bir baba oğul hikayesi

@335 eyvallah

aynıyız kardeşim. boşuna söylemiyorum yalnız aynıyız diye gerçekten nerdeyse birebir aynı hayatı yaşamışız. bende yazıcaktım hikayemi baktım hazır yazılmışını buldum.ilk defa birinde kendimi gördüm sanki aynaya bakarcasına.. yalnız olmadığımı hissettirdin bana eyvallah. kafamda gömdüğüm düşüncelerimi tekrar aklıma getirdin gözlerim doldu, sinirlendim onada eyvallah.

rezerved 213

@333 eyvallah panpa.

bildiğin soluksuz okudum be aga

burayada reserv alıyorum

@330 senin durum da kötü panpa, gerçekten anlayabiliyorum seni. ama babam hayatımızda olsa da, inan bana senin yaşayamadığın çoğu şeyi ben de yaşayamadım. evini otel gibi yemek yemek ve yatmak için kullanan, başka da bizle ilgilenmeyen bi adam babam. maddiyat haricinde ciddi anlamda şükretmem gereken bir şey yok benim için babamla ilgili. eyvallah.

bak dalyarak sana şöyle birşey söyliyeyim 9 yaşında babam öldü tek hatırladığım ne biliyor musun ona dair hiç birşey hatırlamamk otur şükret bin arabamızda olmadı hiç en kötüsü ne biliyor musun bir gün arkadaşta camın önünde otururken kar yağmıştı veletler kar topu filan oynuyordu gibim gibim kardan adam yapıyorlardı bende severim karlı havayı velasıl kelam cam açık karşıdan da bir adam geliyordu tam sokağa girince adam çocuğun biri bağıra bağıra baba baba diye koşup adama sarıldı bak mesela ben hiç onu yaşayamadım 18 yaşındaydım bu olay olduğunda bir düşünsene bütün arkadaşların babasını anlatırken sen sus pus oturuyorsun bi düşünsene hayatından evin direğinin eksildiğini insan diyor ki keşke yaşasaydı da bu dünyada hiç bir zaman anlaşamayacağım insan o olsaydı daha aklım ermemişti lan benim ölüme 9 yaşında ablamın arkadaşı gelmişti gece 2 de kimin aklına gelir lan sorduğum ilk soru neydi biliyor musun "elif abla babam nerde yoksa öldü mü?" karşınızda ablanın arkadaşının hüngür hüngür ağladığını düşünsenize müneccim miydim lan ben hiç bir zaman hayatımı doğru güzgün yaşayamadım amk bir arkadaşım da kalamadım annem evde tek diye gece saat 4 bile olsa 5 bile olsa eve dönmek zorundaydım hiç tatile gidemedim amk annem yalnız kalmasın başına birşey gelir diye hoş yaz tatili o zamanlar benim için iş tatiliydi otur şükür et haline koçum

çok iyiydi hikayen kardeşim gelecekte mutluluklar sana iyi bir baba olursun umarım

@327 eyvallah panpa. hep beraber...

duygulandırdın kardeşim umarım güzel günler görürsün panpa...

Anlatılacak daha çok şey var ama, burada bitirelim hikayemizi. Okuyan herkese teşekkür ederim, yaralı kardeşlerim...

Yaralarımızı gelecek nesillere taşımayalım.

Ve biz, yaralı çocuklar.. Kendimden, sizden, herkesten tek isteğim şudur: Baba olduğunuzda, çocuğunuzun başını okşayın, onunla muhabbet edin, elinden tutup gezin, günde 10 dakika bile olsa, ona ayırın. En önemlisi; bunu içinizden gelerek yapın.

Ben, bu duyguları yaşamayan, babasıyla iyi ilişkileri olan insanlara da seslenmek istedim. istedim ki, onlar bunun kıymetini üzmesinler, yok yere üzmesinler o kıymetli insanları…

Eğer, babanız size bir kere bile içten sarılmamışsa, bir kere bile gülümseyerek yaklaşmamışsa, onunla iki yabancı gibiyseniz, bunları anlatılmadan bile anlarsınız. Kendi anılarınız çoktan kafanızda uçuşmaya başlamıştır.

http://www.youtube.com/watch?v=LXZclxc7fd4

Sarılma duygusu.

Beni ve tahminimce benim gibi babasıyla ilgili problemleri olan bir sürü insanı derinden etkileyen yer ise, final kısmındaydı. Beni, içli içli ağlatan o kısım. Babasından sevgi görememiş, ona bir kere sarılamamış bir adamın, Barbaros’un babasına vedası:

http://www.youtube.com/watch?v=IVOh-cSdsE0

sözde benim babam vardı yanımda, ama Şule’den pek bi farkım yoktu maalesef.

O yüzdendir, ailemizden biri gibi gördük onları, bitişi bizi derinden etkiledi. Mesela, Şule Behzat’a her baba diyişinde , benim gözlerim doldu. Sonuçta Şule de babasız büyümüş ve babasıyla ilgili büyük sorunları olan bir karakter. Nasıl etkilemez ki: