Biraz dinlendikten sonra devam ettik yine ama bu kez daha haşindi. ikimiz de daha geç boşaldık. Uzun uzun öpüştükten sonra üzerimizi yavaş yavaş giydik ve aşkımlı canımlı son öpüşmelerden sonra ayrıldık. Evet artık ebruyla sevgiliydik. Bu onu çok mutlu etmişti. O bana en değerli şeyini verip kadın olmuştu ben ise ona henüz birşey vermemiştim. Onu mutlu gördükçe ben de mutlu oluyordum çünkü benim sevgilimdi artık. Hakana rağmen ebruya rağmen sevgilimdi. Evet dostluk bir kez daha binliğe kaybetmişti. Bu kez bunu yapan bendim ama en ufak bir vicdan azabım bile yoktu o zamanlar. Çünkü hep kendimi avutuyordum. Olum kız seni seviyormuş işte daha ne direneceksin falan filan diye. Ama abdullahı kandıramıyordum. Çünkü o tecrübeli bir binti. Ama bana sürekli hakanın haberi olmasın yıkılr diyordu. Çünkü onun olayda da Kızın platoniği öğrenince baya kötü olmuş. Bana olan oldu dedi abdullah bundan sonra hakana hissettirmeden devam edin dedi. Tamam dedim ben de

meira tavşan gibi mutlu bir şekilde dolanıyordu evin içinde. film
izleyelim mi dedi. kıramadım. ama yorgunluktan filmin sonunu getiremeyeceğimi biliyordum. hangi filmi izlemek istersin diye sordu. kafamı bilmem manasında iki
yana salladım. kelebek etkisini elinde tutuyordu. izledin mi diye. hayır bu kötü bir şaka mıydı. bu filmi ebrularda izlemiştim. her ne kadar sonunu getiremesem de
aklım o güne gitmişti. lanet olsun bu düşünceler her yerde beynime sıçıyordu. daldığımı fark edecek ki. tamam hadi bunu izleyelim diye. yeşil yol cd sini elinde
tutuyoru. beyler burada bir parantez açmak istiyorum. bu iki film de izlemeynlere şiddetli tavsiyemdir. evet yeşil yol defalarca sıkılmadan izlediğim filmi. taktı
izlemeye başladık 15 ya da 20 dakika sonra ben uyuyakalmışım. meira uyandırdı beni hadi kalk yatağına yat diye. gözleri ağlamaktan şişmişti. tabiiki kim bu filmi
izler de duygulanmaz ki. sarıldım baya bi öyle kaldık. hadi çok uykum var dedim kulağına uğraştırma beni sulugöz. bana baktı dolu gözleriye gülümsedi. alnına bir
öpücük konudurdum sonrasında yatmaya gittim. hemen de uyumuşum. kafam bu kadar kalabalıkken hemen uyumak tarif edilemez güzel bir histi.

başımı onay manasında salladım. o halde neden
onunla değilsin dedi. evet bu bir soru değildi. bıçağı kalbime değil beynime saplamıştı. evet neden ebru değil. hakan diyebildim sadece. ironik bir gülüş patlattı
hadi ama dotacı bununla ancak kendini ve başkalrını kandırabilirsin ama beni asla. bu cümle beni çıkmaza sürüklemişti. lanet olsun hayıııır diyerek bi kuyuya düşüyordum.
nasıl yani ben kendimi ebrudan uzak tutmak için hakanı siper mi etmiştim. zeyneple olabilmek için vicdanımı mı rahatlatmıştım. ve kuyuya düşmüştüm. kuyudan beni kim
çıkaracaktı. meira mı hayır. o zaten beni bu kuyuya atandı. görünüşe göre bu kez tek başımaydım. kafamı kaldırdığımda meira gözlerinin içi gülerek bana bakıyordu.
dışarı çıkalım mı dedi. bu bir soru cümlesi değil emir cümlesiydi. kalktım giyindim ve çıktık. koluma girmişti. aslında bu iyi hissettiriyordu. beynimi rahatlatmak
düşüncelerimi uzaklaştırmak adına saçmalıyordu. başarılı da olmuştu. bir an ikimiz denize karşı otururken saçmalıyorduk. kahkahalar ekgib olmuyordu her iki cümleden
birinde. bir an gözlerimi çevirdim ona ve göz göze geldik. iyi ki varsın deli dedim gülümsüyordum(bunu yazarken de gülümsememe engel olamadım * alnından öptüm
. o da bana aynı iltifatlarda bulunduktan sonra kalktık. tekrar kol kola yürümeye başladık. bir an ona döndüm var mı kız biri diye alelade bir soru sordum.
bu soruyu hiç beklemiyor olacaktı ki birden yürümeyi kesti. ıııı yok ya yok dedi. yavaş yavaş yürümeye devam ettik. evet bu olduğunun bir göstergesiydi. bizim kız
bulmuştu kendine birini. ama seviyor muydu çıkıyor muydu o durumdan emin değildim. güzelce bir kızde meiram. gözleri iriceydi. saçları düz kahverengi. buğday
tenliyid. boyu da 1.65 falandı.

