1. 251.
    0
    Babasının elinden tutmuş, paytak paytak yürüyen bir çocuk. Güvende hissediyor kendini, sağa sola yalpalasa da, yolunu göstereceğini bildiği bir adamın elinden tutuyor. Çocuğunun elinden tutmuş, eğilip onun boyuna yaklaşmaya çalışan bir adam. O eli, mümkün olduğunca hiç bırakmaması gerektiğini iyi biliyor. Yanında olamasa da, o elini hissettirmesi gerektiğinin farkında. Ara ara oğlunun saçını okşuyor, onunla beraber gülüyor, elinden sımsıkı tutuyor.
    ···
  2. 252.
    0
    Ben babamın yanına gittiğimde ise, ilk lafı “Bu saatte getirttin beni buraya” olmuştu.
    ···
  3. 253.
    0
    Önce, diğer babalar indi arabalarından. Herkes, kendi babasının yanına koştu. Kimse çocuğuna kızmadı. Kimisi “iyi misin oğlum” diyordu, kimisi “Korkuttunuz lan gece gece”, kimisi ise “Karakola düşmek için biraz daha bekleseydiniz” diyip gülüyordu.
    ···
  4. 254.
    0
    sen de böyle hissetmiş miydin baba? Ya da böyle hissediyor musun? Benimle ilgili, herhangi bir şey hissediyor musun? Aslında bu soruları sana sorabilmem, bu yazdıklarımı sana okutabilmem, bu videoyu sana izletebilmem gerekirdi. Ama, bunun mümkün olamayacağını kavradım artık. Ben buraya kırgınlıklarımı dökerken, senin hiç haberin olmayacak. Sen yine, çocuklarını yetiştirebilmiş olmakla övüneceksin, kendini hiç sorgulamayacaksın.
    ···
  5. 255.
    0
    Karakola gittiğimizde, aileleri arayıp aramama konusunda konuşmaya başladık. Kafalar da güzel olduğu için, fikirlerimi bir türlü birleştiremiyorduk. En sonunda, aramaya karar verdik. Herkes, babasını arayıp bir şeyler yaptırabilir miyiz diye soracaktı. Herkesin konuşmasının bitmesini bekledim.
    ···
  6. 256.
    0
    Hemen, polise “Abi, yapma gözünü seveyim; uzaktan geliyoruz biz, naparız burada” demeye başladık. Polisse, oralı bile olmuyordu. “Mecburum, böyle trafiğe çıkamazsınız. Karakola gidiyoruz, bizi takip edin.” Ulan? Ciddi ciddi karakola gidiyorduk? Hemen babam aklıma geldi, sonra da onunla olan iletişimsizliğim. Hayır, onu arayamazdım. Peki ama napacaktım? Napacaktık?
    ···
  7. 257.
    0
    Şok olduk, Tam da kurtulduğumuzu sanırken.
    ···
  8. 258.
    0
    Polis geldi, “arabayı karakola çekmemiz gerekiyor” dedi. Bir anda ortam buz gibi olmuştu. “Niye” dye sorduğumuzda, hiç beklemediğimiz bir cevap aldık: “arabanın sigortası yaptırılmamış.”
    ···
  9. 259.
    0
    http://www.youtube.com/watch?v=IVOh-cSdsE0

    sözde benim babam vardı yanımda, ama Şule’den pek bi farkım yoktu maalesef.
    ···
  10. 260.
    0
    Beni ve tahminimce benim gibi babasıyla ilgili problemleri olan bir sürü insanı derinden etkileyen yer ise, final kısmındaydı. Beni, içli içli ağlatan o kısım. Babasından sevgi görememiş, ona bir kere sarılamamış bir adamın, Barbaros’un babasına vedası:
    ···
  11. 261.
    0
    Doluştuk arabaya, tam Foça çıkışında polis durdurdu. Çevirme varmış. Şans işte. Bizde büyük bir korku tabii. Kaçmayı bile düşündük, iyi ki onu yapmamışız. Durduk, polis ehliyet ruhsat istedi. Verdi arkadaş. işin garibi, alkol muayenesi yapmamıştı polis. “Oh be, kurtulduk diye düşünüyorduk.
    ···
  12. 262.
    0
    Saat de gecenin yarısı olmuştu, buradan herhangi bir vasıta bulamazdık, bulsak bile, arabayı burada bırakamazdık. “Napsak” diye düşünürken, o kafayla “bu saate çevirme olmaz ya, hadi gidelim” diye karar verdik. Deli kan işte.
    ···
  13. 263.
    0
    Lisedeydim. En deli çağlar. “Deli kanlı” olarak adlandırıldığımız yıllar. Arkadaşlarla Foça’ya gidelim dedik. 5 kişi, doluştuk arkadaşın babasının arabaya, akşama doğru gittik. Önce Eski Foça tarafında denize girdik, sonra da içmeye gittik. Oturduk sahil tarafına, içmeye başladık. Saatlerce içtik. Muhabbet, sohbet derken, ehliyeti olan arkadaş da içmiş bulundu, onu hesap etmemiştik. Nasıl geri dönecektik?
    ···
  14. 264.
    0
    Ben ailenin, gerçekten bizimki gibi olması gerektiğini sanırdım. Çünkü başka türlüsünü hiç görmemiştim. Aile dediğin, içinde huzursuz günlerin çokça olduğu, babanın eve ara ara geldiği, gelince hiçbir şey konuşmadığı, sonra gidip yattığı bir kurumdu. Babayla konuşmak, sohbet etmek, onunla dert paylaşmak, onun yardıma koşması, nasihat vermesi gibi şeyler o kadar uzaktı ki bana, hayal bile demiyordum.
    ···
  15. 265.
    0
    Artık dayanamadım. Telefonu suratına kapattım. Öfkeden deliye dönmüştüm. Bir kerecik olsun dinle be adam? Her baba senin gibi değilmiş, daha insancıl davrananlar da varmış. işte, ilk defa burada, başka bir şekilde davranabilen babalar olduğunun farkına varmıştım.
    ···
  16. 266.
    0
    Baktım, aramaya başladı tekrar:
    ···
  17. 267.
    0
    Tebrik ederim.
    ···
  18. 268.
    0
    Esasında, bu baba sorununu derinden derine işleyen bir diziden bahsetmem lazım: Behzat Ç. Baba figürüyle yaşanan sorunlar, babaların yaşadığı problemler, babasızlık duygusu… O kadar iyi anlatılıyor ki… Hele, bizimki gibi babasıyla genelde sorunları olan bir toplum için, bağımlılık derecesinde güzel bir yapımdı.
    ···
  19. 269.
    0
    O yüzdendir, ailemizden biri gibi gördük onları, bitişi bizi derinden etkiledi. Mesela, Şule Behzat’a her baba diyişinde , benim gözlerim doldu. Sonuçta Şule de babasız büyümüş ve babasıyla ilgili büyük sorunları olan bir karakter. Nasıl etkilemez ki:
    ···
  20. 270.
    0
    işin garibi, polisler de bizle ilgilenmiyorlardı, onlar kendi hallerinde karakolun içinde takılıyorlardı. Bir saat içinde, bütün babalar geldi. Benim babam da dâhil. istemsizce yüzüm asılmıştı, onunla bir diyaloga girme fikri bile geriyordu beni.
    ···