bir torbacı masalı

ayağa kalkıp etrafa baktığım gün, yine dönmek istedim bu tarz şeylere. ancak telefonumun bir hafta boyunca çalıp ertesi haftalarda bir mesaj bile almaması döndürmüştü beni bu yoldan.

ne gazella ne kerem ne goril ne ps kafenin sahibi.

güntekin bile artık rüyama girip " ben bir şey yapmadım abi, kendisi atladı " demiyordu ağlayarak. kahpemle iyiydik, ancak birbirimiz için evdeki herhangi bir biblo gibi olmaya başlamıştık, birisi gelip kırsa ziyanı yok derdik. yenisi alınır.

ancak ikimiz de birbirimizi piyasaya yeniden arz edecek halde değildik, talep de yoktu. uzun zamandır hiç bir kadınla kesişmiyordum, kimsenin gözüne hoş gözükebilmek için göbeğimi içime çekmiyordum. ancak kahpeyle oturup iki kadeh rakı içip biraz sarmalamak hoşuma gidiyordu. hangimiz hangimizin çarşafı, hangimiz hangimizin zıvanasıydı anlayamadık yıllarca, seneler aktı gitti.

gazella kimyager olacak yavşağı yanına almıştı,en son yanlarına gittiğimde ki bir kaç ay oluyor, iyice işi büyütmüşlerdi.her taku harman edip satıyorlardı. kimyager de diksiyonunu ve dünya görüşünü düzeltmiş olacak ki iyi pazarlıyordu bu taku, gazella yine bir yığın travestiyle gezip dolaşıyordu.

daha sonra bu travestilerin onun köpeği olduğunu anladım. gazella da kar tanesi kadar yürek yoktu.bir damla gururu bile taşıyamazdı. şehire iş aramaya gelen doğuluları, hafif meşrep üniversite gençlerini ve hatta otobüs şöförlerini bile kendi emri altına sokmuştu adam.o potansiyel vardı zaten adamda. kimyager bir travestiyle baya muhabbet etmişti en son görüştüğümüzde ne iş lan dedim sen de mi asansörcü oldun.yok abi dedi,iyi anlaşıyoruz dedi. adam bildiğin kanlısını bulmaya gelmiş istanbula, gazellayla tanışmış travesti olmuş... o hikayeyi duyduktan yirmi dakika kadar sonra kalktım, döndüm yurduma.

kerem bini de artık bana ihtiyaç duymuyordu. gazellayla bağlantısı vardı yetiştirdiği otları her türlü pazarlıyordu. artık eskisi gibi her gün evde değildi, aksine her gün yollarda olabildiğince insan tanımaya çalışıyordu. sırf 2 haftasını çeşitli illere gidip gelerek otobüs seferlerinde yanında oturan insanlarla tanışmak için harcamış anlattığına göre.

saygı duydum hepsine.

goril ve ps kafenin sahibi sadece resmiyete dökmedikleri ilişkilerini gönüllerince yaşıyorlardı,bir gün tek başıma beyoğlunda gezerken yolda karşılaştım alakasız bir yerde saat 9 civarlarında el ele geziyorlardı. yanlarına gelip tokalaştığımda bize yaklaşan üç beş adam gördüğümde tamam dedim, bunlar olmuş abi.

bildiğin birisi gelip bunlara laf etmesin tatları kaçmasın diye adam tutmuşlardı.ps kafenin sahibi bildiğin yolda görseniz huur bu diyeceğiniz bir hal almıştı. yüzünde bir gram sakal yok,dar pantolon ve aşırı geniş yakalı bir tişörtle geziyordu. ancak bildiğiniz " muallak " diye sıfatlandırdığımız türdendi.

babasının yanında regular fit gorilin yanında superslim di huur çocuğu.

onlar da artık köşelerine çekilmişti.

bir ayda çok şey değişmişti. kimseden bana ihtiyaç duymasını beklemedim. daha doğrusu şimdilerde böyle düşünüyorum o zaman nedir ne değildir diye analiz etmezdim olayları akışına bırakırdım akarsa ekime akmazsa gibime kadar derdim.

kahpem girdiğimiz bu yeni dünyayı farketti ve açıköğretimden gibindirik fakat istihdam alanı geniş bir alana yazıldı,az kaldı bitirmesine.

aslı ?

aslının durumu berbattı.

kocasından ayrılmış çocuğuyla birlikte istanbula tekrar dönmüştü.o göremediğim aralıklarda da kanadaya yine dönüş yapmışlardı sanırım.bir gün oturup konuşma fırsatım oldu,

aslı ben ve kahpe.