Beyler şu an part hazırlıyorum. Bitince seri şekilde gireceğim. Biraz daha sabır. Hepinizi seviyorum *

tekrar gözlerim kapandı. ne kadar süre geçti bilemem. bu süre zarfında hatırlayamadığım çeşitli hayal rüya ve halisülasyonlar... ve sonunda gözümü açtım. bir hastahane odasıydı burası. meira murat Abdullah hakan ebru ve sınıftan arkadaşlarım. hepsi oradaydı. boynumda boyunluk bir bacağım alçıda, kollarımda ve ellerimde morluklar, kafamda sargı, göğsümde nefes alıp verirken oluşan bir yanma. meira hemen heyecanla doktoru çağırdı. çok sevecen bir adamdı adnan bey sonrasında da birçok kez ziyaretine gitmiştim. odadan içeriye gülümseyerek girdi. ellili yaşlarda saçları beyazlamış yarı kel bir adamdı. gülümsemesi içimi ısıtmıştı. hareket edemiyordum. oooo dotacı bey dedi gülümsemesine ara vermeden. ben de bunamukabil gülümsedim. ne kadar oldu diye sordum. 2 gün olmuş kaburgalarım kırıkmış ve çeşitli yerlerimde ezikler. ayağımda çatlak ve kafam kırılmış. acı çekmeyeyim diye ameliyattan hemen sonra uyandırmamışlar. durumu nasıl diye sordu meira. doktor adnan bey tekrar gülümsedi ve gayet iyi görünüyor aslan parçası baksana dedi. iç kanamam varmış ilk geldiğimde, ama durdurmuşlar. herkes geçmiş olsun deyip çıktı. bizimkiler dışında. sordum adnan beye daha ne kadar kalırım diye. koç daha yeni geldin bir sabret dedi...

hadi panpalar kuru kuruya gitmiyor

okuyan varsa kendini belli etsin devam edecem. bekliyorum

beyler yarın girecem partları. haber vereyim dedim

Ebru yine umursamaz tavırlarına devam ediyordu ama beni sevdiğini biliyordum o yüzden eskisi kadar önemsemiyordum. Zeyneple de bir iki buluşmadan sonra nihayet eve davet teklifi almıştım. Zeynep evi ayarlamıştı. Dediğim gibi ben alkol kullanmıyordum ama zeynep şarap içti yemekte tabi şarabın sarhoşluğu vardı biraz biraz da kendi fikirleriyle yemekten sonra dudağıma yapıştı evet işin sonu belliydi. Zeynep de tıpkı ebru gibi benim olacaktı. Biraz ön sevişmeden sonra üzerimizde hiçbirşey kalmayınca girmeye karar verdim. Sordum benim olmak istermisin diye gülümseyerek evet dedi. içine yavaş yavaş girdim ama o da ne zeynep kız değildi. Hayır bu olamazdı yani benim şu ana kadar dokunmaya kıyamadığım kızı biri daha önce çatur çutur gibmişmiydi. Hayır bu olamazdı. Ama şu an zevkin doruklarındaydım önce önümdeki işi halletmem gerekirdi. Adeta bir hayvan gibi gitgellerden sonra üzerine boşaldım. Evet normalde üzerine boşalmazdım ama şu an için bunu düşünemezdim. Zeynebe döndüm. Kız değildin sen dedim. Yine biraz sarhoş bir halde e harelde canım dedi bundan önce de sevgililerim oldu benim onlarla da yattım. Bu kız neler diyordu böyle. O konuştukça benim sinirler daha da yukarıya çıkıyordu en son ona zarar vermemek için topladım eşyalarımı giyinip çıktım evden. Tabi ya ne sanıyordum ki zeynep sadece benim mi olacaktı tabiiki de hayır. Onu seviyormuydum evet ama yoksa zeynep bir arı mıydı konduğu her çiçekten bir parça tat alan bir arı. Yarın öbürgün beni terkedip başkasıyla da aynı şeyleri mi yaşayacaktı. Güzeldi hem de çok. Ama hayır bu olamazdı hemen sildim bu düşünceleri aklımdan sadece eski ilişkileri olmuş ve birlikte olmuş bu normalmiydi hayır ama bana yapıyorsa neden başkasına da yapmasın ki. Artık ona sahip çıkmalıydım yani son durağı ben olmalıydım

