karakolda ifade verdikten sonra bıraktılar beni. boynumda muskamdan başka hiçbişey kalmamıştı. tam kapıdan çıkarken bi kadın geldi. üzerime doğru yürüdü. çantasından bi bıçak çıkarıp bana doğru koşmaya başlamıştı. ben o an refleksle kolundan tuttum polisler hemen müdahale ettiler kadına. üzerime çullanmıştı bi anda. bağırıyordu senin yüzünden senin yüzünden diye. kızımı verin banaaa senin yüzünden diye. dilanın annesiydi. beni öldürmeye çalışıyordu. beni nereden tanıyordu ? neden beni öldürmeye çalışıyordu ? benim yüzümden mi ? sen onu beni suçsuz yere bu pisliğin içine sokan huur kızına sor dedim suratına. polisler ne pisliği deyince anlatmaya başladım herşeyi polislere. adamlar ne yapacaklarını bilemediler. serbestsin gidebilirsin dediler. anneside serbestti tabii. akşam olmuştu. ne yapacağımı bilmiyordum. muskama baktım tekrardan boynumda mı diye yerindeydi. hocayı aradım. anlattım dilanın intihar ettiğini annesinin beni öldürmeye çalıştığını. şuan şehir dışındayım acil bi iş çıktı yarın evde olacağım yarın gel dedi bana. tamam deyip kapattım. çaresizliğin ne demek olduğunu öğrenmiştim o an.

eve gitmeye karar verdim. artık sabrımın sonundaydım ne olacaksa olsun istiyordum. muskamı çıkarıp onları bekleyecektim. enesi aradım böyle böyle bişey yapıcam yanımda olur musunuz hayır dedi kesinlikle olmaz. yüzüme kapattı telefonu. adamlığınızı gibeyim sizin dedim. bastım gittim eve. girdim içeriye. içerisi bi folloş olmuştu. tüm ışıklar açık tüm odaların kapısı kapalı tüm musluklar açık tüm penceler açık. gittim tek tek kapattım hepsini. odama girdim kapıyı kilitledim. muskayı çıkardım boynumdan. çalışma masasının üstüne koydum halıyı kaldırdım. ışıkları söndürüp gece lambasını yaktım. diz üstü çöktüm odanın ortasına. sinirden ve korkudan ağlamaya başlamıştım. konuştum buradasınız biliyorum. ne istiyosunuz benden ulan diye bağırıyorum. bi an ensemde bi soğukluk hissettim. tam arkamdaydı. kafamı çevirmeye çalıştım çeviremedim. içimde ki cinler hareket etmeye başladı vücudumda. beynime doğru yükselmeye başladı ikiside. kaburgalarım çatlayacaktı yere düştüm kıvranıyordum. vücudumu kaybediyordum. ele geçiriyordu vücudumu. ses tonum değişmişti. hiçbirşey yapamıyordum. yere yüz üstü uzandım. ellerim göğsümün üzerinde inliyordum acıdan. konuşmaya başladı. ben sadece duyabiliyorum ve görebiliyorum. diğer tüm vücudum ondaydı. kalktım. kalkan ben değildim oydu. kapıyı açtı. banyoya gitti. aynanın karşısına geçti. tipimi görünce şok oldum aynı şeytani bakışlar bende de vardı.

yazsana amk bekliyoz

sonra oturma odasına gittim. tv masasının altında ki kazınmış şeylerin fotosunu çektim. hocayı aradım. cevap gelmedi. ne yapacağımı bilmediğim o anlarda annem aradı. gecenin bi vakti aramazdı hiç uzunda zaman olmuştu. oğlum nasılsın dedi. sesi titrekti biraz. iyiyim anne dedim belli etmeden hayırdır dedim. oğlum baban çok hastalandı dedi. hayırdır anne nesi var dedim. bilmiyorum oğlum doktora zütürdük bi ses seda çıkmadı doktorlar vücüdunda bi sıkıntı bulmadı ne yemek yiyo ne bişey içiyo. çok kötüledi tüm gün yatakta tavanı izliyo arada bi konuşuyo bişeyler oluyo oğlum babana dedi. anne dedim ben yarın oraya geliyorum sakın bişey yapmayın bi hoca felan çağırmayın dedim. tamam dedi. balıkesirdeydi ailem. bursa yakın diye üniyi oraya yazmıştım. ertesi gün balıkesire geçtim. bi köyde yaşıyorlardıı kendi hallerinde babamın köyünde. babam emekli polis annem emekli öğretmendi. köy hayatı istemişlerdi sessiz sakin diyerekten. köyde öyle hayvancılığın yapıldığı bi yer değildi. çiftçilik yapan üç beş aile vardı gerisi köy hayatı işte. köye geçtim. kapıyı çaldım annem açtı.

