bir aşk hikayesi daha dinlemek isteyen gelsin

O gün bir ilki daha paylaşmanın verdiği mutlulukla zamanın nasıl geçtiğini anlayamamışız. az kalsın yakalanıyorduk öpüşürken oğuza. allahtan kulaklarım sağlamdır. ayak seslerini duyunca toparlandık. oğuzdu gelen. hava kararmak üzereydi neredeyse. aşkımıza dalıp serhatla aylini unutmustuk. geldimizde herkes binmiş bizi bekliyordu. önden oğuz bindi. 12lik ford transitin arka kısmının en önündeki koltuğu selin ve bana ayırmışlar. arabaya bindiğimde dikkatimi çeken şey gelirken şoförün yanında oturan serhatın yerinde oğuzun, aylinle oturan oğuzun yerinde ise serhatın oturduğuydu. selinin kulağına eğilip.
- boşuna kardeşim demiyorum yaa. aynı ben baksana şunlara..
dönüp bir bakış attı aralarında sohbet eden serhat ve ayline. sonra tekrar bana kaçamak bir bakış attıktan sonra.
- utanıyorum ben. dedi
- neden utanıyorsun aşkım ? sonuçta ikiside arkadaşımız mutlu olmaları için biraz katkıda bulunduk çok mu kötü sanki. dedim anlamayarak.
- ondan değil şapşalım. hani yaptıkya. anlamama rağmen mala yattım. utanınca ayrı bi güzel oluyordu.
- ne yaptık ki ? hatırlamıyorum.
- çok gıcıksın aşkım dedi başını göğsüme koyup. o zaman bir daha öpmem seni böyle kolay unuttuysan.

hagibtir. amk gidiyor elden güzelim dudaklar

- aklımı başımdan aldın meleğim. benimde seninkiler gibi kanatlarım vardı o an. o yüzden hatırlayamadım. diye kıvırmaya çalıştım. anladı tabi.
başını kaldırıp bu kez benim başımı omzuna koyduktan sonra.
- çok yalancısın sen. ama en büyük yalanın bu olsun. başka söyleme..
- söylersem anlarsın zaten.
- nasıl anlayayım çok iyi söylüyorsun. inandım az öncekine bile.
- o da yalan değildi. olursa anlarsın aşkım. (bu cümle unutulmasın amk.)

biz böyle konuşurken serhat geldi öksürerek. ikimizde ona döndük yüzlerimizi sırıtır vaziyette. selin e hitaben.
- biraz benim yerime geçermisin bişi konuscam xxx'le.
- tamam ama söylemedi deme bağımlılık yapıyor.
- kızım bi git yaa. beni aracı etme cilvelerine. dedi serhat gülerek
- tamam bee zaten istesen de bırakmam sana. deyip gitti.

oturdu serhat aynıma çakmış olayı nasıl çaktıysa.

- senin fikrindi kesin
- piknik mi ? evet. fena mı oldu olum eğlendik ne güzel. yırtmaya çalışarak.
- dalga geçme olum anladın sen.
- sayılır.
- bak kardeşim kendini kanıtlaman gerekmiyor. ona birşey hissetmediğini biliyorum. galiba onunda sana karşı yok. ben sana güveniyorum. ama böyle birşey yapma bir daha. ben sana selinle ilgili bırak böyle şeyler yapmayı benimle konusmasına ve benim seninde ondan hoşlandığını bilmeme rağmen tek kelime etmedim. kendisi olsun olacaksa etkilenmesin benden sağlam temelli olsun diye açmadım ağzımı. şimdi sen böyle şeyler yaparsan. olurda ilerde birşeyler yaşarsak ben senin ya da sizin sayenizde oldu diye düşünüp ilişkinin gidişatını olumsuz etkileyeceğim. beni yanlış anlama sen benim kardeşim gibisin o yüzden direk söylüyorum sana lafı kıvırmadan. sende beni öyle görüyorsan kırılmada gücenmede.
- haklısın kardeşim kusura bakama. ben kendimi suçlu hissettiğim için..
- değil kardeşim. suçlu olsanda sıkıntı olmazdı. sadece ağzını burnunu kırardım. dedi sırıtarak.
ortam yavşayınca.
- az değilsin sende bin. muhabbeti kurmuşsun hemen.
- yok olum öyle birşey değil. kız on numara, futbol hastası. senden çok biliyor lan.
haklı amk futbolla pek alakam yoktur.
- tamam hadi git bu senenin şampiyonunu tartış aşkımı yolla bana. dedim.
-olum otursun orda burası rahatmıs. dedi muallakliğine.
- lan gibtir git kızla otur napcan beni.
- senden değerlimi lan kız dediğin.
- eyw. kardeşim adamsın sen lan.
- ama sen değilsin be kardeşim. kovuyosun beni. dedi yine gülerek. kalktı gitti. akabinde selin gelip. oturdu yanıma. 5 dakika sonra uyuduğunu farkettim. yüzündeki o masum ifadeye takılıp kaldığımı anladığımda okulun kapısındaydık..

