Kaan sakinleştikten sonra koridorda yürümeye başladık. Bilgisayarlar yeni gibiydi üstünde ne bir örümcek ağı ne de bir çizik vardı. Sandalyelerinin döşemeleri çok düzgün sıfır gibiydi. Bu aşırı düzen ve temizlik beni tedirgin ediyordu. Kaansa dikkati sıfırlanmış bi şekilde ortalıkta geziyordu. Koridorun sonunda çelikten büyük bir kapı ve daha sağ tarafında bir şalter inik durumdaydı.

Elimi yavaşça şaltere atıp kaldırdım. Birden odadaki bütün bilgisayarlar çalışmaya ve ekranlarında değişik yazılar çıkmaya başladı. Kaanın haberi olmadığı için paniğe kapılıp bıçağını çekti ve etrafa bakındı. Koridorda yanan lamba gidip geliyordu. Tırmanamıyacağımıza göre tek çıkışımız o büyük çelik kapıydı.

Kaana çıkmamız gerek dediğimde farkındayım nefes alamamaya başladım yoksa burda ölüp gidicez dedi. Haklıydı. Zar zor nefes alıyorduk. Bi kaç saat kapıyı açmak için yol aradık ancak bulamamıştık ve enerjimiz tükeniyordu.

Kaan birden çıldırdı ve bağırmaya başladı. gibTiĞiMiN YERiNiN ÇiKiŞI NERDE? NASIL GELDiK NEDEN GELDiK? HiÇ Bi tak ANLAMIYORUM. TEK YAPABiLDiĞiMiZ ÖLÜMÜMÜZÜ YAVAŞLATMAK. SAÇMA SALAK ŞEYLER GÖRÜYORUZ YOK KAZINMIŞ AĞAÇLAR YOK KEYPADLER ACAiP SAYILAR YOK 571 YO... kapı birden gürültülü bir şekilde açıldı sayıyı söylemesi üzerine ve yine şaşırmış bi şekilde birbirimize baktık.

Gece burdayız kardeşlerim yerlerinizi alın

kapı açıldığında koridorda kare kare ışıklar sırasıyla yanmaya başladı ancak koridorun sonu halen karanlıktı. Artık her şeye şaşırmayı bırakıp olanların ne anlama geldiğini bulmamız gerekiyordu. Koridorda yürümeye başladık. Koridorun sonuna geldiğimizde son olmadığını ve sağ doğru bir yol daha olduğunu gördük ordan devam ettiğimiz de ise koridor bizi tekrar adaya çıkartmıştı.

Ancak adanın neresi olduğunu bilmiyorduk. En son bulunduğumuz barınaklı yer güneydeydi ve o yöne doğru gitmeye başladık. Bi süre yürüdükten sonra tekrar barınağı görmüştük. yanına koştuk. Ben hemen keypadli taşa yöneldim ve 1923 Sayısını girdim. Kırmızı bir ışık yandı ve birden tüm ada titremeye başladı. Başımızı sağa çevirdiğimiz de bir alev dalgası önce kaanı sonra beni içine aldı. Derimin eridiğini hissediyordum..

Emree.. şii. Emreee. Oğlum baksana alooo Kulağım çınlayarak kendime geldim. Kaan karşımda bana el sallıyordu. kendinde misin oğlum daldın gittin dedi. işler daha da tuhaflaşmıştı.

Halen yeni açılan koridorun önündeydik. yürüsene durduk yere daldın bişey mi oldu? dedi. yok anlamında kafamı salladım ama vardı. Hemde çok garip şeyler vardı. Eğer bu koridordan sağ dönüş varsa ve bizi adaya çıkarırsa üstüne birde kaan '' barınak güneydeydi. O yöne gidelim derse. Gördüğüm şeyin ne olduğunu anlamaya başlardım. Daha çocukken evimizin sigortasının attığı ve annemin açarken çarpıldığını görmüştüm. 5 dakika sonra aynı şey olmuştu.

Geleceğimi görüyordum yoksa çıldırıyor muydum bilemiyorum. Belki de şizofren oluyorumdur gittikçe. Bunun ne olduğunu zaman gösterecek ve tıpkı gördüğüm gibi tünel sağ gidiyor ve ordan bizi tekrar adaya çıkarıyordu.

Arkadaşlar hikayeyi bazı özel sebeplerden dolayı sildim. Kusura bakmayın. Şimdi sonunu getiremedi gibi saçmalıklar diyecek olan liseliler çıkacak. Tek cevabım yeni hikayeyle geldiğimde çok konuşulacak iddaalıyım.

Takipte ve sağlıcakla kalın..