hava ufaktan soğumaya başlamıştı . montlar vardı üzerimizde. hakan elleri cebinde bana döndü. buyur kardeşim ne konuşacağız dedi. kafamda düşünceleri toplayıp açık açık olan biteni söyledim. tekrar ebruya dönmek istediğimi de. hakan hiç beklemediğim bir tepki vermiş ve kardeşim doğru olan buysa yap sana göre hangisi doğruysa yap ben ebruyu unuttum diyordu. aman allahım kulaklarıma inanamıyordum. işler sandığımdan da iyi gidiyordu. hakana sarıldım bir an. kahkahayı patlattı o da. dur kardeşim yanlış anlayacaklar dedi * evet geriye sadece ebru kalmıştı. o zaten cepteydi. önümüzde de hiçbir engel kalmaıştı. saat baya geçti. ebruyu aradım. biraz geç açtı buyur dedi. evet telefonu hiç böyle açmazdı. bir gariplik olduğunu anladım. müsaitsen size gelebilirmiyim dedim. biraz sessizlik oldu. gel dedi sadece. kafamda kurmaya çalışıyorum ne oldu diye ama hiçbir sonuç çıkmadı. tamam dedim. ve onlara doğru yola koyuldum. eve gittiğimde 3 kız arkadaşı da evdeydi. şaşırdım tabi. çünkü hiç bu duruma düşmemiştim. hep ev boş olurdu.

evet sahi zeynep neredeydi. açıkçası çok da gibimde değildi. ebru karşımda duruyordu. ama aklıma gelivermişti öyle. annemle biraz konuştuk. çok üzülüyordu. ben de onun için üzülüyordum. babam ve annem çıktılar. yine ebruyla baş başaydık. tam gel yanıma diye gülümseyerek işaret ettim. o sırada kapı açıldı. 40 lı yaşlarda bir adam içeri girdi. ben salih dedi. bitik bir durumdaydı. bu bana çarpan arabanın şoförüydü. iyi bir adama benziyordu. ben dedi kelimeler boğazında düğümlenmişti belliydi. buyurun dedim gülerek. işini kolaylaştırmak istercesine. ben size çarpan arabanın şoförüyüm dedi. ebrunun yüzü bir an farklı bir şekil aldı. evet ben gayet sakindim. çünkü hatanın bende olduğunu biliyordum. zira adam da besbelli kazadan sonra toparlayamamıştı. ben aslında dikkatsiz değilimdir ama ne oldu bilmiyorum dedi. buyurun oturun dedim. oturdu salih abi. ebruya su getir dedim. getirdi. salih abi teşekkür etti. ben aldım sözü onu bu durumdan kurtarmak için. hata benim dedim. sakin olun. her ne kadar bu durumda olan bensem de hata benim. salih abi biraz rahatlamıştı. sizden şikayetçi olmayacağım dedim. şimdi tam rahatlamıştı. salih abi durumu iyi olan bir esnaftı. biraz durumumu sorduktan sonra okul durumumu sordu. okuyorum birinci sınıfım dedim. şimdi tekrar yüzünü bir kasvet kaplamıştı. seni de okulundan ettik dedi. yok abi ne olacak dedim zaten doğru dürüst gitmiyorduk. baksana hayattta olduğuma şükrediyorum ben. evet okul da vardı bu gidişle yarım dönem uzayacaktı. salih abi ben sık sık gelecem tekrardan koçum kendine iyi bak geçmiş olsun deyip çıktı. ebru şimdi bana imrenerek bakıyordu. ya sen ne dünya tatlısı bir insansın dedi. tabi ben de şımarıyordum. geldi gözümün üstü sargının altı bir kısımdan öptü. çok hoşuma gitmişti...

