ebru 2 gün kaldı bizde. hep beraberdik odamda ikimiz. tabi yatarken annem ona salonda yatak açıyordu * çok güzel iki gün geçirmiştik. ve sonunda gitme vakti gelmişti. şimdi çok zor bir ayrılık bizi bekliyordu. ebru gitmezdi de ailesine okulla sempozyuma gideceğiz demiş. daha fazla uzatamam dedi. zorlayamazdım zaten. babam bırakacaktı ebruyu terminale. vedalaştık. yine ağlıyordu. dur dedim beni de ağlatacaksın. ama durduramıyordu kendisini. ahh dotacı ahh bu kızı hak edecek ne yaptın sen. ve sonunda gitti. tabi bende moral sıfır. toparlamışım biraz ama bu halimle nereye gidiyorum. annem teselli etmeye çalışıyor işte. yok ben denedim ev işlerini de biliyor diyor. aradan belli bir müddet geçti. bu süre zarfında fizik tedaviye başladım. hemen hemen yürüyebiliyordum artık. az bir süre kalmıştı. bir gün telefonuma bir mesaj geldi. tanımadığım bir numaraydı. uzun bir mesajdı. mesaj zeyneptendi. halimi hatrımı soruyor. beni özlediğinden nasıl sevdiğinden bahsediyordu. cevap vermedim. ikinci bir mesaj geldi. seni görmeye neden gelmediğimi yüz yüze anlatacağım diyordu. yine cevap vermedim. bu da nerden çıkmıştı böyle. ya abi her şey güzel gittiğinde illa ki taktan bir şey mi olacaktı. bu kez buna izin vermeyecektim. her ne pahasına olursa olsun. Zeynep hayatımdan çıkmıştı. rotam sadece ebruydu. hayatta her şeyini bana adamış bir kadını bırakamazdım. bir an önce ona koşmak istiyordum. ebru yine her gün her dakika arıyordu. özledim gelecem diyordu. bu kez meirayı sıkı tembihlemiştim hiçbir yere gelemezdi. günler geçmiyor gibiydi artık...

otururken yanıma gelip beni tanıdığını söyleyip numarasını bırakmıştı. olamazdı hayır bu
olamazdı. yoksa başkalarına da mı aynısını yapmıştı. evet gayet olabilir bir durumdu. çünkü başkalarıya da ilişkiye girmişti. kafamdan bu düşünceleri silmeye
çalıştım ama lanet olsun gitmiyordu. ne kadar zaman böyle düşüncelere daldım bilmiyorum. ebrunun iyi misin sözüyle irkildim. sahi ben iyi miydim. başımı iki yana
salladım. ebrunun artık gözleri dolmuştu. evet o sert görünmeye çalışan kızın gözleri dolmuştu. bir an kendimi ebrunun yerine koydum. lanet olsun ben neler yapmışım
böyle. onun sevmekten başka suçu yokmuş ki. evet belki hakanı dağıtmıştı. ama kendi tabiriyle bunu benim için yapmıştı. bu nasıl gibko bir olaydı. kafamın içinde
yeni bir savaş başlamıştı. bir tarafta hakan bir tarafta zeynep bir tarafta ebru. hangisini seçecektim.

neyse ben 2 part daha atıyorum gelen okur

geldim beyler. yazmaya başlayacam ama bazı ergenler moralimi bozuyor. bakın beyler dediğim gibi sizin dışınızda da devam eden bir hayatım var. maçtan geldim ve o kadar yorgunum ki anlatamam. ama sizler için bir duş dahi almadan pc nin başına oturdum. bakın söven oldu falan filan bu güne kadar ağzımı açıp tek kötü söz söylemedim. siz de sabrımın sınırlarını zorlamayın. işin bu kadar uzun mu sürdü demiş biri. evet kardeşim uzun sürdü. misafirlerim geldi. ne yapsaydım onları oturtup buraya mı gelseydim. ayıp size. biraz mantıklı düşünün. bakın bu son uyarımdır. sövmeyin. güzel güzel zütürelim hikayeyi. bakın sövmenin de bir adabı vardır. bir daha anneme söven olursa hiç hoş şeyler olmaz. şimdi birkaç zıpçıktı çok bilmiş gibi yok gitmek istiyor yok senaryosu bitmiş diyecektir. ben söyleyeceğimi söyledim. gerisi sizlere kalmış.

