Tamam ben de tamamen bırakmak istemiyordum zaten. Ortak bir yol bulduk işte. Ben haftanın belirli gunlerinde gelecem biriktirdiğim partları girecem. Bu 2 ya da 3 gun arayla olur buyuk ihtimalle. Hepinizi seviyorum beyler. Yemin ederim hepiniz adamsınız. Ne yalan soyleyeyim beni tanımasanız da ilgi gostermeniz gozlerimin dolmasın sebep oldu. Bana kızmayın. Partları bilgisayara kaydedip seri şekilde gireceğim. Yeminle hepinizi çok seviyorum. Anama sovenler hariç * :)

polisler bir takım sorular sordular. hepsini hatırlayabildiğim kadarıya cevaplamaya çalıştım. teşekkür edip çıktılar. o an aklıma geldi. sahi annem ve babam neredeydi, haberleri var mıydı, ki olmasını istemezdim. bir müddet sonra ebru geri geldi. daha iyiydi. annem ve babamı sordum. buradalar dedi. ne buradalar mı? annem diyebildim sadece çünkü o hastaydı kaldıramazdı böyle şeyleri. gençliğinde çok şey yaşamıştı, çok zor günlerden geçmişti. yeni yeni toparlanmaya çalışırken bu ona çok ağır gelecekti. ebru duraksadı. haber vereyim mi dedi. olur manasında gözlerimi kırptım. odadan çıktı. 5 dakika sonra babam girdi odaya yine yüzüne takındığı sert ifadesiyle ama bir farkla bana baktığında ilk kez o sert ifadenin yumuşadığını gördüm. ama o da ne hemen arkasından giren hemşire annemi tekerlekli sandalye ile getirmişti. bu da neyin nesiydi şimdi. babam konuşmaya başladı hemen: neymiş efendim oğlunu görmeye gelecekmiş. ne yapayım o tutturunca ben de getirdim işte. tamam da anneme ne olmuştu böyle. hayırdır dedim. annem kazayı öğrenince fenalaşmış iki gündür yatıyormuş. çabuk kendine gelir demiş doktor. kendimi bıraktım ona üzülüyordum. ebru da odanın içinde kapıya yakın durmuş bizi izliyordu. bir an göz göze geldik. gözleri hala doluydu. göz kırptım biraz gülümsedi sulugöz. sahi Zeynep nerelerdeydi...

Beyler bekledim kimse gelmedi. Ne yapalım canınız sağolsun. Ben çıkıyorum. Yarın gorusuruz. Part girmesem de her gun burada olacağım. iyi geceler

çok fazla konuşmadık.
sarıldık televizyona bakıyoruz sözde ama alakamız yok. ne geçiyor onu bile bilmiyordum. bir müddet öyle kaldıktan sonra ebrum uyuyakalmıştı omzumda. bu gece onunla
birlikte yatmak istiyordum. ama bu durumda ayrı ayrı yatacaktık. sıyrıldım ondan battaniye getirmek için. battaniyeyi getirdiğimde uyanmıştı. ben sensiz yatmam dedi.
gülümsedim peki dedim. benim yatağa geçtik. incintı. senin kokunu özlediğimde gelip burada uyuyordum dedi ebru yani her gün. piskopatmısın dedim * sevdiceğim
gülüyordu artık. ne zamandır onu böyle saf sadece gülmek için güldüğünü görmemiştim. beraber yattık o gece. dokunmadım ama (anladığınız manada). sabahına okula gittik
beraber. geçmiş olsuna gelmişti beni tanıyan herkes. ziyaretleri kabul ettim * ebru o gün beni yanlız bırakmamıştı. fakültenin önünde otururken arkadaşlarla ebruyla
el eleyiz. o sırada bizim fakültenin çıkış kapısına bakmamla şok olmam bir oldu. tabi beni gören de duraksamıştı bir an. bu zeynepti. ne işi vardı burda. siyah bir
elbise vardı üzerinde ve bize doğru geliyordu. bakışlarım o tarafa kilitlenmişti. ebru bana bakıyordu o sırada. baktığım yöne o da baktı ve elimi sıktı. ebruya tamam
sorun yok tarzında göz kırptım. geldi. geçmiş olsun dedi. sağol dedim. ama sinirli bir ses tonum vardı. bir dakika ses tonum neden sinirliydi. insan takmadığı birine
bu kadar sinirlnir mi zannetmiyorum. o halde ben onu takıyordum. tabi takıyordum. eski sevgilimdi sonuçta. ama sadece bunun için miydi. sadece bunun için olması tek
dileğimdi o sırada. nasılsın dedi ürkek bir ses tonu vardı. iyiyim diyerek geçiştirdim o soruyu. resmen ses tonumla sadede gel diyordum. o da bunu anlamış olacak ki
tamam o halde ne zaman müsait olursun. sana bıraktığım sesli mesajları almışsındır umarım. o konu hakkında konuşmak istiyorum dedi. zeynep bi gibtir git tak edeceksin
her şeyi yine. demek istedim ama diyemedim. anlamsızca yüzüne baktım abru elimi sıktıkça sıkıyordu. tamam ben seni ararım dedim. teşekkür edip gitti.

