Devam etmemi isteyen yoktur kesin var mı

Gözden kaybolan tek çiçekler midir
koklarken koparıp yok ettiğimiz
sevgi inancını yitirmiş sürü ile dolu insan
uçan beyinler kör kulaklar yönetmekte dünyayı

Güzelliklerin son bulduğu bir dünya
hiçliğin adımlarının atılmış halidir
son kozlarını oynuyorlar
bez parçaları ile zütlerini silmekten çekinmeyen
o bin patronlar zevkten dört köşe olurken
asla sessiz kalmamak dünyaya bir teşekkür kadar
uzaktaki hediyedir

sabrın tamamı ile yok olan duyarsızlıklar
komada kalan sevginin uyanışıyla son bulur bir gün

Fakat tüm dünyada gibine takmasa
söyleyeceklerimizi haykırmalıyız.
çünkü gerçekler her zaman insanlar sıkıcı gelir
gözlerinde çıplaklık koca bir hiçken
tüm umutların bittiği yerde
bağırarak uyanırlar derin uykularından

Güzel bir günün ardından yaşamın kaybolduğu gibi bu entryde kaybolabilir parmaklarımızın arasından

helal olsun panpam senin kadar anlamlı yazan görmedim bu sözlükte.

yolun hiç bitmediği aşikar
kaybolan sis bir anda
yüzünde beliriyor
tüm sevginin küçük kutulara sığdırıldığı
ve makineleşen toplumun bir
alarmıydı tamamen
açlığın sınıra vurduğu basitçe
barizken
açlar için harcanacak kağıttan bezler
esrara gitti
savaşlara gitti
fahişelere gitti
ölümle yüzleşmek zorunda kaldı
insanlar
okadar doygundular ki
koşu bantlarına harcadılar hayatları
yaşça olanaksız fikirler çürürken suda
buharlaşmaya devam ediyor
popüler kültür
100 derecede kaynıyor ve
havaya karışıyor
çöplüğün oluşumu
sahterkar söylemlerin artışında saklı
kaybolan tek insan değildi
insan lık