gibi..

daha ogrenilmemis, ogrenilme asamasinda olsan bile hissedemeyecegin bir duygunun uzerinde oldugumu hatirliyorum sadece o zaman icin. ertesi hafta yilbasi gecesi icin ayni evde bulustugumuz zaman oyle guzel vakit gecirmistik ki ikimizde birbirimizden ayrilmamak icin gecenin sonunda gozyasi dokuyorduk. o hissi simdi bile anliyorum. en sevdigin oyuncagin kirilmis olmasi ve hicbir zaman geri gelmeyecek olmasi gibi.. belki de daha agirdi, simdi bile hissettirdigine gore..

yine o gunlerde bir araya geldigimizde hayata adimimi atiyor oldugum ilk gunlerde askin getirdigi sevkle ilk cesaret girisimimi onun sayesinde gerceklestirdim. odaya girdigimde enistemin bilgisayarinin basindaydi (sene 96 dedigim gibi.. bilgisayar o zamanlar icin buyuk bir lutuf ve bir cocuk icin elmas-pirlanta gibi birsey) o da tipki benim gibi izin almadan bilgisayari acamayacagini biliyor, izin almak icin bile cekiniyordu. ne yapiyorsun dedim, adimi yaziyorum dedi. ben ise buyuk bir cesaretle power tusuna basarak boyle yazsan daha iyi olmaz mi dedim ve buyuk bir cesaretle bilgisayari actim. izin almadan bu hareketi yapmam hem saygisizlikti hem de bir daha belki de o bilgisayarin basina oturtulmayacagimin bile anlamina geliyor olabilirdi. ama olsun, bu hareketle onu icten guldurmus ve mutlu etmistim. ve o anda beynime belki de hayatimin tek amaci kazinmisti. o`nu mutlu etmek, ne olursa olsun guldurmek..

@ hata buyuk aga pardon, 93 birinci sinif, 96 3 oluyor. kusura bakmayiniz.

ulan muallakler size bu hikayeyi yazmak icin ticket yedim yolda dalgin kafa yuzunden. okumayacak varsa yazmiyorum aq