önceki entrylerde düşülen hatayı anlayıp, affetme seansından sonra hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağından bahsetmiştim.bir kere bitti mi bitmiştir, sonradan yeni bir dünya yazsan bile ilki kadar tutmaz. herkes bilir bunu.yok denecek kadar nadir değil nadir denecek kadar yoktur.

babası ondan nefret etmeye başlamıştı iyice,dul bir kadındı sonuçta. babası da " bu kızın hala gideri var ama çocuklu kimseye kakalayamam " diye düşünüyordu eminim. hayvan evladı. kanadaya resmen itelemişti kızı. gün gelip aslı kanada da bir gecede 4 cigarayı yakıp söndürünce sinir krizine girmiş kocasını boğmaya kalkmıştı nedense.

adam da amerikalı zihniyeti var zaten ne kadar türk de olsa. yılanın zütünü dillediğini anlayınca zütüne yılan kaçmadan sallamıştı aslıyı. nafakasız bir şekilde.

direkt olarak yurduna, evine anasının kucağına dönmüştü.

anası da bildiğiniz gibi her anne gibi baba ve çocuk arasında git gel yaşaya yaşaya ikisini de memnun etmeye çalışa çalışa erken yaşlanmıştı.

aslı gözümün önünde çürüyüşünü anlatıyordu, çocuğunun ilkokula yazılma yaşı gelmişti. ancak çocuk babasını çok sevdiği için ağzını açıp tek kelime etmiyordu, artık annesine düşman büyüyecekti. babası çocuğu da gibtiretmişti anlayacağınız.

amerikalılar böyledir,her taku yerler ancak yine en medeni en iyi yaşayan onlar olur. amerikan rüyasını kabusa çevirenlere ise barbar derler. halbu ki barbarlar kendilerini ifade edemedikleri zaman gerçeğe dikkat çekmek için şiddete başvuranlardır.

şiddetli bir hayatı dinlediniz siz de.

aslında yazacağım çok şey vardı ama bitirmem isteniş ben de uzun uzun atlayarak geçtim hepsini.o dayağı yemeden önce de çok şey olmuştu tabi. ancak baktım da kendi düşündüğüm şeyleri paragraflara sıkıştıra sıkıştıra uzatmışım, hikaye ağır işlemeye başlamış.

sizi de sıkmak istemedim.

kısacası böyle işte.ilk önce aslıyla beraber ayakta durmayı öğrendim, sonra tek başıma yürüdüm en sonunda da tek başıma sayılabilecek şekilde yeniden düşüp kalktım.

kahpe de olmasaydı kaçardım bu gibtiğimin yerinden.en yakın polisi yakasından tutup kafa atardım.bir düğmesine 6 ay isteniyorsa eğer, müebbet hapis almak için bir polisi çırılçıplak soyup metrobüs durağına atabilirdim.

ama birisi vardı. kafamı duvara yaslayıp cigara yakıp avizeye kitlenmiyordum kısacası. beni kendine çeken birisi vardı.

güzeldi, güzel bitti. yaralar geçti, seneler geçti. güzel bir birikimim oldu. klagib insanların yöneldiği yatırımlarımı yaptım, ailem iyice uzaklaştı benden. evimizi satmışlardı babamın masrafları için sanırım.bir takım şeyler olmuş yine, parça pinçik duydum oradan buradan, istanbulun köy denilecek yerlerinden birine göçmüşlerdi.

bana da bu işlerden kar kalan bir tek araba ve kahpe oldu.

bir kaç gram da öksürük.

