bir torbacı masalı

elimizde 100 lira gibi bir para vardı, yeterdi aslında.ama bugün bitireceğiz diye and içmiştik neredeyse. aslı resmen bir xabi alonso gibi oyun kurmaya devam ediyordu bakırköyde."artık bir yemek yeriz herhalde ?" diye sordu. yeriz dıbına koyım niye yemeyelim."ne yiyelim ?" diye sordu, kapitalizme domalacağımızı biliyordum.big king ranch sos soğan halkası derken paranın dıbına koyacaktık. dedim,burger yapmayalım, yedikten sonra kendimi tak gibi hissediyorum.

güldü.bir dürümcüye soktu bizi.o an vejeteryan olasım geldi, künefesine,dürümüne saydırmak istiyordum. para lazımdı.her şey için. künefeye vereceğim 5 lira bir paket sigara için yeter de artardı ne gerek vardı ? ama aslı öyle istedi, öyle yaptık.

süper bir ziyafet çektik kendimize. kişi başı 10 ar liradan kurtulduk. nerden baksak bir 4 gram boşa gitmek üzereydi. olsun.cimrilik ve tutumluluk arasındaki ince çizgide zeybek oynuyorduk aslıyla karşılıklı.

kebap salonundaki dürümcü de tam yavşaktı. sanki yıllardır arkadaşmışız gibi karşıladı bizi, gıcık oldum muallakye, dumanla da işi yoktu hem, gibtirsin gitsindi... aslı bozuntuya vermedi, hadi abi biz kaçıyoruz dedi, verdi parayı çıktık.

aslı herşey için biçilmiş kaftandı. yanında bir hiç gibiydim.ama bensiz bir işe kalkışmayacağından da emindim. hala eminim.

dürümcüden çıktık bir ps cafeye girdik... buna ne gerek vardı ? aslıyla oturup pes mi atacaktık ?hayır tabi. gittik.dükkan sahibi baya iyi karşıladı bizi, ilginç bir adamdı, güzel bir cafeydi, yalan yok. eğlenceli yerdi,tam bir hippi partisi yapılacak yerdi. içerdeki tüm liseliler, tüm guitar hero oynamak isteyen ergenler gözümde duman avcıları gibiydi o anlığına.

ancak alışverişin sadece dükkan sahibiyle alakalı olduğunu anladım. cafenin üst katına çıktık. buraya da çiftlerin yiyişebileceği bir yer yapmıştı.cam kenarına geçtik. sigaraları yaktık muhabbet ettik, yakında evleniyormuş. arkadaşlarıyla beraber bir bekarlığa veda partisi benzeri bir şeyler yapacakmış. yüklü bir mal arıyormuş. aslı durumu anlayınca elimizdeki kalan otları adama iteleyebileceğimizi düşünmüştü sanırım. başladık konuşmaya. adama üstümüzde yetecek kadar olduğunu söylediğinde üst katın kapısını kapattı, zaten kimse yoktu. kitledi kapıyı aşağıdaki çocuğa kimsenin gelmemesini tembihledi. aslı ben ve ps cafenin sahibi, patrick in 4 grdıbını çıkartıp bong un türkçedeki adı kova işine girdik.ben de mal ziyan olacak adam beğenmeyecek diye tribe girdim.o kafayla içtim.

sonra aslı aldı dumanı.en son da adam. eğildi pete.

oldum olası bu kova icadından nefret etmişimdir, aslı da pek sevmez.

goril bir keresinde floryaya yüzmeye gittiğimizde denizde kova yapmayı teklif etmişti, gerçek bir gorildi.şu behlüle final bölümünde yaptıkları halıflex sakal gibi gorilin tüm vucudu kıllarla donatsaydık, herhangi bir goril yavrusu sanar bağrına basardı am biniriğini.