oğlum hoşgeldin dedi. sarıldı sıkı sıkı bana bende sarıldım günler sonra anne sıcaklığı beni ilk defa mutlu huzurlu hissettirmişti. sonra yatak odasına geçtim hemen babam yataktaydı. bana baktı şöyle bi hayırdır dedi. baba seni görmeye geldim dedim. hoşgeldin dedi elini öptüm oturdum yanına. baba nasılsın gibi saçma bi soru sormak istemiyorum sana sorular sorduğumda bana dürüstçe cevaplar vermeni istiyorum dedim. annemle bakıştılar. hemen sordum. ne zamandır böylesin. 3 gündür dedi. 3 gündür içinde sıkıntı var mı giderek artan dedim evet dedi. annemle bakıştılar yine. içinde hareket eden bişeyler hissediyo musun seni rahatsız eden birşeyler var mı dedim yok ama rüyalarımda garip şeyler görüyorum. sürekli salıncakta sallanan ve ölen bi çocuk görüyorum. ölürken bana bakıyo. hiçbişey yapamıyorum. gözlerinden kan geliyo bana elini uzatıyo o an sıçrıyorum. sürekli aynı rüyaları görüyorum diyo. dinleyince cinlerin babama da musallat olduğundan emin oldum. ölen çocuklarının intikdıbını alacaktı ailemden ve benden. ama buna izin veremezdim bi an önce bi çare bulmam lazımdı yaşadıklarımı aileme anlatsam mı anlatmasam mı diye düşünürken dedem geldi. kapıyı çaldı. namazında niyazında hoş bi adamdı babamın babası.

bana musallat olan kabilenin başıda büyü yaptılar o beden artık bizim diye bağırdı. general gözlerime bakara çıkın yukarı dedi. avradını gibeyim. omurgam kırılacaktı bayıldım resmen. dişi olan çıktı lisana. o ele geçirdi beni. kolumdan tutup kabile başkanının olduğu yere sürükledi. aldı onuda. karşı karşıya getirdi bizi. bu senin karın mı dedi evet karısıyım diye cevap verdim. karını al bu bedenden. kardeşini de dedi. yoksa ikisini de öldürürüm dedi. ben sadece izliyor ve duyuyordum. kabile reisinin diğer kardeşi de çıktı aradan. yanımıza geldi. suratları köpek suratına dönüştü sanki. generale şeytani bakışlar atıp ibranice bağırmaya başladılar birbirlerine. hocanın beni yolladığı cin müslümandı. ve büyüye büyüden musallat olan cinlere karşıydı. diğerlerinden güçlüydü ama ikiye karşı şansı yok gibiydi. ikiside ifritti. benimki de ifritti. neden insan kılığındaydılar peki ? hep derlerdi cinleririn ayakları ters olur. öyle birşey yoktu. izledim baktım hissettim. ses tonları değişti iyice. kalınlaştı kulağı sağır edecek şekilde birbirlerine bağırıyorlardı. tüm birlikler durmuştu. ve karşıya bakıyorlardı bize bakan 1 tane cin yoktu.

