Bilgisayara ilk satranç programı yüklediğimizde 6 yaşındaydım. Program çok hoştu. Satrancımı orada geliştirme fırsatı buldum. Bu geliştirme çok basit bir şeydi tabiki.

Anasınıfına geçtiğimde çok sevinmiştim. Yaşıtım bir sürü kişiyle aynı yerde olacaktım. Anasınıfında yaşıtlarımdan biraz uzun olduğum için onları döver ve ellerinden oyuncaklarını alırdım. Hatta herkes benden korkardı. Neden bilmiyorum ama başkalarının korktuğu kişi olmak hoşuma gitmişti.

Edit: imla

Babam aslında iyi birisiydi. Abimle birlikte satranç oynadıklarını görünce bende satranç öğrenmek istedim. Sağolsunlar hayatımın veli nimedini bana 4 yaşımda öğrettiler. Ama basit bir şekilde biliyordum satrancı. ileride hayatımın en önemli olaylarında rol oynayacak olan zeka oyunu... Fark ettiyseniz hep strateji ve zeka oyunları oynadım çocukken. Bunlar bugünkü benim temelimi attı.

Annem beni çok severdi. Ama kardeşim doğunca onunla daha fazla vakit geçirmeye başlamıştı. Yine de benimle ilgilenmeyi ihmal etmezdi. Babam hep şehir dışında çalıştığı için çocukluğumda onunla ilgili pek bir anım yok. Olanlara da zamanı gelince değinirim. Ama sesinden bile korkardım. Telefondan yediğim azarların hepsi bana birer tokat gibi gelirdi. Aslında haşarı bir çocuk değildim. Ama yinede annem uğraşamayınca babamı arardı.

Okuyan varsa kendini belli etsin isterim.

Abim bana göre bir kahraman gibiydi. Teknolojik aletlerin içini açar geri kapatırdı. Bilgisayara oyun yüklerdi. Misket oynarken yenilmezdi. Ama beni hiç sevmezdi. Çünkü benden önce o evin en küçük çocuğuydu. Ben doğduğumda tüm ilgiyi kendi üzerime toplayınca benden nefret ettiğini düşünürdüm. Kardeşim doğduğunda onu daha çok sevdi. Çünkü benim tahtıma o geçti. Ama ben abim gibi davranmadım. Kardeşim olduğu için çok sevinmiştim. Daha 3 yaşında abi oldum...

Abimler ile dışarı çıkıp taso da oynardım Sinanla birlikte saklambaç da. Abimle oturup Pokemon da izledim ileriki zamanlar da çıkan Bakuganı da.

Eğer ki yanlış hatırlamıyorsam Age of Mythology'i ilk olarak abimle birlikte bilgisayara kurmuştuk. Daha doğrusu o kurarken ben onu izlemiştim.

Evde sadece bilgisayar yoktu abime alınmış bir ateri de vardı. Çok güzel bir çocukluk geçirdim demiştim size. Ne 90 lı yılların çocukları gibiydim ne de milenyumlu çocuklar gibiydim. Ben 99 lu olarak arada kalmaktan ilk defa mutlu oluyordum.

Rezerve

Bu tutar buryada rez alim

Tutacak bu rez

Artık o gelene kadar tek başıma oynamam gerekiyordu. Allahtan evde zamanın en teknolojik aleti vardı. Bilgisayar... içinde Mario, Pinball gibi oyunlar vardı ama beni en çok kendine çeken oyun Fate Of The Dragon du. Biraz karmaşıktı. Ama çok zevkliydi. Sonra zamanla Midtown Madness de oynamaya başladım. Ama Fate Of The Dragon kadar bir heyecan oluşturmazdı içimde.

ilk arkadaşım Sinan... Benden 3 yaş büyüktü. Ama aynı apartmanda yaşadığımız için çok iyi arkadaş olmuştuk. Sabahları birlikte dışarı çıkardık. Annelerimiz çağırana kadar oyun oynardık. Bir gün ablam ve abimi tatlı bir okulun ilk günü heyecanı sarmışken onunda aynı kıyafetlerle okula gittiğini gördüm. ilk arkadaşım okula başlamıştı.

Reservasyon

Rezervasyonel

Modların azabı..

Takma panpa yeni hesap açarsın

normal silik sandım geldim

Hayatım boyunca hep silik birisi olduğuma inandım. Dünyada bir amacı olmayan serseri bir ruh... Aslında hep bu kadar umutsuz olmadım. Bir zamanlar gerçekten mutluydum. Daha dünyayı tanımamışken...

Hayatımı okumak isteyen olursa anlatırım.