goril iyi adamdır, güntekin de öyle, babası ne kadar edebiyat düşkünü de olsa evladı tam bir tiner bağımlısı, tinerin tüm harflerini ezberlemiş bir binin teki. semtteki tüm köpekleri neredeyse kendine köle etmişti güntekin beni de pek severdi,az zütünü kurtarmadım. gorille ikisi bizden daha kötü durumdalar.ilk entry de bahsettiğim sitede yaşıyorlardı. herkese korku salıyorlardı ancak kimse onların sitesine girmeye çalışmıyordu. züt korkusu işte. zamanında elit insanlar yaşasın diye yapılan sitelerde esrar dumanından, tiner kokusundan kılları simsiyah olmuş kuduz köpekler takılıyordu. sadece asansörü ekgibti sitenin. camları da ordan burdan çaldıkları örtülerle kapatmışlardı. yaşayıp gidiyorlardı çalarak. günün birinde onların da mağdur durumuna düşeceklerini bilerek, kendilerini mağdur edecek insanları bekleyerek yaşadılar.

kafaları dünyamızın seviyesine düşmesin, kendi yarattıkları hayal dünyasında yaşasınlar diye her akşam bir tiner alıp bırakırdım muallaklere. köpekleri de zararsızdı bize karşı. ancak ne zaman bir fırından geçseler fırıncı altına sıçardı köpekler yine vitrine saldıracak diye, napsın hayvanlar et nedir bilmezler...

bu kadar bilgiden sonra konuma döneyim, adam da aldı, öksürdü biraz dumanın etkisiyle.ben oldum olası tam duman alamam şu kovadan birazını illa salacağım dışarıya.ama adam oral sex hastası sanki. dibine kadar aldı dumanı. helal olsun.

ben bu kadar kafi deyip çekildim 2 3 kapak sonra. aslı da yüzünü yıkamaya gitti kattaki tuvalete, adam tek devam etti. hayatının neredeyse %60 ını anlattı bana.

babasının taksi plakası kralı olduğunu, annesinin ailesinin sırça köşklerden çıktığını karısının avukat olduğunu, sırf şu taktan uzak dursun diye babasının burayı açtığını... her şeyi. adam zenginlik içinde sefalet yaşıyordu. ayda binlerce para kazanıyor ama bu dükkanda kalmayı bir sefalet olarak görüyordu.

haklıdır belki de,banane. paramızı versin yeter.

adamla anlaştık. malı beğendi, baya beğendi hatta.ne kadar dedi.
aslı gramı 20 dedi. artık neden böyle dediğini biliyordum, adam geri kalan tüm malı alacak aslı da en fazla 15 e kadar inecekti.

ama nedendir bilinmez. adam o kafayla kabul etti,dur bi hesap makinası kapayım dedi, baya güldük arkasından. yürürken tek başına titanikteki aşıklara benziyordu herif. sallana sallana...

kaptı geldi hesap makinesini.

adam - kaç gram var ?

ben -4 şimdi içtik.

adam -tamam onu da hesap edelim.

ben -yok, beraber içtik. lafı olmaz.

adam -lan ne beraber içtik, kitlediniz bana tüm dumanı.

üstelemedim iyi dıbına koyayım dedim.

4 öyle sattık 4 öyle sattık.12 gram vardı. yetmez dedi adam, ertesi gün e 20 gram daha ayarla dedi. aradım tufanı. dedim böyle böyle, cemile sorup dönücem dedi.

döndü bi 10 15 dk sonra.o ara adamla bi pes attık, fark çaktı muallak bana. neyse bunlar ayrı mevzular. döndü tufan.gel yarın al dedi.

tamam dedim, hesapla 32 * 20 kaç çıkıyor ?

nasıl hesapladıysa o kafayla e li rakam çıktı. dedim var dıbına kodumun müptezeli.

hesapladım, çakma abercombie satan esnaflar gibi hesap makinesini adama çevirdim,640 yazıyordu. adam çıkardı 650 verdi. aldık koyduk cebe. durun dedi. biraz kafam düzelsin öyle çıkarsınız.

camı tam açtık. baya bi muhabbet ettik hakkında çok şey öğrendik, ertesi gün için sözleştik.bu saatlerde malı getirecektik. haliyle akbili de liseli bine vermeyecektik. üzüldüm bine o an.o kafayla bi onu düşündüm.lan yazık çocuğa dedim, minibüse para vericek boş yere... ağlayacak gibi oldum aslı hafiften uyardı tatlı bir tokat attı adam ayıkmasın diye. eyvallah dedim kalktık çıktık adamın kafa düzelince, döndük mahallemize.