açtı telefonu. birkaç sesli mesaj vardı. açtı sırayla. zeyneptendi çoğu nerdesin de nerdesin diyordu. en son mesaj çok ağlamaklıydı. abdullahtan öğrendim kaza yaptığını diyordu. ağlamaktan konuşamamştı. sanki benimle konuşuyordu. peki neden hiç gelmedi ziyaretime. bunu düşündüm ama bir sonuca varamadım. olmadı sonra ona sorardım. onun dışında birkaç arkadaş mesaj atmıştı. aklım tekrar zeynebe gitti. ama çok durmadım üzerinde. buraları kısa kısa geçeyim. pek bir olay yok çünkü. 1 haftalık sürede yavaş yavaş basit hareketlere başlamıştım. herkes gidip geliyordu ama Zeynep dışında. annem ve babam da sürekli hastahanedeydi. salih abi bir iki kez gelip gitmişti. adnan beyin viziteleri her sabah devam ediyordu. sonraki bir haftada daha rahatlamıştım ve en son taburcu olmuştum. babam ve annemlerin ısrarı üzerine memlekete gittik. onlar ısrar edince akan sular durur. herkes geldi beni uğurlamaya bir tek Zeynep yoktu. ebrudan nasıl ayrılacağımı bilemiyordum. bunun çok zor olacağı en başından belliydi. ve ebruyu da meirayla bizim evde kalmasına ikna ettikten sonra memleketin yolunu tutmuştuk. memlekete ne uzun zamanlı gitmeyeli çok olmuştu. akraba ziyaretleri çekilmezdi şimdi...

içeriye
birbiriyle tıpatıp aynı iki kız girdi. ikisinin de saçları kahverengiydi. ikisi de aynı renk ve modelde kıyafet giymişti. yaşlarını tahmin etmek zordu. ama 20 li
yaşlarda olduklarını tahmin ediyordum. merhaba hoşgeldiniz ben çağla dedi biri ve elini uzattı. öteki de ben de doğa dedi ve elini uzattı. salih abi orada olduğundan
erkek gibi tokalaşmıştım onlarla. bu onları tebessüm ettirmişti. saliha bi de bunlar da benim ikizler işte dedi. onlar da muhabbetimize katıldı. handan teyze selendi
sonra yemek hazır diye. tam bir anneydi handan teyze * sofraya oturduk. yemekler birbirinden lezizdi. doğa ya da çağla ikisinden biri meşur dotacı sendin demek dedi
tebessümle. biz de seni merak ediyorduk. hastahaneye gelecektik ama gelemedik dedi öteki. isimle hitap edemzdim çünkü karıştırıyordum. önemli değil bana evinizi
açtınız dedim. salih abi bak evlat bundan sonra burada benim evladım gibisin dedi. tabi dedim salih abi. tekrar sözü o aldı. bak bir sınıntın olursa ilk bana
geleceksin dedi. tamam dedim ona da. çok babacan bir adamdı. sohbet ve çaydan sonra ayrıldım oradan. eve gidecektim. meira aradı beni. neredesin diye geliyorum dedim.

Herkese günaydın beyler. Nasılsınız. Kimler burda

yorum veya eleştri de girebilirsiniz bekliyorum

Beyler burada olan var mı biraz bunun geçmişini anlatmak isterim. Çok doldum bugün muhabbet tarzında biraz konuşalım. Olur mu

