bir orospunun hakettiği sonu

prezerved

bence sen o hanzo dayında bulmalısın bütün suçu. 14 yasındaki bi çocuğu kerhaneye zütürmüş ve çocuğun travma yaşamasına sebep olmuş. çok açık. sen böyle bir dayı veya baba olma lütfen!

seni özledim dedim sadece ve içimden sinsice sırıtarak. beyfendi kimsiniz dedi. anladım ki o da tereddüte düşürmeye çalışıyordu beni ama ben kararlı olmalıydım, kendime olan güven herşeyin anahtarı olacaktı bu sefer biliyordum. ben işinden çok seni hayranlıkla izleyen, takip eden, takıntılı müdavimlerindenim dedim. herşeyini bırakmaya karar vermişsin dedim. sırf bu bilgiyi bile alabilmek için ne kadar çok uğraştığımı anlattım. ve tek istediğimin seni göremicek olduğumu bilerek son defa daha sevişmek olduğunu söyledim. çünkü ben belki senede 3-4 kez anca geliyordum ama, benim gelişim, sana hazırlanışım bi çocuğun bayrama hazırlanışı gibi mutlu ve heyecanlı oluyo dedim. seni o kadar çok arzuluyorum dedim.

artık anlamamazlıktan gelmekte diretmiyordu. peki anladım dedi sessizce. bişey onu üzmüştü belli ki. anlamadım. yaşadığı başka şeyler başka duygular vardı elbette ki. beyfendi kusura bakmayın, ben bir daha geri dönmemek üzere bıraktım işimi dedi. lütfen beni de böyle bir telefon için bir kez daha aramayın dedi. kusura bakmayın kapamak zorundayım dedi. arkasında deniz, vapur ve martı sesleri geliyordu.

ben ona olan hayranlığımın normal bir hayranlıktan ibaret olmadığını, bu zamana kadar kendisine onca kişinin kimbilir nasıl davrandığını tahmin ettiğini, evet kendimin de asıl olarak sevişmek istediğini, ama bunun elinden oyuncağı alınan bi çocuğun tekrardan oyuncağını son bir kez istemesi gibiydi. aslında istediği ne oyuncakla oynamaktı, ne de son kez oynamaktı. istediği onu bir kez daha görebilmek bir kez daha hissedebilmek, dahası bir kez daha sahiplenebilmekti. sahiplenmek mi? dedi. beyfendi ben bu dünyada bir huuryu sahiplenebilecek en aykırı varlığın olabileceği ihtimaline bile inanmıyorum dedi. sizin niyetiniz apaçık, benim geldiğim yerde benim gibi niceleri var dedi. lütfen onları tercih edin bu seferlik dedi. isteğinizi onlarla karşılayınca bana tekrar ihtiyacını olmayacak zaten dedi.

hanfendi dedim, siz beni anlamadınız galiba dedim. sizi yıllardır takip ediyorum, iç mimarlıktan mezun olduğunuzu biliyorum, bu mesleğe ne zaman başladığınızı biliyorum, 2-3 aydır kendiniz için bi sonu olmayan bir tatil e çıktığınızı biliyorum. anlasanıza sizi bu kadar çok takip eden birisi sizce sizden sadece fiziksel arzularının tatminini mi bekler dedim. izin verin tanışalım, birlikte bişeyler içelim hiç olmazsa dedim. sadece böyle bir şansım olsun, istediğim başka birşey değil dedim. siz böyle zor bir aşkı anlayamazsınız dedim. herhalde bir huuryla en olmucak bir muhabbete girmiştim ama bunun sebebi huurnun konuşmasından anladığım kadarıyla depresyonda olduğu ve duygusal bir boşluk içinde olduğundan dolayıydı.

reserved

hadi bakalım dedi. hayatım boyunca kendim için olan şeyleri hep bir adım ileri erteleyerek kendimi çok malca durumlara soktum dedi. herhalde bir iki bişey içmemizin de bi zararı olmaz dedi. madem bu kadar çok ilgilisin, hemen şimdi gel dedi 2 saat sonra ortaköy de ol dedi. madem bu kadar seviyosun bir sevgili gibi gel ama dedi, denizi seyredelim dedi. madem o kadar dedi, gelince sevgilinmişim gibi davran dedi. ve de nolur dedi, fiziksel birşey olacaksa bu sevgililerin yaptığı gibi olsun dedi.

reserve

amk dumur olmuştum. bu belki hiç düşünmediğim tepkilerden bir tanesiydi. bu huur çok ağır bir depresyon sürecindeydi herhalde, ve bir yabancının bir telefonuna bile bu kadar saçma derecede samimi cevaplar verebiliyordu. neyse emin olun 2 saat sonra orada olcam dedim. peki o zaman dedi, görüşmek üzere dedi telefonu kapattı.