Hafta boyunca ayrılmadık hiç serhatında gelmemesi sebebiyle yalnızlığımı bozan tek kişiydi selin okulda. sonraki hafta serhatta aramıza katıldı. tam iyileşmese de iyiydi. şimdi çözüm bulmamız gereken şey onun sorunuydu. sevdiği kızın en yakın arkadaşından hoşlandığı yanılgısından kurtarmalıydık onu. bunu yapmak benim görevimdi. suçlu hissediyordum kendimi. selinle konuşup anlattım herşeyi. aylinle kestiğim muhabbetimi biraz düzeltip sonrada serhatın yanında bir yolunu bulup bana karşı herhangi bir duygusal zaafının olmadığını göstermek istediğimi söyledim kabul etti. çoğu zaman selinle başbaşa veya serhatın katılımıyla geçirdiğimiz öğle aralarını grupla yani oğuz aylin ve diğer bir kaç arkadaşla daha paylaşma kararı aldık. nitekim yaptıkta. grup içerisinde selin dışında herkesle aynı derecede samimi görünüyor ayline de normal davranıyordum. bir süre böyle devam ettikten sonra aylinin fikirlerine ters fikirler ortaya koymaya başladım. rahatsız olmuyordu pek fazla tartışmaya açık egoist olmayan bir yapısı vardı kızın. serhatta çoğu zaman benim fikrime katılıyordu. eskiden olsa genelde ayline yakın dururdu ama şimdi benimleydi. düzeltmem gerektiğine inandığım için daha ileri gitmeye karar verdim. yine selinle konuşup bir planım olduğunu ve aylinle serhatı yakınlaştıkmayı istediğimi. bunun içinde onun gidip kız kıza ayağıyla aylinden bilgi toplaması gerektiğini söyledim. hoşuna gitti seve seve yapacağını söyledi. zaten polis olup cinayetleri çözmek istediğini söylerdi hep. dedektiflik ruhu vardi sevdiceğimde. ondan gelen bilgilerden yani sevgilisi veya sevgili adayı olmadığı, eğlenmeyi sevdiği vs. bilgilerinden yola çıkarak ve yaza yaklaştığımız için tadını çıkarmamız gerektiğine inandığım hava şartları dolayısıyla bir piknik gezisi planladık. merkeze 80-90 km uzaklıktaki bir ilçenin güzel bir piknik alanı olduğunu söyledi serhat. yeri ve zamanı ayarladıktan sonra sıra asıl olaya geldi. aylin ve serhat dışındaki arkadaşlarla konuştum. planımı anlattım hoşuna gitti hepsinin. serhatla aylini başbaşa bırakacaktık. bu yüzden piknik ekibinin genelini çiftler veya çift olma yolundakilerden kurmaya çalıştım. herşey ayarlanıp defalarca konuşulduktan sonra gittik. yemekler yenilik sohbetler yapıldıktan sonra işareti verdim arkadaşlara. hep birlikte kalkıp gitsek çakardı serhat. sırayla çiftler halinde farklı yönlere gidecektik. seline bakarak:

- aşkım gel şuraya gidip balıklara bakalım(havuzları işaret ederek)
- tamam canım gidelim.

biz gittikten bir süre sonra planladığımız gibi herkesin farklı işlerle meşgul olduğunu serhat ve aylinin masanın bir ucunda biri diğer ucunda diğeri oturur vaziyette kaldıklarını gördüm. seline.
- umarım serhat işini biliyordur. biraz arkadaşına benziyorsa zaten tamamdır o iş. dedim kendimi kastederek ve gülerek.
- alla allaaa. kızlar zekidir kanmazlar öyle hemen.
- yok canııım ? bunu bir cümleyle kollarıma koşan kız mı söylüyor.
karnıma ufak bi yumruk attıktan sonra.
-hiçte bileee ben koşmadım sen yalvardın. (upppss!!)
bozulmasın diye fazla üstelemeden elimi havuzun suyuna sokup yüzüne doğru fırlattım. o bana ben ona derken başlayan şakalaşmamız sarılmalara. sarılmalar yanaklardan öpüşlere döndü. çimlere yan yana birbirimize bakar şekilde uzandığımızda elleri ellerimde cennet kokan gözleri gözlerimdeydi. bembeyaz tenine vuran güneşin dahada çok ortaya çıkardığı kiraz kırmızı dudakları çok güzel göründüler gözüme. engel olamadım dudaklarımın onunkilerle tanışma isteğine.. önce küçük bir merhabalaşma oldu. karşılık vermediği için istemediğini düşündüm. ama boynuma sardığı kolları davet etti beni tekrar dudaklarına. annemin yemeklerinden daha tatlı olan tek şeydi dudakları. öpüşmeyi bilmeyişinin sebebiyse ilk olmamdı sanırım. kalbim ronaldonun çalımları kadar seri, sabrinin şutları kadar isabetsiz ve rastgele atıyordu. hareketlenen tek yerimdi kalp hücrelerim...

Serhatsız çekilmiyordu okul. Bazı öğle aralarını oğuzla kantinde geçiriyorduk. selini görmemeye çalışıyordum. içimdeki ateşi söndürmem onunkine de odun atmamam gerekiyordu. zira o güne kadar hiç bir ilişkimde ikinci kez denemediğim için bu defada öyle olacağını umuyordum. gidip konusmayı dön demeyi çok istiyor ama yapamıyordum. istemeyeceğini düşündüğüm için gereksiz çabalardan uzak durmanın en doğrusu olduğunu düşünüyordum. ilk hafta hiç denecek kadar az gördüm selini. uzaktan. ne o geldi ne de ben gittim hastanedeki son konuşmadan sonra. ikinci haftanın ilk günü sınıfta otururken selin geldi öğle arası. yanıma oturdu ama konuşmadı hiç. zil çalınca kalkıp gitti. ikinci günde aynısı. üçüncü gün konuşmamız gerektiğine inandığım için ben oldum ilk konuşan.

- iki çift laf edecek değerim de kalmadı galiba o yüzden konusmuyoruz ?
- Sana laf söyleyecek, söyleyince dinletecek değerim olmadığı için konuşmuyoruz xxx.
- Selin sen benim en değerlimsin adın gibi biliyorsun. böyle düşünmene sebep olan nedir ?
- davranışların, seçimlerin, suskunluğun.. bir haftadır gelip konuşursun diye bekledim ben. ama gelmedin.
- selin benden istediğin şeyi çok küçümsüyorsun. senin için canını tehlikeye atan adamı bırak diyorsun bana. beni hiç mi tanımadın ? öyle bir adamı nasıl bırakırım.
- senden öyle bir isteğim yok benim xxx. o zamanda yoktu şimdide yok. kabul etsen ben sana gitme diyecektim zaten. serhatın senin için olan değerini biliyorum ama benim senin için değerim ne onu anlamaya çalıştım. ben sana o günde güveniyordum şimdide güveniyorum. ayline karşı bir şey hissetmediğini biliyordum. beni çok incitti seçimin xxx. beni sevmediğini düşündürdü. sevmiyorsun sen beni.
- bak selin ben seni sevmesem şimdi yanımda oturan sen değil yeni sevgilim olurdu. böyle birşey olmadığına göre ? ya da senden bir çıkarım, kazancım var o yüzden seni bekliyorum desek. var mı sence ? elini tutmaktan başka bir isteğim ya da girişimim oldu mu ? hayır. nasıl sevmediğimi düşünürsün.
- ne yani bunlar mı benden istediklerin ? öpmek dokunmak ya da daha ilerisi ?
- sen kendini beniim seni sevmediğime inandırmışsın selin ne desem değişmeyecek bu.
- sen inandırdın beni buna.
- gerçekten inanıyorsan sevmediğime neden geldin yanıma ? kalk git o zaman