ben devam edeyim biraz daha sizler katılırsınız

yolda sürekli arka koltukta. sarı gelini dinleyip başa sarıyordum. benim için anlam yüklüydü o parça. ebruyu düşünüyordum sürekli. nasıl geçecekti bunca zaman. ne zaman iyileşeceğim belli değildi. offf offf. hayata bu yüzünden bakmamıştım hiç. bir de ömür boyu bu durumda olanlar vardı. burdana hepsine geçmiş olsun diyorum ve sabır diliyorum. nihayet vardık eve. insanlardan yardım almak zoruma gitmişti. nasıl yapamıyorum diye kendime kızıyordum. ilk günden akraba ziyaretleri baya yoğundu. annem de yemklerde döktürmüştü. bu arada meira da çok güzel yemek yapardı ama annemin eline su dökemezdi. güzel yemeklerle beslendikçe toraman olmuştum. spor da yapamıyordum zütüm iyice büyümüştü. annemin deyimine göre yüzüme renk gelmişti * annem oturdu bir gün karşıma. her zamanki gibi naifti. yüzündeki çizgilere odaklanmıştım. bir inanışa göre yüzümüzdeki çizgilerin derinliği taşıdığımız dertlerin ne kadar fazla olduğunun göstergesidir. ben de bunu düşünüyordum. annemin oğlum sesiyle çizgilerden sıyrıldım. oğlum var mı birileri diye yarı tebessümlü bir soru sormuştu. evet anneme göre basit bir soruydu ama bana göre... hangi biri anne hangi biri... yüzüm kızardı biraz o kızarıklıkla var diye tiz bir ses çıkarmıştım. hastahanedeki kız mı dedi. evet manasında kafamı salladım. güzel kız dedi. bilsem test ederdim diye anne esprisi yapmayı da ihmal etmedi. edersin dedim. bak dedi eğer ciddi değilsen, Ayfer teyzeni biliyorsun onunla konuştuk senden 1 2 yaş küçük kızı var. ne dersin diye sordu. bahsettiği kişi mahalleden lise dönemlerimden tanıdığım cansuydu. cansu güzel kızdı. ama mahallede namı yürümüştü bir kere yollu diye. aslı astarını bilmezdim, araştırmadım da. ama mahalle abilerimizin dediğine göre kaç kez kıyıda köşede yakalanmıştı cansu. belli ki ailesi de onu yamamaya çalışıyordu. değişmiş miydi bilmiyorum ama gözümde hala yollu cansuydu. bunların dışında benim içim ebruyla doluydu. gülümsedim anneme ciddiyiz dedim. ciddi miydik biz. bu sorunun cevabını bilmiyordum. o an o durumu savşturmak için söylemiştim işte. annem de en iyisini sen bilirsin oğlum dedi ve çayını yudumladı...

zeynep geldi. çabuk başlayıp çabuk bitirmesini söyledim. görünüşe göre dersine iyi çalışmıştı. birkaç taktan mazeret söyledi. yok seni o halde göremezdim
falan filan. ama sanki başka bir şey söyleyecekmiş de bunlar ön hazırlık gibi duruyordu. evet tam tahmin ettiğim gibi yine başa sarıyordu. seni seviyorum falan
filan. ama o sırada elini elime attı biraz da yakınlaştı bana doğru. evet tam tabiriyle el eleydik. 1 ya da 2 saniya kaldı. hemen çektim elimi napıyorsun ya dedim
tamam özür dilerim dedi ama hiç özür diler gibi bir hali yoktu. daha çok zafer kazanmış gibi bir havası vardı. biraz daha oturduk bi 20 dakika sonra hayatımın
şokunu yaşadım. ve beynimin her bir semptomunun gibildiğini hissediyordum. masamızın hemen önünde ebru duruyordu. çok sinirliydi. ben şok olmuşum o sırada. dotacı
dese altıma sıçacam. o derece. bizi nerden buldu bu şimdi... zeynebe baktım ağzım açık bir şekilde. tamam aşkım ben gideyim dedi. çantasını aldı ve çıktı. ne aşkım mı
neler oluyor. lan gibişin ortasındaydım ama ne hangi taraftan bana giriyor bilmiyordum. ebru bak açıklayabilirim diye klişe bir cümle kurdum. neyi açıklayacaksın dedi.
bak duyduğun gibi değil dedim. sus dedi. bak önce hakanla buluşacam diye buraya geliyorsun zeynep çıkıyor sonra bana bir fotoğraf geliyor ve geldiğimde sizi canımlı
cicimli buluyorum. ne bir dakika ne fotoğraf mı ne fotoğrafı. göster hemen şunu dedim. bilinmeyen bir numaradan gelmişti zeynebin elini elime attığı fotoğraf. ve
altında biim kafenin ismi yazıyordu. evet evet olay aydınlanmıştı. zeynep intikam alıyordu. muhtemelen bir arkadaşıyla planlamıştı bunu. bu ne gaddarlıktı böyle.

