bir baba oğul hikayesi

Yaralarımızı gelecek nesillere taşımayalım.

@330 senin durum da kötü panpa, gerçekten anlayabiliyorum seni. ama babam hayatımızda olsa da, inan bana senin yaşayamadığın çoğu şeyi ben de yaşayamadım. evini otel gibi yemek yemek ve yatmak için kullanan, başka da bizle ilgilenmeyen bi adam babam. maddiyat haricinde ciddi anlamda şükretmem gereken bir şey yok benim için babamla ilgili. eyvallah.

Şimdi olduğu gibi.

Bunun nasıl ortaya çıktığını tasvir etmek zor. Tıpkı, bir volkan patlaması gibi. Bir gün, üniversitede öğrenci evindeyken, ev arkadaşımın aile dertlerini dinliyordum. Bi ara, arkadaşım sordu: “Ailenle durumlar nasıl?” Bir anda ağzımdan döküldü kelimeler, istemsizce: “Kötü be kardeşim, kötü. tak gibi.” Ve anlatmaya başladım. Her şeyi.

Tabii bu konuşmaları rahatça yapabilmemi sağlayan şeylerden en önemlisi, alkoldü. Alkollüyken bunları anlatabiliyordum. işlevsel bir şeydi benim için.

Bu, böyle böyle baya devam etti. Tabii, o ara hayatta en sevdiğim şeylerden birin de denem şansını bulmuştum: Alkol.

Ama ben anlatmıyordum.

@333 eyvallah panpa.

Etrafınıza bir bakın, herkesin bir derdi, anısı, fıkrası, hikayesi vs. var. Peki, kaç kişi gerçekten dinliyo karşısındakini? Ben söyliyim, düşündüğünüzden daha az kişi. Aslında, dinler gözüken kişilerin çoğunun aklında iki şey vardır: Ya kendi anlatacağı şeyi düşünüyordur ve sıranın kendisine gelmesini bekliyordur (Ya o da bi şey mi, benim başıma bak ne geldi; evet, hatta benim hala kızıma da şu olmuştu gibi) ya da başka bir şey düşünüyordur. O zamanlarda verdiği tepkilerden anlarsınız zaten. (Hı hı, evet evet, tabii kanka ya aynen gibi) Ancak, ben gerçekten dinliyordum, hala da dinliyorum. insanların, dinlenilmeye ne kadar muhtaç olduklarına, gerçekten kendilerini dinleyen birini bulduklarında neler anlattıklarına inanamazsınız.

Ben de, bundan oldukça keyif alıyordum. Karşımdaki insanı gerçekten tanıdığım anlardı bunlar. Maskelerin düştüğü bu anlarda, o kişilerin gerçek kimlikleri ortaya çıkıyordu. Bakmak ve görmek arasındaki fark gibi, ben de bu sayede karşımdakine bakmıyordum, onu gerçekten görüyordum. Bu bana inanılmaz bir haz veriyordu.

Geceleri arkadaşlarla sahilde oturup bira içerdik. Ortaokuldayız tabii, bi yere gidecek durumumuz yok. Anca, tuzlu fıstık + bira yapıp, efkârlı muhabbetler yapıyoruz. Herkes bir şeyler anlatıyo, bense iyi bir dinleyiciyim. Dinleyip mantıklı yorumlar getirince, herkes derdini bana anlatmaya başladı. Bu da, hayatımda kendimle ilgili sevdiğim bir özelliği beraberinde getirdi: iyi bir dinleyici olmak.

bu şarkı, bu hikayeye uygunmuş aslında...

http://www.youtube.com/watch?v=j5aPiHRJyP4

rezerved 213

O kadar rahatlamıştım ki. Tabii, arkadaşımın yüzündeki o donuk ifadeyi görünce, şaşırdım. “Noldu lan?” dedim. “Oğlum ne dertliymişsin be, anlatsaydın ya daha önce? Ben de sizi gayet mutlu mesut aile sanıyorum.” Dedi. Vay be. Dışarıdan öyle görünüyormuşuz demek ki.

Tabii bu konuşmaları rahatça yapabilmemi sağlayan şeylerden en önemlisi, alkoldü. Alkollüyken bunları anlatabiliyordum. işlevsel bir şeydi benim için.

çok iyiydi hikayen kardeşim gelecekte mutluluklar sana iyi bir baba olursun umarım

@335 eyvallah

http://www.youtube.com/watch?v=LXZclxc7fd4

Sarılma duygusu.

ironik.

“iyi mi oldu yani, bu saatte herkesi ayaklandırmışsınız. Annen de seni bekliyo.”