11. sayfada kaldım unutturmayın

hzlı yaz panpa yarın veritabanı var

gittim bunun yanına, hava biraz serindi, orası da zaten deniz kenarı olduğundan esiyordu. çok iyi hatırlıyorum krem bir kaban giymiş ortaköyde bir banka oturmuş denizi seyrediyordu. gördüm bunu uzaktan bi süre seyrettim, gözleri dumanlı dumanlı uzakları seyrediyodu. amk içimdeki nefret dolup taşıyodu ama çok da merak etmiştim nolmuştu bu kevaşeye. bi süre izledikten sonra yanına oturdum. istanbul dedim, kahpelerin en büyüğü dedim. çünkü istanbulda herkesin kötü bir anısı, herkesin kendine hayattan nefret ettirecek bi sebebi var dedim.

baktı yüzüme, gülümsedi, gel bakalım yabancı dedi. anlat bakalım neyimi özledin benim dedi.

burda oy verince huurnun facebook profili çıkıyor beyler

http://apps.facebook.com/...?fid=573927678&ref=nf

nesi özlenmez ki böyle birinin dedim. o kadar güzel, o kadar çekicisin ki dedim bi kere insan bir baktı mı, tekrar tekrar bakmak istiyo dedim. seni diğerlerinden ayıran bir şey var ama dedim. durdum aklıma hiç bi tak gelmedi. ne dedi, bilmiyorum dedim, ama öylesine insanın içini ısıtan, öylesine insanın içine içine giren bişey var dedim, ama sorsan nedir o diye bilmiyorum dedim. sarı saçlarına hayat belki onlarca beyaz tel koydu daha 32 yaşındayken sen dedim, ama o sarı saçlarının güzelliği hiç birini göstermedi onların hiç birini dedim. ben sana dokunurken gözlerine baktığımdaysa onların hepsi apaçık gözüküyodu sanki dedim. hatun o kadar demliydi ki, bana ilham oluyodu resmen böyle laflar için. yoksa gibsen yapcağım iş değildi.

reserved

ben böyle anlattıkça bu huurnun ilgisi artıyodu. tam 2 saat boyunca konuştuk orada, konuştukça konuşma neşelendi, konuştukça ota taka yorum yapıp gülmeye başladık. sonra durdu, kimsin sen dedi. seni bir süre uzaktan göremeyince deliye dönmüş gizli hayranınım ben dedim. ama izin versen sonsuza kadar izlerdim seni dedim. yarın da gelsene dedi. çok isterim eğer sana problem olmazsa dedi. yarın da buluşalım dedi. diceğim o kadar şey, yapcağım o kadar şey vardı yalan oldu. tamam dedim, tabi ki gelirim dedim. bıraktım onu durağına kadar, döndüm geldim geri.

eve gelince titreme sardı bnei. saçma sapan tepkiler veriyodum, hatunun ağzına sıçmaya gitmişken aşık etmiştim kendime. ne derdni anlayabilmiştim, ne de istediğim herhangi bişeyi yapabilmiştim. yapcak tek bişey vardı, yarın da yanına gittim bunun. benzer bir konuşma oldu, sonraki gün de sonraki gün de ve sonraki gün de... konuşmalar giderek eğlenceli hale gelmeye başlıyodu. yürüyoduk, dolaşıyoduk, geizyoduk, huuryla sevgili olmuştuk

düşünmeye başlamıştım, acaba bu da yaşadığım pgibolojik sorunların bir parçası mıydı. hayatımı kararttan huurya karşı bişeyler mi beslemeya başlamıştım. tamam nefretim azalmıyodu, ama resmen artık bu huurnun nazını çeker yolunu gözler olmuştum. bi gün taksimin girişindeki özsüt e oturmuş caddeyi seyrediyorduk. o gün bana baktı uzun uzun, gözleri doldu. kimsin sen dedi. sonra biliyorum kim olduğunu aslında ben dedi. kimmişim dedim. sen benim hayatımı kurtarmaya geldin dedi. niye ki dedim. çünkü sen olmasaydın ben yoktum şu anda dedi. işten dolayı o kadar bunalmıştım, hayat o kdar boş gelmeye başlamıştı ki dedi, herşeyi bi anda bırakıp sadece kendi hayatımı yaşamak istedim dedi. ama bu damga öyle yapışmıştı ki üstüme dedi, en başta vicdanım rahat bırakmıyodu beni dedi. sürekli içimde artan bir baskı vardı dedi. ve ben vazgeçmiştim, intihar etmeye karar vermiştim dedi. tam intihar etceğim gün, senin telefonun geldi dedi. ben herşeyden vazgeçmişken, beni merak eden birileri çıkmıştı dedi. zerre inancım yoktu ama dedi, sadece merak ettim dedi. o gün intihar edecek birisi için ölümü bikaç saat ertelemek bi sorun olmazdı diye düşündüm dedi. sonra senle konuştuk dedi, sen beni anlatıyordun her sözünde dedi. ne desen kendimden bi parça buluyodum dedi. beni bu derece anlayabilen birisinin olmasına çok sevinmiştim dedi. sonra seni bir daha ve bir kez daha görmek istedim dedi. okulumu bırakmıştım yarıda dedi, huurlukla geçiniyordum, tamam çok iyi bi para alıyodum ama hiç bişey beni mutlu etmiyodu dedi. aile, akraba çoktan gibtiri çekmişti bana dedi. o herşeyin imkansız olduğu anda sen aradın, ve herşeyi güzel ve çekilir yaptın dedi. sen benim hayatımı kurtaran kişi olmalısın dedi.