ebruyla biraz konuştuk sürekli moral veriyordu. telefonum geldi aklıma sahi neredeydi. kim aramıştı kaç kere kim bilir. ebruya sordum kazda elimdeydi diye hatırlıyordum. paramparça olmuş ebrunun dediğine göre. sim kartımı almışlar. ebruya sordum nerde diye meiradaydı. Zeynep geldi tekrar aklıma aramışmıydı acaba haberi var mıydı. ebruya soramazdım. nedeni malumdu. ama ebruya sormam gereken daha mühim bir soru vardı. kaza günü yaşananlar. ebru dedim yarı ciddi bir ifadeyle. o gün yaşadıklarımız dedim. birden donumştu. sanki soruyu bekliyor ama sorulmasını istemiyordu. bunu sonra konuşsak dedi. çok üstelemedim. ama ebru benim hayatımın kadınıydı. bundan artık emindim. ama neden ebru varken zeynebe gitmiştim. yoksa ben ayran gönüllümüydüm. zeynebe yakıştırdığım arı sıfatı benim miydi. anlayamamıştım. ebruylayken o beni bu kadar seviyorken yine onu aldatacak mıydım? bu sorular şimdilik cevapsız kalacaktı. babam geldi tekrardan. sanki konuştuklarımızı duymuş gibiydi. ebruya bir kayınbaba edasıyla baktı. hoşuna gitmişti sanırım. ebruya döndü tekrardan. kızım bize bir müsaade eder misin dedi. ebru da tam bir ev kızı edasıyla tabi efendim dedi ve gülümseyerek çıktı. babam oturdu o koltuğa. söze başlamadan önce aklındakileri baya bir ölçüp tarttığı belliydi. evladım dedi bak biz her ne olursa olsun senin arkandayız dedi ciddi bir ses tonuyla. ne neler oluyordu babam bir an önce aklındakileri anlatmazsa galiba ölecektim. ama bunu fark edecek olmuştu ki devam etti. bak oğlum doktorunla konuştum ayağındaki kırığın tedavisi uzun sürebilir dedi. ne demekti bu. babam devam etti. bir müddet kendi başına yürüyemeyebilirsin dedi. kafamdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü. bu da neyin nesiydi şimdi...

evet beyler gün içinde yazdıklarım bu kadardı. gece sohbet etmek için gelecem. yarın yeni partlar girerim. gece geldiğimde burada olursanız sohbet ederiz. şimdilik işim var. kendinize iyi bakın hepinizi seviyorum *

sabah uyandım. ağzımda kekremsi bir tat vardı akşam çok sigara içtiğimden olmalı diye düşündüm. hemen önceki günü kritik ettim ve meiranın tamamen haklı olduğuna karar verdim. ama nasıl olacaktı ben hakana nasıl ihanet edecektim ikinci kez. bir dakika ihanet mi ne ihaneti. gibilmiş amın davası olur muydu hiç. ama ben yediğim sözde taku temizlemiştim. şimdi yine mi yiyecektim. peki ya Zeynep ne olacaktı. Zeynep evet onunla konuşmalıydım önce. ayrılmalıydım sonrasında hakanla konuşacam ve en son ebruya ikinci kez ilanı aşk edecektim. tüm planları kafamda kurdum. zeynebi aradım hemen bizim mekana gel dedim. saat 11 civarıydı. oraya vardığımda gelmiş beni bekliyordu. yüzünde herşeyi önceden biliyormuş gibi bir ifade vardı. konuşmaya başladım. ben yapamayacam tarzı şeyler söyledim. çok klagibti söylediklerim ama herkesi etki altında bıraktığı gibi onu da bırakmıştı.

okuyan varsa belli etsin kendini part atacam

beyler kaydettiklerim bu kadardı vakit bulursam saat 22.00 a kadar yazacam ve seri partlar halinde atacam o saatte. vakit bulamazsam yine o saatte yazmaya başlayacam. o saatte bekliyorum hepinizi seviyorum. yorumlara cevap vereceğim yazarsanız

