bir baba oğul hikayesi

biri cikip gelse her sey hayal dese

burda kaldım adam beni anlatmıyo ama beşiktaşlıyım babamı erken kaybettim

Sen de kendimi gördüm desem yabancı gelmez sana.

reserved

güzel anlatıyosun panpam

O sırada, babası “hadi gel oğlum, abiyi rahatsız etmeyelim, dinlendik yeterince” dedi ve bana “iyi günler” diyip kalktı. Giderlerkenki o görüntüyü, hiç unutamıyorum:

“Peki, ona söyle yanına gelsin. Bak ben hep babamla geliyorum.”

“tamam” dedim, yutkunarak. “Söylerim gelir.”

Var mıydı?

“Var, ama şimdi yanımda değil” dedim.

Ne zaman yanımdaydı ki?

“Evet oğlum” dedi babası. Tekrar bana döndü “Bak, babam da öyle söyledi. 4 yaşındayım ben. Sen kaç yaşındasın?” “20 yaşındayım” diyip güldüm.
“Senin baban yok mu?” diye sordu bana.

Yalnız değildim.

Oğuz, bi gün beni yanına çağırdı. “Araba sürmeye gidicez babamla, hadi gel” dedi. Koşa koşa gittim. Oğuz, şoför koltuğuna oturdu. Babası da yan koltuğa. El frenini indirmeye Oğuz’un gücü yetmeyince, babası gülerek indirdi. Oğuz, direksiyondan başını kaldırıp, arabayı sürmeye başladı. Belli ki, arabanın önünü göremiyordu. Buna rağmen, arabayı sürüyordu. Çok şaşırmıştım. Ahmet Amca’ya, “Ama Oğuz’un arabayı sürmemesi gerekiyor.” Dedim. “Neden?” diye sordu. “E, arabayı sürmek için ön tarafı görmek gerekirmiş. Babam öyle söyledi. Oğuz göremiyo ki.” Güldü Ahmet Amca. “Baban halt etmiş, bal gibi de sürülür. Hem, sen hiç araba sürmedin mi?” “Hayır, babam izin verm… Şey, yani ön tarafı görebilecek kadar uzayamadım.” Dedim telaşla. Babamı ezdiremezdim başkasına.

296 rezerved

rezerved

Rezerved sariyo lan

görüşmek üzere panpa takibindeyim

vay dıbına koyayımm.

O kâğıda notlarımı yazmamalıydım.

Tabii bu konuşmaları rahatça yapabilmemi sağlayan şeylerden en önemlisi, alkoldü. Alkollüyken bunları anlatabiliyordum. işlevsel bir şeydi benim için.

Cıvıl cıvıldı. Parkta yürüyüş yapanlar, sohbet edenler, sevgilisiyle muhabbet edenler, tek başına aylaklık edenler… Her türden insan vardı. Ben de, büyük bir keyifle gazetemi okumaya başladım. Bir müddet sonra, yanıma birileri oturdu. Baktım, 3- 4 yaşlarına bir erkek çocuğu, bana bakıp gülümsüyordu.

Bu insanlar gerçek miydi?