1. 251.
    0
    Baktım, aramaya başladı tekrar:
    ···
  2. 252.
    0
    Şöyle bir baktım babama, aklımdan demin gördüğüm görüntüler geçiyordu. Nasıl olabiliyordu bu? O adamlar da uzaydan gelmemişti ki, belki farklı ailelerde büyümüşlerdi ama, aynı toplumun mahsülleriydiler sonuçta. Bu kadar değişiklik nerden kaynaklanıyordu o halde? Neden benim “babam” dediğim adam, gerçekten bir babam varmış gibi hissettirmiyordu bana?
    ···
  3. 253.
    0
    ilk defa, babam yardımıma geliyordu. Zor yoldan da olsa, nasıl olduğumu sormamış bile olsa, geliyordu. Bundan bile mutluluk çıkarmaya çalışıyordum.
    ···
  4. 254.
    0
    http://www.youtube.com/watch?v=LXZclxc7fd4

    Sarılma duygusu.
    ···
  5. 255.
    0
    Zavallı bir durum.
    ···
  6. 256.
    0
    Arabanın sahibi olan adam, arkadaşıma sigortacıyı açtırdığını, işlemleri halledip geleceklerini söylemiş. Diğer bütün arkadaşların babaları da yola çıkmış. Hatta Foça’daki bi arkadaşın da durumdan haberi olunca, o da babasını alıp geliyormuş.
    ···
  7. 257.
    0
    Bütün aileleri ayağa kaldırmıştık. Garip ama güzel bir duyguydu.
    ···
  8. 258.
    0
    Kafaların da güzel olmasının etkisiyle ve yalnız olmadığımızın da bilinciyle, kahkahalarla muhabbet ediyorduk. O karakolun içine gitmiş olan en gürültücü gruptuk belki de.
    ···
  9. 259.
    0
    işin garibi, polisler de bizle ilgilenmiyorlardı, onlar kendi hallerinde karakolun içinde takılıyorlardı. Bir saat içinde, bütün babalar geldi. Benim babam da dâhil. istemsizce yüzüm asılmıştı, onunla bir diyaloga girme fikri bile geriyordu beni.
    ···
  10. 260.
    0
    Beni ve tahminimce benim gibi babasıyla ilgili problemleri olan bir sürü insanı derinden etkileyen yer ise, final kısmındaydı. Beni, içli içli ağlatan o kısım. Babasından sevgi görememiş, ona bir kere sarılamamış bir adamın, Barbaros’un babasına vedası:
    ···
  11. 261.
    0
    Önce, diğer babalar indi arabalarından. Herkes, kendi babasının yanına koştu. Kimse çocuğuna kızmadı. Kimisi “iyi misin oğlum” diyordu, kimisi “Korkuttunuz lan gece gece”, kimisi ise “Karakola düşmek için biraz daha bekleseydiniz” diyip gülüyordu.
    ···
  12. 262.
    0
    http://www.youtube.com/watch?v=IVOh-cSdsE0

    sözde benim babam vardı yanımda, ama Şule’den pek bi farkım yoktu maalesef.
    ···
  13. 263.
    0
    Karakola gittiğimizde, aileleri arayıp aramama konusunda konuşmaya başladık. Kafalar da güzel olduğu için, fikirlerimi bir türlü birleştiremiyorduk. En sonunda, aramaya karar verdik. Herkes, babasını arayıp bir şeyler yaptırabilir miyiz diye soracaktı. Herkesin konuşmasının bitmesini bekledim.
    ···
  14. 264.
    0
    Tebrik ederim.
    ···
  15. 265.
    0
    bu gecelik de bu kadar gençler, yarın görüşmek üzere...
    ···
  16. 266.
    0
    çok iyiydi hikayen kardeşim gelecekte mutluluklar sana iyi bir baba olursun umarım
    ···
  17. 267.
    0
    Esasında, bu baba sorununu derinden derine işleyen bir diziden bahsetmem lazım: Behzat Ç. Baba figürüyle yaşanan sorunlar, babaların yaşadığı problemler, babasızlık duygusu… O kadar iyi anlatılıyor ki… Hele, bizimki gibi babasıyla genelde sorunları olan bir toplum için, bağımlılık derecesinde güzel bir yapımdı.
    ···
  18. 268.
    0
    @253 @254 başlıyoruz birazdan.
    ···
  19. 269.
    0
    Ben ailenin, gerçekten bizimki gibi olması gerektiğini sanırdım. Çünkü başka türlüsünü hiç görmemiştim. Aile dediğin, içinde huzursuz günlerin çokça olduğu, babanın eve ara ara geldiği, gelince hiçbir şey konuşmadığı, sonra gidip yattığı bir kurumdu. Babayla konuşmak, sohbet etmek, onunla dert paylaşmak, onun yardıma koşması, nasihat vermesi gibi şeyler o kadar uzaktı ki bana, hayal bile demiyordum.
    ···
  20. 270.
    0
    O yüzdendir, ailemizden biri gibi gördük onları, bitişi bizi derinden etkiledi. Mesela, Şule Behzat’a her baba diyişinde , benim gözlerim doldu. Sonuçta Şule de babasız büyümüş ve babasıyla ilgili büyük sorunları olan bir karakter. Nasıl etkilemez ki:
    ···