Devam panpa devammm

general arapçaya dönerek avazı çıktığı kadar birşeyler söylemeye başladı. 4 bir yandan generaller geliyordu. bi anda hızlandılar 3 saniyede yanımızdalardı. gördüklerim izlediklerim karşısında hayretler içindeyim. cinlere inanmayan ben bedenimde bi cinin beni ele geçirmesiyle bi cin kavgası izliyordum. generaller iki ifritin etrafını sardılar. şeytani bakışlarını diğerlerinede atmaya başladılar. o sırada mektubu verdiğim general bize döndü. arapça bağırdı suratıma. altıma sıçmıştım sanırım hissediyordum. ağlıyordum içten içe bende ona arapça birşeyle söylüyordum. beni boynumdan tutup yere fırlattı 3 metre kadar uzağa. kemiklerimin kırıldığını hissettim sanki. diğer iki ifrit bağırmayla ağlama arasında bi ses çıkarıyordu. hiçbirşey yapamazlardı. üzerime yürüdü ben yerdeyken. eğildi. arapça aslan gibi kükreyerek birşeyler okuyup göğüs kafesimi sağ eliyle sıkmaya başladı eli büyüdü resmen. kemiklerimi kırıyorcasına bağırmaya başladım. arapça birşeyler okurken gözlerinin döndüğünü gördüm. gözü tıpkı bi kertenkele gözüne büründü yüzündeki nefret ağzından akan salyalarla içimdeki cinleri boğuyordu. ağlamaktan bağırmaktan sesim kısıldı gözlerim kızardı 5 dk boyunca içimdekiler debelendi. sonra bıraktı ayağa kalktı boğazımdan kanla karışık siyah bi sıvı ve içinden benim baksır parçam çıktı. elimle çekip aldım boğazımın içinden. öldüler dedi bana. iki ifrit ortadan kaybolmuştu. diğer genrallerde karşıya bakıyordu. içlerinden biri bile bana bize bakmıyordu. ağzımdan kan gelmeye devam etti toprağa türkürdüm. ağlıyordum korkudan. bacaklarım açılıp kapanıyordu korkudan titremekten. sonra bana bağırarak git burdaaaaan deyip suratıma tokat attı. beyler size yemin ederim çenem kulağıma kaydı ellerimle çekip düzelttim hemen. koşa koşa arabaya gittim. geriye dönüp baktığımda ise hiçkimse yoktu.

@196 şehir bursa. cadde değil. şehir dışında toprak bi arazi. bomboş ova gibi.

Hocanin adi ne sayik erol tangut mu

@200 hayır o adam sadece bir örnek. bu ilmi bilen nadir insanlardan. benim hoca farklı birisi.

yazıyorum olm çocuk anlatıyo ben yazıyorum işte makine değilim ya sabredin azıcık

reserved

arabaya atladım direk. torpidodan peçeteleri ağzımın içine tıkadım. ağzımdan çıkan baksır parçasınıda peçetelerin içine sokup evin yolunu tuttum saat iki buçuğa geliyodu eve vardığımda kapıyı çaldım babam açtı. ağzımın yüzünü kan içinde olduğunu görünce adam afalladı hayırdır lan bu haline ne toz baş içindesin her yerin yırtılmış. naptın oğlum sen ? oturdum direk. anlattım olanları. annem ağlamaya başladı beddua etmeye başladı bu belayı başımıza sürenlere. şimdi işin en sıçılan tarafına gelmiştim. içimdeki cinler kabile reisinin karısı ve kardeşiydi. ölümünü gördüler. ne olacaktı şimdi ? evi başımıza yıkacaklarından korkuyordum ama yapamazlardı muskalarımız vardı. annemin yoktu. o sırada hoca aradı hemen çabuk gelin dedi. baba dedim hoca çağırıyo acele yürü kalk dedim alel acele çıktı. neden bu kadar acele çağırdı acaba bizi diye meraklanıyordum. içimde ki endişe de git gide artıyordu.