Beyler misafirlerim yarim saat once kalktilar. Sabah da is var malum. Ben sizdenen ozur dilerim. Bu gece partt giremeyecem. Yarin gun icinde yazip isten sonra hemen partlari girecem. Hepinizi seviyorum. Iyi geceler *

evet yok demişti bana. olmasın da dedim bacaklarını kırarım. gülüştük biraz. ben burada onun abisi gibiydim. çekinmiş olacak ki
söyleyemedi. üstelemedim ben de. o sırada telefonum çaldı. arayan zeynepti. açyım. uykudan uyanmış gibi çatallaşmış bir ses tonu vardı. nerelerdesin niye cevap
vermiyorsun dedi. biraz muhabbetten sonra kapattım telefonu. meirayı bana manalı manalı bakarken yakaladım. bakışları şu yöndeydi: evet sinsi olanlar hep kazanır.
ama geçekten sevenler kaybeder. hayır diye sildim bu düşünceyi kafamdan. kaybenen kimse yoktu. yoksa var mıydı. ebru ve hakan kaybetmiş. ben ve zeynep kazanmış mıydık
. ben kazanmış mıydım. kazandıysam bu halim neydi. hakan mı evet uzun bir aradan sonra aklıma gelen arkadaşım. ne yapıyordu acaba. aradım hakanı ses tonu gayet
iyidi. abdullahla oturuyoruz gel bize katıl dedi. yorulmuştum tüm gün yaşadıklarım bana yetmişti. yarın dedim umarsızca. yarın beraber yemek yiyelim mi
atladı hemen tabi oğlum tabi diye. tamam dedim ve kapadım telefonu. bu 3. toplu yameğimiz olacaktı. ilkinde meira ile tanıştırmıştım. sonrakinde zeynep de vardı. bu kez
zeynep olacak mıydı. buna sonra karar veririm deyip geçiştirdim kafamda. eve kadar gelmiştik.

bizimkilerin biraz gözleri dolmuştu sonradan öğrendim sevinçtenmiş * kazadan sonra durumum ağırmış. uyanamayacağım sanmışlar. ben zar zor konuşabiliyordum. öldüm de cennete mi düştüm diye esprili bir ilk cümle kurdum gülümseyerek. benim gülümsememle meira sevinçten hakim olamadığı gözyaşlarını bıraktı artık. biraz muhabbet ettik. yalnız ebru yarı tebessümlü gözleri dolu bir vaziyette hiç konuşmuyordu. yatağımın alt kısmına oturmuş bakışlarını bana kitlemişti. bizimkiler durumu bozmamak için biz açız bir şeyler yiyecez diye uyduruk bir mazeret bulup çıktılar odadan. meira ve hakan önden çıktı. Abdullah yanıma geldi kulağıma eğilip hadi yine yırttın kefeni bin dedi. ikimiz de güldük. dur güldürme hastayım diyebildim anca. o da çıktı. sadece ebruyla ben kaldık. koltuğu alıp başucuma geldi. artık dayanamayacaktı belliydi. göz bebekleri oynuyor ve parlıyordu. ve çok geçmeden yaşları süzülüverdi gözünden. eli elimdeydi. benim yüzümden dedi. saatlerdir konuşmadğı belli oluyordu. tekrarladı bu cümleyi birkaç kez. ağlamasını durduramadı ve hıçkırıklarla ağlamaya devam etti. teselli etmeye çalıştım ama nafileydi. çok kötüydü. bir elini yüzünü yıka da gel dedim. kapıya doğru hareketlendiğinde kapı açıldı. 2 polis memuru içeriye girmişti. evet hiç karakolluk olmadığımdan biraz heyecanlanmıştım...

okuyan varsa ses versin devam edecem beyler

beyler tek gitmiyor ama. gelenler ses etsin atacam part hadi

tamam ben uyumak
istiyorum dedim ve odama geçtim. kimse umrumda değildi. kafamı yastığa koyduğumda ebrunun saç tellerini fark ettim. yatak da ebru kokuyordu. onu aklımdan çıkarmak
istedim ama nafileydi. son zamanlardaki olayları düşünerek uyuyakalmışım. sabah meira uyandırdı beni. cumartesi günüydü. kahvaltı hazırlamıştı. kalkıp aynaya baktım.
çok kötü bir durumda değildim. toparlanmıştım. kahvaltımızı yaptık meira beni eğledirmeye çalışıyordu. eğleniyor gibi göründüm. hakanı aradım. oturduk özlemiştim
muhabbet ettik biraz. ya kardeşim ben sana bir şey söyleyecem dedi. ama tepkini ölçemiyorum diye söyleyemiyorum dedi. aklım nedense ebruya gitti. bak dedim ebruyla
alakalıysa hiç açma dedim. çünkü son konuştuğumuz konu oydu. hiç açma beni de sinirlendirme dedim. aslında bunu bile sinirlenerek söylemiştim. o da çekindiğinden
tamam deyip geçiştirdi. söyleyeceği şeyi tahmin etmekle dahi uğraşamazdım o an. hakanla ayrılırken akşam vakti yaklaşıyordu. salih abiyi aradım. otobüsten inmem
gereken yeri söyledi. ben seni ordan alacam dedi. tamam dedim. bindim gittim. salih abi beni bekliyordu. sarıldık birbirimize. yavaş yavaş onlara doğru yola koyulduk.
eve vardık. salih abi zengin bir esnaftı haliyle evi de elit bir semtteydi. eve çıktık. hanımı açtı kapıyı handan teyze. onunla da selamlaşıp içeri girdim. durumları
baya iyiydi. bu evin her köşesinden kendini belli ediyordu. salih abi salona davet etti. geçtik sohbet ediyoruz. 10 ya da 15 dakika sonra kapı açıldı.