mekana ilk gelen meiraydı. sonrasında Abdullah geldi muhabbete koyulduk. hakan da geldi ve okey dörtlüsü tamamlandı. sohbet muhabbet gırla gidiyordu. ama o da ne meiranın hakana bakışlarını bir yerden tanıyordum. hayır bu olamazdı ne olsun olmasındı. bu ilgi bakışları hatta biraz daha ötesiydi. hakan bunu fark etti mi emin değildim. yavaş yavaş keyfim kaçmaya başlamıştı. benim kardeşim dediğim kız hakanı mı seviyordu yoksa. o kişi hakan mıydı. evet hakan yakışıklı çocuktu ama bu kadarı da fazlaydı. yoksa bunlar çıkıyor muydu. hayır canım daha neler. sadece kafamda kurduğum düşünceler bunlar dedim kendi kendime. uzaklaştırdım o fikirleri. Abdullah hacı diye seslenirken bana irkildim. efendim dedim umarsızca. hayırdır dalgınsın keyfin yok dedi. yooo dedim gayet iyiyim. yemek üstü tatlı sigara derken vakit baya geçmişti. kalkma vakti gelmişti. abdullaha meirayı eve bırakmasını söyledim. hakanla konuşmaya kararlıydım. hakanla yol boyunca konuşmadan yürüdük. en son bir banka oturduk

o an aklımda mükemmel bir ışık belirdi. meira. sahi saat
kaçtı telefon çalmışmıydı. telefonu cebimden çıkardım. zeynep mesaj bırakmıştı meiranın mesaj ve aramaları vardı. zeynebin mesajını açtım. nerdesin yazıyordu.
ona cevap vermedim meirayı aradım. evde benş bekliyordu. ebruyla beraber kalktık. ebruyu evine bıraktım. konuşmadık pek yolda. görüşürüz diyip ayrıldık. evet
benim kurtarıcı meleğim meiraya koştum hemen. çocukluğumuz beraber geçmişti. hatta kaç kez onun suçunu ben üstlenmiştim. kız kardeşim gibiydi. eve vardım. meira
çay yapmış beni bekliyordu. o an eve bir göz attım. evet gerçekten eve kadın eli değmesi çok güzel bir şeydi. buradan tüm annelerimizin ellerinden öperim. meira
hemen anladı ters bir durum olduğunu. ama acele etmedi benim anlatmamı bekledi. ikinci bardaktan sonra ben de dökülmeye başladım. her şeyi başından sonuna dek
anlattım. sırtımı sıvazladı bitirince. tabi aradan bir saat geçmiş çay ndıbına bir şey kalmamış. bu süre zarfında da meira ağzını açıp tek kelime dahi etmemişti.
çok iyi bir dinleyiciydi doğrusu. bitirince benden onay işaretini almış ve konuşmaya başlamıştı. kızlar hakkında bilmediğim birçok şey bunun yanında kız erkek
ilişkilerinde nasıl davranılacağını vs vs şimdi sadede gelmişti işte. ebru dedi gerçekten bu kadar çok mu seviyor.