geldim beyler ilginiz için teşekkür ederim. uyanalı çok oldu birkaç part yazıp kaydettim pcye sizin için. internetle alakalı sorunlarım var. o yüzden sizin için en erken girebildiğim saat bu oldu. hepinizi seviyorum. değerli yorumlarınızı okuyorum ve bekliyorum. seri partlar geliyor

ulan huur cocugu senin ben anani gibiyim ebru gibi bir kizi birakip elin kizini gibiyorsun sonra kimseyi incitmeyen ben diyorsun senin ben gibini kerpetenle koparayim aminakodumun salagi gibtir git 31 cek ulkede gibilmemis am kirilmadik kalp birakmamissin bende 1 haftadir sonunu bekliyorum

beyler hepinizden çok özür dilerim acil işime yetişmem gerek. en kısa zamanda burada olacağım olamazsam 12 gibi yeni partlar ve uzun partlar atacağım. hem yarın haftasonu benim de iş tatilim bol bol yazarım. hepinizi seviyorum *

ebrunun yüzünde
amerikan filmlerinde fbı ın bastığı evdeki suçluların ifadesi vardı. neredeyse yere yatırıp kelepçeleyecektim * arkadaşlarımdan müsaade istedik ve kalktık. ebru dur
her şeyi anlatayım dedim. buyur tarzında bir ifade takındı yüzüne. her şeyi olduğu gibi anlattım. benim neden şimdi haberim oluyor dedi kıskançşığı yine tavan yapmıştı
öyle gerekiyordu diye kurulmaması gereken saçma bir cümle kurdum. birden elimi bırakıp. ne dedin sen diye çıkıştı. kafama sıçayım hakkatten ne demiştim ben. yani şimdi
gelmese hiç haberim olmayacak. onunla benden habersiz buluşacaktın öyle mi dedi. evet gerçekten de öyle olacaktı. çünkü zeynep meselesinin kapanması gerekiyordu. ve
bunu ancak kendim yapabilirdim. ebrunun gereksiz kıskançlık triplerine girmesi en istemeyeceğim şeydi. evet dedim ve devam ettim. ben seni seviyorum. onu sadece
bitirmek için içimde bitirmek ve ondaki beni de onun içinden söküp almak için gidecem dedim. bu ebruyu biraz olsun tatmin etmişti. ama hala şüphe duyar gibi bir hali
vardı. çok durmadım üzerinde. elini tuttum tekrardan. evine en son ne zaman gittin dedim. senden sonra gitmedim dedi. o zaman bugün seni oraya bırakayım akşam istersen
yine alırım dedim. aklımda o saatler arasında zeynebi aradan çıkarma düşüncesi vardı. tamam dedi. o sırada hakan aradı. hacı gelmişsin falan dedi. evet dedim.
buluşalım dedi. ebru yanımda tamam dedim ben de. ebru kimdi dedi hakandı dedim. bakayım diye telefonu istedi. işte bu beni rahatsız etmişti. hayır yani nedir bu
çok rahatsız olmuştum bu durumdan. sevdiğim kız sözüme inanmıyordu. uzatma diye tepkimi koydum. anlamış olacaktı ki utandı yaptığı bu bilinçsiz hareketten dolayı.
ebruyu eve bıraktım. hakanı arayıp kardeşim benim işim çıktı deyip ektim ve zeynebi aradım. bizim kafeye gelmesini söyledim. oraya yakındım. gittim ve beklemeye
başladım.

bu güne kadar hazırdı partlarım ama bu gün yazmak zorundayım. yarın tekrar hazır partlara geçeriz diye umuyorum

