-
126.
+1@311 benim bugünümde bunu yapma bana panpa içim dışım gibildi zaten yapma
-
127.
+1güzel yaz.
-
128.
+1Yanlış anlamayın, bu sözler babama ait değil. Çünkü babam beni hiç araba temizlemeye zütürmedi.
-
129.
+1inersin aşağıya bir Pazar sabahı, hazırladığın temizlik malzemeleriyle birlikte; kova, deterjan, bez, fırça… Yıkarsın arabayı bi güzel, deterjanlı suyu fırçayla sürersin her yanına; aman ha! Sakın çizme arabayı! Jantları da temizlemeyi unutma! Ha, içini de bezle bi güzel sil! Aferin, böyle devam et!
-
130.
+1bildiğin soluksuz okudum be aga
-
131.
+2Tamirat.. Elime çekici alıp, bi çiviyi çakmak bile o kadar keyifli gelirdi ki… Hele babamla beraber bir şeyleri tamir etmek. Çok zevkliydi… Ya da, çok zevkli olmalıdır. Çünkü, bunu da hiç yaşayamadım. Elime en ufak bir aleti bile alsam, babam hemen atlardı; “Sen beceremezsin, bırak.” Ben de bıraktım, artık elimi bile sürmüyorum.
-
132.
+1Sen de kendimi gördüm desem yabancı gelmez sana.
-
133.
+2Evet, yine yüksek notlar aldım, Anadolu Lisesi’ni kazandım, üniversiteyi kazandım, mezun oldum, hayatımda hiç sınıf tekrarı yapmadım, ama hep idare ettim. Hiç bi zaman derslere doğru düzgün çalışmadım. Yapabileceğimin minimumunu yapıp bıraktım.
-
134.
+1O notlar, benim futbolculuğuma mani olmuştu.
-
135.
+1O kâğıda notlarımı yazmamalıydım.
-
136.
+1çok güzel yazıyosun amk
-
137.
+1Yaz okuyorum panpa
-
138.
+1Anlatılacak daha çok şey var ama, burada bitirelim hikayemizi. Okuyan herkese teşekkür ederim, yaralı kardeşlerim...
-
139.
+1duygulandırdın kardeşim umarım güzel günler görürsün panpa...
-
140.
+1Babamın sevinci yüzünden okunuyordu. Eve geldiğinde, söylediği her şeyi unutmuştu. “Nasıl çaktık ama be!” diyordu kapıyı açarken. O gece çok ağladım. Kimse duymadı.
-
141.
+1binevi beni anlatıyosun panpa şimdiye kadar kendimi buldum
-
142.
+1“Sen beceremezsin…” Çocuğunuzu kayıp bir insan olarak yetiştirmek isterseniz, bu cümleyi kurmanız yeterli.
-
143.
+1Hayatta hep kendi yolumu kendim açtım. Maddi konular dışında, babamdan pek yardım gördüğümü söyleyemem.
-
144.
+1Bu kendi yolunu açma, kendi kendine yetme konusu, farkında olmadan içime yerleşmiş aslında. 4 yaşımdayken, kendi kendime okumayı öğrenmişim mesela. Televizyonda Susam Sokağı vardı o zamanlar. Oradan öğrenmişim. Bi gün, evde gazeteyi sesli okuduğumu duyan annem şok geçirmiş tabii. Önce, fotoğraflara bakıp uydurduğumu sanmış, sonra gerçekten okuduğumu anlayınca çok sevinmiş.
-
145.
+1O zamandan beri, her fırsatta okuyorum. Tek sığınak yerim, kelimeler.