evet ne sanıyordum ben. darmadağın ettiğim kadının bana koşa koşa gelmesini mi umuyordum. evet tam olarak bunu bekliyordum. ama gördüklerim bunun çok ötesindeydi. hadi dedi aniden öfkeli bir sesle hadi seni dinliyorum. ne söyleyecektim ki hayır ne söyleyebilirdim bu durumda. kafamı kaldırdım gözlerinin içine baktım. evet bu onun kalkanıydı. beni bu kadar kolay silemezdi. bu fikre odaklandım. ben dedim seninle olmak istiyorum tekrardan. bunu kararlı bir ses tonuyla söylemiştim. gözleri dolmuş kalkanını yavaş yavaş indiriyordu. ve sonunda o güzel gözlerinden iri iri yaşlar dökülmeye başlamıştı. kalkanını tamamen indirmişti. şimdi hamlemi yapmalıydım ama o da ne... ebru bir savaşçı çevikliğinde kalkanını indirmiş ama kılıcını çıkarıp her seferinde kalbime saplıyordu. söylediği kelimeler benim kısa süreli felç geçirmeme neden olmuştu. tabiri caizse tabuttaki bir ölü gibi donakalmıştım. ebru o naif kız beni peş peşe beynimden vuruyordu. şu cümlelerden sonrasını duyduğumu hatırlamıyorum: sen ne ahlaksız bir insansın. beni her zaman bıraktığın yerde bulacağını sanıyorsun. hiç yüzün de kızarmıyor değil mi. beni defalarca kandırdın. başkasıyla oldun. ben seni bekleyen savunmasız ebruydum ama sen insanlıktan nasibini almamış sen...

Anlattım bütün olanları abdullaha o da yavaş yavaş dediğime geliyorsun deyip odadan çıktı. Bu olamazdı abdullahın ilk söyledikleri geldi aklıma. Evet bu ilk duyduğum anda bana korkunç gelmişti ama şimdi duyduğumda gayet normal gelmişti. Duş alıp hızla ayrıldım evden. Yine daha önceden gelmiş bekliyordu beni evet bu bile çok sevdiğinin göstergesiydi. Ben de yavaş yavaş seviyormuydum yoksa. Evet evet ben de artık onu seviyordum ama hakan vardı arada ve sürekli aklıma geliyordu ne yapacağımı bilemeden bu saçma ilişkiye devam ediyordum. Hakan mı o da garibim perişan perişan dolaşıyordu ebrunun peşinden. Ebruyla yine geyik yaptık ama bu sefer aşkımlı konuştukça o ben de canımlı cicimli konuşuyordum. Günün sonunda sevgili gibiydik artık. Ve bu artık beni rahatsız etmiyor hoşuma bile gidiyordu. Ebru mu onu söylemeye gerek bile yok

gözleri doldu ağlamaya başlayamasına az bir süre vardı. nasıl kurtulacaktım ben bu durumdan. tabiiki her zaman olduğu gibi soğukkanlılığımla. ama o an söylediği sözler kalbime ok gibi saplandı. dotacı bak ben seni seviyorum. evet daha önce başkalarıyla oldum ama sen farklısın. ne olur bırakma beni dedi. bu olamazdı ben zeynebi bal yapan arı sanıyorken o güle aşık bülbülmüş. bunu da bırakırsam arkamda feci bir enkaz daha bırakacaktım. o zaman arkadaş olalım dedim zorlukla. onay anlamında başını salladı. anlaşıp çıktık kafeden. beklediğim gibi olmamıştı bu buluşma. tabi ya ben ne sanıyordum. ayrılalım deyince tamam mı diyecekti. ah mal kafam ah. sıra hakandaydı. ebru hakkında konuşmalıydım onunla. bu kadara hakkı vardı. akşam toplu yemek vardı. evet bu iyi bir fırsattı. yemekten sonra hakanla konuşacaktım. en azından bu planım doğru gitsin istiyordum. bu da ters gidese ne olacaktı. akşamki yemek için rezervasyon yaptım güzel bir mekanda ve beklemeye başladım

