bir torbacı masalı

son olmasin reiyiz daha devam et okuruz

45 rezerved

evet beyler geldim devam ediyorum.

son entryleri giriyorum.

ulan amk aklımı gibtin gece gece
yarın okurum

anlat panpa

bir sigara molası beyler. yazarken içemiyorum amk. çıldırdım durduk yere boğazım düğümlendi amk.

ilk küçük yerlerden başladık. asmalımescitte gezdik biraz hafif janjanlı bir yere girdik kahpemle.

3 sene önce aslıylagibsen giremezdik buraya.

kimyagerden numune almıştım sadece, cigara kontenjanım tamdı. biraz içtik eğlendik. ortam güzeldi haliyle, plaza erkekleri, yeni evliler,her gece sarhoşum ayağına birinin altına yatıp ertesi gün bakireyim ben tribinde gezen kezbanlarla doluydu. cebimdeki hapın değeri 200 liraydı.lsd kolay bulunabilen bir şey değildir, çoğu rock star ın bu yüzden kendinden geçip öldüğü bilinir,lsd tribi hiç bir şeye benzemez.su içmeye çalıştığınız musluk akar gider gözünüzün önünde.

etrafa baktım. içicileri kestirebiliyordum. sigara içmek için mekanın arka bahçesine çıktık. çok sayıda beyaz yakalı siyah ceketli gerizekalı barınıyordu ve tabi iyi elbiseli kadınlar.

cigaramı yaktım, kokusu etrafa yayıldı.ama mekana iyi para bırakacaktım, kimse gelip uyarmadı yokmuş gibi davrandılar.

ama herkes kokuyu aldı, elbet birisi düşecekti.bir hatun geldi. öyle bir tayt giymişti ki nevrim dönmüştü.ama kahpemi üzmeyi göze almıyordum.bu kaşarın beni nereye zütüreceğini düşündüm.

merhaba dedi, kahpeme.sizi bir yerden tanıyorum sanki.
evet dedi kahpem.ben de...

nereden acaba derken muhabbet uzadı.

kaşar döndü kır saçlı bir adamı çağırdı.

bu adam mı gibiyor şimdi bu güzelim zütü ?bu züte bu adamın büzüşmüş gibi mi girip çıkıyor.mor koltuklardan birine geçip oturduk dördümüz. kaşarın yanına oturdum sırf o züte zütüm değsin diye.

eğdik büktük muhabbet cigara meselesine geldi. elimdekinin son olduğunu ama bir numune olduğunu söyledim.hap olduğunu duyunca sevinmedi pek herif,ama lsd lafını duyunca gözleri açıldı.o zamanlar zor bulunuyordu ya karabükte bulurdunuz bunu ya zonguldakta ya da istanbulda.

ciddiyim.

iki yüzlükle halledilir dedim adama, peki dedi. verdim züt kadar hapı. attı cebine. içmeye devam ettik kahpemle. gece boyunca kaşarı da hafiften taciz ettim, kaç kere tuvalete kalktı. arkasından gidemedim kahpe biliyor çünkü ne yapacağımı.ama masaaltından baya bir girişimde bulunduk birbirimize

saat 7 olmuş lan. gece bitiririm dedim ama bitiremedim, öğlen falan bitirmeye çalışırım..net sıkıntı zaten bende. uyku da lazım biraz.

yine günlerden bir gün istiklal caddesi üzerindeki mekanlardan birine gitmiştim bu görüşmeler için.her şeyi hallettim, alışveriş yapıldı. tokalaşıldı çıktım.

peruk dükkanı ayağına her türlü taku yiyen bir arkadaşım vardı tarlabaşında. onun yanına uğradım. travestilerle dolu bir sokaktı.her taraf kıllı adam, kirli sakallı travesti ve bol miktarda apaçi kaynıyordu. sokağın girişinden sonuna kadar çeşitli çeşitli barlar vardı. sokağın sonuna varıp şu trafiğin aktığı caddelerden birinin önüne çıktım. adını tam hatırlamıyorum oraların. neyse girdim binaya.

peruklar sadece cama asılıydı, orada asla peruk satın alamazsınız. peruk almak için oraya giren insan, zütünde bir ağrıyla çıkar dışarıya çünkü.

arkadaşın anadoluda çok kullanılan bir ismi vardı, ancak ona herkes gazella derdi anldıbını kimse bilmez, hala bilmem.

gazella aşağı gazella yukarı. Gazella şöyle kral adam, gazella böyle güzel abi.o sokaktaki en itibarlı insanlardan biriydi. günün birinde bir pekekenti travestiye tokat attı diye feci dövmüştü, söylenenlere göre adamın meme uçlarını makasla kesmiş.