size tavsiyem,bu taku alacağınız kişiye dikkat edin, eğer al ver muhabbetindeyse almayın, size çok fazla samimiyet gösteriyorsa " biz yine dolaşalım gelicez " deyin pahalı bir pantolon satan apaçiye dediğiniz gibi.

ama orta ayarda, ilginç konuşan insanlar bulursanız alın ve içeceğiniz insanlara dikkat edin.tek başına içip kafa oldum diyen yalan söyler,bu takun kafası hep dediğim gibi dumanı içerken duyulan kelimelerdedir.

bir kişi karşınızda kovadan bir kapak alıp battaniyeyi üstüne çektiğinde " aha sardı kefen gibi " deyin,o ölüm muhabbetiyle yaşayacağınız en güzel kafalardan birini yaşayın.

güldürenden sakinleştirici haplara kadar her taku deneyin.

ama ilerde bir gün pişman olacaksanız hiç denemeyin, gibtirolun gidin.ya da benim gibi zevk haline getirin. bağımlılık diye bir şey yok. ihtiyaç duymak diye bir şey var.

o televizyonlardaki kok müptelalarının da dıbına koyayım. kendilerini rezil ediyorlar. bağımlı olduğunuzu düşünmeyin yeter, kimseye diz çökmenize gerek kalmaz.

bu dünyada sigarayı bırakmaya çalışan gerizekalılar var gerçi.tek zevki sigara olan adam sigarayı bırakacağım deyince en büyük sigarayı yakıyor, farkında değil.

zaten akciğerler tadıyor bir kere, gibe gibe çıkıyor bu tak sizden acısıyla.o yüzden zevk alın yaşadığınız bu gibindirik mizansenden.

dinleyen herkese teşekkür ediyorum.

gorille üst katlardan bir daireye çıktılar.ama ikisinin kahkahaları bağırışları en aşağıdan duyuluyordu.

hatun ihalesi bana patladı,ne tak yapacaktım bu saatte bu kadını ?

iki muallak bir güntekin ve iki huuryla aynı binada onlarca köpek uluması içinde kalakalmıştım. kızın sabah kendine gelip gibtirolup gitmesini bekliyordum.ama olmadı. sabaha kadar boş boş oturup konuştuk.

her şeyden konuştuk. herkesten.

dünyayı konuşarak yıktık kafamızda.ama etkilenemiyordum bir türlü, keşke şu kafedeki kız gibi etkileseydi beni. etkileseydi de onun için ailemi camdan aşağıya atıp kızla sabaha kadar sevişseydim.

ama olmuyordu işte, beni kendine vicdanımı gibip atacak kadar aşık edememişti, istediğime çabuk ulaşmıştım o gece.

sabah oldu. herkes uyandı.

ps kafenin sahibinin kafa iyice açıldı, mutluydu godoş. belli ki adam bildiğin goygoycuydu. gorilden önce çok kişiye düzdürmüştü belki de neyse ne.

aldım karşıma konuştum.

dedim buradan sonra sapak yok.yol kaçtı. fazla şey biliyoruz artık.sen bana ben sana.her türlü yardım ve yataklığı yapmak zorundayız gibe gibe.

kızı gösterdim, güntekinin karısı olacak kahpeyle muhabbet ediyorlardı.iki kahpe birbirini bulmuştu ama o narin hatun u güntekinin yanına bırakamazdım. yakışmazdı,ayıptı.

hatun muhabbetini konuştuk nasıl yaparız nasıl ederiz diye. çünkü kız artık neden etkilendiyse etkilenmişti bir kere. gitmek istemiyordu. gibik bir hayat yaşamayı marifet sanıyordu belki de.

dedim bu kızı zütür abi getirdiğin yere. hallederim dedi.

bir şekilde çözdük. detaylı anlatırsam sıkıntı çıkar.

nikahının kaçta olduğunu sordum. akşamüstüydü yanlış hatırlamıyorsam. sıkıntı yoktu. telefonu kapalıydı. saat daha sabahın 6 sıydı. açık yer yoktu. marketler açılana kadar takıldık ettik, hatun gitmeden bir kez daha bir şeyler yapmak istedim, sonra vazgeçtim. güntekinin karısını gibsem daha iyiydi. soğumuştum bir kere hatundan.