ebru 2 gün kaldı bizde. hep beraberdik odamda ikimiz. tabi yatarken annem ona salonda yatak açıyordu * çok güzel iki gün geçirmiştik. ve sonunda gitme vakti gelmişti. şimdi çok zor bir ayrılık bizi bekliyordu. ebru gitmezdi de ailesine okulla sempozyuma gideceğiz demiş. daha fazla uzatamam dedi. zorlayamazdım zaten. babam bırakacaktı ebruyu terminale. vedalaştık. yine ağlıyordu. dur dedim beni de ağlatacaksın. ama durduramıyordu kendisini. ahh dotacı ahh bu kızı hak edecek ne yaptın sen. ve sonunda gitti. tabi bende moral sıfır. toparlamışım biraz ama bu halimle nereye gidiyorum. annem teselli etmeye çalışıyor işte. yok ben denedim ev işlerini de biliyor diyor. aradan belli bir müddet geçti. bu süre zarfında fizik tedaviye başladım. hemen hemen yürüyebiliyordum artık. az bir süre kalmıştı. bir gün telefonuma bir mesaj geldi. tanımadığım bir numaraydı. uzun bir mesajdı. mesaj zeyneptendi. halimi hatrımı soruyor. beni özlediğinden nasıl sevdiğinden bahsediyordu. cevap vermedim. ikinci bir mesaj geldi. seni görmeye neden gelmediğimi yüz yüze anlatacağım diyordu. yine cevap vermedim. bu da nerden çıkmıştı böyle. ya abi her şey güzel gittiğinde illa ki taktan bir şey mi olacaktı. bu kez buna izin vermeyecektim. her ne pahasına olursa olsun. Zeynep hayatımdan çıkmıştı. rotam sadece ebruydu. hayatta her şeyini bana adamış bir kadını bırakamazdım. bir an önce ona koşmak istiyordum. ebru yine her gün her dakika arıyordu. özledim gelecem diyordu. bu kez meirayı sıkı tembihlemiştim hiçbir yere gelemezdi. günler geçmiyor gibiydi artık...

otururken yanıma gelip beni tanıdığını söyleyip numarasını bırakmıştı. olamazdı hayır bu
olamazdı. yoksa başkalarına da mı aynısını yapmıştı. evet gayet olabilir bir durumdu. çünkü başkalarıya da ilişkiye girmişti. kafamdan bu düşünceleri silmeye
çalıştım ama lanet olsun gitmiyordu. ne kadar zaman böyle düşüncelere daldım bilmiyorum. ebrunun iyi misin sözüyle irkildim. sahi ben iyi miydim. başımı iki yana
salladım. ebrunun artık gözleri dolmuştu. evet o sert görünmeye çalışan kızın gözleri dolmuştu. bir an kendimi ebrunun yerine koydum. lanet olsun ben neler yapmışım
böyle. onun sevmekten başka suçu yokmuş ki. evet belki hakanı dağıtmıştı. ama kendi tabiriyle bunu benim için yapmıştı. bu nasıl gibko bir olaydı. kafamın içinde
yeni bir savaş başlamıştı. bir tarafta hakan bir tarafta zeynep bir tarafta ebru. hangisini seçecektim.

beyler şimdilik bu partlar size yetsin * fenerbahçemin maçı var. maçtan sonra yine burada olacağım. gece yarısıa kadar beraberiz diye umuyorum. söz verdiğim gibi dünü de telafi edeceğiz *

beyler izninizi isteyeyim. maçtan geldim malum çok yorgunum. duş alıp yatacağım. yarın haftasonu. beraberiz. belki az part attım ama elimden gelen buydu. kusura bakmayın * hepinizi seviyorum. bana destek olup dinleyenlere çok teşekkür ediyorum. iyi geceler *

Beyler şu an part hazırlıyorum. Bitince seri şekilde gireceğim. Biraz daha sabır. Hepinizi seviyorum *