tam bir caniydi.ama süper adamdı aramız çok iyiydi.ps kafenin sahibi tanıştırmıştı bizi.ama iyi anlaşmıştık, ikimiz de aynı yerdeydik, insanları zehirliyorduk ancak yine de içimizde yolunu kaybetmiş iyi niyetli bir huur çocuğu vardı.

onunla sohbet ettim biraz, peruk satamıyormuş eskisi gibi. yani gibecek adam kalmamış ona taksimde, yeni yerlere açılmak istiyordu. taksim artık züt gibi meydandaydı. eskisi gibi ara sokaklardan kaybolamıyordu. konuştuk ettik, benim durumlarımdan bahsettim. isterse beraber iş yapabileceğimizden bahsettim.

böyle bir insana ihtiyacım vardı, sizinle ölüme gelebilecek bir adama her zaman ihtiyaç duyarsınız,ne aşağı ne yukarı,gel abi deyince gelecek birileri lazım, gazella ne kadar tekinsiz bir adam olsa da yarı yolda bırakmaz kimseyi.

gazellayla ortak bir şirket kuruyorduk, sadece ticaret sicil gazetesinden yayınlanmayacaktık, vergi vermeyecektik,ama anonimliğin dıbına koyacaktık. artık tarlabaşı efsanesi kerem ve kimyager binle istanbulun dıbına koymaya hazırdık.

büyük para dönecekti.

şimdi aradan geçen iki üç ay aynı tempoda ilerledi.bir çok müşteri edindik, apaçi kluplerinden tutun bir makarnaya 17 lira ödenen yerlere kadar. taksimdeki tomtom sokakta en iyi malı ben pazarlıyordum kısacası. zamanın modern gençleri patlamak için şeker,ex roj denen taktan şeyleri ararlarken ben onlara karşılarındaki hatunu marilyn monroe gibi gösterecek haplar üretip satıyordum.

talep vardı,arz ediyorduk.şu an kapısının önüne gidip damsız geri çevrileceğim yerlerin lobi denen mevkilerinde işletme sahipleriyle oturup çay içmişliğimiz vardır.

çok komik bir andır. ciddiyim.adam karşınıza oturur, işletmecilikten taksimdeki fuhuş olaylarından yeni neslin terbiyesizliğinden bahseder, ancak bu uyuşturucu işini kendi işletmesinin ekonomisine katkı yapabilmek için kullanmaya başladıklarından bahsederler bana.

derler ki.sen bana bundan bilmem kaç tablet sat ben sana şu kadar para vereyim.ben kendi işletmemde müşterilerime sunayım bunu.

duysanız inanmayacağınız şeyler yaşanıyor bu mekanlarda. adamlar içerde özel yer yapmışlar sırf cigara içenler için. millet giriyor yakıyor dönüyor, ortam kuruyorlar. karılar kızlar gırla...

işletme içi işletme... bar içi bar, duman içinde duman.

tabi o zamanlar kapalı alanda sigara içmeyecek kadar medenileşmemiştik. rahattı herkes. duman aynı duman. kimse anlamıyordu ne olduğunu,pis koku da kimsenin umrunda değildi.

millet içerde içiyordu, çıkışta da benim banka hesabından maaşını çeken bin kuruları cila olsun diye basic haplardan, ucuz otlardan satıyordu.

her türlü yolumuz vardı, bize her yol amsterdamdı.

kusura bakmayın beyler, bugün pek giremedim inciye, savsakladım.dinlemeye devam edenler varsa yazıyorum yine. haftaiçi de imkan buldukça yazmaya çalışırım.

şimdilik devam.

---

kimyager bin tam aradığım gibi bir adamdı, etliye sütlüye karışmayan. sadece işine gücüne bakan birisi. kalkmış gelmiş büyükşehire, insan klonlayacak kafaya sahip adam, öğrenci evinde telef oluyor, ketılda makarna yapmaya çalışıyordu.

dediğim gibi zeki çocuktu. keremde onu evine aldı. üstünden her türlü masraf kalktı çocuğun, gül gibi yaşıyordu, haftada iki üç kere üç ömür görse gibemeyecek amları üst üste koyup tokatlıyordu. kerem bini de açıktan kimya mühendisliği okuyacağım diye telef olup gidiyordu. sorsan proton nedir bilmez muallak.

son entry de bahsettiğim olaydan sonra kahpemle çıkıp taksimin orta yerinde orhan gencebay ın ilk gözağrım şarkısını anıra anıra söyledik.