saat 9 oldu. açık yer bulduk, lavuk aldı kredi kartıyla bir şeyler, neredeyse 1 aylık site masrafını aldırttı goril herife.

tarihinin en iyi kahvaltılarından birini gördü o gün o site. salamlar sucuklar sofrada defileye çıkmış gibiydi, güntekin ve karısı yemeye kıyamıyordu. hatta güntekin kaşar dilimini karısının alnına yapıştırmıştı espri olsun diye.

adam her şey için teşekkür etti.ama ne için anlamadım.

zütü gibilen o
cüzdanı gibilen o
nikahı bugün olan o
hatunu takip edecek olan o.

ne gorilmiş arkadaş, nasıl gibti bu adam seni de böyle uysal bir hale geldin.

sonra giberim ya dedim, gittim eve. girdim.klagib bir kahvaltı vardı evde. babam kızmıştı bu sefer nedense.

nerdeydin lan it otel mi lan bu ev gece gez sabah yat.
arkadaştaydım baba, dedim.arkadaşta kaldım.

oldum olası bu kova icadından nefret etmişimdir, aslı da pek sevmez.

goril bir keresinde floryaya yüzmeye gittiğimizde denizde kova yapmayı teklif etmişti, gerçek bir gorildi.şu behlüle final bölümünde yaptıkları halıflex sakal gibi gorilin tüm vucudu kıllarla donatsaydık, herhangi bir goril yavrusu sanar bağrına basardı am biniriğini.

goril iyi adamdır, güntekin de öyle, babası ne kadar edebiyat düşkünü de olsa evladı tam bir tiner bağımlısı, tinerin tüm harflerini ezberlemiş bir binin teki. semtteki tüm köpekleri neredeyse kendine köle etmişti güntekin beni de pek severdi,az zütünü kurtarmadım. gorille ikisi bizden daha kötü durumdalar.ilk entry de bahsettiğim sitede yaşıyorlardı. herkese korku salıyorlardı ancak kimse onların sitesine girmeye çalışmıyordu. züt korkusu işte. zamanında elit insanlar yaşasın diye yapılan sitelerde esrar dumanından, tiner kokusundan kılları simsiyah olmuş kuduz köpekler takılıyordu. sadece asansörü ekgibti sitenin. camları da ordan burdan çaldıkları örtülerle kapatmışlardı. yaşayıp gidiyorlardı çalarak. günün birinde onların da mağdur durumuna düşeceklerini bilerek, kendilerini mağdur edecek insanları bekleyerek yaşadılar.

kafaları dünyamızın seviyesine düşmesin, kendi yarattıkları hayal dünyasında yaşasınlar diye her akşam bir tiner alıp bırakırdım muallaklere. köpekleri de zararsızdı bize karşı. ancak ne zaman bir fırından geçseler fırıncı altına sıçardı köpekler yine vitrine saldıracak diye, napsın hayvanlar et nedir bilmezler...

bu kadar bilgiden sonra konuma döneyim, adam da aldı, öksürdü biraz dumanın etkisiyle.ben oldum olası tam duman alamam şu kovadan birazını illa salacağım dışarıya.ama adam oral sex hastası sanki. dibine kadar aldı dumanı. helal olsun.

ben bu kadar kafi deyip çekildim 2 3 kapak sonra. aslı da yüzünü yıkamaya gitti kattaki tuvalete, adam tek devam etti. hayatının neredeyse %60 ını anlattı bana.

babasının taksi plakası kralı olduğunu, annesinin ailesinin sırça köşklerden çıktığını karısının avukat olduğunu, sırf şu taktan uzak dursun diye babasının burayı açtığını... her şeyi. adam zenginlik içinde sefalet yaşıyordu. ayda binlerce para kazanıyor ama bu dükkanda kalmayı bir sefalet olarak görüyordu.

haklıdır belki de,banane. paramızı versin yeter.

adamla anlaştık. malı beğendi, baya beğendi hatta.ne kadar dedi.
aslı gramı 20 dedi. artık neden böyle dediğini biliyordum, adam geri kalan tüm malı alacak aslı da en fazla 15 e kadar inecekti.

ama nedendir bilinmez. adam o kafayla kabul etti,dur bi hesap makinası kapayım dedi, baya güldük arkasından. yürürken tek başına titanikteki aşıklara benziyordu herif. sallana sallana...

kaptı geldi hesap makinesini.

adam - kaç gram var ?

ben -4 şimdi içtik.

adam -tamam onu da hesap edelim.

ben -yok, beraber içtik. lafı olmaz.

adam -lan ne beraber içtik, kitlediniz bana tüm dumanı.

