merhaba. ben türkiye'de yaşayan sıradan bir kızım.

ilk tacizimi ortaokula giderken otobüste yanında oturduğum yaşlı bir adam tarafından yaşadım. bacağımı okşadı. hala hatırlıyorum nasıl hissettiğimi, yerime mıhlanıp kaldığımı, beynimin kanının çekildiğini. ama sesimi çıkaramamıştım. sebebini bilmiyorum. zaman zaman düşünüyorum keşke bağırsaydım, adamı rezil etseydim orada, lince uğrasaydı diye. ama anlamamıştım bile ne olduğunu. sırtında kocaman çantayla dershaneden dönen ufacık bir çocuğum ve yaşlı bir herif bacağımı okşuyor. neden? bir sonraki durakta, evime yirmi dakika uzaklıkta indim. istemsiz bir suçluluk duyduğumu hatırlıyorum. işte bu şekilde tanıştım taciz kavramıyla.

her türkiye'de yaşayan sıradan kız gibi ben de sayamayacağım kadar çok tacize uğradım. bunların bazıları fiziksel; bazıları sözlü; bazıları ise yalnızca bakışla oldu. bazen evime kadar takip edildim, babam olmadığı için erkek arkadaşımı arayıp sesi iyice çıksın diye telefonu hoparlöre aldım ve onunla babammış gibi konuştum. kim bilir kaç kez "beni şuradan alacak mısın? tamam oraya geliyorum babacım," dedim sesim titreyerek. bir defasında o kadar fena durumdaydım ki balkondaki kadına "annecim, kapıyı aç, ben geldim." diye seslendim. arkamdaki herifi görmüş, bozuntuya vermeyip beni apartmana almıştı, aynı herif sürekli o civarda dolanıp kadınları takip ediyormuş. hiç unutmam onu da. güzel yürekli kadınmış.

geçen kıştı. çok iyi hatırlıyorum; üzerimde dizime kadar bir palto, paltonun iki-üç parmak aşağısında biten çizmeler, başımda şapka ve boynumda da atkı vardı. bir tek gözlerim gözüküyordu anlayacağınız. bunu niye söyledim? çünkü mini etek ya da şort giydiğimizde "tahrik etmiş" oluyoruz ya hani, tahrik olunacak en ufak bir şey yoktu. bilin diye söyledim. ha saçımın telinden, gözlerimden bile tahrik olacak sapıklar varsa bunun için yapabileceğim bir şey yok. yaşadığım yerde çok leş bir bölge var. bir durak ama etrafında sanayiden başka hiçbir şey yok. durağı otobüs bekleyen endüstri meslek öğrencileri doldurduğu için birkaç metre ötede sigara içerek arkadaşımı bekliyordum. otuz-otuz beş yaşlarında bir herif kocaman yolda dibimden geçti ve kolumu sıktı, sonra bana bakıp "sen ne güzel şeysin lan öyle," dedi. evet. aynen bu. yine ortaokula döndüm, yine yerime mıhlandım. konuşamadım, hareket edemedim, bağıramadım. etrafta müdahale edebilecek kimse var mı diye bakındım ama sanayi, endüstri meslek öğrencileri, yoldan geçen tek tük arabalar ve ben vardık orada sadece. tek yapabildiğim sonunda kendime gelip kolumu o herifin ellerinden kurtarmak oldu. iki-üç dakika sonra arkadaşım geldi. olayı anlattığımda "bir şey olmaz, abartma bu kadar." dedi. erkekti, anlamıyordu. arkadaşlığımı kestim bir süre sonra.

bir tanesi trajikomik. akşam sekiz gibi karşıdan bir adam yaklaştı ve çok nazik bir şekilde "bakar mısın?" diye sordu. yazdı, şort ve askılı giymiştim. hani meşrulaştırmak için bir sebep ararsanız zorlanmayın diye söyledim. adam düzgün görünüşlü, gömlek-pantolon giymiş biriydi. "buyrun?" dedim. "benimle bir yerlere gelmek ister misin?" dedi gülümseyerek. "yok, teşekkürler," dedim ve hemen telefonumun ekranını açtım. annemi aramak için. ters yöne yürümeye başladım. "benimki seninle bir yerlere gitmek istiyor ama," dedi arkamdan. o benimkinin ne olduğunu, ancak eve gittiğimde idrak edebildim.

tüm bunlar, hepsi gerçek.
ve eminim ki benzer vakalar her gün hemcinslerimin başına geliyor.

o kadar çok tacize uğradım ki, en sonunda bunu - yazık ki - normal bir şeymiş gibi görmeye başladım. artık bakışları görmezden geliyor, biri laf atarsa duymamış gibi yapıyorum. ama sanki ben cinsel bir objeymişim, vücudum üzerinde hiçbir hak sahibi değilmişim gibi yanımdan geçerken sağıma soluma dokunanlara ne yapmam gerektiğini hala bulamadım. cesaretim artıyor gitgide, artık sesimi çıkarabiliyorum ufaktan. yakında en ufak bir taciz belirtisi göstereni, hiç affetmeyecek ve herkesin önünde rezil edeceğim.

bu da, itiraf niteliğinde bir yazı oldu. çok dolmuşum sanırım.

taciz ne midir?

taciz; bir insanın bedenine ya da fikirlerine izinsiz yapılan her türlü sözlü & fiziksel müdahaledir.