seninle doğmuş bir mecnununm
sensiz bu ömür nasıl geçsin
dertli başım kaderimsin
çektiğim dert kederimsin...

aslının mailiyle ölmüş onunla doğmuş gibiydim, onsuz bu ömrün anasını gibeyim. dertli başım kaderimdi kısacası kendisi.

her şey güzeldi. goril ve ps kafenin sahibiyle daha az görüşüyor ve her geçen gün yaşadıkları değişimi görüyordum. artık sadece geceleri geziyor, gündüzleri uyuyordum. küçük işler olarak gördüğüm eski işleri de köşe başında takılıp motorola telefonlardan ceza dinleyen kamillere bırakmıştım. organizasyon şemamız müthişti. kerem üretimdeydi,ben satış temsilcisiydim.ps kafenin sahibi sermayemizi sağlıyordu, goril de adam gibme kontenjanında son gaz sigara içiyordu.

çok kişiye ekmek yedirdik yani.tam anlamıyla iki ayağımın üstünde durabildiğim zamanlarımı yaşıyordum.iki ayaklarımın üstünde durup dünyanın tekerine işiyordum.

yazsana ulan dıbına kodumun tinercisi

okumadımda salak

bi bitmediniz amk

biramı açtım okumaya devam ediyom..

yol boyu okudum amk, çok iyi gidiyo panpa

okuyorum amk bakalım nereye kadar

hikayesini hic bir yere satamayan cakma danteller burdan medet umuyor amk. olm kendiniz olun lan kendi hikayenizi yazin, basinizdan geceni yazin. tutanlar hep onlardir, bunlarla bir yere varamazsiniz.

uykuyu gibtiret sen anlat biz kopalim be kanka

her şey taka sarıyordu, sadece gorille ps kafenin sahibinin keyfi yerindeydi. bana dağlar dikti yine anlayacağınız. aslıya defalarca mail attım, bırak o bini dön dedim.e maillerime bile dönmedi. aslı dedim. dön.dünyam durdu, üçyüzaltmışbeş gün altı saatin son saatlerindeyim, sular akmıyor. elektrikler kegib,mum ışığım ol yine. yine yanımda dur. güven duyayım dünyaya karşı.

içtiğimiz sigaraları aynı kültabaklarına bastık senelerce, aynı otobüslerde yanyana oturduk, dön.benim için dönme, kendin için dön...

dönmedi... kahpenin yanında defalarca ağlayarak mail yazdım.gel git yaşıyordum. mail yazarken yanımda oturup omzuma yaslanan kızı gibtiredip aslıya dön diyordum.

Ama böyledir işte. elinizdeki bir oyuncağı senelerce kullanıp bir köşeye atsanız bile ilerki zamanlarda görünce “ vay be ne oynadım bunla “ dersiniz. geçmiş nostaljisi 90lara olan övgü de bu yüzdendir.

Benim çocukluğum da gençliğim de torbacılığım da aslıydı.

Daha sonraları çocuğu olduğunu bile öğrendim. artık hepten kaybetmiştim.o zamanları anlatmaya gerek de yok zaten.

Hiç mi vicdanın yok hayat ? Bi sakin ol dünya deyip durduk senelerce.

Artık yavaş yavaş bırakmak gerekiyordu, olmuyordu.kahpemi alıp eski sokağımda geziyordum son günlerde. babamı kahvede görünce yakıyordum bir sigara cins cins bakıyordum. babamın yanındaki godoşların babama dönüp “ senin oğlan değil mi bu “ dediklerini görüyordum.

Değil diyordum içimden.

Güntekin bir terasta bir cesetle beraber çıldırış yaşıyordu. delirmişti en sonunda. goril ps kafenin sahibiyle ayrı eve çıkmıştı resmen. adam uyku uyumuyor gündüz gorille gece karısıyla yatıyordu.

Ben öyleydim işte, aslıya hasret. intikdıbını almış ama kendini dizginleyememiş bir adamdım. senelerce bu işi yaptım. senelerce yapacağımı düşünüyordum, artık yolda gezerken bile rahatça çıkartıp içiyordum otumu.

Sırf bir polis gelsin de tutsun kolumdan diye.

Abi ben içici değilim satıcıyım diye savunmak istiyordum kendimi gibindirik bir hücrede yaşlanmak için ama adalet böyle bir şey işte. polisler adaletsiz herifleri sevmemekten öte içten içe korkarlar, zütü sağlam bunun buna karışmayalım derlerdi.

Günümü gün etmekten sıkılmıştım.her cumartesi gecesi kahpemle orayı burayı dolaşmaktan da.