delirecektim. normalde çok sakin bir insan olmama rağmen o an zeynep karşımda olsa onu öldürebilirdim. aşkım bak dedim ebruya. bana aşkım deme diye bağırdı. bak
dotacı bu güne kadar seni seviyorum diye her şeyi yaptım. lanet olsun sana lanet olsun. uzak dur benden dedi ve koşarak çıktı. zeynebin intikamı tam anlamıyla
tutmuştu. ebrunun gözünde onu bir kez daha aldatıyor görünüyordum. bu gibik durumdan bu kez kolay kolay kurtulamazdım. kafede yığılıp kaldım masaya. ebru bir kez daha
beni terk etmişti ve bu kez geri dönüşü olmayacak gibi görünüyordu. kelimenin tam anlamıyla gibi tutmuştum. ne kadar o masada oturdum hatırlamıyorum. meira aradı.
ne yaptın kıza dedi. ağlayarak eşyalarını topladı ve gitti dedi. hiç diyebildim sadece. koca bir hiç. çok kirli bir komplo mu deseydim. diyemezdim çünkü bu kez kimse
inanmazdı bana. çünkü aldatırmıydım evet. ama bu kez aldatmamıştım ve ebruyu çok seviyordum. kendi beynimin içinde kayboluyordum. salih abi aradı o sırada. bitkin
durumdaydım. açtım yine de. koç nerdesin ya diye gür bir sesle açtı telefonu. onun neşesine katılmak istedim ama çok uzağındaydım. geldim abi dedim. o zaman yarın
akşam bizdesin dedi. tamam diyebildim sadece. evet ben artık yorulmuştum. zeyneple uğraşmaktan ebruyla uğraşmaktan. kaza bana çabuk bıkmayı getirmişti. artık eskisi
kadar sabırlı değildim. bunu fark ettim. ebruya gerçeği anlatmak içimden gelmiyordu. zeynep mi ona hiçbir şey yapmayacaktım. o bu utançla hayatının sonuna dek yaşamalı
diye düşünüyordum. toparladım kendimi. masadan kalktığımda ne zeynep umrumdaydı ne de ebru. bitik bir durumdaydım ama sebebi kişiler değil yaşadığım olaylardı.
söylene söylene eve kadar geldim. meira açtı kapıyı. durumum çok kötü olmalıydı dışardan bakınca. sarıldı hemen bana. ne oldu dedi. yine hiç dedim.

Tamam ben de tamamen bırakmak istemiyordum zaten. Ortak bir yol bulduk işte. Ben haftanın belirli gunlerinde gelecem biriktirdiğim partları girecem. Bu 2 ya da 3 gun arayla olur buyuk ihtimalle. Hepinizi seviyorum beyler. Yemin ederim hepiniz adamsınız. Ne yalan soyleyeyim beni tanımasanız da ilgi gostermeniz gozlerimin dolmasın sebep oldu. Bana kızmayın. Partları bilgisayara kaydedip seri şekilde gireceğim. Yeminle hepinizi çok seviyorum. Anama sovenler hariç * :)

beyler şimdilik bu partlar size yetsin * fenerbahçemin maçı var. maçtan sonra yine burada olacağım. gece yarısıa kadar beraberiz diye umuyorum. söz verdiğim gibi dünü de telafi edeceğiz *

polisler bir takım sorular sordular. hepsini hatırlayabildiğim kadarıya cevaplamaya çalıştım. teşekkür edip çıktılar. o an aklıma geldi. sahi annem ve babam neredeydi, haberleri var mıydı, ki olmasını istemezdim. bir müddet sonra ebru geri geldi. daha iyiydi. annem ve babamı sordum. buradalar dedi. ne buradalar mı? annem diyebildim sadece çünkü o hastaydı kaldıramazdı böyle şeyleri. gençliğinde çok şey yaşamıştı, çok zor günlerden geçmişti. yeni yeni toparlanmaya çalışırken bu ona çok ağır gelecekti. ebru duraksadı. haber vereyim mi dedi. olur manasında gözlerimi kırptım. odadan çıktı. 5 dakika sonra babam girdi odaya yine yüzüne takındığı sert ifadesiyle ama bir farkla bana baktığında ilk kez o sert ifadenin yumuşadığını gördüm. ama o da ne hemen arkasından giren hemşire annemi tekerlekli sandalye ile getirmişti. bu da neyin nesiydi şimdi. babam konuşmaya başladı hemen: neymiş efendim oğlunu görmeye gelecekmiş. ne yapayım o tutturunca ben de getirdim işte. tamam da anneme ne olmuştu böyle. hayırdır dedim. annem kazayı öğrenince fenalaşmış iki gündür yatıyormuş. çabuk kendine gelir demiş doktor. kendimi bıraktım ona üzülüyordum. ebru da odanın içinde kapıya yakın durmuş bizi izliyordu. bir an göz göze geldik. gözleri hala doluydu. göz kırptım biraz gülümsedi sulugöz. sahi Zeynep nerelerdeydi...