1. 76.
    +1
    Babamın içinde olduğu her şeyde olduğu gibi.
    ···
  2. 77.
    +1
    reserved.. yarın görüşürüz kaptan
    ···
  3. 78.
    +1
    az yazdın be usta. görüşürüz sonraki gece *
    ···
  4. 79.
    +1
    reserved
    ···
  5. 80.
    +1
    reseeeeeeeeeeeeeeeeeee
    ···
  6. 81.
    +1
    Agladım mk agladım nerdeyse 5 senedir aglamamistim boyle
    ···
  7. 82.
    +1
    Askere gittiğimde, belki de babamla ilk defa çok önemli bir şey paylaştım. Karlı bir kış sabahıydı, beni birliğime bırakmaya gelmişti, o ana kadar pek konuşmamıştık. Her zamanki gibi. Nizamiye kapısına geldik, durduk. içeri girecekken, beni durdurdu, sarıldı. Ağlamaya başladı. O kadar içten ve hisli bir şekilde ağlıyordu ki… içime bir taş oturdu sanki. Yine olgunluk sırası bendeydi, teselli etmeliydim. “Ağlama baba, gidip geleceğim işte” dedim. “Dikkat et oğlum” dedi. Arkasına baka baka, içini çeke çeke uzaklaştı.
    ···
  8. 83.
    +1
    Ah be babam… Duygularını gösteremeyen adam…
    ···
  9. 84.
    +1
    çok güzel yazıyosun bro be duygulandım dıbına koyim hadi devamı yaz gelde
    ···
  10. 85.
    +1
    Böyle bir anı, bir kere daha yaşamıştık. Ben askerdeyken, babam prostat ameliyatı olmuş, sonra da hastanede enfeksiyon kapmış. 2 haftaya yakın orda kalmış, öleceğinden korkmuşlar. Neyse ki, sağ salim çıkmış. Tabii, bunu bana söylemediler, gelince haberim oldu. Kontrole gitmesi gerekiyordu, gidecek hali yoktu, ben zütürdüm. Doktor bakmış, çıkışta “tuvalete gideyim” dedi. Kapıda bekledim, bi süre sonra geldi. “Yapamadım” dedi “Canım çok acıyor…”
    ···
  11. 86.
    +1
    O an, her şeyi bırakıp, ağlaya ağlaya çökmek istedim bi köşeye. Saatlerce… Ama yapamazdım. Yutkundum, “Geçer baba, üzülme, hadi gidelim” dedim.
    ···
  12. 87.
    +1
    Arabada, yanımda bitkin bir şekilde oturan adama baktım. Bu adam benim babam mıydı? Hani, bize kan kusturan adam? Bu küçücük adam? Başkası bana bunları anlatmış olsa, o anda hayatta inanamazdım. Bu adam bunları yapmış olamazdı… Eve gidene kadar, içime attım bütün gözyaşlarımı. O günden sonra, babamın yaptıklarına aldırmaz oldum. Ben ondan güçlüydüm.
    ···
  13. 88.
    +1
    Ben babamdan güçlüyüm.
    ···
  14. 89.
    +1
    Rezerved cok iyi lan kitabi biraktim buna sardim gorusurz panpa
    ···
  15. 90.
    +1
    partlar nerde panpa
    ···
  16. 91.
    +1
    reserved devam panpa
    ···
  17. 92.
    +1
    Sonra, dışarıya çıkarken bir şey dememeye başladım. “Ben çıkıyorum.” Eğer, “nereye” diye sorarsa, yine başa dönüyordum: “dışarıya.” ilk birkaç gün söyleniyordu, sonradan baş edemeyeceğini anlayınca, bıraktı peşini. Ben de, planımın bir sonraki aşamasını devreye soktum:
    ···
  18. 93.
    +1
    Kendimi bildim bileli, annemle babam hep kavga ederler. Hem de her yerde, herkesin yanında. Hem de, şiddete varan kavgalar. Gözünüzün önünde, babanız annenize vuruyo, ya ta tam tersi. Ve bunlar her gün, her gece oluyor. Çok garip bir duygu.
    ···
  19. 94.
    +1
    Bir kavgayı hatırlıyorum, 8- 9 yaşlarındaydım. Odamda ders çalışırken, artık alışık olduğum sesler gelmeye başladı: Salonun ortasında, babamla annem çok şiddetli bir şekilde kavga ediyorlardı. Babamın üstü başı yırtılmış, annemin dudağında kan…
    ···
  20. 95.
    +1
    Ayırmaya çalıştım, küçücük halimle, tabii ki başaramadım. En sonunda, ağlaya ağlaya bağırmaya başladım: “Baba, nolur anneme vurma, ona vuracağına gel bana vur… Bak benim canım da acımaz, hadi…” Düşününce ne kadar travmatik geliyor değil mi? Oysaki onların kulakları sağır, gözleri kördü o anda. Beni duymadılar bile, kavgalarına devam ettiler. Bense bi köşede ağlamaya devam ettim…
    ···