ayağa kalktı ama gitmedi. devam ettim

- ha bu arada.. gittiğin nere yada her kimse seni üzmesine izin verme.. üzülürüm ben de

Tekrar oturdu.

-gidebilsem senden. bir gidebilsem. her yer sen herkes sen olamasan..
- gitmek istiyorsan git selin. ben sensizde severim seni.
- sevmiyorsun xxx. ben söylersin belki, hayır selin seviyorum seni dersin belki diye sevmiyorsun diyorum sen seviyorum diyemiyorsun. bir cümle kurduracak kadar değilse sevgim.. izin vermedim devdıbını getirmesine
- sana burada oturup ömrümün geri kalanında durmaksızın kurabilirim o cümleyi ama sevmek söylemekle yazmakla olmaz. öyle olsa en büyük aşklar şairlerin olurdu. ama değil. ne mecnun ne ferhat ne kerem hiçbri şair değil. bende şair değilim selin. aşığım ben. aşık..

konuşmadık bu cümleden sonra. zaten konuşacak birşeyde yoktu. elimi tutup zütürdüğü dudakları açılmadı bir daha. evet kazanmıştı aşk. kazanmıştık biz. kazanmıştı hayallerimiz. geri döndü almaya bizi atıldığımız otobüs. bir sonraki durağımızın neresi olacağını zaman gösterecekti şimdi.. onsuz geçmek bilmeyen onunlayken pervaneleşen zaman..

Kendimi toparlamaya çalışarak yanına koştum. kanayan yerine tampon yapmaya çalışarak ambulansı aradım amk görevlisinin mal mal sorularını geçtikten sonra yerimizi tarif ettim. serhatın söylemeye çalıştığı birşeyler vardı ama yorulmaması gerekiyordu.
- senden şüphelenmedim kardeşim
- serhat tamam sonra konusuruz sus şimdi. ağlıyordum amk.
- ağlama lan karı gibi bişi yok işte
- lan tamam sus diyorum. sus lan lütfen sus.
- kanıyo mu lan ? amk binleri yaa. ama yumruğu gördün dimii. hala kafa buluyodu bin cevap vermedim konusturmamak için