üstelemedim iyi dıbına koyayım dedim.

4 öyle sattık 4 öyle sattık.12 gram vardı. yetmez dedi adam, ertesi gün e 20 gram daha ayarla dedi. aradım tufanı. dedim böyle böyle, cemile sorup dönücem dedi.

döndü bi 10 15 dk sonra.o ara adamla bi pes attık, fark çaktı muallak bana. neyse bunlar ayrı mevzular. döndü tufan.gel yarın al dedi.

tamam dedim, hesapla 32 * 20 kaç çıkıyor ?

nasıl hesapladıysa o kafayla e li rakam çıktı. dedim var dıbına kodumun müptezeli.

hesapladım, çakma abercombie satan esnaflar gibi hesap makinesini adama çevirdim,640 yazıyordu. adam çıkardı 650 verdi. aldık koyduk cebe. durun dedi. biraz kafam düzelsin öyle çıkarsınız.

camı tam açtık. baya bi muhabbet ettik hakkında çok şey öğrendik, ertesi gün için sözleştik.bu saatlerde malı getirecektik. haliyle akbili de liseli bine vermeyecektik. üzüldüm bine o an.o kafayla bi onu düşündüm.lan yazık çocuğa dedim, minibüse para vericek boş yere... ağlayacak gibi oldum aslı hafiften uyardı tatlı bir tokat attı adam ayıkmasın diye. eyvallah dedim kalktık çıktık adamın kafa düzelince, döndük mahallemize.

yine ilginç bir adamla tanışmıştım bu ortamda. adama nereli olduğunu sorduğumda " dünyalıyım " demişti,ben de hiç benzemediğini, daha çok jupiterlilere benzediğini söyledim,o da her polis çevirmesinde aynı şeyi duyduğunu söyledi.

dedim güzel,bu adamdan yol çıkar.

gece çıkışı bir kaç kadın prodüktör müsvettesi rezil huur çocuğu, dünyalı ve ben gazella nın türkü barına gittik.

bu arada gazella demişken hep yazacağım unutuyorum, travestilerin de çoğu torbacıdır. gidip düz bir şekilde sorun o da düz bir şekilde cevap verecektir.

neyse yine gazellanın gözde travestileriyle dolup taşan mekanda içerde onlarca ikinci sınıf işadamı adı altında travesti gibip evindeki çoluğunu çocuğunu hiç eden huur çocuklarıyla takıldık bir müddet. dünyalıyla tanıştırdım hepsini.

dünyalı benim kafadandı. rahatça selam dünyalı ben dostum diyebildim. böyle insanlara ihtiyacım vardı gerçekten. herkes yakınımdı ancak kimseye bir sıkıntımı açamıyordum. hoş ; derdim de yoktu.ama olduğu zaman açabileceğim bir kişi yoktu.

aslıya duyduğum ihtiyaçı karşılıyordu.ben sadece cidden konuşup anlaşacak insan arıyordum. ancak ne kahpem ne kerem ne de başkası bunu karşılayabiliyordu.ben oturup " ufka uzanan yolu sana gelen yol sanıp kendime güldüğümü nereden bileceksin " diye mırıldandığımda bana hikayesini analtacak insanlar arıyordum.

dünyalının hikayesi klagibti. herhangi bir dostoyevski paragrafı gibiydi. bodrum katta oturup üst kattakilere küfür etmekle geçiriyordu hayatını. beyoğlunda yaşadığı için çevresi de genişti,her türden kadınla yatmış her türden kadını aldatmış ve aldatılmıştı,ama benim gibi nefes aldığı sürece duygularını ve pgibolojisini önemsemeyen, önemsediği anda kendini basite indirgediği için kendisini küçük düşürdüğünü düşünen birisiydi.