yaz pampa

kapıyı çaldık. hoca açtık gelin dedi. oturma odasına girdik. benim mektubu verdiğim genarali içeride ayakta dikilip dik dik bakarken görünce korkudan bi adım geri attım görür görmez. hoca korkma gel dedi. çekine çekine girdim. babam anladı onun anlattığım cin olduğunu garibim annem hala çakmamıştı. generale adını sordum. kavsüm dedi. adı kavsüm bi müslüman cin. çok zamandır yaşıyo ve müslüman cin topluluklarında bilinen üst düzey bi cin ve karışık dinlere menzup cinlerin içinde barışı sağlamakla yükümlüymüş. hocaya anlatmış. hocayla arkadaş gibiydiler. annem koltuğa yapıştı korkudan kadın yere bakıyordu. babamda öyle. hocam şimdi ne olacak dedim. kavsüm bana bak dedi. yüzüne baktım. gözleri yine kertenkele gözüne dönüp bana çok kötü bi belanın içindesin dedi. anneme babama baktım bizi duymuyorlardı. farketmiyorlardı ikimizin konuştuğunu hocaya ve kavsüme bakıyorlardı. sanırım onu normal oturuyor olarak görüyorlardı. yüzü insandan değişip iğrenç bi görünüm almaya başlayınca kafamı yere eğdim. korkudan görmek istemedim. devam etti konuşmaya. karısıyla kardeşini öldürdük. ikisininde öfkeleri çok fazla. ne yapacabileceklerini bilsen şuan ölmek için yalvarırırsın bana dedi. ağlamaya başladım. anneme baktım seslendim anne dedim ne duyan var ne gören. seni duyup göremezler dedi. bana bak diye bağırdı. baktım yüzüne. tarifi imkansız iğrenç birşeydi. korkudan titrediğimi görsede aldırmıyordu. ne yapmam lazım dedim. hoca sana ve ailene birer yüzük verecek onları hep takılı tutacaksınız parmaklarınızda. çıkardığınız bir an da yakalarlarsa sülalenizi ortadan kaldıracaklar dedi. hıçkırarak ağlıyordum. sonra göz yaşlarımı silip tekrar yüzümü kaldıracakken annem sen ağlıyor muydun oğlum dedi. kavsüme baktım insan kılığında başka tarafa bakıyordu anne yok bişey dedim. görmemişleri duymamışlardı aramızdaki konuşmayı.

yaz pampa yaz çok iyi gidiyor

bi yarım saat kadar ara verecem parmaklarım ağrıdı. yarım saat sonra devam edicem yazmaya beklemeyin o yüzden işlerinizi hallerin o sırada. en gez 11 de buradayım.

anlat anlat seri ama züt

dedemin elini öptüm hoşgeldin evladım dedi. boynumdaki muskayı farkettim hayırdır bu ne dedi. sonra annem gömleğimi araladı baktı hakketten ne bu oğlum dedi. dede dedim yutkunarak hayırdır oğlum noldu dedi. aileme de anlatmanın zamanı gelmeliydi babama neler olduğunu bilmesi lazımdı herkesin hakkıydı eninde sonunda öğreneceklerdi. 1 saat kadar anlattım yaşadığım herşeyi harfi harfine tek kelime etmediler 1 saat boyunca. annem gözlerimin içine bakıyordu anlamsız anlamsız babam ben anlattıkça doğrulmuştu yatağın içinde herkes şok geçiriyordu evin içinde. bi an dedem euzu besmele çekmeye başladı sesli sesli. ya rahim ya gaffar diye diye bi hal oldu adam. baba dedim yarın bursaya gidiyoruz sen ben annem. hocayla halledicez bunu dedim. tamam dedi soğukça. anlattıklarım sanki beni onlardan 1 adım uzaklaştırmıştı. dedem gel bakiyim yanıma dedi. gittim yanıma oturdum. sesli şekilde arapça bişeyler okumaya başladı. dua mıydı ya da başka bişey miydi bilmiyorum. içimde bişeyler hareket etmeye başlayınca yere yapıştım yine acıdan. dedem sustu gözlerini dört açtı bana baktı annem oğlum diye çığlık attı yere yanıma geldi noldu bişeyin var mı felan diye naptın baba diye bağırdı dedeme dedem sustu beni izledi sadece kalktım sonra. ağlamaya başladım dolmuştum artık. sabrım kalmamıştı anneme sarıldım bi yarım saat kadar ağladım.