hastaneye en fazla 2km uzaklıkta olmamıza rağmen 15 dakika beklediğimiz ambulansın şoforünden başlayıp lastiğine hava basan lastikçiye kadar sövdüm. nihayet gelen ambulansa serhatı bindirdikten sonra hastaneye vardık hemen annemi arayıp olanları anlattım. birşeyim olup olmadığını sordu fiziksel bir yaram yoktu ama sanki o bıçak serhatın değilde benim içimi parçalamıştı. ağlıyordum amk. sakin olmamı söylüyordu annem. çok geçmeden de yanımızdaydı zaten. serhatın ailesine haber vermek gerekiyordu ama ulaşacak ne bir numara vardı ne de evlerine gidecek yüzüm. serhatı ameliyata aldılar iç kanama olduğu için. 2 saat süren ameliyattan sonra da yoğun bakıma. aklıma reyhan hocayı aramak geldi. o ulaşabilirdi ailesine. aradım konuştuktan yarım saat sonra o da hastanedeydi. çok geçmeden annesi ve babası da geldi. annesinin bana o gün ki bakışları hala aklımda amk. konusmadan suçlamıştı beni sanki. haklıydı amk benim yüzümdendi. verseydim amk telefonunu olmayacaktı böyle. ben kendimi yiyip bitiriyordum içten içe hocam saolsun sabaha kadar teselli etti beni annemle birlikte. ertesi gün olayı haber alan arkadaşlarda geldiler. aralarında o da vardı. geçmiş olsun dileklerini sundular tek tek. onları özellikle de o'nu görünce daha bir fena oldum sanki amk. yaşlar kendiliğinden akıyordu gözlerimden. hiç bir şey hissetmiyordum. ağlıyordum öyle bomboş. yanıma geldiğinde annem ve oğuzla koridorun en dip köşesindeki 3 oturakta oturuyorduk. ben arkadaşların yanına gideyim deyip kalktı oğuz. annem de farklı bir bahaneyle. başbaşaydık şimdi. içimde çok büyüktü yeri. ama serhattı lan içerde azraille kapışan. kardeşimdi benim. ne yeri ne zamanıydı selinle konusmanın. o girdi lafa.
- geçmiş olsun xxx. çok üzüldüm serhata. ama sen iyisin en azından.
- saol selin.
- birşeye ihtiyacın var mı ? aç mısın birşeyler alayım mı kantinden ?
- istemem saol.
- içecek birşey alayım istersen.
- istemiyorum dedim selin.
- konusmak istermisin ?
- sonra konusalım şimdi iyi değilim.
- yanında oturayım o zaman.. Oturduk aramızdaki koltuğu boş bırakarak. bu boşluk belki onun istediği belki benim şuan ona hazır olmadığım için vardı. ama vardı işte be amk. bir köşesinide o yakıyordu yüreğimin.
doktorla konuşup durumunun iyiye gittiğini öğrenince rahat bir nefes aldık hepimiz. sonra polisler geldi. tamda zamanı amk. aslında önceki akşam gelmişlerdi ama. rica minnet bugüne erteledik. zütürdüler beni. ifade mi alırlarken suçlu gibi baktılar bana. sanki ben yapmısım gibi. o ıssız yerde ne yaptığımızı neden içki içtiğimizi.(serhatın kanında bulununca anladı binler). sarhoş edip öldürmeyi mi istediğimi. ve daha bir sürü soru sordular. cevaplarım tatmin etmiş olacak ki. suçsuz olduğum kanaatine varıldı. nefret ettim o gün polislerden. tamam görevini yapıyor adamlar ama öyle de denmez ki be amk. herneyse robot resim falan çizdirdik(yakalandı binler 1 hafta sonra). tekrar hastaneye gittiğimde aksam olmustu. uyanmıstı serhat. sağ kaburgasında bıçağın sebeb olduğu 2 çatlak vardı. doğrulamaması sebebiyle ben üzerine eğilmek zorunda kaldım sarılmak için. canının yandığını doğrulduğumda yüzünde gördüğüm ifadeden anlamıstım. yansın be amk o benimkini ne kadar yaktı bir bilse. o bıçaktan kaç delik alsa bendeki acıyı hissedeceğini bi bilse acısından utanırdı.. akşam saatleri olamsı dolayısıyla ben ve ailesinden baska kimse yoktu hastanede. belirli bir saate kadar biz de odasında kalıyorduk ama. saat 23.00'dan sonra bizi hastaların yattığı yerin dışına alıyorlardı. serhatın babası ve annesi kaç kez gitmemi yorulduğumu söylediysede gitmedim. birlikte girdik birlikte çıkarız biz kardeşimle dedim. nihayet 1 hafta yattıktan sonra. serhatı evine zütürdüm. şimdi benim gitmem gereken bir evim ve de okulum vardı. zira devamsızlığım sınıra dayanmıştı artık. gibe gibe gidecektik. kaçarı yok...