insanları ve kendimi et olarak görmüyorum. tabi ki bir takım pgibolojik gereksiz alet ve edevatlarımız var ancak her şey anlık.

dünyalıyla epey zaman geçirdik, beraber iş yapmaya başladık. aslıyla nasıl bir dostluğum varsa ona da aynısını sundum. aslı da ortalardan kaybolmuştu, artık çocuğu kucağında çıkmıyordu karşıma iki de bir.

dünyanın bir vatandaşıyla dünyanın en gibindirik şehirlerden birinin dıbına koyuyorduk her cumartesi gecesi. bodyguardlara içi otlarla dolu sigara sunuyorduk. herkesin mekanlara girmesini sağlıyorduk elimizden geldiğince.

yine günlerden bir gün cumartesi gecesi bir bodyguardla muhabbet ederken tadımız acayip kaçmıştı.

gençler çıkmam gerekiyor. uzun uzun yazdım zaten, gece gelene kadar okuyanlar belirtsin, rezerv çeksin.

gece uyumayıp yazacağım hepsini.bir kısmını yazacağım 5 dakikada. sonra da çıkıyorum, gece yarısı bir şey çıkmazsa, gibecek am bulamazsam devam edeceğim.

pazar geldi, aslıyla erkenden buluştuk sitenin önünde. Goril geldi ne iş falan diye sordu, dedim böyle böyle abi işte geçmişti.gel sen de dedim,ben rap sevmem dedi adam. dedim tamam, pink floyd geldiğinde söz beraber gidicez. güldü,pimproyd ne lan dedi. dedim neyse goril, hadi eyvallah şu bine de göz kulak ol,bişey olursa da haber ver dedim. eyvallah dedi.

gittik partinin yapılacağı yere.

bir sürü rapçi,bir sürü bol pantolon,bir sürü tişört altından beliren beyaz sweetler... bir sürü kulaklıklı nba basketçilerine benzeyen adam.

aslıya dönüp " hangisi sansar ? " dedim güldü." hepsi " dedi. anlamadım,sonra anlamadığımı anlamasın diye ben de güldüm.

neyse, velhasıl gittik yarak kürek rapçiler çıktı. aslı sansar ı bekliyordu zaten. oturduk bi köşeye bekledik. baya zaman geçti, orhan gencebayın dediği gibi " beklemek hüzünlü bir şarkı gibi."

partiyi sunan bi kamil vardı,tam bir boş adamdı... salak salak konuşuyordu " ve şimdiiiiii " diyordu. herkes sansar diye bağırdı " kimmm ? " sansaar " duymadım ?? " sansar...

sonra baktım arkada kilolu yapılı bi adam geldi, yavşağın elinden aldı mikrofonu " hazırmısın lan " diye bağırdı. yanında da kısa boylu gözlüklü biri vardı. başladı bir şarkısını okumaya.

ama en dikkatimi çeken sözü şuydu

" ben sadece iyi rap yapan bir çocuk değilim,
bu takun yeni kralıyım o yüzden eğilin."

ben de sadece ot satan biri değildim.
bu takun yeni kralıydım,ama kimseyi eğemedim.

sansar ın performansını beğenmiştim ama ne yalan söyleyeyim önceki çıkanlar kafamı gibmişti.gel gelelim parti bitti sansar insan içine karıştı, aldım telefonu elime buldum sansarı. üç beş kişi vardı etrafında sigara uzattım. eyvallah dedi aldı, yaktı." dedim seni çok beğenen, dinleyen bir arkadaşım var.bir fotoğraf çekilir misin kendisiyle çok mutlu olur "

muallak gibi konuşuyordum, daha önce görmediğim bi adamdan minnet umuyordum. tabi kardeşim dedi. getirdim aslının yanına, aslı çok mutlu oldu ama belli etmedi. tokalaştılar.

hadi geçin bir fotoğrafınızı alayım dedi. aslı o kadar dinlemesine rağmen sansara sarılmamıştı fotoğrafta. helal olsun sana aslı dedim kendi kendime. sansarla beraber şık bir pozlarını aldım. daha sonra biraz daha konuşup ayrıldık oradan.

sansar ı ben de sevdim daha sonradan, güzel şarkıları var. dinleyin derim. canlı izleme şansı bulduğumda gidip izleyeceğim yine.