Fizik tedavi sayesinde artık eski sağlığıma kavuşmuş ve yürüyebiliyordum. Zaten uzun süre aklımda olan Ebruya sürpriz yapmak için terminale gittim. Annemin biraz daha dur tam iyileş sonra gidersin diye ısrarlarına rağmen gözümü karartmış sevdiceğime kavuşmaya kararlıydım. Terminalde duygusal anları, gözü yaşlı annemi ve dağ gibi duran babamı bıraktıktan sonra başımı cama yaslayıp Ebruyu düşündüm. Sahi ben bu kızı hak edecek ne yaptım diye kendime sorular sormaya başladım. Muavinin beyefendi geldik demesi üzerine düşüncelerimden soyutlandım ve otobüsten indim. indiğimde saat 22-23 civarıydı. Hemen taksiye atlayıp evime gitmeye başladım. içimde özlem ve heyecan duyguları adeta tepişiyorlardı. Ebru ve Meiraya sürpriz yapmak için geldiğimi söylememiştim. Kapıyı sessizce açtım ve eve girdim. Salondan sesler geliyordu hemen oraya gittim ama o da ne Ebru ve Meira 35 cm lik haşmetlilerini çıkartmış birbirlerine vuruyorlardı. Ben olayın şokunu atlatamadan ensemde sert bir şey hissettim ve bayılmışım. Kendime geldiğimde yatağa ellerim ve ayaklarımdan bağlanmış ve çıplaktım. Ama o da ne zütümde hayatımda hiç hissetmediğim bir acı vardı. O anda odaya 3 kişi girdi. Ebru, Meira ve Zeynep hepsi haşmetlilerini sallayarak bana doğru geliyordu. O an kafama indirilen sert cismin Zeynepin koca yannanı olduğunu anladım. Ama iş işten geçmişti. Beni sabaha kadar kanırta kanırta gibtiler. Zaten o günden sonra asla düz yürüyemedim. insanlar hep kazadan zannediyordu ama asıl olay bu. Bu da böyle bir anımdır okuyan herkese teşekkürler

yaklaşık 1 yıl sonra... kampüste bir bankta yalnız başıma oturuyordum. evet yalnızdım çünkü etrafımda kimse kalmamıştı.ne olmuştu 1 yıl içinde peki. meirayla hakanı öğrendiğimde aşırı tepki göstermiş farklı bir eve çıkmıştım. meirayla pek konuşmuyordum. yavaş yavaş aramız bozulmuştu. peki ebru neden yoktu. evet ebru da yoktu çünkü ebrudan sonra salih abinin kızı çağlayla birlikte olmuştum. hala ebru görür beni yüzünde acı bir gülümseme oluşur. çağlayı da sonrasında terk etmiştim arkamda bir enkaz daha bırakmıştım. hakanla kavga etmiştik ve kolay kolay da bir araya gelmezdik. Abdullah hakanın tarafını tutmuştu bu kez ve onunla da iyi değildik. zeyneple o olaydan sonra hiç görüşmedik. salih abi benle çağlayı öğrenince haliyle büyük tepki koydu. onunla da bozulduk. annem vefat etti bu 1 yıllık süre içerisinde ve eve de pek gitmez olmuştum. bu buhran dönemimde sınıftaki birkaç elemanla kavga ettim onlarla da kötü olmuştum. yani etrafımda hiç kimse yoktu kısacası. yalnız bir adam olmuştum. tabii ki bu yaptıklarımın elbet bir bedeli olacaktı. beni tanıyan insanlar benden vazgeçmişlerdi artık. ailem de yoktu yanımda. intahar etmeyi düşündüm bir ara. pgibolojik destek aldım. evet ben kimseyi incitmeyen ben herkes tarafından incitilmiştim. bunu hak etmiş miydim peki bunun cevabını da siz değerli dostlarım vereceksiniz...

Beyler şu an kağıda yazıyorum. Birkaç part yazdım. Bilgisayara ulaşınca seri partlar halinde atacağım. Hepinizi seviyorum iyi gunler * buyuk ihtimal saat 5 gibi atarım. Burda olursuz.