--

beyler diğer cafecinin partiyi anlatmaya da gece başlıyorum, aklınızın almayacağı şeyleri anlatacağım. rezervleri alın.

karşı yola geçtik, çocuğun hıçkıra hıçkıra evine dönüyordu. evde annesinin üstüne üstüne gidip neler olduğunu öğrenmek için çocuğun kafasını gibeceğini, babasının işten gelip oğlunun durumuna bakacağını, bize küfürler yağdırıp, devletin bir tak yapmadığını söyleyeceğini biliyordum. olan yine çocuğa olacaktı, arkadaşları tarafından da duyulacaktı.

kısacası akbilini kullandığımız çocuk taşakoğlanına dönecekti ailesi ve arkadaşları arasında. babası " vuramadın di mi ağızlarına bi tane " diyecekti annesi " taş da mı bulamadın gerizekalı " diyecekti...

her neyse. akbili bırakacaktık ertesi gün oraya.ama biliyordum, birisi gelip gözetleyebilirdi. goril hallederdi o işi tinerci sonuçta, kimse niye sokaktasın bu saatte diye sormaz, kıvrılır durakta bir iki saat uyur, akbili bırakır. takılır.

ne diyorduk ? geçtik karşıyola. üstümüz başımız feci derecede kokuyordu. aslı çocuğun arkasından bakıp " bugün de okula gitmeyi versin puşt " dedi. güldüm,aklıma üç karış sakalla yaz sonrası lisenin son sınıfına başlamak için okula gidip, müdür yardımcısından yediğim %20 sini hissettiğim tokatı anımsadım." gibtir lan dıbına kodumun teroristine bak " lafını yeniden duyar gibi oldum muavin bininin.

otobüs gelmişti, bindik.şöför üstümüz başımız tertemiz olmasına rağmen bize cins cins baktı, aslı da şöförün ondan beklediği hanım kızlığı sergilemeyip, cins cins baktı haliyle. aldım akbili bastım, aslı geçti. biraz daha bekledim yine bastım. aylık değildi, daha yaptırmamış herhalde hibine, bize yetecek kadar bakiye vardı. geçtik oturduk yerlerimize.

aslı nerden baksanız 3 4 senedir kullandığı pilli mp3ü çıkardı, içinden bir şarkı açtı. kulaklığın sol tarafını bana verdi, kendisi cam kenarı insanıdır. süper insandır, karşı cinse çok ilgi duyarım ancak aslı başka bir kızdı benim için,onu üçüncü bir kolum gibi görüyordum.iki elimden tutsalar,bir yerden kurtulup, göbeğimi delip karşımdaki insanın boğazını sıkardı, eminim.

aslı genelde sansar salvo denen bir elemanı dinlerdi, daha sonraları araştırdığımda bu adamın da bizim sattığımız uyuşturucu türlerinden müzdarip olduğunu duydum. hikayeye başlarken de onun gökyüzü şarkısındaki sözünü almam bu yüzdendir, aslıya olan özlemim ve saygım yüzünden.

aslı sansar ın " pgiboz " adında bir şarkısını açtı.

fırtınalı bir gece yağmur sağanak
dalgalı denizde kendini boğmak
herşeyi bırakıp hiç bir şey olmak
dumanaltı bir gece doğmak

diye gidiyordu yanlış hatırlamıyorsam,bu güzel bahar gününe uymuyordu bu şarkı,ama müthiş bir ritim vardı.

yol boyunca dinleyerek gittik. daha sonra metro durağında inip, metroya bindik. esenler de indik.

tufan ı bulmamız gerekiyordu. Bizim insanların beyninde yaratacağımız tufan için tufandan yeni şeyler satın almamız gerekiyordu.